15 January 2015, 22:59 | #291 | |
Actuaris
Geregistreerd: 7 July 2014
Berichten: 426
|
Citaat:
|
|
15 January 2015, 23:02 | #292 |
Actuaris
Geregistreerd: 7 July 2014
Berichten: 426
|
|
15 January 2015, 23:11 | #293 | |
Actuaris
Geregistreerd: 20 November 2014
Berichten: 589
|
Citaat:
|
|
15 January 2015, 23:19 | #294 | |
Actuaris
Geregistreerd: 20 November 2014
Berichten: 589
|
Citaat:
Anders blijft Liefde een bedacht dingetje. In deze toestand kan je niet blijven. Dat hoeft ook niet. Eenmaal in aanraking gekomen met Liefde zal de vorm (van de persoon in kwestie) veranderen. |
|
16 January 2015, 00:28 | #295 | |||
Asprirant lid
Geregistreerd: 29 September 2011
Berichten: 0
|
Citaat:
Citaat:
Het onvoorwaardelijk (blindelings) vertrouwen heeft ondertussen "vaste voet" gekregen in mijn bewustzijn waardoor het dualistische denken geen strijd meer levert (al bestaat het nog steeds en neem ik de tegenstellingen die het kan "opwerpen" heel goed waar). De liefde/God zélf ziet dualiteit blijkbaar niet als een probleem en dus kan ik er evenmin nog een probleem van maken. Citaat:
En ik vermoed dat de mate van veranderen van de vorm afhankelijk is van de mate waarin de persoon in kwestie voordien de Liefde/God toeliet als drijvende kracht in zijn/haar leven. |
|||
16 January 2015, 00:34 | #296 | |
Jubilaris
Geregistreerd: 30 January 2011
Berichten: 178
|
Citaat:
Ego kan dat niet aan. Liefde dat wat je bent wel. |
|
16 January 2015, 02:28 | #297 | ||
Asprirant lid
Geregistreerd: 29 September 2011
Berichten: 0
|
Citaat:
Een kind dat (nog) niet kan lopen, verwijt je toch ook niets? Het beschikt blijkbaar over een innerlijke drijfveer om te leren lopen en als ouder geloof je in het bestaan van die drijfveer en heb je er het volste vertrouwen in dat het kind deze drijfveer zal "volgen". Het kind zelf geeft het ook niet zomaar op wanneer het valt en zich pijn doet; het ziet immers (door voorbeelden in zijn leefwereld) dat op 2 benen lopen mogelijk is. Maar voor het kind er "klaar" voor is, doet het niet eens pogingen om zelf te kunnen wat anderen al kunnen. Gelukkig leert een kind lopen voor het in termen van goed/kwaad kan denken want anders zou het misschien de vloer (de veroorzaker van de pijn) of de zwaartekracht (een tegenwerkende kracht) beschuldigen van "kwade" bedoelingen. Het zou daardoor heel bang kunnen worden en nooit meer een poging willen/durven ondernemen om het loopproces onder de knie te krijgen en op eigen benen te leren staan. Citaat:
Maar ja, voor mij bestaat er buiten het aardse niveau van denken dan ook geen chronologische tijd. Ik zou in een zogenaamd 'volgend' leven mezelf dus evengoed in de middeleeuwen kunnen laten geboren worden vanuit de wens om die specifieke tijd eens te beleven. En ik zou daar eenzelfde proces van bewustwording kunnen meemaken als in dit leven... De mogelijkheid tot evolutie bevindt zich in het innerlijk (bewustzijn), niet buiten in de wereld. Naar binnen kijken (in jezelf) lijkt mij dan ook belangrijker dan de blik naar buiten (naar anderen, de wereld) te richten. Jouw bewustwordingsproces heeft alleen met jezelf te maken maar je kan de buitenwereld wel "gebruiken" als spiegel voor dat proces. |
||
16 January 2015, 09:51 | #298 | |
Actuaris
Geregistreerd: 20 November 2014
Berichten: 589
|
Citaat:
Als je geen eigen wil meer zou voelen, dan zou je zomaar wat doen. En mogelijk weer slachtoffer worden van je ego-belangen. Liefde, dat wat je bent, doet zich voor als een energie bij jou. Je leert het kennen, er mee werken, bij anderen te herkennen, enzovoorts. Liefde heeft handen en voeten nodig in ons menselijk bestaan. Je bewustzijn is nog altijd zoals die was, maar er ontstaat een andere gerichtheid welke je als mens verandert. Om je te richten op Liefde, dien je ook ego te kennen. Maar niet te verwerpen. Door de tegenstelling wordt alles helder. |
|
16 January 2015, 10:25 | #299 | |
Jubilaris
Geregistreerd: 30 January 2011
Berichten: 178
|
Citaat:
|
|
16 January 2015, 11:03 | #300 | |
Actuaris
Geregistreerd: 20 November 2014
Berichten: 589
|
Citaat:
Je begrijpt dus al prima wat ik bedoel. Op het moment dat je ego 'ziet' ga je gewoon die kant niet op. Dat is de eenvoudigste uitleg denk ik. Daarom kan je ook nooit zeggen dat je egoloos bent. Je hebt ego immers nodig om aan te duiden dat je die kant niet op moet. Als je dit mechanisme eenmaal ontdekt hebt, dan wijst het zich vanzelf. Maar het is natuurlijk wel van het hoogste belang om ego te doorzien. Wat dat betreft sta ik helemaal achter Renoir. Ego doet zich voor als een weerstand in je zelf. Maar daar heb je op zich weer niks aan als je niet weet wat Liefde daadwerkelijk inhoudt. Dan voel je de weerstand van ego wel, maar je hebt geen leidraad. De leidraad is Liefde uiteraard. |
|