Aankomen

[Ulla]

Oorspronkelijk geplaatst door Theo

Je hoeft er ook niet over na te denken, het werkt vanzelf. Hetgeen je doet is het 'niet-doen'. En wat 'niet-doen' inhoudt, dat beschrijf je zelf in je reactie.
Je begrijpt dus al prima wat ik bedoel.

Op het moment dat je ego 'ziet' ga je gewoon die kant niet op. Dat is de eenvoudigste uitleg denk ik. Daarom kan je ook nooit zeggen dat je egoloos bent. Je hebt ego immers nodig om aan te duiden dat je die kant niet op moet.

Als je dit mechanisme eenmaal ontdekt hebt, dan wijst het zich vanzelf.
Maar het is natuurlijk wel van het hoogste belang om ego te doorzien.
Wat dat betreft sta ik helemaal achter Renoir.
Ego doet zich voor als een weerstand in je zelf.
Maar daar heb je op zich weer niks aan als je niet weet wat Liefde daadwerkelijk inhoudt. Dan voel je de weerstand van ego wel, maar je hebt geen leidraad. De leidraad is Liefde uiteraard.

We kunnen er beter over ophouden, het begint te klinken als een aftreksel van wat allang helder is en nu weer in allerlei bochten gewrongen wordt. Liefde is er altijd en als ego is doorzien is dat helder.

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Tine

Dat is heel goed mogelijk. Maar kan je iemand die geen weet heeft van iets, kwalijk nemen dat hij dat iets niet hanteert? Je kan dat weten evenmin doorgeven aan een ander. Je kan een ander wel inspireren door zelf het levende voorbeeld te zijn van wat je graag zou zien gebeuren bij anderen, maar dat is dan ook het enige wat binnen je macht/vermogen ligt.
Een kind dat (nog) niet kan lopen, verwijt je toch ook niets? Het beschikt blijkbaar over een innerlijke drijfveer om te leren lopen en als ouder geloof je in het bestaan van die drijfveer en heb je er het volste vertrouwen in dat het kind deze drijfveer zal "volgen". Het kind zelf geeft het ook niet zomaar op wanneer het valt en zich pijn doet; het ziet immers (door voorbeelden in zijn leefwereld) dat op 2 benen lopen mogelijk is. Maar voor het kind er "klaar" voor is, doet het niet eens pogingen om zelf te kunnen wat anderen al kunnen.
Gelukkig leert een kind lopen voor het in termen van goed/kwaad kan denken want anders zou het misschien de vloer (de veroorzaker van de pijn) of de zwaartekracht (een tegenwerkende kracht) beschuldigen van "kwade" bedoelingen. Het zou daardoor heel bang kunnen worden en nooit meer een poging willen/durven ondernemen om het loopproces onder de knie te krijgen en op eigen benen te leren staan.



Als WE "weer eens opnieuw van het begin af aan terug moeten beginnen", wie zal dan beseffen dat "we" ooit zogezegd verder gestaan hebben in onze evolutie? We beginnen dan gewoon opnieuw, met een fris gemoed. Toch?
Maar ja, voor mij bestaat er buiten het aardse niveau van denken dan ook geen chronologische tijd. Ik zou in een zogenaamd 'volgend' leven mezelf dus evengoed in de middeleeuwen kunnen laten geboren worden vanuit de wens om die specifieke tijd eens te beleven. En ik zou daar eenzelfde proces van bewustwording kunnen meemaken als in dit leven...
De mogelijkheid tot evolutie bevindt zich in het innerlijk (bewustzijn), niet buiten in de wereld. Naar binnen kijken (in jezelf) lijkt mij dan ook belangrijker dan de blik naar buiten (naar anderen, de wereld) te richten. Jouw bewustwordingsproces heeft alleen met jezelf te maken maar je kan de buitenwereld wel "gebruiken" als spiegel voor dat proces.

Je voorbeeld over die kleine die leert lopen is prachtig.
Ik spreek geen oordeel uit over de wereld, zeker niet in goed of kwaad; ik zoek enkel hoe mijn gevoel dat de oplossing inderdaad van binnenuit moet komen, ieder persoon voor zich, hoe die oplossing de hele wereld tot inkeer zou kunnen doen brengen en dan begin ik inderdaad de mogelijkheid van dat proces meer en meer te zien.
Ik zoek de oplossing niet in de buitenwereld, ik zoek hoe de binnenwereld de buitenwereld kan worden..., want ze zijn het zelfde...

[Theo]

Oorspronkelijk geplaatst door Ulla

We kunnen er beter over ophouden, het begint te klinken als een aftreksel van wat allang helder is en nu weer in allerlei bochten gewrongen wordt. Liefde is er altijd en als ego is doorzien is dat helder.

Net zo je wilt. Ik heb zo mijn twijfels bij dat helder zijn.

[Ulla]

Oorspronkelijk geplaatst door Theo

Net zo je wilt. Ik heb zo mijn twijfels bij dat helder zijn.

Dan vraag ik toch nog maar even door. Wat/wie zou er nog tussen moeten zitten tussen dat wie/ik en allerlei bijzaken, instrumenten welke zijn doorzien en bewustzijn, Liefde, weten, zijn of hoe je het ook wilt noemen. Die twijfels die je noemt waar komen die dan vandaan als egowerking enz. is doorzien.

[Theo]

Oorspronkelijk geplaatst door Ulla

Dan vraag ik toch nog maar even door. Wat/wie zou er nog tussen moeten zitten tussen dat wie/ik en allerlei bijzaken, instrumenten welke zijn doorzien en bewustzijn, Liefde, weten, zijn of hoe je het ook wilt noemen. Die twijfels die je noemt waar komen die dan vandaan als egowerking enz. is doorzien.

Het is geen twijfel, ik vind het een belangrijk discussie onderwerp.
Het 'niet-doen' is uitermate belangrijk in zelfkennis mijn inziens.
De vraag werpt zich ook op of jij of ik alle ego ook daadwerkelijk doorzien.
Zeggen/denken dat je alles doorziet sluit ook af.

Het is niet zo dat ik jou wil overtuigen van mijn visie op het 'niet-doen'.
Want ik zie dat die overeenkomsten vertoont met mijn visie.
Ik denk dat je de zoeker in jezelf overeind moet houden.
En door het 'niet-doen' een reis begint waarvan jij (Ulla) niet weet waar die naar toe gaat.

Bij jou zie ik nog wel eens een streven om 'egoloos' te zijn of dat je dat als doel hebt. Ik denk dat het uitermate belangrijk is om ego te doorzien. Maar dat egoloosheid in de dagelijkse normale toestand niet bestaat. Zo bekeken kan het ook nooit een doel zijn.

[Ulla]

Oorspronkelijk geplaatst door Theo

Het is geen twijfel, ik vind het een belangrijk discussie onderwerp.
Het 'niet-doen' is uitermate belangrijk in zelfkennis mijn inziens.
De vraag werpt zich ook op of jij of ik alle ego ook daadwerkelijk doorzien.
Zeggen/denken dat je alles doorziet sluit ook af.

Het is niet zo dat ik jou wil overtuigen van mijn visie op het 'niet-doen'.
Want ik zie dat die overeenkomsten vertoont met mijn visie. Ik denk dat je de zoeker in jezelf overeind moet houden.
En door het 'niet-doen' een reis begint waarvan jij (Ulla) niet weet waar die naar toe gaat.

Bij jou zie ik nog wel eens een streven om 'egoloos' te zijn of dat je dat als doel hebt. Ik denk dat het uitermate belangrijk is om ego te doorzien. Maar dat egoloosheid in de dagelijkse normale toestand niet bestaat. Zo bekeken kan het ook nooit een doel zijn.

Egoloos willen zijn is niet aan de orde, toevallig er vandaag nog over nagedacht. Dat wil ik helemaal niet en al helemaal niet in die situatie die zich heeft voorgedaan. Nog genoeg ego aanwezig in die zin van hechting en dat los moeten laten of beter gezegd te transformeren. Gedeeltelijk lukt dat prima maar ergens ook helemaal niet. Aan de andere kant is er gewoon een heel stuk of bijna alle ego belangen weggeslagen en dat maakt het lastig om de plek in de wereld te hervinden want niets of niet veel meer heeft nog enige betekenis. Dat proces was daarvoor al ingezet en ik weet nu ook waarom.

Het verveelt allemaal en daadwerkelijk gezien wil ik weg uit deze ego wereld. Misschien dat je dat ziet als streven na egoloos zijn, ik zou juist wensen dat ik weer wat meer kon aarden. Ik bevind mij gewoon in een of ander transformatie proces en niemandsland en of ik redt het (en voor mij gevoel moet dat en/of gebeurt dat ook gewoon) of ik redt het niet. Dus ik weet het even gewoon niet en laat dat maar gewoon zijn. En doe niets. En leef bij de dag. Het ego wil wat doen en dat zit er momenteel niet in want dan zou ik het forceren. En voelt dus ook niet natuurlijk. Dus ik doe niets en laat het zijn.

[Maria]

Oorspronkelijk geplaatst door Ulla

Dus ik doe niets en laat het zijn.

Mooi, Ulla.

[InX]

Oorspronkelijk geplaatst door Ulla

Egoloos willen zijn is niet aan de orde, toevallig er vandaag nog over nagedacht. Dat wil ik helemaal niet en al helemaal niet in die situatie die zich heeft voorgedaan. Nog genoeg ego aanwezig in die zin
Het verveelt allemaal en daadwerkelijk gezien wil ik weg uit deze ego wereld. Misschien dat je dat ziet als streven na egoloos zijn, ik zou juist wensen dat ik weer wat meer kon aarden. Ik bevind mij gewoon in een of ander transformatie proces en niemandsland en of ik redt het (en voor mij gevoel moet dat en/of gebeurt dat ook gewoon) of ik redt het niet. Dus ik weet het even gewoon niet en laat dat maar gewoon zijn. En doe niets. En leef bij de dag. Het ego wil wat doen en dat zit er momenteel niet in want dan zou ik het forceren. En voelt dus ook niet natuurlijk. Dus ik doe niets en laat het zijn.

.... Je zin 'dus ik weet het gewoon even niet' komt hier even regelrecht binnen..... Zo herkenbaar, al is het andere situatie, ander mens..... Kwetsbaarheid-herkenning......
........ knuffel voor jou lieve Ulla.... Negeren of afwijzen mag.. No hard feelings..... 't was gewoon mijn eerste intuïtieve reactie toen ik je woorden las..... En dat wilde ik je graag laten weten.....

[Ulla]

Dank jullie beiden.

[marie]

Als je bent doorgedrongen tot de onderzoeker, hij die jezelf bent maar ook weer niet helemaal, want hij staat buiten dit aardse leven en toch weer veel meer omdat hij er was voor je geboren werd en er ook zal zijn de dag dat je dit aardse leven de rug toekeert.
Het is hij die naast de stroom van het leven zit en observeert wat er gebeurt en je probeert te richten en te leiden...
Maar zijn motieven hebben dikwijls niets van doen met onze aardse motieven, zijn dikwijls gewoon het tegenovergestelde, want leven en dood in dit aardse tranendal zijn voor hem dikwijls heel bijkomstige gegevens; zijn doeleinden zijn op 'de eeuwigheid?', over vele levens heen, gericht.
Het is daarom ook dat ons aardse ik het moeilijk heeft om zich aan hem over te geven; want op het aards niveau gezien zou hij het ik dikwijls gewoon de vernieling in rijden.

Ok? dat wanneer je hem ontdekt hebt je dat het gevoel geeft dat je als het ware boven je aardse leven geplaatst bent; boven of buiten of afgezonderd van de persoon die je zou vinden wanneer je zoekt naar het antwoord op de vraag 'wie ben ik?'.
Of het al het antwoord is op de vraag 'wat ben ik?' lijkt mij te ver gezocht; want op zijn beurt is hij slechts een onderdeel in een (voor ons) veel groter geheel.

Maar wanneer je hem gevonden hebt, wanneer je hem ondervragen kunt, dan heb je inderdaad een mijlpaal op je verdere levenslijn bereikt.

Graag zou ik over hem, met hem communiceren en verder zoeken met anderen die denken dat ze hem ontdekt hebben ook als ze het verhaal niet op dezelfde manier herkennen, vertalen als ik.