Aankomen

[Theo]

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Mijn persoonlijke werking tot nu toe is dat ik juist al mijn gevoelens en mijn gedachten onderzoek, niet, in eerste instantie, om te zien of ze berusten op waarheid, ik voel, ik denk ze en voor mij zijn ze dus waar, maar dat is eerder bijkomstig, want in fine is niets waar, maar vooral om te ontdekken waarom ik ze denk, waarom ik ze voel en om op die manier mijzelf, en ook de anderen, beter te leren kennen. Maar gewoon al zeggen dat ik mijzelf beter wil leren kennen is al doodzonde in advaita, want die persoon die die gevoelens voelt of die sommige gedachten aanhangt, die persoon ben ik in fine niet, want het zijn enkel hersenspinsels van iemand waarvan ik denk dat ik dat ben.

Zie je nu de contradictie tussen deze twee m?thodes voor mij?

Jij bent continue maar bezig je persoonlijkheid te onderzoeken. Dat zou Laurens 'verschijnselen' noemen. Dat wat jij onderzoekt is ook volstrekt oninteressant. Beter zou je kunnen onderzoeken waarom je je telkens zo aangevallen voelt, zoals vanochtend op het Hafiz draadje. Maar dat doe je dan weer niet?


Je onderzoekt dus wel, maar geheel het verkeerde. En als ik je wat aanreik ga je of consensus zoeken of boos worden. Maar nooit ga je eens kijken wat er bedoelt wordt. Want je bent druk bezig met het verkeerde te onderzoeken.

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Theo

Jij bent continue maar bezig je persoonlijkheid te onderzoeken. Dat zou Laurens 'verschijnselen' noemen. Dat wat jij onderzoekt is ook volstrekt oninteressant. Beter zou je kunnen onderzoeken waarom je je telkens zo aangevallen voelt, zoals vanochtend op het Hafiz draadje. Maar dat doe je dan weer niet?


Je onderzoekt dus wel, maar geheel het verkeerde. En als ik je wat aanreik ga je of consensus zoeken of boos worden. Maar nooit ga je eens kijken wat er bedoelt wordt. Want je bent druk bezig met het verkeerde te onderzoeken.

Wat een wetenschap; wat ik onderzoek is volstrekt oninteressant...
Alleen die zin al; ik dacht dat ik voor mijzelf kon uitmaken wat voor mij interessant is of niet...
Als je beweert dat dat voor jou niet interessant is, mij niet gelaten, maar zeggen dat dat voor mij niet interessant is?

Wie zeg jou dat ik mij telkens zo aangevallen voel? Deze morgen was het er inderdaad te veel aan en voor één keer heb ik mijzelf gezegd en nu laat je je woede eens los en speel je niet de aangekomene die zogezegd geen ego meer heeft... of er geen belang meer aan hecht...

Dus wie zegt jou dat ik die woede niet onderzocht heb?

Op de laatste paragraaf zal ik maar niet antwoorden zeker?

Oorspronkelijk geplaatst door Theo

Op een forum als dit, waar vrijwel niemand ego doorziet, zul je steeds weer tegen ego aanlopen. Als je niet tegen de hitte kan, dan moet je uit de keuken wegblijven. Dat doe je ook, das goed.

Verder rest mij op te merken dat al dat geouwehoer helemaal geen nieuwe situatie is. In het verleden kon je er wel prima in mee doen. Je verschuilt je verminderde aanwezigheid dus wel achter dat geouwehoer, maar als je het goed vind dan trap ik daar niet in.

Je doet een beetje wat Marie ook doet, je eigen invulling aan andermans woorden geven. Er staat niet dat 'vrijwel niemand ego doorziet' en er staat niet dat 'je niet tegen de hitte kan'. Nergens te vinden, noch als zodanig te interpreteren. Er staat 'ik ben hier minder omdat ik me niet met datgene bezig kan houden waarvoor dit forum is opgericht.'. Hoe dat eerst, eerder, c.q. vroeger, was daar heb ik het evenmin over en of ik het daar wél prima in mee kon doen, dat betwijfel ik ten zeerste want ik heb voor discussiëren nog nooit belangstelling gehad. Al heb ik me er wel eens aan over gegeven om het een beetje de richting op te buigen naar waar de belangstelling feitelijk behoort te liggen. Waar jij denkt in te trappen of niet dat zal mij een zorg zijn. Daar heb je dus mijn toestemming niet voor nodig.

[Puppetji]

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Dank je Puppetji omdat je antwoord.

Graag gedaan.

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Advaita wil dat we onderzoeken wat we zijn en dat we tot de ontdekking komen dat we niet onze gevoelens, onze gedachten zijn en dat we dan ook geen overdreven waarden en verhaaltjes daarrond moeten vertellen, want we zijn dat niet.

Zie en zeg ik het nog verkeerd?

Ik heb je al eerder dit geschreven in een ander topic:

Oorspronkelijk geplaatst door Puppetji

@Marie:...
'meegaan met de stroom' is de basis van de actieve filosofie die advaita is.

Dus advaita wil ook niet het beleven afremmen, wat je een beetje aan advaita verwijt.
Advaita wil niets en bied niets. zie Rob eerder in een ander topic.

Oorspronkelijk geplaatst door Rob

Zelfonderzoek in de traditie van Advaita Vedanta biedt jou (en mij) als persoon op dat gebied helemaal niks. Het belooft geen betere toekomst en geen beter verleden. Je wordt er geen beter mens van, je leven gaat niet soepeler verlopen, je wordt er geen spat gelukkiger of blijer persoon van, niets van dat alles...

@marie, als illustratie van bovenstaande van Rob: ik heb advaita leren kennen in de winter van 03-04. Ik was ervan doordrongen, het gaf kortsluiting in mijn denken. Het liet me niet meer los.
5 jaar daarna, ben ik in een crisis terechtgekomen. De zoveelste verbroken relatie. Ik was woedend op de wereld en in eerste instantie op mezelf.
ik had niets aan het idee dat er geen doener is, geen 'ik'. Zelfs rebirthen (diep en verbonden ademen, doorvoelen, beleven van wat zich aan diende) hielp niet. Niets hielp, het was te fel, ik verzoop zowat in emotionele draaikolken en kon mijn week-end job niet meer doen als gevolg van hartkloppingen. enige wat hielp was een kalmeer middel als Xanax in het week-end om een lastpak niet tegen de muur te plakken. Dat heeft een jaar of 4 geduurd.
Dus advaita bied niets.

Oorspronkelijk geplaatst door marie

@puppetji:...Maar gewoon al zeggen dat ik mijzelf beter wil leren kennen is al doodzonde in advaita, want die persoon die die gevoelens voelt of die sommige gedachten aanhangt, die persoon ben ik in fine niet, want het zijn enkel hersenspinsels van iemand waarvan ik denk dat ik dat ben.

Ik heb gisteren een vriendin die al meer dan een jaar dagelijks aan de slaappillen zit nog is uitdrukkelijk aangemaand tot therapeutische hulp zoeken. Niet te hopen dat het vanzelf overgaat wat zij doet en toch is een boek ter hand te nemen als "?Als hij maar gelukkig is, vrouwen die te veel in de liefde investeren? daar ze al 3 keer na elkaar 8 jaar is samen geweest met een man die haar psychisch mishandelt.
Ik stuurde haar ook dit artikel:Waarom vrouwen bij mannen blijven die hen mishandelen. Waarop zij reageerde met: 'raar, ik ben seksueel niet misbruikt in mijn jeugd'.

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Zie je nu de contradictie tussen deze twee m?thodes voor mij?

Dat lijkt zo, maar er zijn geen contradicties, want zoals eerder geschreven wil advaita niets en bied het niets.
En daarbij: Advaita is geen methode.
Toch heb ik die vriendin ook aangeraden om naast het overwegen van therapie is een begin te maken met zelfonderzoek, zelfkennis maar denk er nog niet aan om nog maar het woord advaita uit te spreken, daar heeft zij in haar toestand nu absoluut niets aan en mogelijk jij ook niet, waarmee ik niet bedoel dat jij therapie zou nodig hebben.

Waarom wil je trouwens via een forum begrijpen wat advaita is en waar de contradicties zitten met jezelf beter willen leren kennen?
Omdat het je interesseert natuurlijk. Wel, lees er dan een goed boek over en / of ga naar een satsang, meng je onder mensen in het echte leven die er mee bezig zijn inplaats van op een forum.
(PS: Diezelfde vrouw waar ik het over heb met haar slaappillen en quasi toch nog elke nacht achtervolgings-dromen beweert dat ze zichzelf goed kent.)

mvg.

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Advaita wil dat we onderzoeken wat we zijn en dat we tot de ontdekking komen dat we niet onze gevoelens, onze gedachten zijn en dat we dan ook geen overdreven waarden en verhaaltjes daarrond moeten vertellen, want we zijn dat niet.

Zie en zeg ik het nog verkeerd?

Om meteen dan maar te starten met, dat wil advaita helemaal niet. Het gaat niet uit van advaita maar het gaat uit van jou. Wil jij koste wat het kost Waarheid kennen of wil jij boven alles in de wereld weten wie je bent, oftewel wat dat altijd tegenwoordige is, dan biedt advaita de mogelijkheid van gedegen zelfonderzoek. Dat er hier uitgelegd wordt dat je niet je gevoelens, gedachten, maar strikt genomen die waargenomen wereld in zijn totaal, niet kunt zijn is in feite uit de school geklapt. Uit de school geklapt wil zeggen dat je werkt met de resultaten die je feitelijk helemaal nog niet kent, je 'weet' dat niet, oftewel het is niet een intrinsieke weten, je hebt dat maar gehoord.

Er is een groep die zich advaitisten noemen maar die dat niet onderzocht hebben en de resultaten van gedegen zelfonderzoek van anderen als uitgangspunt nemen en die ik neo advaitisten noem (hoewel het niets met advaita uitstaande heeft). Van die neoadvaitisten zijn er hier ook, je herkent ze aan 'je hoeft niks te doen, je bent het al'. Let wel (zo)iets als uitgangspunt nemen dat is niet de bedoeling er moet nou eenmaal onderzocht worden.

Wat de bedoeling wél is, is dat je elkaar niet nakraait maar dat je dat met hart en ziel, voor je zelf en in je zelf, onderzoekt of het waarheid voor je bevat. Niet omdat ik dat wil maar omdat je dat zelf wil 'weten'. Zo'n Puppetji met zijn leermeester Balsekar die zetten je op een dwaalspoor. Onderzoek gewoon zelf en trek je van niemand één lor aan.

[Puppetji]

Oorspronkelijk geplaatst door moi

@Puppetji: Droomde je gearriveerd?

Of ben je er je altijd al.

Zijn dromen toch gemeen ,valse voorlichting te geven.

Het was meer dan een droom eigenlijk, het was een 'visioen' dat me te kennen gaf dat ik er altijd al geweest ben maar 'de droom van het leven', zoals in de matrix film, voor werkelijkheid had genomen.

Nu ben ik NEO, de ontwaakte uit de matrix film!

[Puppetji]

Oorspronkelijk geplaatst door Laurens

Zo'n Puppetji met zijn leermeester Balsekar die zetten je op een dwaalspoor. Onderzoek gewoon zelf en trekt je van niemand één lor aan.

@Marie: Niet luisteren naar Laurens, zelf onderzoeken dus en lees maar is een boek van Balsekar, dan zit je meteen op het goede spoor wat Advaita betreft.

Maar onthoudt: wat je ook leest van advaita: het belooft geen betere toekomst en geen beter verleden. Je wordt er geen beter mens van, je leven gaat niet soepeler verlopen, je wordt er geen spat gelukkiger of blijer persoon van, niets van dat alles...

Oorspronkelijk geplaatst door Puppetji

Advaita wil niets en bied niets. zie Rob eerder in een ander topic.

Oorspronkelijk geplaatst door Rob

Zelfonderzoek in de traditie van Advaita Vedanta biedt jou (en mij) als persoon op dat gebied helemaal niks. Het belooft geen betere toekomst en geen beter verleden. Je wordt er geen beter mens van, je leven gaat niet soepeler verlopen, je wordt er geen spat gelukkiger of blijer persoon van, niets van dat alles...

Je kunt niet lezen.
Er staat 'biedt jou (en mij) als persoon' en ook nog eens een keer 'op dat gebied helemaal niks.'. Je krijgt er geen comfortabel leven van.
Met andere woorden als dat je motivatie is begin er dan maar niet aan.

[Puppetji]

Oorspronkelijk geplaatst door Laurens

@Puppetji: Je kunt niet lezen...

Waar staat de time-out knop? Kan ik daar op drukken ergens?
Zonder jou is dit forum veel beter af.

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Puppetji

Graag gedaan.

Ik heb je al eerder dit geschreven in een ander topic:

Dus advaita wil ook niet het beleven afremmen, wat je een beetje aan advaita verwijt.
Advaita wil niets en bied niets. zie Rob eerder in een ander topic.

@marie, als illustratie van bovenstaande van Rob: ik heb advaita leren kennen in de winter van 03-04. Ik was ervan doordrongen, het gaf kortsluiting in mijn denken. Het liet me niet meer los.
5 jaar daarna, ben ik in een crisis terechtgekomen. De zoveelste verbroken relatie. Ik was woedend op de wereld en in eerste instantie op mezelf.
ik had niets aan het idee dat er geen doener is, geen 'ik'. Zelfs rebirthen (diep en verbonden ademen, doorvoelen, beleven van wat zich aan diende) hielp niet. Niets hielp, het was te fel, ik verzoop zowat in emotionele draaikolken en kon mijn week-end job niet meer doen als gevolg van hartkloppingen. enige wat hielp was een kalmeer middel als Xanax in het week-end om een lastpak niet tegen de muur te plakken. Dat heeft een jaar of 4 geduurd.
Dus advaita bied niets.


Ik heb gisteren een vriendin die al meer dan een jaar dagelijks aan de slaappillen zit nog is uitdrukkelijk aangemaand tot therapeutische hulp zoeken. Niet te hopen dat het vanzelf overgaat wat zij doet en toch is een boek ter hand te nemen als "?Als hij maar gelukkig is, vrouwen die te veel in de liefde investeren? daar ze al 3 keer na elkaar 8 jaar is samen geweest met een man die haar psychisch mishandelt.
Ik stuurde haar ook dit artikel:Waarom vrouwen bij mannen blijven die hen mishandelen. Waarop zij reageerde met: 'raar, ik ben seksueel niet misbruikt in mijn jeugd'.


Dat lijkt zo, maar er zijn geen contradicties, want zoals eerder geschreven wil advaita niets en bied het niets.
En daarbij: Advaita is geen methode.
Toch heb ik die vriendin ook aangeraden om naast het overwegen van therapie is een begin te maken met zelfonderzoek, zelfkennis maar denk er nog niet aan om nog maar het woord advaita uit te spreken, daar heeft zij in haar toestand nu absoluut niets aan en mogelijk jij ook niet, waarmee ik niet bedoel dat jij therapie zou nodig hebben.

Waarom wil je trouwens via een forum begrijpen wat advaita is en waar de contradicties zitten met jezelf beter willen leren kennen?
Omdat het je interesseert natuurlijk. Wel, lees er dan een goed boek over en / of ga naar een satsang, meng je onder mensen in het echte leven die er mee bezig zijn inplaats van op een forum.
(PS: Diezelfde vrouw waar ik het over heb met haar slaappillen en quasi toch nog elke nacht achtervolgings-dromen beweert dat ze zichzelf goed kent.)

mvg.

Puppetji, advaita mag voor mij de pot op, maar bij alles wat hier gezegd wordt komt steeds weer advaita om de hoek...
Men heeft mij dit forum aangeraden en ik voel mij voor de rest goed op dit forum, zonder in het begin zelfs maar te weten dat het een advaita-forum was.

Maar steeds weer te horen dat je moet aan zelfonderzoek doen, terwijl ik hierboven duidelijk heb beschreven wat zelfonderzoek voor mij inhoudt; maar neen, dat is geen zelfonderzoek...

Nu kom je er zelfs bij dat ik psychologische hulp zou nodig hebben...

Mag ik mijzelf zijn of mag dit niet op dit forum?