Het zwatelen heeft weer een vervolg gekregen

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Bassie

Waarheidvinding is sowieso een foute betiteling. Het veronderstelt dat een mens (op welke wijze dan ook) in staat is om waarheid te vinden. Het veronderstelt dat Waarheid zintuigelijk of middels het denken te vinden is. Dat is een gericht zoeken en Waarheid kent geen gerichtheid of richting. Dan zou het immers op iets anders buiten zichzelf gericht zijn. Daarmee is Waarheid ook geen bewustzijn , want bewustzijn is het gericht zijn op iets anders. (Subject -> object)

Waarheid is geen zijn, geen niet-zijn en kan nooit een doel hebben of zelf een doel zijn.

De zon schijnt... waarheid of niet???
De zon schijnt onafhankelijk van zijn waarde-oordeel over iedereen en heeft zelfs niet de macht, de kracht om het anders te doen...
Zo kun je waarheid ook zien... onafhankelijk van wat wij denken en/of doen waarheid is en volgt zijn weg; want ook de waarheid volgt willens nillens de opgelegde weg...
Voor alle ZIJN is er de WET...
Aan het begin van alles is, staat die WET...

Nu kun je die WET allerlei andere benamingen geven, God, het ZIJN...
Je kunt en je mag bazelen over alles wat je wil en het ZIJN vastprikken op bepaalde door ons als primair geziene elementen, zoals ZIJN kan en mag niet veranderlijk zijn, want veranderlijkheid is een tijdsgebonden principe... Nl. Is er verandering dan is er tijd...
Je mag afkomen dat het 'ik' uiteindelijk van geen tel is in het universeel zijn; maar ik blijf erbij dat het 'ik' het enige is dat 'ik' heb om een mogelijks dieper inzicht te hebben in 'wat is' en, uit ervaring weet ik ook dat hoe dichter ik bij het elementaire ZIJN ben, dat 'ik' meer en meer verdwijnt.... Maar zo lang ik dat ZIJN niet blijvend ben, zo lang is mijn 'ik' de enige weg ernaar toe...
En je hebt meer dan gelijk dat noch het verstand, noch het gevoel, noch de ervaringen voldoen; maar ik zie ze voor ons mensen als de enige mogelijkheid om in steeds kleinere kringen rond het middelpunt, het ZIJN te draaien...

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Bassie

De uiteindelijke zuivering van de geest komt onverwachts. Dat klopt. Dat is dan ook de ontvankelijkheid die een mens in zichzelf kan inruimen: het vrij zijn van verwachtingen. Het kan nooit een 'doen' zijn, dus ook geen onderzoek 'doen' zijn. Waar een 'doen' is, is nog iemand aanwezig.

Mooi dat je het ledige 'zijn' nu gewaar bent. Dan is de subtiliteit waar je het vroeger over had verdwenen.

Het verdwijnen in het niets; jezelf als doener opgeven opent inderdaad een enorme creativiteit die ver buiten je eigen grenzen optreedt...
Hier ben je één met het Al...

Welke éénheid de mensheid in het aards paradijs heeft opgegeven...
En ik maak daaruit op dat het denken, of beter gezegd het verkeerd gebruik van het gegroeide verstand, aan de oorzaak ligt van alle kwaad...

Wat nu het opheffen van de éénheid betreft; jullie hebben van de één, twee gemaakt zou dat (heb ik gelezen en het klopt volgens mij wel ergens) het gevolg zijn van dat androgyne schepselen zich zijn gaan splitsen in een mannelijk en een vrouwelijk deel... Het vrouwelijk deel, het meest aansluitend aan de androgyne voorouder heeft nog lange tijd overheerst, wat de vrede op aarde nog lange tijd bewaard heeft...
Het mannelijke deel, dat in feite moest optreden als beschermer van het vrouwelijke zijn en nageslacht heeft het laken volledig naar zich toegetrokken (in den beginne werden ze op de olympos voorgesteld als de stormgoden) en heeft het vrouwelijk deel (vergeet niet dat zowel het mannelijke als het vrouwelijke deel in ieder mens, man of vrouw, aanwezig is) totaal verdrukt en zelfs proberen uit te roeien... Onze katholieke kerk is daarin tot het uitsterste gegaan en samen met het vrouwelijke moest het sexuele als vies aan banden gelegd worden; terwijl in feite het sexuele, Leven bij uitstek is...

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Laurens

Marie wat opvalt is dat je iedere zin door mij uitgesproken vervormd tot iets wat het niet heeft gehaald omdat het eerst door je perceptie moet zijn geweest. Ik herken me in het door jou uitgesprokene niet meer, dus het is dan ook kansloos om op deze vervorming nog te reageren.

Het spijt mij, Laurens, ik ben in mijn persoonlijke weg veel en veel te veel afgedwaald van het gekakel (niet negatief bedoeld) hier... en heb de moed niet meer om mij daar terug in te verdiepen om de juiste benamingen, de juiste uitdrukkingen te vinden...

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Het spijt mij, Laurens, ik ben in mijn persoonlijke weg veel en veel te veel afgedwaald van het gekakel (niet negatief bedoeld) hier... en heb de moed niet meer om mij daar terug in te verdiepen om de juiste benamingen, de juiste uitdrukkingen te vinden...

Marie de vorige twee quotes van jouw hand, het is een en al gekakel.
Heb je je wel eens bekwaamd in het kort en bondig schrijven?

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Laurens

Marie de vorige twee quotes van jouw hand, het is een en al gekakel.
Heb je je wel eens bekwaamd in het kort en bondig schrijven?

Een beetje veel gevraagd om een hele omwenteling in de gedachtenwereld in twee woorden te omschrijven..., niet?
Daar waar we op ons gekend terrein blijven kan het inderdaad kort en bondig...

[Bassie]

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Het verdwijnen in het niets; jezelf als doener opgeven opent inderdaad een enorme creativiteit die ver buiten je eigen grenzen optreedt...
Hier ben je één met het Al...

In het 'zijn' ben je niets. Kennende leegte.

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Bassie

In het 'zijn' ben je niets. Kennende leegte.

Maar die kennende leegte is wel heel creatief...

[Bassie]

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Je mag afkomen dat het 'ik' uiteindelijk van geen tel is in het universeel zijn; maar ik blijf erbij dat het 'ik' het enige is dat 'ik' heb om een mogelijks dieper inzicht te hebben in 'wat is' en, uit ervaring weet ik ook dat hoe dichter ik bij het elementaire ZIJN ben, dat 'ik' meer en meer verdwijnt.... Maar zo lang ik dat ZIJN niet blijvend ben, zo lang is mijn 'ik' de enige weg ernaar toe...

Het woord 'ik' staat voor ego. En een ego is per definitie begrensd binnen de lichamelijkheid.

Het 'zijn' waar ik alleen ben daar is niet zoiets als als een ego. Dus daar is de lichamelijkheid ook niet. En juist daarom is het onbegrensd .Duidelijker kan ik het niet schrijven. Dat 'zijn' kan dus nooit op het lichamelijke ego slaan.

Dat betekent eveneens dat als ik in mijn lichaam ben, ik als een ego verschijn in deze wereld. Doch dat ego heeft zijn kracht verloren omdat het weten in mij is van het onbegrensde, kennende 'zijn'.

In andere woorden zou ik kunnen zeggen dat de mens uit twee delen bestaat: het ego wat afgezonderd van de andere ego's verschijnt in deze wereld. En het 'zijn' wat egoloos is omdat het 'alleen' is.

Het kernprobleem van het ego is het verschijnen in deze wereld waar hij andere ego's opmerkt en in het 'zien' van andere ego' s de directe constatering doet: hem/haar dat ben ik niet. Het ego existeert in de tijd en dat noemen we dan 'bestaan'. Het 'zijn' is alleen-zijn en daarin kennend en present zijn.

Kennend de wereld, maar in present-zijn alleen. Het lichamelijke ego heeft geen weet van 'zijn'. Dat komt omdat het lichamelijk ego alleen 'afbeeldingen' kent, hij leeft in een wereld van afbeeldingen. En omdat het lichamelijk ego zichzelf ook als een lichaam (afbeelding) ervaart meent het ego het lichaam te zijn.

Wat er dus geweten kan worden is dat je het lichaam niet bent. Mijn lichaam (dat oude geval) is dus nog wel in deze wereld. Maar ik (als in 'zijn') ben niet in deze wereld, ik neem deze wereld waar.

En gezien dit ten diepste voor iedereen op gaat (geweten of niet) is er in WERKELIJKHEID helemaal niemand in deze wereld.

[Bassie]

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Maar die kennende leegte is wel heel creatief...

Ook al niet. Creatief is een eigenschap. In de leegte zijn geen eigenschappen anders dan kennen. Het is het 'gekende' wat de illusie van tijd schept. In het kennen an sich is er niet eens de ervaring van het verstrijken van tijd.

De ervaring van tijd en ruimte is voorbehouden aan de zelf-illusie: het ego. Het is het ego wat creatief is.

[Guido]

Oorspronkelijk geplaatst door Bassie

En gezien dit ten diepste voor iedereen op gaat (geweten of niet) is er in WERKELIJKHEID helemaal niemand in deze wereld.

..