Dit zegt God van zichzelf in een ongewoon gesprek met God.

[Bassie]

Oorspronkelijk geplaatst door Dorje

Mooi hoe je hier al schrijvende helderheid probeert te krijgen voor jezelf. Helder verwoord!

Als ik even mag? ga ik er even op verder. Dat is wat er in het openbare, het relatieve kan gebeuren: helderheid vinden. Een persoon, een mens die helderheid krijgt over zijn eigen manier van bestaan, raakt ontdaan van het kleverig in relatie blijven staan met die wereld (niet-ik) die verschijnt aan dit op zichzelf reeds afgezonderd geraakt stukje perspectief (ik, niet-iets-anders, niet-iemand-anders). Het relatieve doet zich inderdaad zo voor, dat het zich voordoet wordt best niet ontkend. De vraag is: welk nut heeft het? Helderheid krijgen over de wereld van verschijnen en manieren waarop het dat doet, of helder te zien dat het verschijnt en dus ook weer verdwijnt?

Helder zien te krijgen wat werkelijk is en wat niet-werkelijk is.
Dat wat werkelijk is (tegenwoordigheid) verschijnt en verdwijnt niet.

[Bassie]

Oorspronkelijk geplaatst door Laurens

Je voert duidelijk niet hetzelfde onderzoek uit als wat ik gedaan heb en de forumleden aanbeveel te doen.

Daar zijn we het over eens. Jouw onderzoek beschouw ik als niet ter zake doende. Zoiets als je gedachten onderzoeken heb ik nooit gedaan net zo min als gesprekken (tweeheid) met God voeren.

(Edit: niet helemaal waar. Ik heb me wel eens tot God gericht, wat natuurlijk niks hielp. Vandaar dat ik niks heb met de God waarin gelooft kan worden. )

Ik onderscheid dat wat jij doet door dat het 'wie- onderzoek' (oftewel binnen het relatieve) en wat ik doe het 'wat- onderzoek' (op weg naar het absolute) te noemen. Deze onderzoeken zitten op geen enkele wijze in elkaars vaarwater is mijn uiteindelijke conclusie.

Het 'wat' (Het niets) kan niet onderzocht worden.
Je kunt dat alleen maar zijn, dus pas op het moment dat je dat 'bent' kun je er een uitspraak over doen.

Jouw bewering hier is dus dat je 'iets' (niets) onderzoekt wat niet onderzocht kan worden. Dat klopt ook wel , want je gooit allerlei termen op een grote hoop, wat mij verteld dat je er niks van weet.

Met het door je uitgevoerde 'wie' onderzoek in je recentelijke quotes doet geen enkele rectificatie behoefte zich gevoelen. Anders is dat wanneer jij of ik in elkaars werk de link gaan leggen met Bewustzijn, Waarheid, God, Liefde (wat mij betreft allemaal met een hoofdletter) en dergelijken want dan verstaan wij daaronder totaal iets anders. Ik heb me, zie ik na met je in conclaaf te zijn geweest, vergist jouw werk te relateren aan mijn 'gedegen zelfonderzoek' maatstaven.

Daar zijn we het over eens: we verstaan beiden iets anders onder Bewustzijn, Waarheid, God, Liefde. En gezien dat we het niet beiden bij het juiste eind hebben......

[Guido]

Oorspronkelijk geplaatst door Laurens

Dat is er wel.
Je praat hier weer eens vanuit een 'absolute' hoedanigheid over hetgeen voorkomt in het 'relatieve'. Daarmee ben je pas bekend als je 'weet' wat je bent maar zover ben je niet. Uitgaande van je status quo is er geloof in je bestaan en dat geloof komt tot zijn recht door schepping en invulling.


Wanneer je 'weet wat je bent' is dat geen issue meer.
Vanuit de hoedanigheid van 'niet weten' heeft het geen enkele zin daarover te spreken. Een verklaring behoeft het niet en dus kun je gevoeglijk hieraan voorbij gaan, oftewel er geen tijd aan besteden.

Nee, dat 'ik is er niet, er ontstaan eenvoudig constructies middels het intellect om informatie/data weer te geven , al gelang het zich daartoe wel of niet geroepen weet. De constellatie van informatie die zo tot expressie komt is niks anders dan de 'invullende entiteit, er is geen centrum wat de boel weergeeft, er is gewoon beschikbare informatie wat tot de een of andere formatie komt. Het 'geloof' in die informatie, wat resulteert in expressie, is van die informatie constructies en niet van een verondersteld 'ik.. Dat er sprake zou zijn van een 'ik als centrum is dus de invulling van de ontvanger (Jij, in dit geval) en niet van mij als zender. Ik zie nergens 'ik of 'ikken', veel meer dan een grammaticale verwijzing is het dan ook niet.

Ik besteed er dus wel hier en daar aandacht aan, eenvoudig omdat 'bevinding bij mij in staat is tot die informatie formatie, waar de entiteit dan weer expressie mee toont.. niks mis mee.

Oorspronkelijk geplaatst door Guido

Nee, dat 'ik is er niet, er ontstaan eenvoudig constructies middels het intellect om informatie/data weer te geven , al gelang het zich daartoe wel of niet geroepen weet. De constellatie van informatie die zo tot expressie komt is niks anders dan de 'invullende entiteit, er is geen centrum wat de boel weergeeft, er is gewoon beschikbare informatie wat tot de een of andere formatie komt. Het 'geloof' in die informatie, wat resulteert in expressie, is van die informatie constructies en niet van een verondersteld 'ik.. Dat er sprake zou zijn van een 'ik als centrum is dus de invulling van de ontvanger (Jij, in dit geval) en niet van mij als zender. Ik zie nergens 'ik of 'ikken', veel meer dan een grammaticale verwijzing is het dan ook niet.

Ik besteed er dus wel hier en daar aandacht aan, eenvoudig omdat 'bevinding bij mij in staat is tot die informatie formatie, waar de entiteit dan weer expressie mee toont.. niks mis mee.

Het 'ik' bestaat bij de gratie van het geloof er in zoals zich dat voordoet in het relatieve. Je kunt evenmin als ik alsmaar zeggen dat het 'ik' niet bestaat en wel omdat dat als idee wordt ontvangen en niet gedragen. Om vast te stellen of/dat het 'ik' wel of niet bestaat vraagt gedegen zelfonderzoek en dat wordt niet gedaan. Waar we dus in deze 'vermeendheid' (het geloof) leven bestaat dat 'ik'.

Wat jij zegt is per saldo hetzelfde als wat ik zeg, alleen bouw jij een formule over het ontstaan van 'ik'. Veroorzaakt een formule over hoe het 'ik' tot stand komt tot het ontdekken van het niet bestaan van 'ik'? Mijn antwoord is nee. Geloven in je bestaan geeft alles weer wat hier moet worden geweten. En geloof behoort tot de gedachten die kunnen worden onderzocht, het kan worden gedaan.

Ik had nog wat meer vragen maar die heb ik maar weer weg gehaald. Ze gingen over de oplossingsgerichtheid. Zoals het gros der mensen graag wil weten hoe je ergens komt en graag richting krijgt heb ik geen behoefte aan informatie hoe de weg is opgebouwd.

[Dorje]

Oorspronkelijk geplaatst door Bassie

Helder zien te krijgen wat werkelijk is en wat niet-werkelijk is.
Dat wat werkelijk is (tegenwoordigheid) verschijnt en verdwijnt niet.

Ok, dus al de rest is niet-werkelijk, of vermeend, of een ervaring maar geen werkelijkheid op zich.

Het doet zich wel voor, maar het heeft geen nut om het te blijven onderzoeken. Als gezien is en blijft dat het niet werkelijk is terwijl het zich voordoet, dan raakt wat zich gewoon voor blijft doen ontdaan van al dat kleverig, sticky gedoe, dan blijft niets kleven, maar hoeft ook van niets meer afgekeerd te worden, niets vermeden te worden, nergens uit teruggetrokken te worden.

De veranderlijke verschijning is nooit zelf het probleem, het is eraan vast blijven kleven, het te serieus nemen, te werkelijk nemen dat het probleem is, waarbij het zich voordoende afgezonderd stukje perspectief (ik) dat zich afgescheiden heeft van de wereld (niet-ik), te sterk.geloofd wordt werkelijk te zijn. Daarvan kan er gevast worden, van het voor werkelijk te houden, niet van het verschijnen van ik en wereld op zich, daar is niets mis mee.

En dan... Wat maakt het dan nog uit vanalles te zien bij iemand wat jou vanalles verteld? Dat is allemaal zo betrekkelijk. Die wat je ziet en wat hij zegt zijn even onwerkelijk als jij die daar iets uit opmaakt en wat je er uit opmaakt. Als dat gezien is, valt heel dat eindeloze geïnvesteer in dit alles zo betrekkelijke vanzelf weg. Als dat niet gezien is, blijft de stroop maar eeuwig hangen.

Het zien daar gaat het om, het zien van al het betrekkelijke, niet het zien van het andere daar en het blind zijn voor het ene hier. Beiden zijn heel betrekkelijk en heel dat bladvulsel hier dus niet waard.

[Bassie]

Oorspronkelijk geplaatst door Dorje

Ok, dus al de rest is niet-werkelijk, of vermeend, of een ervaring maar geen werkelijkheid op zich.

Ik hecht aan zorgvuldig taalgebruik, dus een term als 'vermeend' is niet aan de orde. We bespreken hier kennis van het 'zelf' en doorgaans zal men daar 'de persoon' mee bedoelen. Het 'zijn' van de persoon is geen werkelijk 'zijn'.

Wat er dan wel voor 'zijn' is daar kunnen we het over hebben. Maar dan moeten we het eerst hebben over de angst van de persoon om 'niet te zijn'. De persoon reflecteert op de dood en zijn angst voor de dood. Wat een angst is om 'niet te zijn'.

Kortom: de weg naar binnen. Geen intellectuele exercities of vrijblijvend gebabbel.

[Bassie]

Oorspronkelijk geplaatst door Dorje

En dan... Wat maakt het dan nog uit vanalles te zien bij iemand wat jou vanalles verteld? Dat is allemaal zo betrekkelijk. Die wat je ziet en wat hij zegt zijn even onwerkelijk als jij die daar iets uit opmaakt en wat je er uit opmaakt. Als dat gezien is, valt heel dat eindeloze geïnvesteer in dit alles zo betrekkelijke vanzelf weg. Als dat niet gezien is, blijft de stroop maar eeuwig hangen.

Wat anderen van mij vinden zal mij een zorg zijn. (oordelen) Dat is de kwestie niet.

Op een forum fungeert men voor elkaar als een klankbord. Zodat men mij in wezen een dienst bewijst door onzin te schrijven, dan kan ik het immers tegen spreken.

Zo lees ik bv dat iemand schrijft : "Het 'ik' bestaat bij de gratie van het geloof er in zoals zich dat voordoet in het relatieve." Dergelijke uitspraken getuigen van onnozelheid. Een versimpeling van wat er werkelijk gaande is. Ik spreek dat weer tegen, enz enz. Jij noemt dat weer 'hakketakken'. Voor mij is de kwestie 'geloof' belangrijk. Omdat je niet zomaar van 'geloof' afkomt, ook al zou je de intentie daartoe hebben.

Ik kijk altijd net even dieper dan een ander, door te onderzoeken waar 'geloof' uit voortkomt. (Antwoord: het gemoed)

[Dorje]

Oorspronkelijk geplaatst door Bassie

Ik hecht aan zorgvuldig taalgebruik, dus een term als 'vermeend' is niet aan de orde. We bespreken hier kennis van het 'zelf' en doorgaans zal men daar 'de persoon' mee bedoelen. Het 'zijn' van de persoon is geen werkelijk 'zijn'.

Wat er dan wel voor 'zijn' is daar kunnen we het over hebben. Maar dan moeten we het eerst hebben over de angst van de persoon om 'niet te zijn'. De persoon reflecteert op de dood en zijn angst voor de dood. Wat een angst is om 'niet te zijn'.

Kortom: de weg naar binnen. Geen intellectuele exercities of vrijblijvend gebabbel.

Ten zoveelste malen val je terug op betrekkelijkheid: waar 'jij' aan hecht, wat voor 'jou' correct taalgebruik is. Dit zien heeft niets met mentale excercitie te maken en ook niet met kennis. Het is er als de kop niet meer in het zand wordt gestoken.

Over de angst van de persoon om niet te zijn kan je het hebben, maar dan ben je weer het betrekkelijke aan het onderzoeken, wat personen doen, laten en voelen. Eens gezien dat dit zo betrekkelijk is, waar is de angst dan nog? Angst komt voort uit iets voor werkelijk te nemen. Valt dit weg, valt ook elke angst weg. En dit kan maar wegvallen door niet alleen de betrekkelijkheid (de nietsheid) van die persoon te zien, maar ook de betrekkelijkheid van een gevoel als angst en daarenboven zelfs de betrekkelijkheid van dat perspectief waaruit maar over angst kan gesproken worden.

Zien is hier niet bedoeld als mentaal begrijpen, het is bedoeld als realiseren, niet als een beleven of een begrijpen. Een begrip heb je, een angst ervaar je, realisatie is geen hebbeding, noch een ervaring. Het heeft niets nodig, noch moet het eerst door een beleving door. Het is de beleving van een afgescheiden perspectief te zijn dat gelooft ergens door te moeten, door de angst te ontdekken dat het zelfs geen perspectief is, maar dat is allemaal niet nodig, te betrekkelijk in de realisatie dat dat perspectief in de eerste plaats ook maar iets is dat maar verschijnt en weer verdwijnt, net als die angst, net als die persoon.

Hoedanook, het kan belangrijk zijn voor "jou" om daar doorheen te moeten, of het daar over te hebben. De snelste weg is die betrekkelijkheid meteen, direct te zien, dit "jou" en zijn belangen, dan verliest het de neiging om het in een betrekkelijke andere zijn schoen te willen leggen: "dan moeten we het eerst hebben over...".

[Dorje]

Oorspronkelijk geplaatst door Bassie

Op een forum fungeert men voor elkaar als een klankbord. Zodat men mij in wezen een dienst bewijst door onzin te schrijven, dan kan ik het immers tegen spreken.

Is dat nu zo moeilijk te zien dat het tegen spreken van die onzin even grote onzin is? Begin daar eens. Het is echt niet zo moeilijk te zien, als er kleverigheid is kan het misschien angst geven of nog een ander soort beleven om tot de nietsheid van het eigen spreken te komen. Maar dat hoeft niet. Je kan het gewoon zien en dan is zulke beleving even onwerkelijk als de onzin wat je tegensprak, met de onzin waarmee je dit deed en de onzin uitspreker die het zo nodig vond onzin met onzin te weerleggen. In dit zien verbleekt elk belang van zulke belevingen en er over te moeten spreken. Het gaat direct naar de kern van de zaak: nl. dat wat je leest wat iemand schrijft even betrekkelijk is als de lezer er van en van 'die' wat altijd net even dieper meent te onderzoeken dan een 'ander' En dan kan er pas iets wegvallen, ergens van gevast worden.

Oorspronkelijk geplaatst door Bassie

Omdat je niet zomaar van 'geloof' afkomt, ook al zou je de intentie daartoe hebben.

Dat is een feit. Het kost heel wat moed om te zien, maar eens gezien kost het niets meer.

[Guido]

Oorspronkelijk geplaatst door Laurens

Het 'ik' bestaat bij de gratie van het geloof er in zoals zich dat voordoet in het relatieve. Je kunt evenmin als ik alsmaar zeggen dat het 'ik' niet bestaat en wel omdat dat als idee wordt ontvangen en niet gedragen. Om vast te stellen of/dat het 'ik' wel of niet bestaat vraagt gedegen zelfonderzoek en dat wordt niet gedaan. Waar we dus in deze 'vermeendheid' (het geloof) leven bestaat dat 'ik'.

Een 'ik kun je niet voelen, een 'ik kun je ook niet bedenken, kortom het zogenoemde 'ik is onvoorstelbaar.
Dat wat door moet gaan voor een 'ik is eenvoudig de voorstelbaarheid ervan, gevoelens/emoties, gedachten/ ideeën, gedrag/handeling, m.a.w. veranderlijkheden.
Feitelijk is er dus geen geloof in een 'ik (Dat kan helemaal niet) maar geloof en vertrouwen in de veranderlijkheid.. daar wordt continu aan gerefereerd, geïnvesteerd, niet aan een 'ik, door niemand niet. De onvoorstelbaarheid van 'ik is eenvoudig 'Niets.

Oorspronkelijk geplaatst door Laurens

Wat jij zegt is per saldo hetzelfde als wat ik zeg, alleen bouw jij een formule over het ontstaan van 'ik'. Veroorzaakt een formule over hoe het 'ik' tot stand komt tot het ontdekken van het niet bestaan van 'ik'? Mijn antwoord is nee. Geloven in je bestaan geeft alles weer wat hier moet worden geweten. En geloof behoort tot de gedachten die kunnen worden onderzocht, het kan worden gedaan.

Het 'lijkt' gedaan te kunnen worden, maar de zogenaamde 'doener is niks anders dan het continu refereren aan.. veranderlijkheden, en de invullende entiteit is daar gewoon aan overgeleverd. No way out.

Oorspronkelijk geplaatst door Laurens

Ik had nog wat meer vragen maar die heb ik maar weer weg gehaald. Ze gingen over de oplossingsgerichtheid. Zoals het gros der mensen graag wil weten hoe je ergens komt en graag richting krijgt heb ik geen behoefte aan informatie hoe de weg is opgebouwd.

Ik zie wat je zegt, ik heb niks om aan te prijzen.. Wat heb je aan de antwoorden van de 'ander' als je geen vraag van 'jezelf' kunt stellen?
To the point heb ik nergens behoefte aan, ik vertegenwoordig hooguit 'veranderlijkheid, net als jij en iedereen.