Het was nacht, stikdonkere nacht ...

[sagnaar]

Oorspronkelijk geplaatst door Renoir

Ik denk dat alles in het bestaan in evenwicht is .

Now your talking...

En niet op weg he, het is' perfect in evenwicht !.

Blijf lekker gaan zo....dan komt t' allemaal best nog goed
:-)

[sagnaar]

Oorspronkelijk geplaatst door Looro

Is er een ander perspectief waarin ik ook kan SCHRIJVEN? Vanuit een absoluut oogpunt (louter abstractie van het redelijke) is er geen schrijven. Misschien een louter waarnemen, maar van wat dan?

:-)

[Ogenblik-sem]

Oorspronkelijk geplaatst door sagnaar

Now your talking...

En niet op weg he, het is' perfect in evenwicht !.

Blijf lekker gaan zo....dan komt t' allemaal best nog goed
:-)

Idd. al is dat moeilijk te aanvaarden voor het afgescheiden individu.
..De droom.

The divorce between Samsara and Nirwana is the false Nirwana.

Adyashanti

[Looro]

Oorspronkelijk geplaatst door Renoir

Ik denk dat alles in het bestaan in evenwicht is of op weg er naar toe. Wanneer de elementen afwijkingen vertonen is dat om complementair te kunnen zijn als geheel.

Ik vraag mij af of in een dergelijk bestaan waar alles quasi in evenwicht is, een juist handelen van toepassing kan zijn, of een moreel goed handelen iets uitmaakt. Alles is al quasi perfect, het is maar een duwtje om volledig in evenwicht met het geheel te zijn.

Toont de gewone werkelijkheid niet dat perfectie onbestaande is omdat alles een einde kent en onderweg kan stuklopen op vergankelijkheid, ongeacht de afwijkingen van de elementen?
Evenwicht is een streven tussen tegenstellingen en die tegenstellingen zijn niet altijd complementair maar vaak contrair.

Het gewone is vergankelijk en vraagt aandacht en verzorging van het ik om de vernietiging van bestaan tegen te staan. Een mens kan niet tegen het vergankelijke ingaan maar hij kan tegenstand geven door juist te handelen en een juist begrip te vormen van de werkelijkheid.

[Rob]

Oorspronkelijk geplaatst door Looro

Is er een ander perspectief waarin ik ook kan SCHRIJVEN? Vanuit een absoluut oogpunt (louter abstractie van het redelijke) is er geen schrijven. Misschien een louter waarnemen, maar van wat dan?

In het (inter-)menselijke moet ik jou volledig bijtreden. Het morele is altijd een invalshoek, een optreden voor dit moment.
Wat je voorbeeld betreft, toon je ook iets anders dan het menselijke van de moraliteit. Je toont hier ook de enormiteit van de wereld en de werelden.
Het voorbeeld uit Zuid Amerika toont een voorvaderlijke wereld waarin 'kannibalisme' een gebruik was in het verwerven van macht. Blijkbaar is dat verleden geen voltooid verleden tijd en heeft de gewoonte nog steeds aanhang.
De vanzelfsprekendheid om dit als kwaad te bestempelen wijst erop dat de wereld waarin wij leven, de huidige wereld, verder is gegaan en kannibalisme weerzinwekkend vindt en afkeurt.

Hier beschouw je het kwade niet meer als het morele onderscheid maar louter als een waarde waarin beide essenties (het goede en het kwade) welzijn bevorderen dan wel verhinderen.

Juist handelen heeft geen tegendeel maar heeft wel vereisten waaraan het voldoet.
Zo is ?kalmte? een mogelijkheid om het juiste naar voor te laten treden. Vervolgens is er ?volkomenheid? om alleen het juiste te doen en
tenslotte is er ?onberispelijkheid? om het juiste vol te houden en getuigenis te laten zijn.

In navolging van de prangende vraag die wij als kind zo vaak aan Roodkapje hebben gesteld, zou ik nu willen vragen .... 'Zeg Looro, waar gaat gij henen?'.

Ik heb je tekst een aantal keer gelezen, en ik kan er niet in binnendringen.
Nu zou ik kunnen zeggen dat het lijkt alsof een kuisheidsgordel de tekst voor binnendringen belet, maar het kan net zo goed mijn impotentie zijn die een vruchtbare copulatie in de weg staat.

[Rennie]

Oorspronkelijk geplaatst door Looro

Ik vraag mij af of in een dergelijk bestaan waar alles quasi in evenwicht is, een juist handelen van toepassing kan zijn, of een moreel goed handelen iets uitmaakt. Alles is al quasi perfect, het is maar een duwtje om volledig in evenwicht met het geheel te zijn.

Toont de gewone werkelijkheid niet dat perfectie onbestaande is omdat alles een einde kent en onderweg kan stuklopen op vergankelijkheid, ongeacht de afwijkingen van de elementen?
Evenwicht is een streven tussen tegenstellingen en die tegenstellingen zijn niet altijd complementair maar vaak contrair.

Het gewone is vergankelijk en vraagt aandacht en verzorging van het ik om de vernietiging van bestaan tegen te staan. Een mens kan niet tegen het vergankelijke ingaan maar hij kan tegenstand geven door juist te handelen en een juist begrip te vormen van de werkelijkheid.

Voor het perfect in evenwicht zijn moet je bij Sagnaar zijn, ik huldig die opvatting niet. Evenmin kan ik met een schijnbaar evenwicht uit de voeten.

Het is naar mijn idee in zijn oorspronkelijke staat in evenwicht maar raakt uit balans en is in een voortdurend proces van schommelen doende weer in evenwicht te komen.

Ik vermoed dat het op wereldschaal bezien dermate is verstoord dat het schommelen steeds verder doorslaat. Het evenwicht kan met het juiste handelen als individu al niet meer worden hersteld, het benodigd dringend een totale wereldwijde hervorming. Nogmaals je had Sagnaar moeten quoten en met hem hierover in discussie zijn, ik deel dat perfecte niet.

[Looro]

Oorspronkelijk geplaatst door Rob

In navolging van de prangende vraag die wij als kind zo vaak aan Roodkapje hebben gesteld, zou ik nu willen vragen .... 'Zeg Looro, waar gaat gij henen?'.

Ik heb je tekst een aantal keer gelezen, en ik kan er niet in binnendringen.
Nu zou ik kunnen zeggen dat het lijkt alsof een kuisheidsgordel de tekst voor binnendringen belet, maar het kan net zo goed mijn impotentie zijn die een vruchtbare copulatie in de weg staat.

En net nu wou ik het over vruchtbaarheid hebben en wat een mooie opening is voor een paringsdans. :-)

Ik ben daarheen gegaan en doorgegaan waar jij de diepere lagen ontdekte.

Oorspronkelijk geplaatst door Rob

maar er zijn diepere lagen te ontdekken.

In die diepte is het weliswaar pikkedonker maar er is de kalmte. De kalmte van het zien wat doen is.

Wat is de wereld voor jou Rob?

[Looro]

Oorspronkelijk geplaatst door Ogenblik-sem

Idd. al is dat moeilijk te aanvaarden voor het afgescheiden individu.
..De droom.

The divorce between Samsara and Nirwana is the false Nirwana.

Adyashanti

Om achteraan te beginnen:

Oprechtheid is een deugd waaraan werkzaamheid zijn of haar eer verdiend. Adyashanti wil een uitdrukking zijn van deze oprechtheid.

"The divorce between Samsara and Nirwana is the false Nirwana." is een uitspraak waaraan te zien is dat inzicht de geest uitwringt en weten de geest melkt.

" ..De droom." is een staat van het bewustzijn.
Bewustzijn kleeft aan geest zoals speeksel aan de mondholte.
Zoals spreken met een droge mond (droomstaat van bewustzijn) moeilijk is en onmogelijk, is spreken in dromen van geen tel. Er is alleen zien (kleven aan geest) van de ziener die de doener zoekt.
Zoals ik kan spreken met een vochtige mond (wakkere staat van het bewustzijn), spreek ik over een ik in de wereld.

"... het afgescheiden individu" is een aanname dat door inzichten zijn opgedrongen en uiteindelijk het ware zijn verdringen.

[Rob]

Oorspronkelijk geplaatst door Looro

En net nu wou ik het over vruchtbaarheid hebben en wat een mooie opening is voor een paringsdans. :-)

Ik ben daarheen gegaan en doorgegaan waar jij de diepere lagen ontdekte.

In die diepte is het weliswaar pikkedonker maar er is de kalmte. De kalmte van het zien wat doen is.

Wat is de wereld voor jou Rob?

Een mooie dans die ik niet kan afslaan.

Ik heb iemand eens een vergelijking horen maken die ik niet kan verbeteren en dus graag over neem. Het is als in een bioscoop. Iedereen die er in zit weet dat hij of zij in een bioscoop naar een film zit te kijken. Maar soms is de film zo indrukwekkend dat de plaats van de toeschouwer bij wijze van spreke wordt verlaten en men zich zo in de film kan inleven dat het levensecht lijkt. Dat is de ultieme illusie, dat men zich een speler waant in het spel dat zich op het scherm afspeelt. Het eerste inzicht is dat men zich opnieuw realiseert dat men in de bioscoop zit en naar een film zit te kijken. De illusie, hoe fascinerend ook kan gezien worden als een illusie. Maar dat is nog niet het definitieve inzicht. Die komt pas als men de bioscoop verlaat en naar buiten stapt de wijde wereld in, weg van de glitter en de glamour van het witte doek en de comfortzone van de bezoeker in de luie stoel in de bioscoop. Dat is waar ik mij bevind. Dat is ook waar de oproep tot onderzoek toe uitnodigt. De vraag is, waar bevind je je? In de fantasiewereld van de film, in de zaal als toeschouwer of buiten in de frisse lucht waar de werkelijkheid zich afspeelt.

En in het verlengde daarvan zou ik, wetend dat ik op tenen trap, willen zeggen dat het inzicht 'dat er niemand is die iets doet' het inzicht is van de bioscoopbezoeker die naar een film zit te kijken. Dat klopt, jij bent niet de doener in de film die zich voor je neus afspeelt. Maar als je (ik) naar buiten stapt dan ben jij (ik) de wereld waarin het gebeurt, als onderdeel van dat wat gebeurt en van alles dat gedaan wordt.

[Looro]

Oorspronkelijk geplaatst door Rob

Ik heb iemand eens een vergelijking horen maken die ik niet kan verbeteren en dus graag over neem. Het is als in een bioscoop. ... De vraag is, waar bevind je je? In de fantasiewereld van de film, in de zaal als toeschouwer of buiten in de frisse lucht waar de werkelijkheid zich afspeelt.

Ja, het is een moeilijke om deze uitspraak te verbeteren. Ik begin er niet aan omdat het beeld af is, volkomen is en onberispelijk is.

Mijn antwoord op je vraag is dat ik mij in elke positie bevind dat het ik kan innemen.
1. In de fantasiewereld: ontdekt ik dat er verschillende werelden zijn waarin geest zich manifesteert, zich voordoet als bewustzijn.
2. De toeschouwer in de zaal: tot het besef komen dat al deze werelden er tot de glorie van geest zijn, is zich losmaken van de fantasie en een spoor zoeken van de werkelijkheid. Dit besef komt in zichzelf voor, dat het echte niet de verzameling is van alle inzichten of het ultieme inzicht. Het is de verheffing van het inzicht, is het er boven uitstijgen in het echte en ware juiste.
3. De wijde wereld daarbuiten: hier draag ik mijn vergankelijkheid in de kalmte van de toeschouwer die beseft en weet dat het echte moet gedaan worden.