Marie's perikelen

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Renoir

Ik heb drie totaal verschillende zonen en de ontwikkeling heeft in belangrijke mate ook met de aangeboren gevoeligheid te maken. Ik denk dat je een super sensitief kind hebt die van één indruk in zeer korte tijd een enorme hoeveelheid gedachten verwerkt.

Misschien wel. Toen ze drie maanden oud was moest ik terug gaan werken en heb ik haar bij een onthaalmoeder gebracht.
Toen ik haar de eerste week elke avond na het werk ging terughalen draaide ze gewoon haar hoofd weg. Ik weet dat ik de echtgenoot van de onthaalmoeder erop gewezen heb en hij moest mij lachend maar heel verwonderd gelijk geven.
Voor de rest zie ik mijn dochter niet als superbegaaf, maar het kan zijn dat het overtollige aantal gegevens die zij moet verwerken haar eerder overstuur maken en haar doen vluchten voor de werkelijkheid
...

[Rennie]

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Misschien wel. Toen ze drie maanden oud was moest ik terug gaan werken en heb ik haar bij een onthaalmoeder gebracht.
Toen ik haar de eerste week elke avond na het werk ging terughalen draaide ze gewoon haar hoofd weg. Ik weet dat ik de echtgenoot van de onthaalmoeder erop gewezen heb en hij moest mij lachend maar heel verwonderd gelijk geven.
Voor de rest zie ik mijn dochter niet als superbegaaf, maar het kan zijn dat het overtollige aantal gegevens die zij moet verwerken haar eerder overstuur maken en haar doen vluchten voor de werkelijkheid.

Je lijkt me inderdaad, gezien haar sensitiviteit, een slechte start gemaakt te hebben met je kind. Er lijkt sprake van een ontwrichte kind moeder verbinding ten gevolge van zulk een gevoeligheid bij het kind. Ik heb hetzelfde moeten constateren bij mijn oudste en de band met zijn moeder. Hij is nu in de dertig, heeft zich aangepast aan de maatschappij maar lijkt daardoor ten opzichte van zichzelf, van zijn eigen-aardig-heid ontwricht en lijdt daar onder. Doorgaans is men lijdende aan een zekere oninpasbaarheid aan de maatschappij, men voelt zich er niet in thuis, echter bij hem is het omgekeerd het geval. De uiterlijke vertoning lijkt op geen enkele wijze te passen bij het innerlijk ondervonden leven.

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Renoir

Je lijkt me inderdaad, gezien haar sensitiviteit, een slechte start gemaakt te hebben met je kind. Er lijkt sprake van een ontwrichte kind moeder verbinding ten gevolge van zulk een gevoeligheid bij het kind. Ik heb hetzelfde moeten constateren bij mijn oudste en de band met zijn moeder. Hij is nu in de dertig, heeft zich aangepast aan de maatschappij maar lijkt daardoor ten opzichte van zichzelf, van zijn eigen-aardig-heid ontwricht en lijdt daar onder. Doorgaans is men lijdende aan een zekere oninpasbaarheid aan de maatschappij, men voelt zich er niet in thuis, echter bij hem is het omgekeerd het geval. De uiterlijke vertoning lijkt op geen enkele wijze te passen bij het innerlijk ondervonden leven.

En toch denk ik dat ik het over het algemeen goed opgevangen heb in het begin want ik weet dat mijn broer, jaren later toen ik het niet meer wist, over mijn dochter baby zei dat het een baby was die altijd lachte... Maar inderdaad ze moet heel gevoelig geweest zijn en nog zijn en misschien van daar haar angst om te groeien en meer zelfstandigheid op zich te nemen...

Wat je zoon betreft moet dat ook heel moeilijk zijn om mee te leven...?

[Rob]

Ik heb even een quote van een ander onderwerp naar hier geknipt en geplakt ?

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Ik ben er hevig tegenin gegaan, maar ik was overtuigd van mijn gelijk en ben daar blijven op hameren; ik verdedigde al lang jou niet meer maar ik verdedigde mijn Eigen overtuigingen.

Hoe dikwijls hebben ze mij gezegd dat ik niets zag; dat ik zelfonderzoek moest doen; dat ik weigerde de waarheid te zien en hier verdomme zat de waarheid aan mijn kant en deden zij niets anders dan hun ego-spelletjes.

Hewel ik heb er enorm veel plezier in gehad om nu eens de rollen om te draaien.

Merkwaardig ...

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Rob

Ik heb even een quote van een ander onderwerp naar hier geknipt en geplakt ?



Merkwaardig ...

Graag meer uitleg.

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Ok?, klaar en duidelijker; achter 'ik ben' zonder meer schaar ik mij ook.

Ik heb dus verder in het boek gelezen en het nieuwe dat ik lees is dat meditatie in feiten het uitschakelen van de tussenkomst van de geest, het verstand is; het is het direct zijn; het is, in eerste instantie het niets doen, zowel op actieve handelende wijze als verstandelijke wijze.

Osho raad ons aan om dat in stappen proberen in te Voeren:

-eerste stap is de lichamelijke ontspanning, in feiten sofrologie, te beginnen met ons oppervlakkig lichaam om dieper binnen te dringen; ook hier weer is dit een werkwijze die ik onbewust altijd al gevolgd heb.

-Tweede stap is de geest, die altijd van het ene onderwerp op het ander onderwerp overspringt; indien men er in geslaagd is om het lichaam te ontspannen zal ook de geest geneigd zijn om zich vlugger over te geven. Ook in dit stadium erken ik mijzelf.

-Derde stadium zijn de gevoelens en ik geloof dat ik daar nog midden in zit; ik kan die (nog) niet naast mij neer leggen. Het onrecht in de wereld, ook het kleine dagelijkse onrecht, het zelfbedrog, de hersenspoelingen, de leugens, de halve waarheden, de verdraaiingen... Naar heel veel films kan ik gewoonweg niet meer kijken omdat ik er zoveel werkelijkheid van menselijk bedrog en zelfbedrog in zie...

En ik zie ook niet de uitweg uit deze tunnel.
Neem de problemen met mijn dochter; Rob, Renoir zegt mij, vergeet dat het jouw dochter is, neem dat het eender wie is om zo het probleem vanop een zekere afstand te kunnen bekijken. Maar Rob, Renoir, dat is een zwaard dat aan twee zijden snijdt; als het mij al zo kwelt als het om mijn dochter gaat, wat dan als ik de hele wereld als deel van mijzelf zie?
Dan komt mij die zogezegde 'ego'-angst voor het niet-bestaan als heel belachelijk en minimalistisch over, alsook het zichzelf wil opblazen van datzelfde ego.
Ik heb één ding begrepen; dat om God te willen zijn of te willen benaderen dat we dan als mens verdomd enorm nietig en Klein moeten zijn anders worden we gewoonweg omvergeblazen en doodgebliksemd vanaf het moment dat we nog maar van uit de verte het eerste kleine lichtje willen zien.

-Vierde en laatste stap is dat we ons uiteindelijk centreren in ons middelpunt en dat we dat, onafhankelijk van wat we doen of niet doen blijvende 24h op 24h doen.

[Ulla]

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Graag meer uitleg.

Het viel mij ook op. Beide uitspraken lijken elkaar tegen te spreken in de twee verschillende alinea's. En de laatste snap ik niet goed hoe die is bedoeld.

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Ulla

Het viel mij ook op. Beide uitspraken lijken elkaar tegen te spreken in de twee verschillende alinea's. En de laatste snap ik niet goed hoe die is bedoeld.

De laatste is bedoeld als zuiver ego-opschepperij.

[Puppetji]

Oorspronkelijk geplaatst door marie

-Derde stadium zijn de gevoelens en ik geloof dat ik daar nog midden in zit; ik kan die (nog) niet naast mij neer leggen. Het onrecht in de wereld, ook het kleine dagelijkse onrecht, het zelfbedrog, de hersenspoelingen, de leugens, de halve waarheden, de verdraaiingen... Naar heel veel films kan ik gewoonweg niet meer kijken omdat ik er zoveel werkelijkheid van menselijk bedrog en zelfbedrog in zie...

Ja, da's duidelijk dat je daar nog middenin zit.
Maar niks aan de hand h?. De weg ontstaat tijdens het gaan en je bent precies daar waar je moet zijn.

Oorspronkelijk geplaatst door marie

En ik zie ook niet de uitweg uit deze tunnel.

De uitweg is onthechting.

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Puppetji

De uitweg is onthechting.

En die onthechting verloopt gemakkelijker indien ze gepaard gaat met inzicht.