Veiligheid

[Mihaela]

Oorspronkelijk geplaatst door Esradha

Het eerste jaar was er heel veel wat me eraan deed denken. Dat nam in de loop der jaren steeds meer af. Soms kwam het wel met iemand ter sprake, maar dan kon ik er prima over vertellen. Het gebeurde vaak maar hooguit eens per jaar dat ik emotioneel helemaal terug ging in de ervaring. En met vakantie of zo, alleen in een nieuwe omgeving slapen. Dan moest ik het vaak even bewust veilig maken.

Veiligheid is niet meer vanzelfsprekend, maar daarmee voel ik me niet alle dagen onveilig. Alleen ik moet de veiligheid maken. Daarna kan ik er ook weer hele perioden niet mee bezig zijn.

Vorig jaar werd iemand in mijn omgeving bedreigd door haar buurman. Ik heb haar zeer terzijde kunnen staan met mijn verhaal door de emoties te begrijpen waar zij doorheen ging. Het raakte mij wel, maar zonder herbelevingen. Ik vond het vooral mooi dat ik iets goeds kon doen met wat me overkomen was.

Nu laatst, toen ik dit topic begon, heeft het me sterker te pakken gehad dan in vele jaren. Voorheen was het vaak met een paar uur weer klaar. Nu heb ik er 3 dagen over gedaan. Die derde dag had ik therapie en hebben we EMDR gedaan op deze ervaring. Dat is een techniek om de emotionele lading van traumatische ervaringen te verminderen. Die ging daarmee op dat moment van een 8 naar een 4.

Als ik er nu aan terugdenk, is die ervaring nog wel indrukwekkend, maar het pakt me niet. We hebben dat EMDR ook nog op iets anders gedaan. Heel apart om te merken hoe je meer afstand tot iets krijgt. Het is nog wel mijn ervaring, maar je staat minder in de beleving van die ervaring.

Mooi om te lezen dat het lichter en lichter wordt, de invloed van jouw ervaring op je.
Ik merk dat ik me vrij van mijn verleden voel, maar alsnog zie ik dat ik naar toe gevormd ben. Dus ergens ben ik niet volledig vrij van. Het voelt een beetje dubbel.
Soms vraag me af, is het uit het verleden, of simpelweg de menselijke kwetsbaarheid die een ieder heeft?..

Kan jij je voorstellen dat jij daar ooit volledig vrij van zou zijn? Kan je het voor je zien?

Het verbaasd me nog steeds dat ik invloeden vanuit het verleden in mijn gedrag zie, want ergens voel me ook vrij van. Het komt bij mij ieder keer op neer dat ik me niet altijd, en continue, vrij voel..

Ken je dat?

[Looro]

Oorspronkelijk geplaatst door Mihaela

Ik had vannacht gedroomd ...

Dank voor het delen van je droom. Je duiding van kwetsbaarheid en spanning geven het droomverhaal een diepe inhoud.

[Mihaela]

Oorspronkelijk geplaatst door Esradha

Het eerste jaar was er heel veel wat me eraan deed denken. Dat nam in de loop der jaren steeds meer af.

Oorspronkelijk geplaatst door Esradha

Nu laatst, toen ik dit topic begon, heeft het me sterker te pakken gehad dan in vele jaren. Voorheen was het vaak met een paar uur weer klaar. Nu heb ik er 3 dagen over gedaan. Die derde dag had ik therapie en hebben we EMDR gedaan op deze ervaring.

Oorspronkelijk geplaatst door Esradha

Als ik er nu aan terugdenk, is die ervaring nog wel indrukwekkend, maar het pakt me niet. Het is nog wel mijn ervaring, maar je staat minder in de beleving van die ervaring.

Als ik dit lees komt op mij over dat jij meer en meer afstand van de gebeurtenis neemt, je hier vrij van maakt.
Ook al kan de hevigheid je weer verrassen, volgens mij pak je het daadkrachtig op. Alsof minder uit controle komt, en meer uit eigen kracht.

Het is nog steeds je ervaring schrijf je, vraag me af hoe veel nog steeds dit ook als een stuk van jezelf ziet/beleeft. Het staat minder in de beleving van de ervaring schrijf je, hoeveel van Esradha is hier vrij van? Ik bedoel, hoe veel heb je terug gewonnen, wat leidt niet meer zijn eigen leven? Waarin zie jij je kracht in weer terug?
Zou je voor mij een paar gebeurtenissen willen noemen waarin je je vrij van voelt (voelde)?

Ik stel deze vragen omdat ik met mijn gevoel op zoek ben naar jou als ik je teksten lees, naar dat stuk dat ik in de tekst meen waar te nemen, en waarop ik me blijkbaar volledig op wil richten.
Als je alleen daarover zou gaan schrijven kan ik blijkbaar dat stuk afgezonderd beleven.
Mijn gevoel is daar op zoek naar, als jij zelf hier niets in ziet, snap ik dat

[Looro]

Oorspronkelijk geplaatst door Mihaela

Ik had vannacht gedroomd ...

Wanneer dit mijn droom is (en dat is het in zekere zin) dan noemde ik mijn droom : "Het uitdoven."
In mijn droomverhaal wordt een noodsituatie verhaald waarin vier elementen naar het lenigen van de nood streven.
1. Ik toon mijn kwetsbaarheid en blijf bij mijzelf.
2. Het bolle, zwangere muisje staat voor haatgevoelens. De slome katten zijn een allegaartje van gevoelens waarvan ik afstand doe.
3. Het koesteren van gevoelens is het kleine vonkje bewaren dat oplaait wanneer de gelegenheid zich voordoet.
4. De nood lenigen is het uitdoven van het vonkje dat smeult en gekoesterd wordt.

De spanning die in mij achterblijft kan verdwijnen en plaats ruimen voor openheid en begrip.
Een droom is een geschenk van de ziener, een weldaad van begrip.

[Esradha]

Oorspronkelijk geplaatst door Mihaela

Als ik dit lees komt op mij over dat jij meer en meer afstand van de gebeurtenis neemt, je hier vrij van maakt.
Ook al kan de hevigheid je weer verrassen, volgens mij pak je het daadkrachtig op. Alsof minder uit controle komt, en meer uit eigen kracht.

Het is nog steeds je ervaring schrijf je, vraag me af hoe veel nog steeds dit ook als een stuk van jezelf ziet/beleeft. Het staat minder in de beleving van de ervaring schrijf je, hoeveel van Esradha is hier vrij van? Ik bedoel, hoe veel heb je terug gewonnen, wat leidt niet meer zijn eigen leven? Waarin zie jij je kracht in weer terug?
Zou je voor mij een paar gebeurtenissen willen noemen waarin je je vrij van voelt (voelde)?

Ik stel deze vragen omdat ik met mijn gevoel op zoek ben naar jou als ik je teksten lees, naar dat stuk dat ik in de tekst meen waar te nemen, en waarop ik me blijkbaar volledig op wil richten.
Als je alleen daarover zou gaan schrijven kan ik blijkbaar dat stuk afgezonderd beleven.
Mijn gevoel is daar op zoek naar, als jij zelf hier niets in ziet, snap ik dat

Ik kan je nog niet helemaal volgen, Mihaela. Waar je naar op zoek bent. Wat is het wat je meent waar te nemen in mijn teksten en waar je je op wilt richten?

Momenteel voel ik me even helemaal niet zo vrij. Ben moe, fysiek niet lekker. Moeite met huishouden, met solliciteren. Minder open om te genieten van de mooie dingen die mijn leven ook heeft.

[Nadje]

Oorspronkelijk geplaatst door Esradha

Hoe bedoel je dat, Nadje?

Nou daar bedoelde ik mee, dat we allemaal iets hebben van een persoonlijke sfeer of ruimte, jij kent ongetwijfeld ook wel die oefeningen waarbij iemand op je af komt lopen en jij bepaalt dan tot hoe dichtbij die ander mag komen. M.a.w. jij bepaalt de grens van jouw persoonlijke sfeer/ruimte. Als iemand daar over heen gaat voelt dat ongemakkelijk, of onveilig zou je misschien kunnen zeggen. Je zou je huis als een verlengstuk kunnen zien van die persoonlijke ruimte. Een gevoel van onveiligheid laat zich zo dan defini?ren in termen van inbreuk op deze persoonlijke sfeer, of het over grenzen gaan. Nou ja, zoiets kwam er hier n.a.v. jouw stukje boven drijven.

[Esradha]

Ok?, het binnen dringen van iemands persoonlijke ruimte is inderdaad een vorm van onveiligheid. Vormen van geweld zijn ook het toppunt van het binnen dringen in iemands persoonlijke ruimte en het niet respecteren van iemands lijf en leven.

Die persoonlijke ruimte is wat je zelf om je heen zet, waarmee je je veilig en prettig voelt. Maar voelen we ons prettig omdat het veiligheid biedt of voelen we ons veilig waar we ons prettig voelen?

Als ik de betekenis van veiligheid opzoek, staat er o.a. zekerheid, geborgenheid, maar het meest: vrij van of beschermd tegen gevaar.

De inbreuk was bij mij overigens niet zozeer het binnen dringen van mijn huis, maar veeleer het binnen dringen van mijn slaapkamer en het mij wekken uit mijn slaap. Daar was ik de eerste dagen erna het meest boos over, dat slapen niet meer veilig was. Zo'n moeite als ik de eerste nacht daarna had om in slaap te vallen. Om over te geven en te vertrouwen dat ik veilig weer wakker zou worden.

[Rob]

Oorspronkelijk geplaatst door Esradha

Momenteel voel ik me even helemaal niet zo vrij. Ben moe, fysiek niet lekker. Moeite met huishouden, met solliciteren. Minder open om te genieten van de mooie dingen die mijn leven ook heeft.

Dat heb ik ook. De afgelopen twee weken ben ik hartstikke druk geweest. Dan ben ik moe, soms al voor dat de dag nog moet beginnen. Afgelopen donderdag moest ik me zelf aan mijn haren vooruit trekken, het liefst had ik zo weer terug in bed gekropen. En de week er voor stond ik elke dag op met het gevoel alsof ik griep zou gaan krijgen. Dat had me niet slecht uitgekomen, een paar dagen in bed. En dan die domme mensen die allemaal domme vragen stellen. En mijn baas die er niks van begrijpt en mijn collega die alleen maar bezig is met zijn eigen dossiers. Als je 's avonds thuis komt is er ook nog geen ruk op tv. En op het forum ook allemaal dom geneuzel van een stelletje halve garen die geen idee hebben waar ze het over hebben. En die paar honderd euro die ik als ik heel zuinig ben aan het eind van de maand over hou, die kan ik binnenkort gaan betalen aan de ziektekostenpremie.

Maar wat ik weet, en jij ook denk ik, is dat zo snel als bovenstaande kan komen, het ook weer verdwenen is. Wat ik er aan kan doen? Hoe ik het kan verhelpen? Geen idee. Donderdag stap ik met de pest in mijn lijf in de auto en 's avonds kom ik met een opgeruimd gemoed weer thuis. Niet minder moe, dus ik stap gewoon bijtijds in bed. En vrijdagochtend heb ik al net zo weinig zin als donderdag, maar aan het eind van de dag kom ik ook weer goedgemutst thuis. En net zo vaak is het andersom, dat ik vrolijk van huis vertrek en 's avonds met de pest in mijn donder thuis kom. Waar het aan ligt, god mag het weten.

Wat kan ik er voor zinnigs over zeggen? Dat je er niks zinnigs over kunt zeggen. Wat kan ik er aan doen? Soms bedenk ik iets wat helpt en soms kan ik bedenken wat ik wil, maar niets helpt.

Ik doe gewoon wat ik moet doen en ik zie wel. En als ik moe ben ga ik slapen zodra ik in de gelegenheid ben. En als ik weer wakker word sta ik op. En als ik 10 uur in Den Haag moet zijn dan zorg ik dat ik om 10 uur in Den Haag ben. En als ik in een prima humeur ben dan reken ik me niet rijk want het kan zo weer over zijn. En als ik in een klote bui ben dan ben ik in een klote bui, wetende dat het ook zo maar weer weg kan waaien. Dat wat ik ben is kamte (zoals Loroo dat zou omschrijven, misschien ...) Dat wat ik ben weet dat alles van voorbijgaande aard is en het maakt zich er geen moment zorgen om. Het is niet blij als ik blij ben en niet somber als ik somber ben. Dat wat ik ben is vrij omdat vrijheid de aard is van wat ik ben, ook al voel ik me zo onvrij als wat.
Als er genieten is dan is er genieten. Als er de pest in hebben dan is er de pest in hebben. Ik heb een voorkeur, zonder meer. Als ik mocht kiezen was ik alle dagen blij en vrolijk en opgeruimd. Dat wat ik ben heeft dat niet. Ik vind dat alle idioten die op mijn pad komen moeten worden opgeknoopt aan de hoogste boom. Nou ja, zo af en toe iig. Soms neem ik me ernstig serieus. Soms lach ik me een deuk om mijzelf. En soms lach ik me een ongeluk omdat ik mezelf zo serieus heb genomen.

Wat is het moraal van het verhaal? Er is er geen, anders dan een poging te doen om te onderzoeken wat ik ben ...

[Mihaela]

Oorspronkelijk geplaatst door Looro

Wanneer dit mijn droom is (en dat is het in zekere zin) dan noemde ik mijn droom : "Het uitdoven."
In mijn droomverhaal wordt een noodsituatie verhaald waarin vier elementen naar het lenigen van de nood streven.
1. Ik toon mijn kwetsbaarheid en blijf bij mijzelf.
2. Het bolle, zwangere muisje staat voor haatgevoelens. De slome katten zijn een allegaartje van gevoelens waarvan ik afstand doe.
3. Het koesteren van gevoelens is het kleine vonkje bewaren dat oplaait wanneer de gelegenheid zich voordoet.
4. De nood lenigen is het uitdoven van het vonkje dat smeult en gekoesterd wordt.

De spanning die in mij achterblijft kan verdwijnen en plaats ruimen voor openheid en begrip.
Een droom is een geschenk van de ziener, een weldaad van begrip.

Ten eerste ''Het uitdoven" vind ik heel passend. Als ik met eigen woorden schets, wat jij daar zegt, zou het zo uitkomen:
1. Kwetsbaarheid tonen en bij jezelf blijven betekent nog steeds niet vrij zijn. Daarin is nog steeds de noodzaak van het vrij maken van gevoelens en het uiten ervan.

2. Het bolle, zwangere muisje staat voor haat-gevoelens, zeg je. Hier kan ik je niet volledig volgen. Hoe zou je dit anders uit kunnen leggen? Waarin zie je de haat-gevoelens schuilen, welke haat-gevoelens bedoel je?
Interessante ingang.

3. Dit zou ik ook met het woord opportunisme kunnen vangen. Ik herken dit goed. Ik zie dit als een vorm van op zoek zijn naar een bepaalde wisselwerking. Komt op mij over als een voorkeur hebben, dus iets wat in de weg staat voor een vrije doorstroming van datgene wat zich spontaan en ongecontroleerd voordoet.

4. Een hele mooie zin, het heeft me even bezig gehouden.
De uitdrukking ''de nood lenigen'' heb ik opgezocht. Ik kwam op verlichting en verzachting uit. Wil je hiermee zeggen dat ''het vonkje'' dat smeult en gekoesterd wordt eigenlijk in de weg staat?
Het is noodzakelijk om het vonkje uit te doven, ook al zou ik voor heel even, in mijn beleving dan, in duisternis verkeren. Dan pas, na het loslaten van alle beelden, gevoelens, en dat wat in mijn beleving leeft, zou er vanuit vrijheid gehandeld worden.

Zeg jij eigenlijk dat als er niet uit emotie gehandeld wordt, er geen spanning meer achterblijft? Alsnog wordt er gehandeld, maar dan vanuit vrijheid en begrip?

[Mihaela]

Oorspronkelijk geplaatst door Esradha

Ik kan je nog niet helemaal volgen, Mihaela. Waar je naar op zoek bent. Wat is het wat je meent waar te nemen in mijn teksten en waar je je op wilt richten?

Momenteel voel ik me even helemaal niet zo vrij. Ben moe, fysiek niet lekker. Moeite met huishouden, met solliciteren. Minder open om te genieten van de mooie dingen die mijn leven ook heeft.

Oorspronkelijk geplaatst door Esradha

Minder open om te genieten van de mooie dingen die mijn leven ook heeft.

Misschien was ik daar naar op zoek, naar de mooie dingen die je leven ook heeft, maar vooral vroeg ik me af, of er iets is, waarin je je vrij voelt, iets wat vanzelf gaat.

Nu ga ik dat ook even bij mezelf toetsen. Kom hier op terug..