Het was nacht, stikdonkere nacht ...

[Ulla]

Oorspronkelijk geplaatst door Looro

In het opvallen van de gewoonte doet vroeg of laat het buitengewone zich voor en zie je de begoocheling van het gewone; niet meer met de mind maar met je geweten. Het probleem verschuift maar je hebt iets gegrepen, namelijk de werkelijkheid van het zien.
Dus de gewoonte niet loslaten maar ze ook niet aanhouden, zeggen ze in koeterwalloni?.

ik snap je! Dank je !

[Ulla]

Oorspronkelijk geplaatst door Nadje

Ik wil het je ook wel vertellen. Ulla, je hebt de boot weer 's gemist. Je zou in Zeist moeten zitten. Maar je mag morgen in de herkansing voor Tiel.

Bij Mamma zeker. Daar zit ik hopelijk eindelijk weer in december.

[Looro]

Oorspronkelijk geplaatst door Rob

Overigens (en voor de volledigheid) zegt het Christendom in essentie niet iets anders dan het Boeddhisme.

in essentie ... zijn de verschillen toch groot.

Christendom scheidt zich van Boeddhisme waar Christus aan het eind van de tijden terugkeert om te oordelen en de Boeddha die nooit zal terugkeren in samsara.
Het wordingsproces verloopt bijgevolg ook anders: voor de christen is er bevrijding uit het lijden door geloof, hoop en liefde in de ware Christus, de Christus die gestorven is aan het kruis voor alle mensen; voor een boeddhist is er bevrijding uit het lijden door het pad van de waarheid tot werkelijkheid te maken in de gemeenschap van heiligen en alzo de keten van vergankelijkheid te verbreken.

in essentie ... is er niet iets anders.

Het handelen van zowel de christen als de boeddhist vertoont veel gelijkenissen: de christen krijgt de opdracht als een gaan door het leven door niet te zondigen; waar de boeddhist de opdracht heeft het juiste begrip te ontwikkelen en zich van de begeerte af te keren.
De christen vindt waarheid in het lidmaatschap in de kerk (het lichaam van Christus) waar de boeddhist waarheid vindt in de gemeenschap die het achtvoudige pad beleefd (de echtheid van de Boeddha).

[Rob]

Oorspronkelijk geplaatst door Looro

in essentie ... zijn de verschillen toch groot.

Christendom scheidt zich van Boeddhisme waar Christus aan het eind van de tijden terugkeert om te oordelen en de Boeddha die nooit zal terugkeren in samsara.
Het wordingsproces verloopt bijgevolg ook anders: voor de christen is er bevrijding uit het lijden door geloof, hoop en liefde in de ware Christus, de Christus die gestorven is aan het kruis voor alle mensen; voor een boeddhist is er bevrijding uit het lijden door het pad van de waarheid tot werkelijkheid te maken in de gemeenschap van heiligen en alzo de keten van vergankelijkheid te verbreken.

in essentie ... is er niet iets anders.

Het handelen van zowel de christen als de boeddhist vertoont veel gelijkenissen: de christen krijgt de opdracht als een gaan door het leven door niet te zondigen; waar de boeddhist de opdracht heeft het juiste begrip te ontwikkelen en zich van de begeerte af te keren.
De christen vindt waarheid in het lidmaatschap in de kerk (het lichaam van Christus) waar de boeddhist waarheid vindt in de gemeenschap die het achtvoudige pad beleefd (de echtheid van de Boeddha).

Het is niet zo moeilijk om verschillen en overeenkomsten te zien.
Maar hebben we het dan over de essentie?

[Rob]

Oorspronkelijk geplaatst door Looro

Een klare samenvatting van het dogmatische en een aanwijzing voor het opheffen van lijden (het Achtvoudige Pad).

Het gaat, ondanks het inzicht nog steeds over ik in de wereld waarin belang en eigen belang elkaar aanvullen in een eindeloze keten van verandering.
Ongeacht de religie of een filosofische gezindte is er het geweten dat het rechtvaardige en goede tot het juiste leiden en haat en misbruik tot het onjuiste. Redelijkheid is te verkiezen boven onredelijkheid.
Staat een gewetenshouding in het denken (inzicht) of in het doorzien ervan (waarheid)?

Door kalmte te ontwikkelen maakt het geweten een dialectiek van het inzicht en de waarheid en toont voor dit moment het juiste.
(In koeterwaals zou ik zeggen: de gepaste afstand van inzicht en waarheid is kalmte.)
Is het juiste absoluut? Dat weet ik niet omdat het alleen geldt voor ik in de wereld. Alleen in deze wereld ben ik een ik. Maar in die wereld kan ik het juiste doen door geweten in kalmte te ontwikkelen.

Bijvoorbeeld: Is het juist om zich in de armen van Amma te laten opnemen?
Vanuit 'kalmte' zie ik Amma het eigen welzijn verheffen boven het eigen belang en deelt dit verheffen als een zegening. Een zegen is een goede daad, zowel voor de gever als voor de ontvanger.
In de zegen zijn inzicht en waarheid verenigd.

Wat je schrijft is waar, vanuit menselijk, (relatief / redelijk) perspectief gezien.

Menselijkerwijs zien we goed en kwaad. Afgelopen week hoorde ik op de radio een bericht van politieagenten ergens in Zuid Amerika die twee vrouwen hadden gegijzeld, met als doel hen op te eten. Dan staat mijn menselijk begrijpen even stil. Hoe verzint het menselijk brein een dergelijke waanzin? En dit is dan iets, heel ver weg, wat aan het licht komt. Misschien is het wel een jaarlijks terugkerend ritueel en houd men daar al 10 jaar met kerst een personeelsfuifje waar jonge dames worden verorberd. Wie zal het zeggen?
Het kost me geen enkele moeite om dit als kwaad te bestempelen. Maar dat zegt helemaal niks, het is een oordeel op afstand.

Het komt pas dichterbij als ik kwaad aan den lijve ondervind, dan heeft het een andere impact. Ieder mens kan getuigen van kwaad gedaan aan hem of haar. De impact kan verschillend zijn, maar menselijkerwijs heb je er maar mooi mee te dealen. Dat kan ook, in het menselijke. Nog dichter bij komt het als we zicht krijgen op het kwaad dat we zelf in de wereld aanrichten. Van de ander naar mij is nog weer anders dan onder ogen komen welk kwaad ik aan de ander aanricht. Maar ook dat is in de meeste gevallen op te lossen. Door het kwaad ten minste te proberen te herstellen en niet in herhaling te vervallen.

Maar dat alles is menselijkerwijs. Daarmee wil ik het niet bagatelliseren, maar er zijn diepere lagen te ontdekken. Zo kan ik zeggen dat wat ik ooit gezien heb als kwaad aan mij gedaan precies dat was wat nodig was. Hoe kwaad is kwaad dan nog?

En verder: juist handelen is niet hetzelfde als goed handelen. Het goede heeft als tegenovergestelde het kwade en wil je weten wat dat is dan kun je terecht bij het wetboek van strafrecht of in de 10 geboden. Juist handelen heeft geen tegendeel en is ontdaan van het menselijk (duaal) oordeel.

[sagnaar]

Oorspronkelijk geplaatst door Rob

Wat je schrijft is waar, vanuit menselijk, (relatief / redelijk) perspectief gezien.

Menselijkerwijs zien we goed en kwaad. Afgelopen week hoorde ik op de radio een bericht van politieagenten ergens in Zuid Amerika die twee vrouwen hadden gegijzeld, met als doel hen op te eten. Dan staat mijn menselijk begrijpen even stil. Hoe verzint het menselijk brein een dergelijke waanzin? En dit is dan iets, heel ver weg, wat aan het licht komt. Misschien is het wel een jaarlijks terugkerend ritueel en houd men daar al 10 jaar met kerst een personeelsfuifje waar jonge dames worden verorberd. Wie zal het zeggen?
Het kost me geen enkele moeite om dit als kwaad te bestempelen. Maar dat zegt helemaal niks, het is een oordeel op afstand.

Het komt pas dichterbij als ik kwaad aan den lijve ondervind, dan heeft het een andere impact. Ieder mens kan getuigen van kwaad gedaan aan hem of haar. De impact kan verschillend zijn, maar menselijkerwijs heb je er maar mooi mee te dealen. Dat kan ook, in het menselijke. Nog dichter bij komt het als we zicht krijgen op het kwaad dat we zelf in de wereld aanrichten. Van de ander naar mij is nog weer anders dan onder ogen komen welk kwaad ik aan de ander aanricht. Maar ook dat is in de meeste gevallen op te lossen. Door het kwaad ten minste te proberen te herstellen en niet in herhaling te vervallen.

Maar dat alles is menselijkerwijs. Daarmee wil ik het niet bagatelliseren, maar er zijn diepere lagen te ontdekken. Zo kan ik zeggen dat wat ik ooit gezien heb als kwaad aan mij gedaan precies dat was wat nodig was. Hoe kwaad is kwaad dan nog?

En verder: juist handelen is niet hetzelfde als goed handelen. Het goede heeft als tegenovergestelde het kwade en wil je weten wat dat is dan kun je terecht bij het wetboek van strafrecht of in de 10 geboden. Juist handelen heeft geen tegendeel en is ontdaan van het menselijk (duaal) oordeel.

Wijze observaties...Rob.

[Rennie]

Het eigen welzijn is niet per definitie egoïstisch maar is een grens waar in de wereld met elkaar gedeeld wordt.

In de wereld waar wij met elkaar omgaan, is er altijd belang en door kalmte te ontwikkelen kan ik het belang overstijgen en het juiste welzijn doen.

Kalmte ontwikkelen is hier bewust worden, second best van weten 'wat' je bent, hetgeen het zijn zonder egocentrische motieven is.

Oorspronkelijk geplaatst door Looro

Bijvoorbeeld: Is het juist om zich in de armen van Amma te laten opnemen?
Vanuit 'kalmte' zie ik Amma het eigen welzijn verheffen boven het eigen belang en deelt dit verheffen als een zegening. Een zegen is een goede daad, zowel voor de gever als voor de ontvanger.
In de zegen zijn inzicht en waarheid verenigd.

Nou kan ik zeggen dat heb je verdomd goed gezien.
Maar dan stel ik mijn zien boven dat van jou, ik zie namelijk wat ik zelf zie en daarbovenop nog wat jij ziet, dus nu zeg ik dat dat (gezien haar ontstaansgeschiedenis van de nood een deugd te maken) ook mijn indruk is.

[Looro]

Oorspronkelijk geplaatst door Rob

Wat je schrijft is waar, vanuit menselijk, (relatief / redelijk) perspectief gezien.

Is er een ander perspectief waarin ik ook kan SCHRIJVEN? Vanuit een absoluut oogpunt (louter abstractie van het redelijke) is er geen schrijven. Misschien een louter waarnemen, maar van wat dan?

Oorspronkelijk geplaatst door Rob

Menselijkerwijs zien we goed en kwaad. Afgelopen week hoorde ik op de radio een bericht van politieagenten ergens in Zuid Amerika die twee vrouwen hadden gegijzeld, met als doel hen op te eten. Dan staat mijn menselijk begrijpen even stil. Hoe verzint het menselijk brein een dergelijke waanzin? En dit is dan iets, heel ver weg, wat aan het licht komt. Misschien is het wel een jaarlijks terugkerend ritueel en houd men daar al 10 jaar met kerst een personeelsfuifje waar jonge dames worden verorberd. Wie zal het zeggen?
Het kost me geen enkele moeite om dit als kwaad te bestempelen. Maar dat zegt helemaal niks, het is een oordeel op afstand.

Het komt pas dichterbij als ik kwaad aan den lijve ondervind, dan heeft het een andere impact. Ieder mens kan getuigen van kwaad gedaan aan hem of haar. De impact kan verschillend zijn, maar menselijkerwijs heb je er maar mooi mee te dealen. Dat kan ook, in het menselijke. Nog dichter bij komt het als we zicht krijgen op het kwaad dat we zelf in de wereld aanrichten. Van de ander naar mij is nog weer anders dan onder ogen komen welk kwaad ik aan de ander aanricht. Maar ook dat is in de meeste gevallen op te lossen. Door het kwaad ten minste te proberen te herstellen en niet in herhaling te vervallen.

In het (inter-)menselijke moet ik jou volledig bijtreden. Het morele is altijd een invalshoek, een optreden voor dit moment.
Wat je voorbeeld betreft, toon je ook iets anders dan het menselijke van de moraliteit. Je toont hier ook de enormiteit van de wereld en de werelden.
Het voorbeeld uit Zuid Amerika toont een voorvaderlijke wereld waarin 'kannibalisme' een gebruik was in het verwerven van macht. Blijkbaar is dat verleden geen voltooid verleden tijd en heeft de gewoonte nog steeds aanhang.
De vanzelfsprekendheid om dit als kwaad te bestempelen wijst erop dat de wereld waarin wij leven, de huidige wereld, verder is gegaan en kannibalisme weerzinwekkend vindt en afkeurt.

Oorspronkelijk geplaatst door Rob

Maar dat alles is menselijkerwijs. Daarmee wil ik het niet bagatelliseren, maar er zijn diepere lagen te ontdekken. Zo kan ik zeggen dat wat ik ooit gezien heb als kwaad aan mij gedaan precies dat was wat nodig was. Hoe kwaad is kwaad dan nog?

Hier beschouw je het kwade niet meer als het morele onderscheid maar louter als een waarde waarin beide essenties (het goede en het kwade) welzijn bevorderen dan wel verhinderen.

Oorspronkelijk geplaatst door Rob

En verder: juist handelen is niet hetzelfde als goed handelen. Het goede heeft als tegenovergestelde het kwade en wil je weten wat dat is dan kun je terecht bij het wetboek van strafrecht of in de 10 geboden. Juist handelen heeft geen tegendeel en is ontdaan van het menselijk (duaal) oordeel.

Juist handelen heeft geen tegendeel maar heeft wel vereisten waaraan het voldoet.
Zo is ?kalmte? een mogelijkheid om het juiste naar voor te laten treden. Vervolgens is er ?volkomenheid? om alleen het juiste te doen en
tenslotte is er ?onberispelijkheid? om het juiste vol te houden en getuigenis te laten zijn.

[Looro]

Oorspronkelijk geplaatst door Renoir

Nou kan ik zeggen dat heb je verdomd goed gezien.
Maar dan stel ik mijn zien boven dat van jou, ik zie namelijk wat ik zelf zie en daarbovenop nog wat jij ziet, dus nu zeg ik dat dat (gezien haar ontstaansgeschiedenis van de nood een deugd te maken) ook mijn indruk is.

Kom er gerust bij maar sla niet op de toeters en bellen, die zijn voor de eredienst.

Waarom, Renoir zijn er geen perfecten in de wereld?
En met de wereld bedoel ik de wakkere staat van het ik, de droomstaat van de ziener en de meditatieve staat van de doener.

[Rennie]

Oorspronkelijk geplaatst door Looro

Waarom, Renoir zijn er geen perfecten in de wereld?

Ik denk dat alles in het bestaan in evenwicht is of op weg er naar toe. Wanneer de elementen afwijkingen vertonen is dat om complementair te kunnen zijn als geheel.