Onderzoek!

[Mihaela]

Oorspronkelijk geplaatst door Ulla

Ik spreek er over, maar bedoelde het niet zo zwaar. Het ging mij meer om, moet je altijd maar opmerkingen achterwege laten, omdat een ander dat misschien voor zichzelf anders kan gebruiken. Of zelfs mis bruiken.
En je zelf daarom altijd maar inhouden, als je iets ziet of opvalt. In een open communicatie zou dat voor mijn gevoel geen harde eis hoeven te zijn.

Ook al kan het soms slimmer zijn, dat wel te doen. Voldoende mee bekend, wanneer wel en wanneer niet, alleen meer op andere plekken.

Als je heel bewust in het leven staat, voel je feilloos de grens van de ander. (Helaas kan ik mezelf hier niet als voorbeeld geven, maar er is hoop dat ik dat kan bereiken).
Bewust in het leven staan, betekend compassie voelen voor de onbewustheid van de ander. Als je niet volledig bewust in het leven staat, ga je over de grens van de ander bulderen, of simpelweg de ander pijn doen, onder het mom van de ander willen helpen.
Je kan de ander ook behulpzaam zijn door te laten zien hoe het wel moet. Volgens mij is er geen geweld nodig om behulpzaam te zijn, integendeel.
Als je dat niet kan, sta je niet volledig bewust in het leven. Dan moet er nog wat aan gesleuteld worden.

[Ulla]

Oorspronkelijk geplaatst door Mihaela

Als je heel bewust in het leven staat, voel je feilloos de grens van de ander. (Helaas kan ik mezelf hier niet als voorbeeld geven, maar er is hoop dat ik dat kan bereiken).
Bewust in het leven staan, betekend compassie voelen voor de onbewustheid van de ander. Als je niet volledig bewust in het leven staat, ga je over de grens van de ander bulderen, of simpelweg de ander pijn doen, onder het mom van de ander willen helpen.
Je kan de ander ook behulpzaam zijn door te laten zien hoe het wel moet. Volgens mij is er geen geweld nodig om behulpzaam te zijn, integendeel.
Als je dat niet kan, sta je niet volledig bewust in het leven. Dan moet er nog wat aan gesleuteld worden.

Het ging hier eigenlijk ook alleen maar om een reactie van Naadje die ze maakte n.a.v. de opmerking van Ejse of de timing wel zo handig was i.b.t. de ontsnappingsclausule. Ook al had zij een punt.

De ene keer kan het juist beter zijn de grenzen op te zoeken, de andere keer juist weer niet. En daarbij heb je dan ( zeker in dagelijks leven) ook nog te maken met je eigen grenzen. Kwestie van aanvoelen idd. In dit geval waren er twee mensen bij betrokken, waarbij de opmerking was bedoeld voor diegene die behulpzaam wil zijn in dat gesprek met Vagebond.

In de bijbel staat ook zo een mooi gezegde; God heeft ons niets dan engelen gezonden. Met zo een zienswijze gaan we er altijd maar van uit dat wij altijd alles goed en bewust zouden moeten doen. Maar juist die mensen die met hun onnadenkendheid en zogenaamde onbewustheid over ons heen walsen zijn soms onze grootste "leraren. Wij zien bij deze mensen van alles, terwijl dat eigenlijk alles over onszelf zegt. En dat zien bij de ander maakt uiteindelijk onze eigen les uit, want daar diende het dan voor.

De compassie die je dan voelt, zoals jij het zo mooi uitdrukt, geef je dan juist de gelegenheid deze te ervaren als wat het is. Een soort van functionaliteit voor je eigen lessen. Dat is wat ik als compassie in deze ervaar.

[Mihaela]

Oorspronkelijk geplaatst door Ulla

Het ging hier eigenlijk ook alleen maar om een reactie van Naadje die ze maakte n.a.v. de opmerking van Ejse of de timing wel zo handig was i.b.t. de ontsnappingsclausule. Ook al had zij een punt.

De ene keer kan het juist beter zijn de grenzen op te zoeken, de andere keer juist weer niet. En daarbij heb je dan ( zeker in dagelijks leven) ook nog te maken met je eigen grenzen. Kwestie van aanvoelen idd. In dit geval waren er twee mensen bij betrokken, waarbij de opmerking was bedoeld voor diegene die behulpzaam wil zijn in dat gesprek met Vagebond.

In de bijbel staat ook zo een mooi gezegde; God heeft ons niets dan engelen gezonden. Met zo een zienswijze gaan we er altijd maar van uit dat wij altijd alles goed en bewust zouden moeten doen. Maar juist die mensen die met hun onnadenkendheid en zogenaamde onbewustheid over ons heen walsen zijn soms onze grootste "leraren. Wij zien bij deze mensen van alles, terwijl dat eigenlijk alles over onszelf zegt. En dat zien bij de ander maakt uiteindelijk onze eigen les uit, want daar diende het dan voor.

Ik vind zelf een zeer verkeerde opvatting, als men zegt dat degene die over de andere heen walsen de leraar zijn. Nee, de situatie, waarin onrecht gepleegd wordt, is een gelegenheid om sterker uit te komen, om bewust bij stil te staan, je kwetsbaarheid te leren kennen. Maar de dader is nooit de leraar. De situatie duwt je met je neus op de feiten, op je angsten, kwetsbaarheid.
Ik vind vaak dat er misvattingen ontstaan, een soort dogma's eigenlijk.
Men zegt soms ook: het had zo moeten zijn!.. Vind ik ook zo iets vreselijk eigenlijk. Het had niet zo moeten zijn, het is wel duidelijk, het is een feit dat het zo gegaan is, maar daar spelen weer heel veel factoren een rol in mee.
Volgens mij is het altijd een manier om voor jezelf (mezelf) te toetsen hoe je in het leven staat. Maar geweld hoef niet goed gepraat te worden.

[Esradha]

Oorspronkelijk geplaatst door Ulla

Ik spreek er over, maar bedoelde het niet zo zwaar. Het ging mij meer om, moet je altijd maar opmerkingen achterwege laten, omdat een ander dat misschien voor zichzelf anders kan gebruiken. Of zelfs mis bruiken.
En je zelf daarom altijd maar inhouden, als je iets ziet of opvalt. In een open communicatie zou dat voor mijn gevoel geen harde eis hoeven te zijn.

Ook al kan het soms slimmer zijn, dat wel te doen. Voldoende mee bekend, wanneer wel en wanneer niet, alleen meer op andere plekken.

Oke, bedoelde je het zo. Dan snap ik je. Ik laat me inderdaad niet tegenhouden om iets te zeggen wat mij opvalt, ook al is het voor de ander een reden nog even langer te ontwijken. De vraag is of mijn opmerking Vagebond ook echt weerhouden heeft van een antwoord, aangezien volgens mij de juiste setting voor haar er nog niet was. Ik vind het te eenvoudig om het bij haar en mij neer te leggen dat het er nu niet van kwam. Investeer dan in je openheid en interesse en kijk wat er van komt. Je kan een gesprek altijd opnieuw hervatten.

[Ulla]

Oorspronkelijk geplaatst door Mihaela

Dan moet er nog wat aan gesleuteld worden.

De compassie die je dan voelt, zoals jij het zo mooi uitdrukt, geef je dan juist de gelegenheid deze te ervaren als wat het is. Een soort van functionaliteit voor je eigen lessen. Dat is wat ik als compassie in deze ervaar. Volgens mij moeten we ook ervoor waken om onbewustheden te gaan zien als iets wat in ieder geval per definitie bestreden en aan gesleuteld moet worden. Het is nog maar de vraag of wij werkelijk de wijsheid bezitten of wij dat kunnen invullen. En ( altijd maar) kunnen weten wat in iemands leven nu werkelijk aan de orde is.

[Ulla]

Oorspronkelijk geplaatst door Esradha

Oke, bedoelde je het zo. Dan snap ik je. Ik laat me inderdaad niet tegenhouden om iets te zeggen wat mij opvalt, ook al is het voor de ander een reden nog even langer te ontwijken. De vraag is of mijn opmerking Vagebond ook echt weerhouden heeft van een antwoord, aangezien volgens mij de juiste setting voor haar er nog niet was. Ik vind het te eenvoudig om het bij haar en mij neer te leggen dat het er nu niet van kwam. Investeer dan in je openheid en interesse en kijk wat er van komt. Je kan een gesprek altijd opnieuw hervatten.

Ja, dat bedoel ik met communicatie die van beide kanten mag komen.
We zijn geen eilandjes en kunnen alle kansen weer grijpen. Komt het vandaag niet dan morgen wel.

[Mihaela]

Het is alsof een situatie veel mogelijkheden heeft, alsof er veel deuren zijn die je kan kiezen. Wat en hoe je handelt kan iets zeggen over jouw staat van bewustzijn op dat moment.
Daarnaast is de manier van hoe je op dat moment handelt niet eens altijd het belangrijkst, maar soms is het belangrijker hoe je jezelf daarna ''oprapt''. Blijf je in je slachtofferrol, of ben je er van bewust dat het alleen maar een gelegenheid is/was om weer iets in jezelf te toetsen.
De situatie kan je als gelegenheid gebruiken, maar degene die je geweld aan wilde doen, bewust of onbewust, is nooit je leraar. Het is gewoon iemand die geweld pleegt.

[Mihaela]

Oorspronkelijk geplaatst door Ulla

De compassie die je dan voelt, zoals jij het zo mooi uitdrukt, geef je dan juist de gelegenheid deze te ervaren als wat het is. Een soort van functionaliteit voor je eigen lessen. Dat is wat ik als compassie in deze ervaar. Volgens mij moeten we ook ervoor waken om onbewustheden te gaan zien als iets wat in ieder geval per definitie bestreden en aan gesleuteld moet worden. Het is nog maar de vraag of wij werkelijk de wijsheid bezitten of wij dat kunnen invullen. En ( altijd maar) kunnen weten wat in iemands leven nu werkelijk aan de orde is.

Ik ben het helemaal mee eens Ulla. Hoe de ander met zichzelf om gaat is het niet aan mij, het is een punt waarover ik nog steeds struikel.
Wel vind ik mijn eigen onbewustheid de moeite waard om me erover te buigen.

[Ulla]

Oorspronkelijk geplaatst door Mihaela

Ik ben het helemaal mee eens Ulla. Hoe de ander met zichzelf om gaat is het niet aan mij, het is een punt waarover ik nog steeds struikel.
Wel vind ik mijn eigen onbewustheid de moeite waard om me erover te buigen.

Ja, dat vind ik zelf ook.

[Ulla]

Oorspronkelijk geplaatst door Mihaela

Het is alsof een situatie veel mogelijkheden heeft, alsof er veel deuren zijn die je kan kiezen. Wat en hoe je handelt kan iets zeggen over jouw staat van bewustzijn op dat moment.
Daarnaast is de manier van hoe je op dat moment handelt niet eens altijd het belangrijkst, maar soms is het belangrijker hoe je jezelf daarna ''oprapt''. Blijf je in je slachtofferrol, of ben je er van bewust dat het alleen maar een gelegenheid is/was om weer iets in jezelf te toetsen.
De situatie kan je als gelegenheid gebruiken, maar degene die je geweld aan wilde doen, bewust of onbewust, is nooit je leraar. Het is gewoon iemand die geweld pleegt.

Ik heb het zelf wel zo ervaren, juist omdat je diegene niet als "leraar" aan wil nemen. Bedoel het overigens ook niet zo letterlijk. Het is meer de situatie die maakt dat je in de gelegenheid wordt gesteld flink naar jezelf te kijken. Vaak besefte ik dat achteraf. Het is ook maar een zienswijze die natuurlijk net zo weinig stand houd dan elke gedachte.