Wat bent jij?

[Anna]

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Maar het zelf zelf ontkennen is jezelf afsnijden van het ZIJN..

...zelf als rechterhand van het Zelf. De triggers van het zelf zijn het Zelf dienstig.

[Darsho]

Oorspronkelijk geplaatst door Bassie

Dat de weg van @Boni niet de weg is, daar zijn we het over eens.

Denken is een ziekte geworden Bassie. Ziekte treedt op als iets uit zijn evenwicht raakt.
Tinnitus / oorsuizen, waar jij aan lijdt is een ziekte, niet zomaar een betekenisloze lichamelijke afwijking.

Oorspronkelijk geplaatst door Bassie

Ik heb tinnitus, dat is een lichamelijke afwijking.

Ontwaak, wordt wakker. Ziekte maakt eerlijk.
In het ziektesymptoom beleven wij duidelijk en eerlijk, wat wij in onze psyche willen verdringen en verbergen.

[Darsho]

Oorspronkelijk geplaatst door Anna

Dat betekent ook het opgeven van de relatie met jezelf.

Ah, wat een mooi onderwerp en 20 jaar geleden al besproken door een waar verlicht meester.
Zie...

Geef je relatie met jezelf op

Als je volledig bewust bent, heb je dan nog een relatie nodig? Zou een man zich nog aangetrokken voelen tot een vrouw? Zou een vrouw zich zonder man nog incompleet voelen?
Verlicht of niet, je bent een man of een vrouw. Op het niveau van je vormidentiteit ben je dus niet compleet. Je bent maar één helft van het geheel. Die incompleetheid voel je als de aantrekkingskracht tussen man en vrouw, het aangetrokken worden door de tegengestelde energiepolariteit, ongeacht hoe bewust je bent.

Maar in die toestand van verbondenheid met je innerlijk voel je die aantrekkingskracht meer aan de oppervlakte of de periferie van je leven. Alles wat er met je gebeurt als je in die toestand bent, voelt enigszins zo aan. De hele wereld krijgt iets van de golfjes of rimpelingen aan de oppervlakte van een enorme en diepe oceaan. Jij bent die oceaan en natuurlijk ben je tegelijkertijd die rimpeling, maar wel een rimpeling die zich bewust is geworden van zijn identiteit als de oceaan, en in vergelijking met die uitgestrektheid en diepte is de wereld van de golven en rimpelingen helemaal niet zo belangrijk.

Daarmee wil ik niet zeggen dat je geen diepe relaties meer aangaat met andere mensen of met je partner. In feite kun je alleen diepe relaties aangaan als je bewust bent van Zijn. Als je uit Zijn komt, kun je door de sluier van de vorm heen zien. In Zijn zijn man en vrouw één.

Je vorm kan bepaalde behoeften blijven hebben, maar Zijn heeft er geen. Het is al compleet en heel. Als er aan je behoeften tegemoet wordt gekomen, is dat mooi, maar of dat nu wel of niet gebeurt, maakt weinig uit voor je diepe innerlijke toestand. Zo is het heel goed mogelijk dat een verlicht iemand, als de behoefte aan de polariteit tussen man en vrouw niet bevredigd wordt, zich uiterlijk incompleet voelt en tegelijk innerlijk compleet, vervuld en vredig.

Is het bij het streven naar verlichting een voordeel of een nadeel om homoseksueel te zijn of maakt het niet uit?
Als je de volwassenheid nadert, kan de onzekerheid over je geaardheid, gevolgd door het besef dat je 'anders' bent, je dwingen je identificatie met maatschappelijk geconditioneerde denk- en gedragspatronen op te geven. Dat verheft je bewustzijnsniveau automatisch boven dat van de onbewuste meerderheid van de mensen, die zonder vragen te stellen alle geërfde patronen accepteert. In dat opzicht kan homo zijn helpen. Als je in zekere zin een buitenstaander bent, iemand die niet 'past' bij de rest of om wat voor reden dan ook afgewezen wordt, maakt dat je leven moeilijk, maar met betrekking tot de verlichting geeft het je ook een voordeel. Het haalt je bijna met geweld uit je onbewustheid.

Als je daarentegen een gevoel van identiteit ontleent aan het feit dat je homo bent, heb je het ene kwaad ingeruild voor een ander. Je speelt dan rollen en spelletjes die ingegeven worden door het mentale beeld dat je van jezelf als homo hebt. Je wordt onbewust. Je wordt onwerkelijk. Onder het masker van je ego word je heel ongelukkig. Als dat met je gebeurt, is het homo-zijn een hindernis geworden. Maar je krijgt natuurlijk steeds nieuwe kansen. Acuut ongelukkig zijn kan je heel goed helpen te ontwaken.

Is het niet zo dat je een goede relatie met jezelf moet hebben en van jezelf moet houden voordat je een vervullende relatie kunt hebben met een ander?
Als je je niet volkomen op je gemak kunt voelen als je alleen bent, begin je een relatie om dat onbehagen te verhullen. Reken er maar op dat het onbehagen dan in de een of andere vorm terugkomt in die relatie en dat je waarschijnlijk je partner daar verantwoordelijk voor stelt.

Je hoeft echt alleen maar het huidige moment te aanvaarden, meer is niet nodig. Dan voel je je prettig in het hier-en-nu en met jezeIf.

Maar is een relatie met jezelf wel nodig? Waarom kun je niet gewoon jezelf zijn? Als je een relatie hebt met jezelf, heb je jezelf in tweeën gespleten: 'ik' en 'mezelf', subject en object.

Die door het verstand geschapen dualiteit is de hoofdoorzaak van alle onnodige complexiteit, van alle problemen en conflicten in je leven.

In de toestand van verlichting ben je jezelf - 'jij' en 'jezelf' gaan in elkaar over en worden één. Je veroordeelt jezelf niet, bent niet zo met jezelf begaan, je bent niet trots op jezelf, je houdt niet van jezelf, je hebt geen hekel aan jezelf, enzovoort.

De scheiding die ontstaan is door het nadenken over jezelf is geheeld, de vloek ervan is weggenomen.
Er is geen 'zelf' dat je nog hoeft te beschermen, verdedigen of voeden.
Er is één relatie die je niet meer hebt als je verlicht bent: die met jezelf. Als je die hebt opgegeven, worden al je andere relaties liefdesrelaties.

bron: Eckhart Tolle: De kracht van het NU

[Anna]

Oorspronkelijk geplaatst door Bassie

Eens. Waar ik op doelde is dat het 'jezelf' ongrijpbaar is, het opgeven van 'de wereld' is wel grijpbaar. Uiteindelijk worden zowel 'jezelf' als 'de wereld' opgegeven.

In het opgeven van het 'zelf' gebeurt het dat innerlijke vrede en wereldvrede samengaan.

Grijpbaar dan wel ongrijpbaar bedoel ik in geestelijke zin.

JaKnIk

[Darsho]

Oorspronkelijk geplaatst door Anna

In het opgeven van het 'zelf' gebeurt het dat innerlijke vrede en wereldvrede samengaan.

Hoe zit het met je liefdesrelaties als 70 plusser Anna?
Ik herinner me nog dit...

Oorspronkelijk geplaatst door Anna

... dat alternatieve huwelijk bleek toch niet mijn ding te zijn.
Ik had enige tijd geleden al de moed eruit te stappen.

Heb je na dit mislukte experiment al een nieuwe relatievorm gevonden?

[Darsho]

Oorspronkelijk geplaatst door Mihaela

Het ego..
Het forum is inderdaad erdoor doordrenkt.

Dat dacht ik ook.
Vandaar begrijp ik ook dit vandaag niet van laurens..

Oorspronkelijk geplaatst door Laurens

Mihaela, ...Je moet samen met Darsho inmiddels toch wel doorhebben dat er voor zulk gekonkel geen plaats meer is. Dat je beter een ego gerelateerd forum kunt zoeken.

[Anna]

Oorspronkelijk geplaatst door Darsho

Hoe zit het met je liefdesrelaties als 70 plusser Anna?
Ik herinner me nog dit...

Heb je na dit mislukte experiment al een nieuwe relatievorm gevonden?

Hier had ik je al een keer op geantwoord.

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Anna

In het opgeven van het 'zelf' gebeurt het dat innerlijke vrede en wereldvrede samengaan.



JaKnIk

En wie ervaart dat anders dan juist jijzelf...???

[Darsho]

Oorspronkelijk geplaatst door Anna

Hier had ik je al een keer op geantwoord.

Het antwoord is de relatie met jezelf opgeven.
Maar hoe kan je dat nou concreet realiseren?
Je kan er wel over denken zoals jij doet, maar daar geraak je geen meter mee vooruit.

[Anna]

Oorspronkelijk geplaatst door Darsho

Het antwoord is de relatie met jezelf opgeven.
Maar hoe kan je dat nou concreet realiseren?
Je kan er wel over denken zoals jij doet, maar daar geraak je geen meter mee vooruit.

Beste Darsho, de relatie met jezelf opgeven is de relatie met het ego doorzien . Het opgeven gaat vervolgens vanzelf. Of dat nu in een keer gebeurt of dat het een proces is dat maakt niet uit. Belangrijkste is dat het gezien wordt.