maries gedachtenwereld

[Mihaela]

Mooji komt naar Nederland, kreeg ik net te lezen.
maar ach, ik ben al God..

[Ulla]

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Maar ik hou er niet van dat men zegt dat het 'ego' niet zou bestaan omdat vele daarvan maken dat 'ik' niet zou bestaan en dat er ergens niets zou overblijven...

'Ik' besta wel degelijk en het is enkel via dat 'ik' dat ik deel neem aan het geheel. Het is als het ware de toegangspoort en ik vrees dat vele die toegangspoort dichtgemetseld als oplossing naar voren schuiven...

Is dat dan niet weer de angst van het vermeende egodenken wat niet wil dat de illusie ontdekt wordt? Wat maakt het anders uit? Je belichaamt het toch al (bestaat dus in de vorm van).

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Ulla

Is dat dan niet weer de angst van het vermeende egodenken wat niet wil dat de illusie ontdekt wordt? Wat maakt het anders uit? Je belichaamt het toch al (bestaat dus in de vorm van).

Wat belichaam ik? Het beeld of de bron?

Je moet het als een verschil tussen het beeld en de bron zien... Het beeld met daarin het ego dat meer en meer enkel door en voor het beeld gezien wordt bestaat inderdaad niet als een blijvende en er toe doende aanwezigheid... Maar het 'ik' als cel van de scheppende bron en via het 'ik' gelieerd aan die scheppende bron, dat 'ik' mogen we niet mee verduisteren...
In het algemeen kunnen we stellen dat de wereld zich meer en meer, tot nog alleen maar, interesseert voor het beeld en dat, totaal misleidend, het beeld voorgesteld wordt als de bron, wat het niet is...

Daar zit de tweedeling... De schepping en het geschapenen zijn niet meer één... Het geschapene wil zich zelfs ophemelen tot de schepper wat hij delgelijk niet is...

En in dat spel kunnen we spreken over het 'ego' dat niet is... Maar de bron bestaat wel degelijk en zit in ieder van het geschapene...

[katerie]

Oorspronkelijk geplaatst door marie

@Katerie: Ik projecteer mij niet op de sossen, zij zijn een voorbeeld van hoe de wereld, onder het voorwendsel van goed te doen juist het kwade kweekt.

Maar als jou dat koud laat...

Zo marie, nu het belangrijke gedegen zelfondersoek gesprek met Iona afgerond is heb ik terug tijd voor jou.

Dus de sossen, die politieke partij, zijn een voorbeeld van hoe de wereld, onder het voorwendsel van goed te doen juist het kwade kweekt volgens jou.
Moest het in je macht liggen hen op andere gedachten te brengen, wat zou je doen?
Hen aanzetten tot gedegen zelfonderzoek lijkt me wel wat. Als ze te weten komen 'wat' ze zijn kunnen ze toch geen kwaad meer kweken.

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door katerie

Zo marie, nu het belangrijke gedegen zelfondersoek gesprek met Iona afgerond is heb ik terug tijd voor jou.

Dus de sossen, die politieke partij, zijn een voorbeeld van hoe de wereld, onder het voorwendsel van goed te doen juist het kwade kweekt volgens jou.
Moest het in je macht liggen hen op andere gedachten te brengen, wat zou je doen?
Hen aanzetten tot gedegen zelfonderzoek lijkt me wel wat. Als ze te weten komen 'wat' ze zijn kunnen ze toch geen kwaad meer kweken.

Als ze al eens zouden beginnen met het socialisme toe te passen zoals het hoort ipv, telkens ze om de ene of andere reden, alles behalve ten voordele van de socialistische rechten van de mensen, hun kar te draaien...
Zij hoeven helemaal niet tot de kern van het zijn te gaan... Wat ze zelfs doen gaat nu al regelrecht in tegen wat zijzelf altijd gepredikt hebben...
Waarom???
Wie houden ze voor de gek en welke, voor het oog van de medemensen, verborgen kapitalisten dienen ze???

[katerie]

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Wie houden ze voor de gek en welke, voor het oog van de medemensen, verborgen kapitalisten dienen ze???

Mij niet, want ik ben geen kapitalist.
Ik neem een sociaal anarchistisch standpunt in.
Zie

(van Oudgrieks ἄναρχος, anarchos: á¼€- = "geen", ἀρχός = "heerser") is het streven naar een situatie of samenleving waarin mensen zonder een hogere macht of autoriteit leven (anarchie). Het is de verzameling denkwijzen die terug te brengen is tot de gedachte dat een individu op geen enkele manier een ondergeschiktheid áán of ván iets of iemand erkent. In de omgangstaal wordt de term anarchie als samenleving vaak verward met een andere betekenis van het begrip anarchie, namelijk chaos of wanorde/verwarring. Met de term sociaal-anarchisme tracht men die verwarring tegen te gaan.

https://nl.wikipedia.org/wiki/Anarchisme

[Dorje]

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Maar ik hou er niet van dat men zegt dat het 'ego' niet zou bestaan omdat vele daarvan maken dat 'ik' niet zou bestaan en dat er ergens niets zou overblijven...

'Ik' besta wel degelijk en het is enkel via dat 'ik' dat ik deel neem aan het geheel. Het is als het ware de toegangspoort en ik vrees dat vele die toegangspoort dichtgemetseld als oplossing naar voren schuiven...

Het mysterie van het wel of niet bestaan van "ik" een beetje ontrafelt:

"Ik" bestaat niet absoluut. Er kan niets absoluut aangeduid worden met "ik". Los nog van het feit dat "ik" voor iedereen naar een ander ding verwijst, los nog van het feit dat de "ik" in dat ding nergens echt te lokaliseren valt, kan eenvoudig logisch begrepen worden dat het enkel relatief bestaat, m.a.w. het is een perspectief, een abstract referentiepunt waaruit werkelijkheid wordt benadert, abstract, geabstraheerd (afgescheiden) uit de werkelijkheid die zelf vrij is van elke referentie.

Neem nu een lichaam, één ding dat door andere dingen aangewezen wordt met een gedachte "Dorje", door weer anderen met een gedachte "vreemde" en weer andere dingen die het nooit tegenkomen dus nooit aanwijzen met een gedachte. Maar het ding zelf wijst het aan met "ik" maar is de enige die "dat" ding aanduid met "ik".

Verder zijn er in dat ding ontelbare cellen, geen enkel van die cellen wordt door dat ding aangewezen met "ik", maar één zo een cel zou bij wijze van analogie zichzelf als "ik" kunnen aanduiden en al de rest als "ander". Bestaat die cel die zich aanduid als "ik" werkelijk als "ik"? Enkel voor die cel (relatief). Analoog: besta jij die jezelf als "ik" aanwijst werkelijk als "ik"? Enkel voor dat specifiek lichaam (relatief).
"Ik" bestaat dus enkel relatief, als iets dat zich afscheidt van het geheel en de rest van het geheel buiten sluit als "ander" en "wereld". Zo ook bestaat er in het heelal niets dat aan te duiden is als "ik", en heeft geen enkel onderdeel in dat heelal werkelijk meer belang dan een ander en toch zijn er dingen die zich aanduiden als ik en zich belangrijk voelen in dat geheel.

Relatief gezien duidt een lichaam zich dus als "ik" aan en creëert het daarmee een belangrijkheid rond zichzelf in dat geheel. Lichaam, een levend ding, kan zichzelf zo, dankzij onpersoonlijk bewustzijn (dat wat waarnemen op zich mogelijk maakt), gaan beschermen (afschermen) tegen de denkbeeldig buitengesloten buitenwereld (dat wat waarneemt enerzijds en dat wat waargenomen wordt anderzijds, opgedeeld). Dit is een natuurlijk, spontaan proces, deel van het leven, het gebeurt spontaan. Er is geen "ik" nodig om dit te doen gebeuren.
Onpersoonlijk bewustzijn heeft geen "ik" nodig, zelfs geen lichaam nodig, maar het lichaam heeft wel onpersoonlijk bewustzijn nodig om zichzelf in stand te houden. Maar nogmaals dit zichzelf in stand houden (eten, slapen, vechten, vluchten, voortplanten, ...) gebeurt automatisch, maar het creëert wel een ik-gevoel, een gevoel van identificatie, afscheiding.
Vandaar "ik" bestaat niet echt (absoluut), enkel relatief, gezien vanuit het standpunt van een deel dat waarnemen opdeelt in waarnemer en waargenomene.

Abstracter wordt het als dit door opdelen gecreerde ik-gevoel niet enkel gebruikt wordt om het lichaam in stand te houden (de natuurlijke gang van zaken), maar ook om het in denkbeeldig gecreëerde zelfbeeld van dat "ik" in stand te houden: de ideeën, overtuigingen, gezichtspunten die dan op gelijkaardige wijze verdedigd worden tegen gevaren, alsof ze echt zouden bestaan. Dit wordt ego genoemd, een gecreëerd zelfbeeld op basis van conditioneringen, overtuigingen, geloven, visies, dat zijn eigen creatie halsstarrig in stand houdt.

Ego bestaat dus ook niet werkelijk, niet absoluut, en zelfs niet relatief.
In een situatie waarin lichaam niet meer zo sterk bedreigd wordt (basale veiligheid) kan het ego zich zelfs abstraheren van het lichaam en zijn pijlen voornamelijk inzetten op het beschermen, verdedigen, bekrachtigen en in stand houden van de gecreëerde (denkbeeldige) ideeën, overtuigingen, gezichtspunten (zelfbeeld). Soms krijg je dan zelfs volledige abstractie van het lichaam (zolang het lichaam niet bedreigd wordt toch) en krijg je volledige identificatie met het zelfbeeld (ideeën, overtuigingen, gezichtspunten) die dan verdedigd worden alsof het leven van er van af hangt. Met alle frustratie, afgunst, verbittering en verwijten van dien, als deze zich niet bevestigd, gespiegeld en bekrachtigd (in stand gehouden) ziet in de denkbeeldige buitenwereld en de denkbeeldige ander, die buiten gesloten worden door deze identificatie. Dit kan omschreven worden als een bewustzijnsvernauwing, steeds nauwer gekneld rond een idee over wat "ik" is en hoe de "ander" niet voldoet aan dit beeld.

Een andere beweging is verruiming, bewustzijn dat de opdeling gaat zien voor wat het is: onbestaand, denkbeeldig, gecreëerd, en zichzelf weer gaat herkennen voor wat het "werkelijk" is: onpersoonlijk, niet alleen de bron van het "ik"-gevoel, maar de bron van alles.

Je zou kunnen zeggen dat dat "ik-gevoel" hiervoor een poort is, dat ene specifieke perspectief, dat dat ene lichaam benuttigt om zichzelf in stand te houden. Maar dan een poort naar verruiming, niet naar vernauwing, een perspectief dat verruimt, niet naar beter dan ik, maar naar meer dan ik, zou je kunnen zeggen.

Maar ook dat is een te eenzijdige benadering, even hier als tegengewicht tegen de beweging van het verwijten van de vermeende ander die niet voldoet, maar is op zichzelf staand ook niet juist of onvolledig.

In feite zijn beiden tegelijk aanwezig in het realiseren wat je werkelijk bent, zowel het uitsluiten (niet zozeer vernauwen) wat je bent, tot er niets overblijft als "ik", als het alles insluiten in dat wat je bent, zonder ook maar iets uit te sluiten, en dit tegelijkertijd. Beiden zijn twee schijnbaar tegengestelde bewegingen die in werkrlijkheid onafscheidelijk en gelijktijdig zijn. Als het ene het ander overschaduwt, dan krijg je enerzijds een doodse leegte die paradoxaal genoeg toch, vaak cynisch, nog zaken buiten die leegte gaat sluiten als niet leeg, onecht, verkeerd, verdoemd, dom, verloren. Anderzijds krijg je dan een zweverige ik-gevoel die zichzelf verabsoluteerd en zichzelf als bron/god van alles gaat wanen.

Alleen de onafscheidelijkheid en gelijktijdigheid van "ik ben niets" en "ik ben niet iets, niet afgescheiden, maar het ondeelbare geheel" (dat enkel denkbeeldig wordt opgedeeld) verwijst naar wat je werkelijk bent. Zoals de wijze Nisargadatta Maharaj zo mooi omschreef: "In wijsheid ben ik niets" [niet dit, niet dat, ], "in liefde ben ik alles" [het ondeelbare geheel].

En ook nog:

Alleen dat wat het waarnemen mogelijk maakt - of je dat nu 'het leven' noemt of 'brahman' of nog iets anders - is echt.

Het lichaam verlangt om te leven. Het leven heeft het lichaam niet nodig, maar het lichaam heeft het leven nodig.
Leven is Liefde en Liefde is Leven. Alleen liefde houdt het lichaam bij elkaar. Verlangen is niets anders dan liefde voor het Zelf! Angst is niets anders dan de drang dat te beschermen. Kennen is liefde voor de waarheid. De gebruikte middelen en de manier waarop kunnen verkeerd zijn, maar het uiteindelijke motief is altijd liefde - liefde voor het mij en het mijn. Dat mij en mijn kunnen klein zijn, of ze kunnen exploderen en de hele schepping omarmen, maar de liefde blijft.

Dat is toch iets subtieler als verwijzing naar het leven dat zich klein waant en zijn kleine zelf beschermt, als er naar te verwijzen met het beeld van een domme gans in een smerige poel. Het motief van het kleine is en blijft liefde, niet zo goed gebruikt. Zoals die toespeling van Nowee zelf ook opgevat kan worden: het motief is en blijft liefde, hoewel de manier waarop toch beter kan dan ik.
Wat is beter dan ik?
Alles omvattende liefde, die leeg is van ik.

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Als ze al eens zouden beginnen met het socialisme toe te passen zoals het hoort ipv, telkens ze om de ene of andere reden, alles behalve ten voordele van de socialistische rechten van de mensen, hun kar te draaien...
Zij hoeven helemaal niet tot de kern van het zijn te gaan... Wat ze zelfs doen gaat nu al regelrecht in tegen wat zijzelf altijd gepredikt hebben...
Waarom???
Wie houden ze voor de gek en welke, voor het oog van de medemensen, verborgen kapitalisten dienen ze???

Vlgs Katerie trekt God aan de touwtjes, je moet bij God wezen met je klacht.

Onder ons gezegd en gezwegen is bewustwording het sleutelwoord in deze, dat komt op spreuken als 'wat u niet wilt dat u geschiedt doet dat ook een ander niet'. Gedegen zelfonderzoek gaat veel verder maar zolang de belangstelling daarvoor nihil is kunnen we proberen bewust te worden.

Oorspronkelijk geplaatst door Dorje

"Ik" bestaat niet absoluut. Er kan niets absoluut aangeduid worden met "ik". Los nog van het feit dat "ik" voor iedereen naar een ander ding verwijst, los nog van het feit dat de "ik" in dat ding nergens echt te lokaliseren valt, kan eenvoudig logisch begrepen worden dat het enkel relatief bestaat, m.a.w. het is een perspectief, een abstract referentiepunt waaruit werkelijkheid wordt benadert, abstract, geabstraheerd (afgescheiden) uit de werkelijkheid die zelf vrij is van elke referentie.

In het gedegen zelfonderzoek kom je tot zulke bevindingen. Op een bepaald level gaat het dan niet meer over begrijpen (wat nog steeds de rationele benadering is) vanaf dan gaat het over 'weten' (wordt het iets dat niet meer van jou maar onomstotelijk met het geheel verbonden is).

[Dorje]

Oorspronkelijk geplaatst door Laurens

In het gedegen zelfonderzoek kom je tot zulke bevindingen. Op een bepaald level gaat het dan niet meer over begrijpen (wat nog steeds de rationele benadering is) vanaf dan gaat het over 'weten' (wordt het iets dat niet meer van jou maar onomstotelijk met het geheel verbonden is).

Mee eens.
Het logisch (rationeel) begrijpen kan helpen weerstand tegen het onderzoek en het afhaken op basis van uitspraken waar geen begrip aan gekoppeld kan worden, te voorkomen.