Hardnekkige conditioneringen..

[Hans]

Oorspronkelijk geplaatst door Ulla

Met heel vroeg betekent gewoon dat je niet tegen gehouden werd als je eraan toe was. Er was veel minder bescherming dan nu. Als hulp nodig was vroeg je die en kreeg je die gewoon. En als je uit jezelf al heel zelfstandig bent en een vrije vogel heb je die ruimte ook wel nodig.

Bij jou was het dus niet zo, want ik wil je niets aanpraten(WiNk) maar zeg maar in theorie bestaat er een kans dat iemand zichzelf als vroegrijp/zelfstandig is gaan beschouwen om een bepaald gemis "goed" te praten,....zijn we ook gelijk klaar met onze jeugd!
Dat vind ik nu het venijnige van het ego,...praatte ik me toen wat aan, of nu?

Blijft nog wel voor mij staan dat als je nog echt tegen "dingen" aan kan lopen je die oorsprong in je opvoeding zal vinden en daarvan uit ook het kan doorzien/doorleven en laten,....

[Guy]

Oorspronkelijk geplaatst door Hans

Dat vind ik nu het venijnige van het ego,...praatte ik me toen wat aan, of nu?

Toen en nu. Kenmerk van ego is dat het voortdurend praat. Ik meen dat het Tolle is, die het ego ook wel de kwebbeldoos noemt. Ik zou zeggen, lekker laten kwaken dat ego. Dat doet ie nou eenmaal graag. De vraag is hoe serieus wil je dat geleuter nemen? Hoe meer aandacht je aan het geleuter geeft, des te meer (verwarrend) geleuter je krijgt. En het leidt de aandacht maar af, van het leven zelf, dat altijd hier en nu is en waar eigenlijk geen woorden voor zijn.

[Guy]

Oorspronkelijk geplaatst door Hans

Als je hierin geen remming voelt voor verdere groei, dan lijkt me dat prima.
Ik zelf zou altijd een klein openingetje houden dat het misschien niet "normaal" was.
Je kan er in blijven hangen, maar ook te snel overheen stappen.
Maar dat kan je alleen voor jezelf uitmaken, en kan in de ene fase wel en in een andere niet van dienst zijn.

Misschien bv als je graag anderen helpt en zelf moeilijk of liever geen hulp wil of kan aanvaarden zou dit wellicht door het "vroeg boontjes doppen" kunnen komen.
Ik hoefde nooit geen boontjes te doppen,.....maar dat heeft me ook geen goed gedaan.

Wel of geen boontjes doppen en dan kijken wat er beter is, wat schiet je daar mee op? Was dat wel of niet normaal? En wat is vroeg? En zo kunnen we nog wel even doorgaan. Kwebbel de kwebbel.....En je zet het woord normaal zelf al tussen haakjes, want wat is normaal? En wat heb je d'r aan, als je 't weet? Leven is voor mij synoniem aan (al doende) leren. Wat kunnen we anders dan (leren) leven met (en door) datgene wat het leven ons brengt?

[Ulla]

Oorspronkelijk geplaatst door Hans

Bij jou was het dus niet zo, want ik wil je niets aanpraten(WiNk) maar zeg maar in theorie bestaat er een kans dat iemand zichzelf als vroegrijp/zelfstandig is gaan beschouwen om een bepaald gemis "goed" te praten,....zijn we ook gelijk klaar met onze jeugd!
Dat vind ik nu het venijnige van het ego,...praatte ik me toen wat aan, of nu?

Blijft nog wel voor mij staan dat als je nog echt tegen "dingen" aan kan lopen je die oorsprong in je opvoeding zal vinden en daarvan uit ook het kan doorzien/doorleven en laten,....

Zeker. Iedereen neemt zo zijn dingen mee uit de opvoeding. En over kort of lang kom je erachter dat je het zelf moet doorbreken. Je gaf niet zomaar je ouders de schuld, je nam het als gegeven dat ze op hun manier ook hun best hebben gedaan.

Wat mij later is gaan opvallen, dat er steeds meer problemen gecreëerd werden , waar ik/wij/bijna niemand in mijn omgeving groot nooit bij stil heeft gestaan. En ook niet als dusdanig ervaren werd. En zo wel dan al niet in een mate dat er niet over heen te komen was. Waar mensen tegenwoordig mee kunnen zitten, was in die tijd geen onoverkomelijk item en zette zich dus ook niet vast als iets waar je serieus last van zou kunnen krijgen. Dingen gebeurden, het was zoals het was. Ook het gevoel wat je erover kon hebben. En dan heb je het over alles en nog wat, ook over materiële dingen. Maar ook over kwesties zoals leven en dood. Door dit gebeuren kwam ik er relatief snel achter dat het allemaal gedachten zijn waar je je zelf mee vast kunt zetten.

Waarmee ik niet zeg dat er daarom geen dingen zijn waar je niet tegen aan kon lopen. Dat betrof dan vooral de basis dingen, die ieder levend wezen nodig heeft. Zoals de basisveiligheid. die kinderen nodig hebben om gezond op te groeien.

[Freerider]

Oorspronkelijk geplaatst door Ulla

Zeker. Iedereen neemt zo zijn dingen mee uit de opvoeding. En over kort of lang kom je erachter dat je het zelf moet doorbreken.

Wat mij met later is gaan opvallen, dat er steeds meer problemen gecreëerd werden , waar ik zelf nooit bij stil heb gestaan. En zo wel dan al niet in een mate dat er niet over heen te komen was. Waar mensen tegenwoordig mee kunnen zitten, was in die tijd geen onoverkomelijk item en zette zich dus ook niet vast als iets waar je serieus last van zou kunnen krijgen. Dingen gebeurden, het was zoals het was. Ook het gevoel wat je erover kon hebben. En dan heb je het over alles en nog wat, ook over materiële dingen. Maar ook over kwesties zoals leven en dood. Door dit gebeuren kwam ik er relatief snel achter dat het allemaal gedachten zijn waar je je zelf mee vast kunt zetten.

Waarmee ik niet zeg dat er daarom geen dingen zijn waar je niet tegen aan kon lopen. Dat betrof dan vooral de basis dingen, die ieder levend wezen nodig heeft. Zoals de basisveiligheid. die kinderen nodig hebben om gezond op te groeien.

Onze ouders hebben ons een schijnwereld aangepraat en als het goed is heb je die inmiddels gedeeltelijk vervangen voor je eigen schijnwereld.

[Ulla]

Oorspronkelijk geplaatst door Niets

Onze ouders hebben ons een schijnwereld aangepraat en als het goed is heb je die inmiddels gedeeltelijk vervangen voor je eigen schijnwereld.

Ik heb dat aangepraat worden nooit zo ervaren. Wij leefden gewoon, zij zorgden voor ons en probeerden ons zo goed mogelijk groot te krijgen. En we mochten onze eigen ervaringen opdoen. En meningen hebben. Daar bemoeiden ze zich niet zo mee. Zolang wij niet ernstig in gevaar kwamen. Voor zover ze dat al meekregen. In die zin had ik het gevoel dat ze mij gewoon helemaal vertrouwden.

Ondanks alle conditioneringen ( en waarvan ik veel zelf over bord heb geworpen) waarmee zij groot zijn geworden heb ik mijn jeugd als een enorme basis van vrijheid en vertrouwen ervaren. Bepaalde dingen liep ik ook tegenaan en het duurde even totdat ik doorhad waar ze vandaan kwamen.

[Freerider]

Oorspronkelijk geplaatst door Ulla

Ik heb dat aangepraat worden nooit zo ervaren. Wij leefden gewoon, zij zorgden voor ons en probeerden ons zo goed mogelijk groot te krijgen. En we mochten onze eigen ervaringen opdoen. En meningen hebben. Daar bemoeiden ze zich niet zo mee. Zolang wij niet ernstig in gevaar kwamen. Voor zover ze dat al meekregen. In die zin had ik het gevoel dat ze mij gewoon helemaal vertrouwden.

Ondanks alle conditioneringen ( en waarvan ik veel zelf over bord heb geworpen) waarmee zij groot zijn geworden heb ik mijn jeugd als een enorme basis van vrijheid en vertrouwen ervaren. Bepaalde dingen liep ik ook tegenaan en het duurde even totdat ik doorhad waar ze vandaan kwamen.

Ik denk dat ieder ouderpaar hun kinderen dingen "aan praat". Dat noemen ze opvoeding. Eenmaal in de puberteit ben ik het "zelluf gaan doen". Toen ik 20 was had ik veel commentaar op mn opvoeding. Nu zeg ik ahw tegen mijn 20-jarige zelf: "aan het werk jongen, ga je eigen ontwikkelen". En dat heb ik gedaan ook en ben er nog mee bezig.

[Ulla]

Oorspronkelijk geplaatst door Niets

Ik denk dat ieder ouderpaar hun kinderen dingen "aan praat". Dat noemen ze opvoeding. Eenmaal in de puberteit ben ik het "zelluf gaan doen". Toen ik 20 was had ik veel commentaar op mn opvoeding. Nu zeg ik ahw tegen mijn 20-jarige zelf: "aan het werk jongen, ga je eigen ontwikkelen". En dat heb ik gedaan ook en ben er nog mee bezig.

Al is het maar poets je tanden? .

Uiteraard gebeurt het dat je je kinderen bepaalde dingen aanleert waarvan je denkt dat deze goed zijn voor hun eerste behoeften aan gezondheid en welzijn. Dat kan ook niet anders, dat begint al als heel klein kind zijnde en komt minimaal uit het moeder(ouder) instinct voort. En strekt zich uit na wat je zelf als normen en waarden hanteert en waarvan je hoopt dat je kinderen deze overnemen. Toch zal een ouder met vertrouwen toch vooral ook die ruimte geven en niet teveel willen aanpraten. Hoe meer gepaste ruimte je geeft hoe minder wrijvingen. En hoe beter voor de vrije ontwikkeling. Want op een gegeven moment gaan kinderen toch zelf denken en voelen wat goed voor ze voelt en wat niet. Als ouder ben je toch al te gauw te beschermend bezig.

In mijn jeugd. waren jongeren met ca 16 zelfstandig, 2 jaar later waren veel al het huis uit, ik zelf met 17. Op Ameland gaan ze met 15/16 samenwonen met anderen meestal ineen gewoon huis/flat aan de wal. Gaat meestal ook gewoon goed en betekent zelfs voor sommigen een enorme vooruitgang in de ontwikkeling. anders zijn er nog alternatieven. Mensen die het niet kennen vinden het alleen maar eng, de jongeren zelf vinden het leuk/en indien nodig en wenselijk er is nog genoeg begeleiding. Met de huidige mogelijkheden geen enkel probleem. Maar behalve wat praktische dingetjes niet eens echt nodig.

[Freerider]

Oorspronkelijk geplaatst door Ulla

Al is het maar poets je tanden? .

Uiteraard gebeurt het dat je je kinderen bepaalde dingen aanleert waarvan je denkt dat deze goed zijn voor hun eerste behoeften aan gezondheid en welzijn. Dat kan ook niet anders, dat begint al als heel klein kind zijnde en komt minimaal uit het moeder(ouder) instinct voort. En strekt zich uit na wat je zelf als normen en waarden hanteert en waarvan je hoopt dat je kinderen deze overnemen. Toch zal een ouder met vertrouwen toch vooral ook die ruimte geven en niet teveel willen aanpraten. Hoe meer gepaste ruimte je geeft hoe minder wrijvingen. En hoe beter voor de vrije ontwikkeling. Want op een gegeven moment gaan kinderen toch zelf denken en voelen wat goed voor ze voelt en wat niet. Als ouder ben je toch al te gauw te beschermend bezig.

In mijn jeugd. waren jongeren met ca 16 zelfstandig, 2 jaar later waren veel al het huis uit, ik zelf met 17. Op Ameland gaan ze met 15/16 samenwonen met anderen meestal ineen gewoon huis/flat aan de wal. Gaat meestal ook gewoon goed en betekent zelfs voor sommigen een enorme vooruitgang in de ontwikkeling. anders zijn er nog alternatieven. Mensen die het niet kennen vinden het alleen maar eng, de jongeren zelf vinden het leuk/en indien nodig en wenselijk er is nog genoeg begeleiding. Met de huidige mogelijkheden geen enkel probleem. Maar behalve wat praktische dingetjes niet eens echt nodig.

Tsja, alle kinderen zijn verschillend. Maar zo rond het 20e jaar is een mooie leeftijd om op eigen benen te staan. 15/16 vind ik wel erg jong, hoewel het incidenteel wel zou kunnen. Maar ik spreek ook vanuit eigen perceptie. In veel landen moeten kinderen al jong op eigen benen staan.

[Guy]

Oorspronkelijk geplaatst door Ulla

Als ouder ben je toch al te gauw te beschermend bezig.

Volgens mij kun jij heel goed loslaten. Of vrij laten, is misschien beter gezegd. Althans dat is hoe ik jou lees. Daar zou ik zomaar nog iets van kunnen leren.