Helder begaafd?

[Aart]

Oorspronkelijk geplaatst door Hans

Ja, hoor.

Nee, toch.

[Guy]

Oorspronkelijk geplaatst door Ulla

Dat kan natuurlijk zoals je het hier beschrijft dat je een trucje toepast.
Zoals ik het altijd hebt gevoeld totaal onmogelijk.

Natuurlijk is dat onmogelijk. Waar hans en Aart het over hebben is over het weg rationaliseren van boosheid, maar dat is niet wat ik bedoel. Eerst is er het volledig beleven en doorvoelen, zoals Hans het noemt, van die boosheid. Daarna komt er ruimte/afstand tussen de waarneming en de boosheid. Je kunt zien dat er boosheid is, maar ook dat die niks met jou van doen heeft. Het wordt dan steeds moeilijker om boos te worden, of te blijven. En daarna lijkt de boosheid, geheel als vanzelf, te verdampen/verdwijnen. Het kost je steeds meer moeite om nog boos te worden en uiteindelijk lukt dat zelfs helemaal niet meer. Althans, ik kan enkel voor mezelf spreken, maar zo is het hier gegaan.

[Hans]

Oorspronkelijk geplaatst door Guy

Natuurlijk is dat onmogelijk. Waar hans en Aart het over hebben is over het weg rationaliseren van boosheid, maar dat is niet wat ik bedoel. Eerst is er het volledig beleven en doorvoelen, zoals Hans het noemt, van die boosheid. Daarna komt er ruimte/afstand tussen de waarneming en de boosheid. Je kunt zien dat er boosheid is, maar ook dat die niks met jou van doen heeft. Het wordt dan steeds moeilijker om boos te worden, of te blijven. En daarna lijkt de boosheid, geheel als vanzelf, te verdampen/verdwijnen. Het kost je steeds meer moeite om nog boos te worden en uiteindelijk lukt dat zelfs helemaal niet meer. Althans, ik kan enkel voor mezelf spreken, maar zo is het hier gegaan.

[Mihaela]

Oorspronkelijk geplaatst door Hans

Ik weet dit niet kort samen te vatten, en in een lang verhaal heb ik geen zin op dit moment.

Oh, ok.. jammer...

[Aart]

Oorspronkelijk geplaatst door Hans

Ik weet dit niet kort samen te vatten, en in een lang verhaal heb ik geen zin op dit moment.

Hans, ik dank God op mijn blote knie en mijn houten been dat je er geen zin in had.

Ik heb zie ik, even voor je waar genomen, wat een tering verhalen heb ik er hier door mij vandaag weer zien uitrollen.

Ik geef jou bij deze het toetsenbord en wees toch eens lief tegen Mihaela.

Ik heb trouwens nog 2 gevulde koeken voor je liggen, ik kon geen roze vinden.

Aart, moeve nou, ik vind je nu zelfs irritant, nadrukkelijk aanwezig.

[Ulla]

Oorspronkelijk geplaatst door Hans

Een kikker, maar dan fout gespeld.

hahah wat grappig, altijd als ik het woord trigger lees zie ik een of ander iets omhoogspringen......die kwaakt of zich doet gelden. En nu omschrijf jij het. hahah. Heel erg leuk! Bedankt voor dat lachmoment!

[Ulla]

Oorspronkelijk geplaatst door Guy

Natuurlijk is dat onmogelijk. Waar hans en Aart het over hebben is over het weg rationaliseren van boosheid, maar dat is niet wat ik bedoel. Eerst is er het volledig beleven en doorvoelen, zoals Hans het noemt, van die boosheid. Daarna komt er ruimte/afstand tussen de waarneming en de boosheid. Je kunt zien dat er boosheid is, maar ook dat die niks met jou van doen heeft. Het wordt dan steeds moeilijker om boos te worden, of te blijven. En daarna lijkt de boosheid, geheel als vanzelf, te verdampen/verdwijnen. Het kost je steeds meer moeite om nog boos te worden en uiteindelijk lukt dat zelfs helemaal niet meer. Althans, ik kan enkel voor mezelf spreken, maar zo is het hier gegaan.

Extreme boosheid die ik voelde is steeds meer als sneeuw voor de zon verdwenen door mij steeds meer te realiseren, dat ik de verantwoording buiten mijzelf neerlegde en iets niet accepteerde zoals het gebeurde. Dit had ik nooit bij dingen die door niets en niemand te veranderen waren. Toch zie je dan ook dat mensen de neiging hebben de schuld bij zichzelf te zoeken. Ook dan is er sprake van niet kunnen accepteren.

Ook al legde ik mij er niet bij neer en mijn eigen oplossingen bedacht, zodat het leefbaar was. ( mentaal trucje), het voelde nooit ontspannen. Sinds ik besef dat ik alles bij mezelf kan zoeken dus wel en leeft heel rustig. Wat niet betekent dat ik daarom geen externe hulp mag vragen. Of geen gevoelens van onmoed of balen mag hebben. Ik kan het nu wel bij mezelf houden. En dan krijg je het ook steeds meer en volop terug en lijkt het zich met de mensen in je omgeving te vermenigvuldigen.

Heel af en toe lukt mij dat nog niet helemaal en dan merk ik dat het te maken heeft met die dingen die je lichaam aansturen. (hha toch nog de schuld geven aan iets anders, en als je doorhebt hoe het klokje tikt mentaal en fysiek wordt ook dat een stuk minder). Ook voeding doet een hoop daarin.

Het voelt nu als aanvaarding, zonder dat je daarom tot nietsdoen bent veroordeeld. Als iets mij niet bevalt verander ik het. Kan dat niet dan niet en dan is het ook goed. Ik vind eigenlijk dat dit alles met mezelf te maken heeft in die zin dat je gedachten en ideeën eigen kunt maken, waardoor je last kunt krijgen van hinderlijke gevoelens. Juist dat gevoel van onafhankelijkheid maakt dat ik niemand anders meer de verantwoording in de schoenen kan schuiven. Juist ook niet het idee dat de boosheid niets met mij te maken zou kunnen hebben. Of dat nu wel of niet zo is maakt zo niet eens meer uit. De acceptatie van alles en iedereen alleen al maakt dat je het bij jezelf kunt houden en hiervoor al dan niet ontspannen de passende mogelijkheden kunt hanteren.

[katerie]

Oorspronkelijk geplaatst door Rob

Nee, dat kan niet.

Ja, dat kan wel.

Oorspronkelijk geplaatst door Rob

... Helderheid is geen begaafdheid, maar iets wat kan ontstaan als er (op dat moment) geen vernauwingen spelen.

Mis popie jopie.
'Mijn' ziener heb ik jarenlang geïnterviewd. Hij werd er mee geboren, tot zijn 10de jaar gebeurden er 'vreemde dingen' zoals hij een zwart kruis schilderen op een deur in zijn ouderlijk huis en de dag erop was een gebuur of familielid overleden. Dat heeft zich tot 3 keer toe voorgedaan. Maar dan zijn zijn 'antennes' snel ondergesneeuwd (als gevolg van negatieve gebeurtenissen en reacties in zijn omgeving) tot aan zijn 40ste. Toen kwam zijn antennes in een zware crisis terug boven de sneeuw uit. Tot eind zijn 60ste heb ik hem nauwgezet gevolgd. Ego-issues speelden nog wel degelijk in zijn privé leven. Daar was hij zich van bewust.

@Rob: Maar Goed, intussen zijn we vier jaar verder in dit topic en kijk je er misschien anders tegenaan.