Tony Parsons - "Het open geheim"

[katerie]

Oorspronkelijk geplaatst door Kweetniet

En zo acteren 7 miljard mensen op hun eigen niveau. Dankzij direct contact, boek, film of internet vind je altijd mensen van je eigen niveau. Niveau staat in dit geval voor individuele spirituele ontwikkeling.

En op het 'hoogste' niveau heb je de zieners.
Die zitten niet te lullen over waarheid wel of niet zien in een ander, die zien over tijd en ruimte.

En wie ingewijd is, daar hoeft hij niets voor te doen, begrijpt grote zieners en wie niet ingewijd is begrijpt ze niet, daar kan hij ook niets aan doen.

Maar uiteindelijk doet ook dat er niet toe.
Er hoeft niemand bevrijd of gered noch tot gzoz gebracht te worden.
God maakt geen fouten en is nooit te vroeg of te laat.

[Kweetniet]

Oorspronkelijk geplaatst door katerie

En op het 'hoogste' niveau heb je de zieners.
Die zitten niet te lullen over waarheid wel of niet zien in een ander, die zien over tijd en ruimte.

En wie ingewijd is, daar hoeft hij niets voor te doen, begrijpt grote zieners en wie niet ingewijd is begrijpt ze niet, daar kan hij ook niets aan doen.

Maar uiteindelijk doet ook dat er niet toe.
Er hoeft niemand bevrijd of gered noch tot gzoz gebracht te worden.
God maakt geen fouten en is nooit te vroeg of te laat.

Uiteindelijk doet verlicht zijn er niet toe. Het bestaan als ego is ook niet verkeerd. Normaliter gesproken tenminste.

Ons intellect verdeelt de wereld en daarom voelen we ons als ego een deel ipv het geheel. Denken in termen als ego=slecht en verlicht=goed is wederom een deling aan brengen.

Maar er is een wéten in ons van de onverdeeldheid. Dat doet de mens zoeken. Je kan contact maken met dat weten buiten het (intellectuele) weten. Door te zoeken buiten de uiterlijke zintuigen: in de innerlijke zintuigen dus.

Tony Parsons geeft daar een aanzet toe in het hoofdstuk over angst.

[katerie]

Oorspronkelijk geplaatst door Kweetniet

Maar er is een wéten in ons van de onverdeeldheid. Dat doet de mens zoeken. Je kan contact maken met dat weten buiten het (intellectuele) weten. Door te zoeken buiten de uiterlijke zintuigen: in de innerlijke zintuigen dus.

Tony Parsons geeft daar een aanzet toe in het hoofdstuk over angst.

'k heb het net manueel overgetypt uit de pdf waaruit niet te kopiëren valt:

"Angst

Totdat ik herken wie ik werkelijk ben, kan mijn leven grotendeels gedreven worden door waar ik bang voor ben.

Het kan mijn angst zijn die mijn geloof in een begin en een eind doet ontstaan.
Het is mijn angst mezelf te verliezen die mijn drang tot overleven en door te gaan kan doen voortduren en in stand houden, en waar ik het meest naar verlang en het ergst vrees is de afwezigheid van mijn zelf.

Omdat ik zwakte vrees, streef ik naar macht, omdat ik bang ben voor intimiteit doe ik mijn best afstandelijk te zijn, omdat ik ondergeschiktheid vrees, streef ik ernaar dominant te zijn, en als ik bang ben gewoon te zijn, probeer ik bijzonder te zijn.

De dingen waar ik bang voor kan zijn, zijn ontelbaar, want als de ene angst overwonnen is, kan ik er een andere voor in de plaats stellen.

Als er bewust gewaarzijn is, wordt angst duidelijk gezien als denkbeeldig ? een toekomstige angst die voorkomt uit de blauwdruk van de herinnering. Als het verhaal dat de angst teweegbrengt wordt losgelaten, ontdek ik dat het enige wat overblijft een lichamelijke gewaarwording is die rauw en levend is. Nu overweldigt hij me niet meer en neemt rustig zijn plaats in het bestaan in.
Met fysieke of emotionele pijn gaat het net zo. Wanneer ik me die niet meer toe-eigen, bevrijd ik me van zijn knellende banden en zie ik hem eenvoudigweg zoals hij is.

Als ik ophoud lijden te benoemen als erg, en van mij, is het mogelijk het gewoon toe te laten als energie in een bepaalde vorm en dan kan het zijn eigen aroma krijgen, dat me intens tot aanwezigheid kan brengen.

De aard van lijden is dat het sterk tot me spreekt van een andere mogelijkheid. Door genot te verlangen en pijn ter vermijden hak ik uitgerekend de wortel van die mogelijkheid door."

Bron: Het open geheim / Tony Parsons.

[Kweetniet]

Ja, dat is een mooi stukje tekst. Dat zijn zaken die je in jezelf kan toelaten.

Als het verhaal dat de angst teweegbrengt wordt losgelaten, ontdek ik dat het enige wat overblijft een lichamelijke gewaarwording is die rauw en levend is. Nu overweldigt hij me niet meer en neemt rustig zijn plaats in het bestaan in.

Dat is niet-doen oftewel keuzeloosheid. Ons denken is verbonden met de energie welke op zijn beurt weer verbonden is met ons fysieke lichaam. Angst maakt er zijn eigen verhaal van. Keuzeloosheid brengt je terug naar de kind-staat. Waarin je de dingen laat gebeuren zo ze zich voorvallen. Waar je niet langer tracht je leven te regisseren.

Bevrijding is een energetische verschuiving. Een verschuiving welke je terugvoert naar je oorspronkelijke staat. En zolang je daar niet bent, ben je gedreven door waar je bang voor bent. En dat houdt niet op, want er zijn telelens weer zaken om bang voor te zijn.

Je zou kunnen zeggen dat ego in zijn eigen energie gevangen zit. De verschuiving bestaat daar uit dat je in je zelf gaat merken en voelen hoe die energie werkt welke bevrijd is. En dit heeft alles te maken met je eigen mentale aansturing.

[Kweetniet]

Door genot te verlangen en pijn ter vermijden hak ik uitgerekend de wortel van die mogelijkheid door.

Dat is wat ego doet met een mens. De mens ki?st! De mens is uit op genot, geluk, leuke dingen, behoefte bevrediging. En de mens vermijdt pijn en ellende. Keuzeloosheid houdt in: stoppen met het willen van genot, geluk enz. En uiteraard ook stoppen met het willen van pijn vermijden.

Er is nergens iets wat ge?limineerd hoeft te worden. Pijn en genot dienen zich aan zoals ze zich aan dienen. Geluk en ongeluk wisselen elkaar af, maar er hoeft nergens gekozen te worden. Dat is doen het niet-doen.

[katerie]

Oorspronkelijk geplaatst door Kweetniet

...Waar je niet langer tracht je leven te regisseren.

Of controleren. En niet alleen je eigen leven, maar ook het leven van je naaste, van je partner, van je kinderen van 'de wereld' tracht te controleren.
Neurotisch gebeuren ...

"Mensen die hoog scoren op neuroticisme zullen gemiddeld vaker last hebben van depressiviteit, angst en schuldgevoelens."
bron: https://nl.wikipedia.org/wiki/Neuroticisme

En neigt tot een collectief West-Europees neurotisch gebeuren volgens sommige bekende Vlaamsche psychiaters alvast.

[katerie]

Geweldig toch die Parsons!

Neem nu volgende uitspraak: 'Wat het weten-wie-je-bent in de weg staat, is het denken, de 'ik'-gedachte, degene die de verlichte toestand wil. En hoeveel meditaties je ook beoefent, hoeveel opofferingen of offers je ook denkt te moeten volbrengen, door zulke dingen zal het nooit gebeuren, want het hoeft niet te gebeuren. Al die meditaties, al die inspanningen, al die louteringen zullen nooit de illusie van een 'ik' vernietigen, omdat elke poging in die richting door een 'ik' gedaan wordt'.

bron: http://www.advaitacentrum.nl/nl/lite...-hier-dialogen

Ja, 'wie' doet het gzoz hé ... wie beveelt het aan, wie wijst het aan, wie moedigt het aan, wie roept hier steeds: 'jij moet gzoz doen'.
Maar dat mag je niet zeggen op dit forum, want dan ben je contra-productief aan de doelstellingen ervan. Dan ben je lui, onverschillig voor het lijden in de wereld, een escapist.
Dan ben je een NA'er, en die zijn hier eigenlijk niet gewenst, want dit is een TA forum en hier moet hard gewerkt worden om het gzoz af te ronden.

[Rob]

Oorspronkelijk geplaatst door katerie

Geweldig toch die Parsons!

Neem nu volgende uitspraak: 'Wat het weten-wie-je-bent in de weg staat, is het denken, de 'ik'-gedachte, degene die de verlichte toestand wil. En hoeveel meditaties je ook beoefent, hoeveel opofferingen of offers je ook denkt te moeten volbrengen, door zulke dingen zal het nooit gebeuren, want het hoeft niet te gebeuren. Al die meditaties, al die inspanningen, al die louteringen zullen nooit de illusie van een 'ik' vernietigen, omdat elke poging in die richting door een 'ik' gedaan wordt'.

bron: http://www.advaitacentrum.nl/nl/lite...-hier-dialogen

Een geweldige demonstratie van onbegrip ?.

Op de zelfde site kun je b.v. ook teksten vinden over meditatie. Wie volledig zou willen zijn in het tot zich nemen van kennis zou op zijn minst in verwarring kunnen raken. Maar dat overkomt NA aanhangers niet, want ze zijn selectief in de teksten die ze zich toe-eigenen. Dat gebeurt voortdurend in de gesprekken. Men heeft zich Nisargadatta al toege?igend. Maar natuurlijk alleen die teksten die in het straatje passen. Het zelfde gebeurt met Ramana Maharshi. Dat is precies wat gelovigen en schriftgeleerden uit alle religies doen.

Om te beginnen zou het een aanbeveling kunnen zijn om vol-ledig te willen zijn en niet alleen die passages op te pikken die in het straatje passen. Maar dat vraagt studie, lezen, bezinnen, laten bezinken, (hard) werken. Maar het is natuurlijk veel 'prettiger' (voor wie?) om aan te nemen dat dat niet nodig is omdat "elke poging in die richting door een 'ik' wordt gedaan" (zie quote hier boven). Alleen wordt over het hoofd gezien dat ook elke niet-poging daartoe door een 'ik' wordt gedaan. En zo (ik noem dat dus escapisme ?) is de ultieme vorm gevonden om het 'ik' overeind te houden.

[Kweetniet]

Oorspronkelijk geplaatst door katerie

Of controleren. En niet alleen je eigen leven, maar ook het leven van je naaste, van je partner, van je kinderen van 'de wereld' tracht te controleren.
Neurotisch gebeuren ...

Er kan op enig moment het inzicht ontstaan dat alles precies goed is. Maar dan krijg je tegenwerpingen. Maar de toestand in Syri? dan? En de buurman die lijdt onder een depressie dan? Men wenst zich niet neer te leggen bij dat was is?

[Kweetniet]

Oorspronkelijk geplaatst door katerie

Geweldig toch die Parsons!

Neem nu volgende uitspraak: 'Wat het weten-wie-je-bent in de weg staat, is het denken, de 'ik'-gedachte, degene die de verlichte toestand wil. En hoeveel meditaties je ook beoefent, hoeveel opofferingen of offers je ook denkt te moeten volbrengen, door zulke dingen zal het nooit gebeuren, want het hoeft niet te gebeuren. Al die meditaties, al die inspanningen, al die louteringen zullen nooit de illusie van een 'ik' vernietigen, omdat elke poging in die richting door een 'ik' gedaan wordt'.

Naar mijn mening zijn meditaties imitaties van zaken welke spontaan kunnen gebeuren. Of het resultaat afwerpt weet ik niet, ik heb de kortste weg genomen. Het is mogelijk dat meditatie de persoon ontvankelijker maakt.
Maar meditatie welke als oefening worden geleerd maken geen einde aan het ik.