maries gedachtenwereld

[Mihaela]

Oorspronkelijk geplaatst door Dorje

ze komen inderdaad niet overeen met mijn zelfbeeld,

Daar gaat het alleen maar over eigenlijk. Als mijn mening niet overeen komt met jouw zelfbeeld, kan jij je afvragen of er iets in zit in wat ik zeg, en jou kennende zou je doen alsof jij je dat afvraagt, en later zeggen dat het toch niet zo is zoals ik het zie.
Nu een belangrijke vraag voor jou: Heb jij ooit een label gekregen,een psychische problematiek? Dan kan ik rekening houden met je broze geest...
Hoef jij niet te antwoorden uiteraard, maar volgens mij heb jij wat issues.. Ik meen ze op te merken. Praatzucht, of ADHD, of andere interessante dingen in je psyche.

Oorspronkelijk geplaatst door Dorje

maar in plaats van het zelfbeeld te gaan verdedigen, helpt het mij om het in vraag te stellen, niet in vraag stellen of jouw beeld juister is dan het beeld dat ik van mezelf heb, maar in vraag stellen of het beeld, zowel jouw beeld over mij, als mijn zelfbeeld werkelijkheidswaarde heeft.

Onzin Dorje, zo om de drol heen draaien...
Ik hoef niets uit te zoeken of het werkelijkheidswaarde heeft, jjij wel? Doe dat gerust!
Het is voor jou belangrijk dat mijn beeld overeenkomt met jouw beeld.

Oorspronkelijk geplaatst door Dorje

Het is dan geen kwestie van mijn positief zelfbeeld te gaan vervangen door het negatieve beeld van jou dat je mij opdringt, maar om het beeld los te laten. En het is enkel dat dat ik jou ook toewens.

Toewenst wat? Dat ik mijn beeld over jou los laat? Ik heb er geen hinder aan dat jij als een ezel balkt, maar jij hebt steeds hinder aan, als ik jou zo noem.
Misschien moet jij daar beginnen..
Dorje heeft een probleem, en het ligt helemaal bij hem..
Tja, de rest van de stappen ken je (hoop ik)..

Oorspronkelijk geplaatst door Dorje

Een negatief zelfbeeld is evenzeer een beeld dan een positief. Misschien is het beeld dat ik heb van mezelf te positief (de verliefdheid op wat ik schrijf). Maar voor wie is dat? Wie stoort er zich aan? Wie wil het zo graag veranderen? Wie/wat is dat?

Kijk, je waagt je je voor heel even, en dan ga jij weer terug.
Als iemand een te positieve beeld over zichzelf heeft knelt het met de realiteit, en met wat men ziet.
Als jij nu een scheet laat, en je schrijft: Ik heb vandaag genoten van de lentegeur.
Op dat moment ontken jij de rotte eierenlucht die uit je ingewanden komt, en degene die leest, als de persoon invoelend is, merkt een discrepantie in.
Ik heb dat altijd bij jouw teksten. Iets klopt daar niet!

Oorspronkelijk geplaatst door Dorje

Ik richt mij niet op het al dan niet bevestigen van beelden, ik richt mij tot het beeld zelf: uit wat bestaat het? Bestaat het werkelijk? Het zelfbeeld is onbestaand, een creatie, een denkbeeld, en het maakt daarbij niet uit of dit positief is, of negatief. En het gaat ook niet om of het beeld klopt of niet, het gaat er om te onderzoeken of het het werkelijk bestaat.

Tjong, wat draai je steeds erom heen. Je kan wel filosoferen om een drol, en de mooiste onderzoeken over doen, maar het komt een moment dat jij het door moet trekken..

Oorspronkelijk geplaatst door Dorje

Het storen aan het beeld dat men creëert van de ander, verwijst steeds naar het eigen zelfbeeld. Toegankelijker verwoord: het storen aan het ego van de ander, verwijst naar het eigen zelfbeeld en het niet voldoen daaraan. Of de "ander" nu werkelijk zwelgt in ego of niet, is in het zelfonderzoek eigenlijk van geen enkel belang.

Dorje, heb jij een probleem met het feit dat ik jou een ezel vind? Zo niet, laat het rusten. zo ja, begin een keer bij jezelf, en maak jij je daar vrij van!

Oorspronkelijk geplaatst door Dorje

Het gaat niet om leuk of niet voor ego. Het gaat om ego doorzien, dat wat dit doorziet is niet ego (en vind dus niets leuk of niet leuk). M.a.w. het niet leuk vinden van ego die geconfronteerd wordt met zichzelf, is nog steeds ego, ego wilt wat er niet is, en wilt niet wat er is, ego die iets niet leuk vind, gaat het simpelweg uit de weg, wordt steeds beter in zichzelf er tegen beschermen, m.a.w. het voedt ego.

doorzie het dan...

Oorspronkelijk geplaatst door Dorje

Dus waarom zou ik dankbaar zijn voor het feit dat jij één of ander beeld van "leugenaar", "ezel", of wat dan ook aan mij opdringt? Waarom zou ik mij moeten wentelen in het niet leuk vinden van dat beeld dat jij hebt van mij, zelfs al zou dat het beeld dat ik heb van mezelf aanpassen, dan nog blijft het een beeld. Het beeld moet niet veranderen, het beeld moet gezien worden voor wat het is: denk-beeldig.

je vraagt waarom zou jij je moeten wentelen, en je wentel je al een uur in Dorje,
Mihaela gaat jou niet leuk en inspirerend vinden schrijven, wat doet dat met je?
zonder blablabal.. voel maar, antwoord het, en laat het rusten.. Houd het bij jezelf.

Oorspronkelijk geplaatst door Dorje

Jouw strategie van op de loer liggen voor ego, is de mijne niet. Ik onderzoek of het beeld dat ik van mezelf heb en of het beeld dat de ander van mij heeft werkelijk bestaat.

Je strategie is schrijven als een kip zonder kop, net zoals marie ook doet. Ze overtreft jou, dat is zo, maar jullie lijken broer en zus.. Ik geef gewoon mijn mening over jullie schrijven.

Oorspronkelijk geplaatst door Dorje

Ik ben dus dankbaar voor iedereen die mij de vraag stelt wie ik werkelijk ben. Dankbaar voor iedereen die zijn eigen zelfbeeld in vraag stelt, het beeld dat die van de ander heeft in vraag stelt en het beeld dat ik heb van mezelf in vraag stelt (dat is iets anders dan een eigen beeld op te dringen). Dat is inspirerend en uitnodigend om hetzelfde steeds opnieuw te doen.

Men kan jou verheven vragen stellen over wie jij werkelijk bent, maar ondertussen vergeet jij dat Dorje verslaafd is aan blabla.. Wat heb jij eraan? Vraag een keer eerlijk aan je vrouw. Zeg maar: Mientje, iemand beweert op het forum dat ik als een ezel met zijn kop in de mist zit te balken, zonder een moment van innerlijke rust, woorden achter woorden, zonder dat te beleven, en zonder er door doordrongen te zijn.
Vraag aan haar: Klopt dat lieve madeliefje van me, vind jij het ook dat ik dat doe?
ze zou ongetwijfeld Ja! zeggen, je balkt zonder oor te hebben voor de ander, en zonder innerlijke stilte, maar ik houd van je, en ik weet dat jij het goed meent..
(stiekem zou ze voor zichzelf zeggen: God sta ons bij, want ik geloof niet dat je ooit zou gaan verstillen). Maar misschien balk zij je oren van je kop af, wie weet..

Oorspronkelijk geplaatst door Dorje

Ik accepteer het, want ik ben hier niet om vriendjes te zoeken.

Was maar waar, dan was jij niet steeds er zo door geraakt, en had jij niet steeds zo vriendelijk mogelijk je teksten afgesloten.

Oorspronkelijk geplaatst door Dorje

Ik accepteer wat is, je beeld over mij. Het is zo, MAAR

Kut met peren. Je accepteert helemaal niet, want het woordje MAAR betekent : Ik accepteer het niet. Dat weet je toch ook?
Tjonge...

Oorspronkelijk geplaatst door Dorje

het is evenmin waar, als het beeld dat ik heb van mezelf. Acceptatie hoeft niet passief te zijn. Acceptatie kan juist leiden tot respons uit rust (niet uit gekwetst zijn). En de respons is: "Mihaela, het is een beeld", ik geef het je mee, ook al wordt dat beeld hierdoor erger, ik accepteer dat, maar het neemt niet weg dat ik het blijf teruggeven, tot vervelends toe, en zal dit blijven doen. Het is maar dat je het weet.

Dorje, het beeld kan niet erger worden, een ezel kan een paar kilo aankomen, maar het blijft een ezel.. Je blijft jengelen om het beeld, terwijl je geen moment afvraagt wat het met je doet, en waarom jij steeds hoopt dat Mihaela er naar kijkt.

Oorspronkelijk geplaatst door Dorje

Wie heeft verwachtingen over mijn woorden? Over de oprechtheid ervan of niet? Waarom is het zo belangrijk? Vanwaar komt de overtuiging dat het dat is wat een mens heeft te doen?

Wie maakt zich druk om het beeld dat Mihaela over Dorje heeft?

Oorspronkelijk geplaatst door Dorje

Fijn. Dan is het toch nog een win-win situatie.
Ik wens je dan veel succes.

Waarmee? Ik kan niets winnen uit een gesprek met jou. Pas als jij verstilt kan de stilte welgevallen zijn..

Oorspronkelijk geplaatst door Dorje

Geniet van het prachtige zonnetje, heerlijk toch?

Kan mij het schelen dat het zonnig is geweest vandaag?
Ik heb toevallig een overheerlijke wandeling gemaakt met een vriendin, samen naar een ruimte geweest waar ik exposeer, en het was inderdaad heerlijk weer.
Maar waarom zo een behoefte om altijd netjes en warm te eindigen?
Ik vind dat niet nodig. Durf een keer simpelweg te eindigen, en spanning toe te laten..
het hoeft niet altijd Namaste te zijn aan de oppervlakte. De realiteit is niet altijd ongerimpeld...

[Mihaela]

Oorspronkelijk geplaatst door Laurens

Jonge jonge wat een agressie en dat op een eigen draadje van Marie.


Marie als je wilt kan ik dit wel voor je verwijderen, ik vind dit zeer ongepast. Je wordt al langer in de tang genomen door jut en jul en omdat het niks met zelfonderzoek te maken heeft, maar met gasten die iemand alleen maar willen afbranden, kun je er ook maar beter geheel het zwijgen toe doen.

Arme marie, haar gejengel wordt onderbroken...

[Mihaela]

Oorspronkelijk geplaatst door Laurens

Jonge jonge wat een agressie.

Wie is degene die het als agressie beleeft?

[Mihaela]

Dorje, weet je vrouw dat jij tijdens je werk, en nu en dan ook thuis op dit forum schrijft?

[katerie]

Oorspronkelijk geplaatst door Mihaela

@Laurens: Wie is degene die het als agressie beleeft?

Lauren's niet doorziene denkbeeldigheid is al even groot, zo niet groter dan die van forumlid Rob.

[katerie]

Oorspronkelijk geplaatst door marie

@Katerie: Ik heb niets tegen een anarchist, maar het anarchisme zien als een redmiddel tegen kapitalisme dat is om je dood te lachen...

Ik heb sociaal anarchisme nooit zo gezien, maar maakt niet meer uit, want sinds gisteren heb ik een groen standpunt ingenomen. Waarschijnlijk heeft de vele zonneschijn mijn verandering van keuze beïnvloedt.

[Dorje]

Oorspronkelijk geplaatst door Mihaela

Vraag een keer eerlijk aan je vrouw. Zeg maar: Mientje, iemand beweert op het forum dat ik als een ezel met zijn kop in de mist zit te balken, zonder een moment van innerlijke rust, woorden achter woorden, zonder dat te beleven, en zonder er door doordrongen te zijn.
Vraag aan haar: Klopt dat lieve madeliefje van me, vind jij het ook dat ik dat doe?
ze zou ongetwijfeld Ja! zeggen, je balkt zonder oor te hebben voor de ander, en zonder innerlijke stilte, maar ik houd van je, en ik weet dat jij het goed meent..
(stiekem zou ze voor zichzelf zeggen: God sta ons bij, want ik geloof niet dat je ooit zou gaan verstillen). Maar misschien balk zij je oren van je kop af, wie weet..

Als het frustratie-level weer zo hoog op loopt dat je met je kleurrijk pallet niet enkel je beeld van mij inkleurt maar ook weer begint met het inkleuren van het beeld dat mijn vrouw van mij zou hebben, dan is het tijd om de stekker uit deze conversatie te trekken.
Je houdt van denkbeeldigheid of niet. Je gelooft wat je zelf inkleurt voor waarheid, of je trekt het voor de verandering eens in twijfel... Ik heb er toch geen enkele vat op, dus ik laat het los.
Een fijne dag nog Mihaela, geniet van het zonnetje.




PS. Ik zal maar niet vermelden wat mijn vrouw van je vind nu ik haar je toespelingen heb laten lezen, je zelfwaarde zou er geen deugd van hebben. Een kleine tip, het woord "projectie" viel nogal veel en dat was nog het mooiste woordje dat ik gehoord heb. "Maar lief madeliefje van me" reageerde ik, "ook wat Mihaela werkelijk is, is van nature goed, alleen jammer dat er zoveel weerstand tegen het ontdekken ervan is".

[Dorje]

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Hewel dan bestaat dat mijzelf niet meer, want het is de kern van dat mijzelf...
Gezien vanuit het geheel zou dat totaal niet erg zijn; maar gezien vanuit mijzelf zou ik wel van dat geheel uitgesloten zijn...

Dat is juist de vraag: bestaat dat mezelf wel echt? Als het werkelijk niet bestaat, kan het nergens werkelijk uit uitgesloten zijn. Als het wel werkelijk bestaat, is er geen ondeelbaar non-duaal geheel meer. Als het bestaat als deel van het geheel, dan kan het maar bestaan als een denkbeeldige afscheiding van het ondeelbare geheel, en waarmee het geheel denkbeeldig buiten zichzelf wordt gesloten. De opdeling gebeurt in denkbeeldigheid of het opdelen is de denkbeeldigheid.

Dat wat je "denkt" te zijn (een opdeling van het geheel als dit hier binnen en dat daar buiten) is geboren samen met het lichaam, is onstabiel, verdwijnt regelmatig en verandert voortdurend en zal sterven samen met dat lichaam. Wat je werkelijk bent is, zoals men zegt: nooit geboren en zal nooit sterven.

Dat wat je denkt te zijn kan wat je werkelijk bent nooit bedenken en dus ook nooit worden, het kan alleen maar nu en dan wegvallen (meestal onbewust) zodat dat wat je werkelijk bent overblijft (al dan niet bewust), en zolang lichaam leeft zal dat wat je denkt te zijn toch weer blijven verschijnen, alleen het geloof dat het dat is wat je werkelijk bent kan aangetast worden (als er bewustzijn is van het wegvallen).

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Kun jij jezelf voorstellen zonder verstand??? Neen, maar toch ben je je verstand niet...

Mooi! Dat is gelijkaardig aan de vraag in zen: "Wat was je voor je ouders geboren waren?" Het is een koan die het verstand nooit beantwoord krijgt, het verstand kan er geen voorstelling (denkbeeld) van maken en daardoor kan het juist het bedenken/voorstellen wat je bent tot stilstand brengen waardoor wat je werkelijk bent overblijft (dat wat zich bewust is van verstand voor verstand er een beeld van heeft gecreëerd) en daardoor het geloof in wat je denkt te zijn aan te tasten. Maar het tricky is nu juist dat dat wat overblijft, onpersoonlijk is, niet toebehoort aan een zelf, vandaar iets (mezelf) wat kan verschijnen en weer verdwijnen, bestaat niet echt. Dat is de mentale betekenis van het woord "niet bestaan", maar zoals Laurens zegt, met de mentale betekenis ben je maar iets tot een gegeven punt, en ik voeg daar aan toe dat het mentale begrijpen de weerstand kan wegnemen tegen woorden als "Ik ben niets", "ik besta niet", "leegte", en zelfs "Ik ben God", die verwijzen naar dat wat vooraf gaat aan het mentale en mentaal niet gevat kan worden. Maar zolang dat niet gerealiseerd wordt buiten het mentale om, blijft het op zich ook een denkbeeld. En zoals op dit forum soms mooi wordt geïllustreerd: als afscheiding en zijn zelfbeeld (ego) met dit denkbeeld aan de haal gaat, dan krijg je absurde toestanden als ego die "denkt" dat hij God is of ego die gelooft dat het creëren en in stand houden van denkbeelden de wil van God is en dus niet in vraag hoeft gesteld te worden.

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Het is alleen het enige middel dat 'ik' heb om mij in verbinding te stellen met de rest, de buitenwereld, de binnenwereld... Het is ook het enige middel om mij in het geheel te verliezen...

En wat als het zo wordt gesteld:
Niet "ik" of beter niet het geloof in "ik" is het middel, de toegangspoort, maar juist de aantasting van het geloof in dat "ik" is de toegangspoort tot de werkelijkheid: het geheel, het wegvallen van binnen en buiten?

Vandaar dat Ramana aanspoorde om de vraag te stellen: "Wie ben ik?", een vraag die mentaal niet beantwoord kan worden, waardoor het het geloof in wat je denkt te zijn op den duur kan aantasten.

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Mihaela

Vreemd of niet het is gewoon zo. Je stelt me vragen, en ik antwoord ze zoals ik wil. Bevalt het je niet, stel me dan geen vragen.
Tjeetje, hoe dom kan ze zijn?
.Niet zo janken joh.
Ben jij echt zo dement dat jij niet meer weet dat jij mij vragen stelde?
Als je echt had gewild dat ik me niet meer van jou had aangetrokken had jij het dus geen vragen gesteld.
Je krijgt weer een kans van mij, noem mijn naam niet, stel me geen debiele vragen meer, ik ik bemoei me niet met je infantiele gemiep.Anders krijg je het gewoon weer op je neus..
Vraag en aanbod.

Het heet Karma. Je vervuilt het forum met je narcistische gedachten, en je infantiele vraagtekens, en je krijgt het vervolgens direct terug.
Er is niet zoiets als eigen draadje trouwens, ik typ op mijn telefoon. Dat het bij jou verschijnt vervolgens, moet je dat weten.
Los het op, en zeik niet zo..( zie functie negeer).

Als je het gejank, zoals jij dat noemt, van anderen niet verdraagt begin dan zelf met op te houden met te janken...

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Mihaela

Arme marie, haar gejengel wordt onderbroken...

Mijn gejengel??? Geef je eigen naam niet weg aan een ander, want verder kom je niet...
Als je nu meent dat iemand, die ook maar voor één haar oprecht is, jou nog gelooft...
wanneer ga je eens leren naar je eigen beeld te kijken en proberen het te doorgronden??? Waar ben je bang voor dat wat je zou kunnen ontdekken nog erger zou zijn dan het beeld dat je hier ophangt???

Oei, ze zal het weer janken noemen... Met hetzelfde gemak kan ze zeggen dat het zingen, tieren, geweldig of abominabel is... Het zal waarschijnlijk alleen van haar eigen ingesteldheid van het moment afhangen...