De trein was al tot stilstand gekomen.

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Soms is dat de beste manier...
Je kunt je eigen denkwijze, je eigen pluspunten... aangeven... Maar vraag verdomme niet dat de anderen die zo maar overnemen...
Antwoord de anderen eerlijk op hun vragen en zo werk je inderdaad mee aan het heil van het geheel...

Marie het gebied van verbeteren is onnoemelijk uitgestrekt, daar kun je tientallen jaren mee bezig zijn. Wij zijn hier niet gericht op verbeteren maar op schrapen totdat er niets meer aan gedachten en ideeën overblijft. Als daar geen animo voor is en willen vrijblijvend keuvelen dan zeg ik 'whatever'. Want het heeft mijn interesse niet. Dus wat je noemt de beste manier is mijn desinteresse.

Wanneer je alsmaar niet door hebt waarmee ik bezig ben krijg ik opmerkingen alsof ik er op uit ben dat je iets van mijn gedachtengoed gaat overnemen en heb je daarvan dus niet het geringste idee.

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Laurens

Marie het gebied van verbeteren is onnoemelijk uitgestrekt, daar kun je tientallen jaren mee bezig zijn. Wij zijn hier niet gericht op verbeteren maar op schrapen totdat er niets meer aan gedachten en ideeën overblijft. Als daar geen animo voor is en willen vrijblijvend keuvelen dan zeg ik 'whatever'. Want het heeft mijn interesse niet. Dus wat je noemt de beste manier is mijn desinteresse.

Wanneer je alsmaar niet door hebt waarmee ik bezig ben krijg ik opmerkingen alsof ik er op uit ben dat je iets van mijn gedachtengoed gaat overnemen en heb je daarvan dus niet het geringste idee.

Laurens, werkelijk verbeteren maakt dat dat uitgestrekte gebied juist enorm ingekrompen wordt en dat alles wat blabla is er als vanzelf, want doorzien, vanaf valt...
Ik zoek geen ingekorte weg of zogezegde omweg die mij rechtstreeks naar het eindpunt zou brengen; want die bestaat gewoonweg niet...
Wat is, is en het is aan ons om alle blablabla ervan af te reiden...

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Laurens, werkelijk verbeteren maakt dat dat uitgestrekte gebied juist enorm ingekrompen wordt en dat alles wat blabla is er als vanzelf, want doorzien, vanaf valt...
Ik zoek geen ingekorte weg of zogezegde omweg die mij rechtstreeks naar het eindpunt zou brengen; want die bestaat gewoonweg niet...
Wat is, is en het is aan ons om alle blablabla ervan af te reiden...

Marie je bent geïnteresseerd in 'wie' je bent en ik ben geïnteresseerd in 'wat' ik ben. Dus we hebben nou eenmaal verschillende wegen te gaan. De interesse in 'wie' je bent breid zich alsmaar uit vanwege al het nieuwe dat er ontdekt kan worden en er steeds bij komt. Daar kan dus geen tijdslimiet mee gemoeid zijn. De weg naar 'wat' je bent kenmerkt zich door afstrepen wat je niet bent totdat er niks meer overblijft. Die weg neemt dus een einde.

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Laurens

Marie je bent geïnteresseerd in 'wie' je bent en ik ben geïnteresseerd in 'wat' ik ben. Dus we hebben nou eenmaal verschillende wegen te gaan. De interesse in 'wie' je bent breid zich alsmaar uit vanwege al het nieuwe dat er ontdekt kan worden en er steeds bij komt. Daar kan dus geen tijdslimiet mee gemoeid zijn. De weg naar 'wat' je bent kenmerkt zich door afstrepen wat je niet bent totdat er niks meer overblijft. Die weg neemt dus een einde.

Laurens voor mij verwijst 'wie' naar personen en 'wat' naar zaken, of levensloze voorwerpen... Ik ben in het Leven geinteresseerd en niet in de dood...
Dus ik zoek wie 'ik' ben; maar dat niet in tegenstelling met een ander want wat geldt voor mijn 'ik' moet, om algemeen geldend te zijn, ook gelden voor de andere 'ik's en anders is het niet waarheid...
Dus je geeft een drogreden als zogezegd bewijs en ergens wijst je erop dat het niet het Leven, de Waarheid is die jou interesseert, maar eerder de levensloze dood...
En wiens weg leidt naar het ware Leven denk je...???
Of wil je zeggen dat het ware Leven niets moet zijn???

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Dus ik zoek wie 'ik' ben; maar dat niet in tegenstelling met een ander want wat geldt voor mijn 'ik' moet, om algemeen geldend te zijn, ook gelden voor de andere 'ik's en anders is het niet waarheid...

Je weet toch dat Waarheid niet gaat over 'de meeste stemmen gelden', oftewel dat het niet om een door eenieder gedeelde waarheid gaat. Daarbij dat waarheid verschillend wordt geïnterpreteerd vanwege iedere 'ik' met een stem in het kapittel.

Dus je geeft een drogreden als zogezegd bewijs en ergens wijst je erop dat het niet het Leven, de Waarheid is die jou interesseert, maar eerder de levensloze dood...
En wiens weg leidt naar het ware Leven denk je...???
Of wil je zeggen dat het ware Leven niets moet zijn???

Bij verkeerde parameters, Marie trek je een verkeerde conclusie. Vandaar dat ik recentelijk vroeg of je wilde kijken of je mijn quote ook anders kon lezen. Beetje kinderachtig maar we moeten kennelijk bij het begin beginnen.

[Dorje]

Oorspronkelijk geplaatst door marie

De dualiteit, die jij compleet en uitsluitend in het 'ik' leg,

Dualiteit ligt niet in het 'ik'. Uitgaan van 'ik' is gewoon al dualiteit. 'Ik' impliceert 'niet-ik', gebruikelijk als 'ander' verwoord.

Oorspronkelijk geplaatst door marie

is de dualiteit van het Leven; de dualiteit van 'wat is'...

Het leven heeft geen dualiteit, heeft geen onderscheid. Elke dualiteit is een opdeling van het leven, in 'ik' en 'ander', goed en slecht, man en vrouw, licht en donker, God en duivel. Dat zijn beschrijvingen van het leven, beschrijven is opdelen. 'Wat is' is niet opgedeeld, niet-twee. Als je 'wat is' gaat beschrijven ga je het opdelen. Dan ga je iets als boom onderscheiden van de grond waarzonder het niet kan bestaan, van de wolken (regen) waarzonder het niet kan bestaan, enz nuttig, want wat je onderscheidt uit het geheel kan je omkappen om er huizen en bruggen mee te maken, maar dit alles heeft enkel 'werkelijkheid' in een ervaren van 'wat is': 'een huis is', 'een brug is', 'ik ben'. Dat zijn ervaringen, maar ze zijn niet Werkelijk, niet Werkelijk in de zin dat een brug een brug is zonder de ervaring dat het een brug is van het ene naar het andere, wat al een onderscheid maken verondersteld tussen het ene en het andere. Op die manier worden er op de niet-onderscheiden Werkelijkheid allerlei onderscheidende, beschrijvende lagen gelegd op die Werkelijkheid die overeenkomen met de ervaring. Het probleem is dat deze beschrijvingen voor de Werkelijkheid worden gehouden. Of voor 'waar' als ze door meerdere ervaringen gedeeld worden. Met Waarheid, met Werkelijkheid heeft dit echter nooit van doen. Dus is Waarheid, 'wat is' nooit te vinden in dualiteit. Duaal is de beschrijving van 'wat is'. Een beschrijving is geen Werkelijkheid.

Oorspronkelijk geplaatst door marie

en het is een illusie dat jij door je 'ik' als niet ter zake doende opzij te schuiven dat jij als bij glorie Gods waarheid zult zien...

Dat is illusie, ja. Een 'jij' kan geen 'ik' opzij schuiven. Die 'jij' is al een ervaring, die moet ook niet ontkend worden als ervaring, het kan gewoon gerealiseerd zijn dat die 'jij' geen Werkelijkheid heeft, en in die realisatie verliest die 'jij/ik' wel aan belang. En doordat die aan belang verliest, stopt het draaien errond en weg draaien van Waarheid (waarin er nu eenmaal geen Werkelijke 'ikken' en 'jijen' zijn). En dit laat dus ook geen 'jij' meer achter die als bij glorie Gods waarheid zal zien. Wat zo'n 'jij' of 'ik' ziet is nooit Waarheid. Als 'ik' in het zien wegvalt, dan is Waarheid Direct Gezien.

Dit is nooit een ervaring van een 'jij/Ik', maar een realisatie uit die 'jij/ik' te zijn. Maar als een 'ik' (dat veel geïnvesteerd heeft in zijn belang) dit hoort, gaat het krekelig worden of schoppen of lachen of in verdediging er tegen of het snel wegzetten als maar wat vrijblijvend gekeuvel (wat tenminste al niet meer die trein in gang blijft houden dan het in verdediging er tegen gaan).

Oorspronkelijk geplaatst door marie

'Ik' ben de weg, de waarheid en het Leven

Religie

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Dus wil jij aan de wereld werken en de wereld naar waarheid voeren dan zul jij eerst en vooral aan je 'ik' moeten werken om de dualiteit in je 'ik' te herkennen en waar mogelijk uit te bannen...

Wat ik hier normaal zou op schrijven gaat niet overkomen, dus ja, wat zich voor blijft doen als 'ik' kan dan maar best zich zo flexibel mogelijk voordoen om niet weg te wijzen van Waarheid. De duale ervaring wordt dan best herkend of erkend (twee verschillende woorden, maar beiden nuances zijn van tel!), net als het zich voordoen van dat 'ik' en de manier waarop het dat doet best niet ontkent worden. Daar komt niets uitbannen bij kijken, maar het belang dat dit 'ik' krijgt komt vanzelf weg te vallen als wat zich voordoet zich wel voordoende maar niet meer als Werkelijkheid is gerealiseerd.

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Waar jij de dualiteit in je 'ik' ziet zul je ook de dualiteit en de problemen van de wereld meer en dieper begrijpen en er veel gerichter en positiever tegenover kunnen handelen...

Ik ben het daar niet mee oneens.
Ik verwoord het enkel niet zo dat een 'ik' de dualiteit in zichzelf moet zien. Ik verwoord het dat wat zich voor blijft doen, inclusief de ervaring van 'ik' en de verdere dualiteit die uit deze ervaring voort blijft vloeien best herkent en erkent blijven als wat zich wel degelijk voordoet en het belang van hoe zich dat voordoet, in welke impact het kan hebben op andere ervaringen en het ontwaken uit iets ervaren te zijn.

Dus, ja het zich voordoen heeft wel belang, maar het 'ik' verliest best alle belang op het moment dat er naar Waarheid vinden gewezen wordt, want als daar belang in blijft, wijst wat zich voordoet alleen maar weg van Waarheid.

Kan je met deze bewoording vrede vinden?

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Dorje

Dualiteit ligt niet in het 'ik'. Uitgaan van 'ik' is gewoon al dualiteit. 'Ik' impliceert 'niet-ik', gebruikelijk als 'ander' verwoord.

Ik zoek in mij niet de dualiteit; ik zoek in mij wat is en dat in ieder van ons is... Ik zoek in mij niet wat mij scheidt van een ander; ik zoek in mij wat 'wat is'...
Wat is, is in elk levend wezen, zelfs in de stof en waar denk je dat het het gemakkelijkste voor iemand is om dat te vinden... toch zeker in jezelf, waar jij, gewoon al omdat je bestaat mee verbonden bent.
Die dualiteit zit meer in jouw aanname dat je in je 'ik' niet boven die dualiteit zou kunnen uitstijgen; dat het 'ik' de oorzaak is van die dualiteit...
Hoe zie jij de wereld zonder je 'ik'... Toch met dezelfde dualiteit, want het blijft toch gewoon een voorstelling...
Het is aan jou om in jezelf die dualiteit te overstijgen...

Het leven heeft geen dualiteit, heeft geen onderscheid. Elke dualiteit is een opdeling van het leven, in 'ik' en 'ander', goed en slecht, man en vrouw, licht en donker, God en duivel. Dat zijn beschrijvingen van het leven, beschrijven is opdelen. 'Wat is' is niet opgedeeld, niet-twee. Als je 'wat is' gaat beschrijven ga je het opdelen. Dan ga je iets als boom onderscheiden van de grond waarzonder het niet kan bestaan, van de wolken (regen) waarzonder het niet kan bestaan, enz nuttig, want wat je onderscheidt uit het geheel kan je omkappen om er huizen en bruggen mee te maken, maar dit alles heeft enkel 'werkelijkheid' in een ervaren van 'wat is': 'een huis is', 'een brug is', 'ik ben'. Dat zijn ervaringen, maar ze zijn niet Werkelijk, niet Werkelijk in de zin dat een brug een brug is zonder de ervaring dat het een brug is van het ene naar het andere, wat al een onderscheid maken verondersteld tussen het ene en het andere. çOp die manier worden er op de niet-onderscheiden Werkelijkheid allerlei onderscheidende, beschrijvende lagen gelegd op die Werkelijkheid die overeenkomen met de ervaring.ç Het probleem is dat deze beschrijvingen voor de Werkelijkheid worden gehouden. Of voor 'waar' als ze door meerdere ervaringen gedeeld worden. Met Waarheid, met Werkelijkheid heeft dit echter nooit van doen. Dus is Waarheid, 'wat is' nooit te vinden in dualiteit. Duaal is de beschrijving van 'wat is'. Een beschrijving is geen Werkelijkheid.

Nogmaals het is aan jou, je 'ik' en niet zonder je 'ik', wetende dat het in eerste instantie maar een omschrijving is om door de stoten naar de werkelijkheid achter die omschrijving...

Dat is illusie, ja. Een 'jij' kan geen 'ik' opzij schuiven. Die 'jij' is al een ervaring, die moet ook niet ontkend worden als ervaring, het kan gewoon gerealiseerd zijn dat die 'jij' geen Werkelijkheid heeft, en in die realisatie verliest die 'jij/ik' wel aan belang. En doordat die aan belang verliest, stopt het draaien errond en weg draaien van Waarheid (waarin er nu eenmaal geen Werkelijke 'ikken' en 'jijen' zijn). En dit laat dus ook geen 'jij' meer achter die als bij glorie Gods waarheid zal zien. Wat zo'n 'jij' of 'ik' ziet is nooit Waarheid. Als 'ik' in het zien wegvalt, dan is Waarheid Direct Gezien.

Opnieuw, ik blijf niet in mijn 'ik', zijn ervaringen, zijn verwachtingen, zijn dromen steken met mijn 'ik' dring ik juist door achter al die ervaringen, verwachtingen, dromen...
En dan zul je begrijpen dat je 'ik' de korste weg eruit is...

Dit is nooit een ervaring van een 'jij/Ik', maar een realisatie uit die 'jij/ik' te zijn. Maar als een 'ik' (dat veel geïnvesteerd heeft in zijn belang) dit hoort, gaat het krekelig worden of schoppen of lachen of in verdediging er tegen of het snel wegzetten als maar wat vrijblijvend gekeuvel (wat tenminste al niet meer die trein in gang blijft houden dan het in verdediging er tegen gaan).

Wat kan mijn 'ik' het mij schelen dat jullie wel of niet mij uitlachen???
'Ik ben' en dat kan niemand mij afnemen...

Maar wij zijn hier bezig met waarheidsvinding en ik als actief lid geef hier mijn opinie daarover weer...
Maar jij bent zo bevooroordeeld over het 'ik' in het algemeen en misschien het jouwe in het bijzonder dat je het niet meer objectief kunt bekijken...

Wat ik hier normaal zou op schrijven gaat niet overkomen, dus ja, wat zich voor blijft doen als 'ik' kan dan maar best zich zo flexibel mogelijk voordoen om niet weg te wijzen van Waarheid. De duale ervaring wordt dan best herkend of erkend (twee verschillende woorden, maar beiden nuances zijn van tel!), net als het zich voordoen van dat 'ik' en de manier waarop het dat doet best niet ontkent worden. Daar komt niets uitbannen bij kijken, maar het belang dat dit 'ik' krijgt komt vanzelf weg te vallen als wat zich voordoet zich wel voordoende maar niet meer als Werkelijkheid is gerealiseerd.

Dat belang van dat 'ik', gezien de wereld is al lang weggevallen; maar niet wat de weg naar waarheid betreft... Het is de grootste en de beste leidsdraad.

Ik ben het daar niet mee oneens.
Ik verwoord het enkel niet zo dat een 'ik' de dualiteit in zichzelf moet zien. Ik verwoord het dat wat zich voor blijft doen, inclusief de ervaring van 'ik' en de verdere dualiteit die uit deze ervaring voort blijft vloeien best herkent en erkent blijven als wat zich wel degelijk voordoet en het belang van hoe zich dat voordoet, in welke impact het kan hebben op andere ervaringen en het ontwaken uit iets ervaren te zijn.

Dus, ja het zich voordoen heeft wel belang, maar het 'ik' verliest best alle belang op het moment dat er naar Waarheid vinden gewezen wordt, want als daar belang in blijft, wijst wat zich voordoet alleen maar weg van Waarheid.

Kan je met deze bewoording vrede vinden?

Op het moment dat de waarheid gevonden is, is het 'ik' vanzelf opgelost... Maar als weg naar waarheid kan zijn bestaan, zijn belang niet ontkend worden...

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Laurens

Je weet toch dat Waarheid niet gaat over 'de meeste stemmen gelden', oftewel dat het niet om een door eenieder gedeelde waarheid gaat. Daarbij dat waarheid verschillend wordt geïnterpreteerd vanwege iedere 'ik' met een stem in het kapittel.

Laurens wie praat hier over de meeste stemmen hebben???
Waarheid is en daar hebben stemmen, daar heeft het kapitel niets mee te maken...
Ieder kan het op zijn manier zien, maar de vraag is of de grond van wat ze zien wel of niet hetzelfde is... Zo ja, dan kunnen we van waarheid spreken... Zo niet dan moet er nog verder gezocht worden...

Bij verkeerde parameters, Marie trek je een verkeerde conclusie. Vandaar dat ik recentelijk vroeg of je wilde kijken of je mijn quote ook anders kon lezen. Beetje kinderachtig maar we moeten kennelijk bij het begin beginnen.

Oké welke quote???

[Dorje]

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Op het moment dat de waarheid gevonden is, is het 'ik' vanzelf opgelost... Maar als weg naar waarheid kan zijn bestaan, zijn belang niet ontkend worden...

Eens!

Het 'ik' is als een doorn, eens de doorn (alles waar 'ik' in gelooft) die heel diep in het vel vastzit is losgewrikt met een andere doorn ('ik' die zichzelf onderzoekt), hoeft er geen enkele doorn bijgehouden te worden, maar kunnen ze beiden achtergelaten worden. Tot zolang wordt er best niets achtergelaten anders kan er ook niets losgewrikt worden.

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Dorje

Eens!

Het 'ik' is als een doorn, eens de doorn (alles waar 'ik' in gelooft) die heel diep in het vel vastzit is losgewrikt met een andere doorn ('ik' die zichzelf onderzoekt), hoeft er geen enkele doorn bijgehouden te worden, maar kunnen ze beiden achtergelaten worden. Tot zolang wordt er best niets achtergelaten anders kan er ook niets losgewrikt worden.

Mooi gezegd; je hebt je 'ik' nodig om los te wrikken...
Anders blijf je gewoon in het oude steken...