Kun je weten wat je bent?

[Mihaela]

Oorspronkelijk geplaatst door Renoir

Jij doorziet ook alles.

Tja, je hebt ochtend(middag) inspiratie, en de dames willen in plaats van een inspirerend gesprek houden, lekker gaan zonnen.
Tot straks weer

[Rennie]

Oorspronkelijk geplaatst door Mihaela

Tja, je hebt ochtend(middag) inspiratie, en de dames willen in plaats van een inspirerend gesprek houden, lekker gaan zonnen.
Tot straks weer

Mogelijk heb ik dan weer andere prioriteiten, we zullen zien

[Ulla]

Oorspronkelijk geplaatst door Nadje

Ja en diegenen die weten wat ze zijn, kunnen dus met een gerust hart van het zonnetje genieten. WiNk

Ook diegenen die het niet weten, alleen het voelt wel heel erg verschillend
als je vooral nog door dat wat je niet bent laat leiden en denkt dat je dat bent.

Een wereld van verschil in het Nu en in de rust van het (NU) en
de onrust van al die verschijnselen, die je dan onderhuids nog steeds voelt.

[Ulla]

Oorspronkelijk geplaatst door Renoir

Je moet echt tot het bot willen weten (during this lifetime) wat je bent en je door niets of niemand laten afleiden. In het zonnetje zitten kan, als een van de verschijnselen, prioriteit hebben, terwijl anderen alleen nog maar willen weten 'wat' ze zijn. Er is voor elk wat wils. Geniet er van.

Juist (ook) het opgaan/genieten in de natuur ( en dan bedoel ik uiteraard niet het fanatiek bruin moeten worden, wat sommigen nog doen) is een manier voor de "moderne" mens van onderzoeken/door leven in wat je bent.

Betekent het dat je niet gaat genieten van de natuur (zoals laatst je boswandeling, die je uitstelde ) omdat dat willen weten en daarbij behulpzaam zijn eerste prioriteit heeft? In hoever is dat geen verschijnsel?

En in hoever is het dan geen verschijnsel als je verwachtingen koestert aan iemand, die dan toch niet (meteen) volgens de verwachtingen reageert.
Met de kanttekening erbij dat je daarvoor je boswandeling uitstelde of opgaf.
Het viel mij toen al op.

[Rennie]

Oorspronkelijk geplaatst door Ulla

Juist (ook) het opgaan/genieten in de natuur ( en dan bedoel ik uiteraard niet het fanatiek bruin moeten worden, wat sommigen nog doen) is een manier voor de "moderne" mens van onderzoeken/door leven in wat je bent.

Betekent het dat je niet gaat genieten van de natuur (zoals laatst je boswandeling, die je uitstelde ) omdat dat willen weten en daarbij behulpzaam zijn eerste prioriteit heeft? In hoever is dat geen verschijnsel?

En in hoever is het dan geen verschijnsel als je verwachtingen koestert aan iemand, die dan toch niet (meteen) volgens de verwachtingen reageert.
Met de kanttekening erbij dat je daarvoor je boswandeling uitstelde of opgaf.
Het viel mij toen al op.

De boog kan niet altijd gespannen blijven en de een ligt graag in de zon, maar doe dat liever niet op het hoogste punt van de zon zonder huidbeschermingsmiddelen (om geen huidkanker op te lopen), en de ander kiest de luwte van de bomen.

Ik loop nu veel in het duingebied van Noord Holland en waan me daarbij soms op Terschelling waar ik altijd graag vertoefde, maar hier loop je in de duinen ook nog eens tussen de wilde paarden en de Schotse Hooglanders.


http://www.zelfkennisforum.nl/pictur...5&pictureid=42

Als ik hier op het forum ben liggen mijn prioriteiten bij ZELFkennis en wanneer iemand vlakbij een inzicht schijnt te staan ga ik hier niet lopen wanneer ik voornemens was te gaan wandelen.

Voor waarheidvinding kun je me midden in de nacht wakker maken.

[Mihaela]

Oorspronkelijk geplaatst door Renoir

Een waarheidlievende persoon laat zich niet leiden door aantrekkelijkheid.

Laat zich er niet door leiden, maar is de waarheid uiteindelijk niet simpelweg aantrekkelijk omdat het vrij maakt?
Geen aantrekkelijkheid voortkomend uit prikkels en de behoefte aan bevrediging van drang, maar uit dat wat de waarheid aantrekt en uiteindelijk vrij maakt.

[Nadje]

Oorspronkelijk geplaatst door Renoir

Het gaat verder ook helemaal niet om volmaaktheid. Het willen worden van volmaakt is allesbehalve de issue 'weten wat je bent' heeft daarmee niets uitstaande.

Dat is toch juist wat ik zeg? Dat heeft allemaal betrekking op de persoon. En dat is wat je niet bent. Maar het lijkt erop alsof de suggestie gewekt wordt dat als je volledig vrij zou zijn van emoties je dan gerealiseerd zou zijn, om dat rot woord maar even te gebruiken. Aan de andere kant, als alles helder is en vrijelijk stroomt, dan stroomt en wordt dat ook zichtbaar door/in de persoon. Dat is dan wat ik bedoel met er blijft niks hangen. (of beter gezegd steeds minder). Als ik Aart moet geloven en waarom zou ik niet, dan is hij op een punt waarbij er überhaupt niet eens meer iets opkomt van emotie(s). Maar dat brengt ons dan op een totaal andere vraag, die door Mara dan gesteld wordt, namelijk is er dan sprake van realisatie of een stoornis? Wie het weet mag het zeggen.

[Ulla]

Oorspronkelijk geplaatst door Renoir

De boog kan niet altijd gespannen blijven en de een ligt graag in de zon, maar doe dat liever niet op het hoogste punt van de zon zonder huidbeschermingsmiddelen (om geen huidkanker op te lopen), en de ander kiest de luwte van de bomen.

Ik loop nu veel in het duingebied van Noord Holland en waan me daarbij soms op Terschelling waar ik altijd graag vertoefde, maar hier loop je in de duinen ook nog eens tussen de wilde paarden en de Schotse Hooglanders.

Als ik hier op het forum ben liggen mijn prioriteiten bij ZELFkennis en wanneer iemand vlakbij een inzicht schijnt te staan ga ik hier niet lopen wanneer ik voornemens was te gaan wandelen.

Voor waarheidvinding kun je me midden in de nacht wakker maken.

Wat mij opviel is je middel , die je in deze gebruikte.

Jij stelde de boswandeling uit en voerde dat aan als redenen dat dan ook maar serieus gereageerd moet worden. Hoe goed en zuiver bedoeld ook, het is voor mijn gevoel net zo goed een verschijnsel welke je gebruikt om iemand in een bepaalde richting te duwen.

Wat in de sfeer van verschijnselen gebruikt wordt als middel om mensen dat te laten doen wat je graag wilt. En dagelijks, zo niet elke minuut in de wereld van allerlei verschijnselen gebeurt. Ook al gebruik je het onder het mom van zuiver willen helpen, (wat ik volledig begrijp) toch loop je ermee het risico dat diegene die je wilt helpen eraan toegeeft vanuit een niet zuivere motivatie.

Want je onder (lichte) druk gezet te voelen (weer een verschijnsel) zou wel eens over het hoofd gezien kunnen worden. Snap je wat ik bedoel? Voor mijn gevoel voed je daarmee onzuivere motivatie om mee te (blijven) doen aan het onderzoek. Dan moet je daar eerst weer doorheen, dat terzijde leggen en toch doorgaan. En dat kun je niet altijd verwachten, dat iemand dat wel ziet.
In die zin verleng je de weg alleen maar weer. En ondermijn je daarmee je doel, mensen te willen steunen in hun zuivere motivatie, het diepe verlangen te willen weten wat ze zijn. Ook al zeggen ze weleens het doel heiligt de middelen.

Je hoeft er alleen maar naar te kijken.

[Mihaela]

Oorspronkelijk geplaatst door Nadje

Maar dat brengt ons dan op een totaal andere vraag, die door Mara dan gesteld wordt, namelijk is er dan sprake van realisatie of een stoornis? Wie het weet mag het zeggen.

Er zijn mensen die dichtbij zijn, maar iets ''stoort'' nog, zodanig dat de persoon totaal niet meer kan functioneren in de maatschappij. Daarop wordt er een label op geplakt
en: Voil?, kunnen andere mensen hun geld mee verdienen in onze maatschappij.
Daar is sprake van een stoornis dus.

Er zijn er ook mensen die dezelfde punt bereikt hebben, wat realisatie betreft, en ze hebben ook hun vermogen behouden om in onze zieke maatschappij te blijven functioneren. Zelfs ervaren ze de ziekte waarin wij allemaal in verkeren als een gegeven, als een leer punt.
Zolang als wij niet volledig vrij zijn, zijn wij allemaal gestoord. Bij sommigen mensen valt dat meer op dan bij anderen, sommigen vallen zelfs ook buiten de boot, en krijgen ze een label op.
Er is een stoornis tussen de Waarheid en ons beeld van wat het Leven is, en wat Liefde is, en wat Waarheid is.

[Ulla]

Oorspronkelijk geplaatst door Renoir

Huh ?

Hij zegt niet te weten 'wat' hij is. Vervolgens geeft hij aan hoe het er uit ziet wanneer dat wel het geval is. Dat kan niets anders dan hypothese zijn dus, want hij weet dat niet.

Kortom dit is het verhaal van iemand die niet weet waar hij het over heeft en jij vind dat goed uitgelegd. Tja het kan verkeren, de blinde leid de ziende.

In http://www.zelfkennisforum.nl/showth...5140#post35140
beschrijft hij anders wel heel praktisch welke gevolgen dit heeft.

Als je je niet laat leiden door al dit werkt dat gewoon zo, daarvoor hoef je niet eens "per definitie" te weten wat je bent, als dat al bestaat, dat niet weten wat je bent. Want daar heb je ( rationeel gezien) idd niets aan.

En zo begreep ik het ook, dat je er geen definitie aan hoeft te geven om het te kunnen ondervinden wat het bewerkstelligt. En dat is weten steeds meer ondergaan. Zonder dat je daar nog druk om hoeft te maken. En wat ik bedoel met het lost steeds verder op. En daar waar het nog knelt dringt zich dan ook in het Bewustzijn. En dan is er alsnog of weer werk aan de winkel.

Zolang je nog streeft/hamert op dat weten/realisatie/verlichting houd je je op de een of andere manier toch ook nog wel met een soort van mind dingetje bezig. En dat zou je wel eens meer af kunnen leiden dan dat gebeuren wat Bewustzijn uitlegt. En wat je "lief" is. Het is duidelijk, helder en herkenbaar beschreven voor wie zich niet meer identificeert met alle gedachtens en gevoelens enz. Of steeds minder. En daar dus mee bezig is en er werk van maakt in het Zelf onderzoek.

Die hypothese die je concludeert, komt voor mijn gevoel voort uit dat je niet volgt wat Bewustzijn daar beschrijft. En volgens mij probeert Blikje dat ook duidelijk te maken.

Eigenlijk kan ik dat niet volgen, dat je dat niet kunt volgen.
Dan moet je je haast afvragen, waar het aan scheelt.