Mihaela's arena

[Mihaela]

Oorspronkelijk geplaatst door Ulla

Die problemen en onrust die ik ooit had zijn voor mijn gevoel opgelost.

Ulla, geloof me.. de onrust en die problemen zijn bij jou echt niet opgelost. Die neem ik direct waar als ik dichter bij jou kom. Je hebt wel een modus gevonden dat jij daar iets minder (veel minder dan.. ok ok).. last van hebt dan dat jij in het verleden had. Je hebt duidelijk ingebakerde rollen, houdingen, en jezelf gedragingen aangeleerd waardoor jij nu meer rust hebt.
Maar in de kern van het problematiek, is het echt niets veranderd bij je Ulla.
Maar goed, als jij daar nu rust bij hebt, door zo te denken, zal ik in rust laten..

[Ulla]

Oorspronkelijk geplaatst door Mihaela

Ulla, geloof me.. de onrust en die problemen zijn bij jou echt niet opgelost. Die neem ik direct waar als ik dichter bij jou kom. Je hebt wel een modus gevonden dat jij daar iets minder (veel minder dan.. ok ok).. last van hebt dan dat jij in het verleden had. Je hebt duidelijk ingebakerde rollen, houdingen, en jezelf gedragingen aangeleerd waardoor jij nu meer rust hebt.
Maar in de kern van het problematiek, is het echt niets veranderd bij je Ulla.
Maar goed, als jij daar nu rust bij hebt, door zo te denken, zal ik in rust laten..

Mensen denken alleen altijd dat rust en in evenwicht moet betekenen dat je dan geen heftige emoties en geen knelpunten meer hebt. Die heb ik idd net zo goed. Verschil is dat je het gewoon kunt accepteren en je niet ontwricht raakt.

[Mihaela]

Oorspronkelijk geplaatst door Ulla

Mensen denken alleen altijd dat rust en in evenwicht moet betekenen dat je dan geen heftige emoties en geen knelpunten meer hebt. Die heb ik idd net zo goed. Verschil is dat je het gewoon kunt accepteren en je niet ontwricht raakt.

Jaja, ik snap het Ulla, je hebt meer rust dan vroeger, dat heb ik ook..
Hallo!!!, iedereen hier op het forum heeft meer rust dan vroeger, en iedereen weet nu beter hoe ze met zichzelf om moeten gaan. Iedereen heeft inmiddels een beetje Zelfkennis vergaard..
Maar daar gaat het niet helemaal om, om dat beetje(of veel) rust dat wij bereikt hebben.
Zeker is het fijn om te zien hoe wij nu beter om kunnen gaan met alles om ons heen.
Maar is jouw bereidheid om het volledige 'geheim' van het zijn te doorgronden?
Wil je echt weten wat van je overblijft nadat je sterft, als al je rollen en functionele houdingen in het niets op gaan?
Is de ziel dat in je ademt je volkomen bekend, en ben je continue daar in contact mee?
Zo niet, wat doe je daaraan?

[Ulla]

Oorspronkelijk geplaatst door Mihaela

Jaja, ik snap het Ulla, je hebt meer rust dan vroeger, dat heb ik ook..
Hallo!!!, iedereen hier op het forum heeft meer rust dan vroeger, en iedereen weet nu beter hoe ze met zichzelf om moeten gaan. Iedereen heeft inmiddels een beetje Zelfkennis vergaard..
Maar daar gaat het niet helemaal om, om dat beetje(of veel) rust dat wij bereikt hebben.
Zeker is het fijn om te zien hoe wij nu beter om kunnen gaan met alles om ons heen.
Maar is jouw bereidheid om het volledige 'geheim' van het zijn te doorgronden?
Wil je echt weten wat van je overblijft nadat je sterft, als al je rollen en functionele houdingen in het niets op gaan?
Is de ziel dat in je ademt je volkomen bekend, en ben je continue daar in contact mee?
Zo niet, wat doe je daaraan?

Dat weet ik allang. Ergens anders mee omgaan is gewoon een ruil.
En die houdingen stellen totaal niets voor, ik heb niet voor niets geen behoefte meer aan al die poespas. In die zin heb je helemaal gelijk.
Ben mezelf ook al een tijd aan het bezinnen of ik überhaupt nog ergens behoefte aan heb. Het is in ieder geval niet veel meer en beperkt zich momenteel tot de basis van mijn bestaan. Net alsof je ik beetje bij beetje
aan het verdwijnen is en dat voelt juist helemaal niet vervelend.

Een wereld van verschil.

[Mihaela]

even mijn herhaling deleten..

[Mihaela]

Oorspronkelijk geplaatst door Rob

Het punt zit hem denk ik dan ook niet in de verschillende rollen die je vervult, maar in de spanning die dat van binnen op kan leveren. Dat is het onderzoeken waard.

Het denken is datgene wat de spanning op levert. Door in 'rollen' te denken, en vervolgens zodanig te handelen, ontstaat er scheiding tussen 'ik' en de ander, en scheiding creëert onveiligheid.
Onveiligheid creëert spanning, en vervolgens gaat de aandacht naar de spanning met het gevolg dat bewustzijn niet meer bewust ervaren wordt, en het contact dat wel altijd is, op denkniveau verbroken wordt.

Oorspronkelijk geplaatst door Rob

Hoe brengt dat onderzoeken van die onrust, zoals je dat noemt, je naar 'dat wat je bent'? Kun je dat toelichten?

Oorspronkelijk geplaatst door Nadje

Wat is dat wat het leven nog niet volledig wil aangaan? En wat versta je daaronder? Onder het leven volledig aangaan? En wat is dat wat je nog grondiger wilt leren kennen? En hoe doe je dat dan?

De vragen lijken een beetje op elkaar, dus ik verzamel ze hier om ze niet kwijt te raken..
Hier kom ik straks op terug..

[Ulla]

Oorspronkelijk geplaatst door Mihaela

Door in 'rollen' te denken, en vervolgens zodanig te handelen, ontstaat er scheiding tussen 'ik' en de ander, en scheiding creëert onveiligheid.
Onveiligheid creëert spanning, en vervolgens gaat de aandacht naar de spanning met het gevolg dat bewustzijn niet meer bewust ervaren wordt, en het contact dat wel altijd is, op denkniveau verbroken wordt.

Jij beleeft het ook anders dan ik. Ten allen tijde jezelf blijven en toch
functioneel en verschillende handelingen uitvoeren of een rol spelen heeft totaal niets met elkaar te maken. Je kunt een auto of een fiets besturen, je blijft dezelfde bestuurder met hetzelfde temperament maar verricht gewoon andere handelingen. Passend bij de situatie en de effectiviteit. En beide is leuk mits je op de juiste plek rijdt.

[habbuthabnot]

Is de ziel dat in je ademt je volkomen bekend, en ben je continue daar in contact mee?
Zo niet, wat doe je daaraan?

Jij en je ziel.
En toen was je dood.
Wat blijft?
Jij of je ziel?

Hab

[Mihaela]

Oorspronkelijk geplaatst door Mihaela

Hier kom ik straks op terug..

De wekker heb ik door de week om 7 uur staan. Vaak word ik een half uur eerder wakker, voor dat de wekker gaat.
In de ochtend ervaar ik mijn 'ik'/ mijn persoonlijkheid nog op de achtergrond.
Ik ga in de ochtend dan mijn lichaam, en gevoel, en beleving gade slaan.
Ik heb veel pijn in mijn lichaam, ook ervaar ik mijn geest als pijnlijk.
Ik neem bewust geen medicatie tegen de pijn, voor mij is de pijn die ik voel, iets wat ik heel bewust onderzoek en aanga. Ik zie eigenlijk de pijn als de ingang tot de kern, dus onderzoek ik dat gewoon.
In de ochtend, als ik bewust ervoor kies, kan ik door mijn energie 'reizen', iig kan ik heel bewust mijn organen observeren, mijn cellen, en hoe de energie in mijn lichaam is.
Vaak voelt als een strijd gaande, de energie is onrustig, donker, en gespannen.
Soms neem ik mijn pijn waar als een soort entiteit op zichzelf, zie ik met mijn zintuigen hoe van binnen, in mij, een soort van vormpje zichzelf als een identiteit op zichzelf heeft bevestigd.
Soms zijn er ook duidelijk zichtbaar flarden van gedachten, die vanuit dat vormpje naar boven komen. Ik zie ook hoe de gedachten dat vorm(de pijn) in standhouden.
Gaandeweg merk ik hoe ik meer en meer in de energie 'kruip', met de intentie om het te begrijpen, en te doorgronden.
Als ik dit uit een houding van acceptatie voor dat wat op dat moment gaande is doe, merk ik hoe ineens warmte door mijn lichaam stroomt, en kracht komt aan de oppervlak.
De pijn schuift weg, en daar in plaats van komt een soort van daadkracht.
Soms kan ik ineens waarnemingen en belevingen hebben waarbij ieder cel, en ieder deel van mij, doordrongen raakt van wat ik werkelijk ben. Dan reis ik simpelweg in iets wat mij te boven gaat, en waar ik nu geen worden voor heb om te omschrijven. Van binnenuit is het dan ook het weten dat dit 'dat wat ik ben' is.


Soms ga ik het gevecht aan, en is er niet vanuit acceptatie mijn 'onderzoekende' blik naar binnen. Dan blijft de pijn aan de oppervlakte, en pas later, tijdens de wandeling naar mijn werk, schuift dat soms weg.

De wandeling: Ik wandel ieder dag naar mijn werk, 3 kwartier heen en 3 kwartier weer terug. jaja, ik heb dat 100 keer al verteld, maar ik geniet er ook zo van mijn wandelingen, ik verwonderd me steeds dat ik dat al jaren doe..

Tijdens de wandelingen, is dat wat ik werkelijk ben, iets wat ik heel bewust kan aanschouwen. Eigenlijk is er geen aanschouwen meer gaande, het is alleen het moment aanwezig, het lopen, de natuur, het leven zelf..
In de natuur is mijn innerlijke strijd bijna niet aanwezig, met het gevolg dat er iets anders gezien en ervaren kan worden.

Dus dit wetende, zie ik wat een groot verschil is tussen dit wat ik boven omschreef, en de andere ervaringen die ik als strijd en pijn ga noemen.

Als ik daar niet in contact mee ben, met mijn wezen, onderzoek ik dat wat mij in de weg staat.
Hoe onderzoek ik het? Door het aan te gaan, keer op keer weer..
Hoe lang?
Zolang als het zich voor dient..

[Mihaela]

Oorspronkelijk geplaatst door Mihaela

Als ik daar niet in contact mee ben, met mijn wezen, onderzoek ik dat wat mij in de weg staat.
Hoe onderzoek ik het? Door het aan te gaan, keer op keer weer..
Hoe lang?
Zolang als het zich voor dient..

In het contact met mensen komt mijn innerlijke-strijd snel en sterk naar voren, dus voor mij een gelegenheid om het te onderzoeken.