Zicht op mezelf

[Aart]

Oorspronkelijk geplaatst door Rob

Als ik uitga van mezelf, dan kan ik niet anders dan tot de conclusie komen dat de mensheid (ik) in staat is om zichzelf van alles wijs te maken. Zelfs als ze zichzelf (ik mezelf) uiterst serieus lijken te nemen. Misschien dat dat wel een van de betere ontdekkingen is geweest, het zicht op hoe ik mezelf op een fantastische manier zo lang voor de gek heb kunnen houden. Het overlevingsmechanisme is zo verdomde slim ...

En wat kun je dan nog doen? Janken en / of lachen tot je er bij neer valt ...

Als ik van mezelf uit ga bestaat er geen ik die zichzelf voor de gek kan houden.

Er is 'helderheid' OF 'de vertroebelde kijk' die veroorzaakt wordt door een beschermingsmechanisme wat niet het verschil weet tussen daadwerkelijke dreiging of de dreiging die gebaseerd is op herinneringen (triggers sneller dan het licht) opgeslagen in de mind.

Het beschermingsmechanisme is zo verdomde slim omdat het al geactiveerd is, er wordt echt gedacht/gevoeld op diepere laag dat er al gevaar is en haalt alles uit de kast om ook maar niet aan zichzelf als 'ik' te hoeven twijfelen. Zo ontstaat er zelfs een; zicht op mezelf.

Dat het in staat is een 'ik' te laten voelen en daar een hele levensloop uit gevoeld wordt met alle onnozele ditjes en datjes, tis een wonder boven wonder zou Berend Botje zeggen.

FIJN je te lezen Rob en DANK dat ik je woorden even heb mogen gebruiken ter mijn bevrediging, wat ben ik toch slim.

[Rob]

Oorspronkelijk geplaatst door Aart

FIJN je te lezen Rob en DANK dat ik je woorden even heb mogen gebruiken ter mijn bevrediging, wat ben ik toch slim.

Graag gedaan, Aart.
Je kunt me zo lekker over mijn bol aaien.
Dan weet ik weer dat ik besta.
Hoe zou ik kunnen bestaan, dan alleen in relatie met jou?

[Guy]

Oorspronkelijk geplaatst door Mihaela

Keep it cool man

De vraag was welke ik nou ergens zicht op wil krijgen. Welke ik wil zichzelf bestuderen? Waar is die ik?

[Mihaela]

Oorspronkelijk geplaatst door Rob

Het kan heel goed dat K. mij gewoon niet aanspreekt, dat ik hem niet aanvoel. In dit geval had je er niet meteen bij gezet dat het een citaat van K. was. En mijn eerste reactie was 'wat moet ik hier mee'? Er staat 'ik besta alleen in relatie ...'. Hoe lees jij dat dan? Ik heb bij 'ik besta' al mijn vraagtekens. Hoe bedoelt hij dat? En dan blijkt 'in relatie' voorwaardelijk te zijn aan 'ik besta'.

Osho, die mij meer aanspreekt of die ik misschien wat beter aanvoel, zou ook zo'n betoog kunnen houden. Maar dat wordt dan altijd gevolgd door een climax, waarin het hele kaartenhuis (verhaal) wat hij heeft opgebouwd in een keer onderuit wordt gehaald. Hoezo 'ik besta'? Hoezo 'ik besta alleen in relatie ...'?

Ik denk dat dat het is Rob, het niet aanvoelen van wat hij zegt. Als K. zegt 'ik besta alleen in relatie' dan begrijp ik dat direct. Ik begrijp het rationeel, gevoelsmatig, en neem ik ook direct waar, op een ander niveau, wat hij daarmee aangeeft. Ik begrijp het dan volkomen.

Ik ga proberen uit te leggen wat bij mij gebeurt als ik de tekst waarmee ik het draadje begon lees, en niet alleen die woorden 'ik besta alleen in relatie', want dat is voor mij iets te moeilijk uitleggen merk ik.
Houd je vast, want duidelijk wordt het niet als ik je probeer uit te leggen . Als ik lees 'ik besta alleen in relatie', en ook de rest van de tekst vervolgens, ontstaat er bij mij het besef van wat 'IK' is. Dan voelt voor mij alsof ik mezelf direct zie als individu, met mijn felheid, impulsiviteit, drang aan controle, al mijn driften en mijn behoeften. Op dat moment heb ik het gevoel dat ik daar volledige verantwoordelijkheid voor neem, en ontstaat er een reis in mijn beleving en zie ik allen overeenkomsten tussen mij als individu en de wereld, met de oorlogen dat plaats gevonden hebben vanaf het ontstaan van de mensheid, en tot nu toe, en de hebzucht en allen anderen hevige uitingen van onze maatschappij. Ik zie mijn neiging om me er van te willen omtrekken, om dat niet onder ogen te hoeven zien, maar zijn woorden gaan dieper doordringen, en ik zie hoe ik verantwoordelijkheid voor mij persoonlijkheid (ik als individu) vervolgens volledig neem. Het besef is dan bij mij dat ik als persoon de weergave van de maatschappij ben. Mede dat ik dat doe, valt dit alles weg, ik als individu ga in op in iets onmetelijk, en treed ik in dat wat ik werkelijk ben. Het voelt als onbegrensde bewustzijn.
Ik lees door, want hoeveel de eerste woorden van K. al voldoende zouden kunnen zijn om mij op dat moment 'wakker' te maken, en ook me 'wakker' te houden, mijn ego ontworsteld zich weer en helderheid wordt vertroebeld net zo snel als het ontstond. Ik ga door lezen, en ieder woord van hem heeft weer dezelfde effect op me zoals ik hier boven omschreef.

Als jij zijn worden niet op dezelfde wijze aanvoelt zoals het bij mij gebeurt, vrees ik dat ik niet in staat ben om jou uit te leggen over 'ik besta alleen in relatie' hoeveel ik meen dit heel intens te begrijpen en te voelen..

Laat me weten als je begrijpt wat ik hier boven uitlegde, en dan probeer ik uit te leggen wat ik eruit haal uit zijn woorden: 'ik besta alleen in relatie'.

[Hans]

Oorspronkelijk geplaatst door Rob

Maar ja, guru's schijnen dat vaker te doen, iets te zeggen en iets heel anders te bedoelen. En soms zijn het ook specifieke opmerkingen, gemaakt op een specifiek moment tegen een specifiek iemand. Rare jongens, die guru's ...

Aart?

[Hans]

Oorspronkelijk geplaatst door Aart

(triggers sneller dan het licht) .

Ik geloofde hierin,....maar nu niet meer.
Ik zit niet "ineens" in een trigger of een oud gevoel, er gaat, misschien soms maar een paar seconden toch even wat vooraf.
Een raar gevoel in je buik, een angstgevoel? gevaar? en daar reageer je dan wel snel op, maar is een moment dat je het kan voelen beginnen voor dat het "explodeert".
Daar ga je dus niet mee met je ego, dat "voordat je het weet" al in je afweer zit.

[Mihaela]

Oorspronkelijk geplaatst door Hans

Ik geloofde hierin,....maar nu niet meer.
Ik zit niet "ineens" in een trigger of een oud gevoel, er gaat, misschien soms maar een paar seconden toch even wat vooraf.
Een raar gevoel in je buik, een angstgevoel? gevaar? en daar reageer je dan wel snel op, maar is een moment dat je het kan voelen beginnen voor dat het "explodeert".
Daar ga je dus niet mee met je ego, dat "voordat je het weet" al in je afweer zit.

Ben het er mee eens me wat je schrijft.
Ben benieuwd wat je met de laatste zin bedoelt. Ik begrijp het niet zo goed, want ''voordat je het weet'' al in je afweer zit, is juist met je ego mee gaan volgens mij.. Of bedoel je iets anders Hans?

[Mihaela]

Oorspronkelijk geplaatst door Guy

De vraag was welke ik nou ergens zicht op wil krijgen. Welke ik wil zichzelf bestuderen? Waar is die ik?

Weet je Guy, op mij komen je vragen over als een onbewust spelletje.
Het antwoord is en blijft: er is niemand, er is geen 'IK'!..

Voor het gemak gebruikt men het woord ''ik'', om iets aan te duiden..

Door de zeggen dat de 'ik' niet bestaat, kunnen er veel mensen hun verantwoordelijkheid vervolgens niet meer nemen voor hun gedrag, geraaktheid, irritaties, en onbeschoft gedrag.
Dit zie ik bij jou ook, en ik ga niet in mee in je bewuste, of onbewuste, spelletjes.
Volgens mij ben je, zoals Aart ook doet, helemaal niet meer bewust ervan dat jouw trucjes en spelletjes, rollen en maskers, uit je resten misvormde-ego voortkomen.
Misschien word je niet zo snel geraakt meer, omdat jij niet meer bereid bent om naar je kwetsbaarheid te gaan. Of misschien word je wel geraakt en doet alsof dat niet zo is. Je schuilt veilig in een zone van kwassie-veiligheid, en je noemt jezelf een 'wakkere'.

Ik typ hier op dit forum omdat ik me er van bewust ben dat er veel gebieden in mij nog 'slapen'. Door de wisselwerking aan te gaan, met mensen zoals ik, die bereid zijn om eerlijk zichzelf onder ogen te zien, neemt de kans op helderheid toe.

Jij zei dat je 'wakker' bent, wat zoek je hier op dit forum nog?

Als je vanuit een positie van een 'wakker' mens mijn benadert met het doel mij helderheid te verschaffen, wil ik je bij deze eerlijk zeggen: Ik ervaar je als iemand die 'slaapt' en zichzelf voor de gek houdt dat hij 'wakker' is. Dus jouw bijdraag kan mij geen helderheid verschaffen, zolang jij jezelf voor de gek houdt. Je hele houding is als een 'leugen' voor mij, dus kan je woorden niet echt serieus nemen. Bij ieder woord dat je typt, valt mij je houding op dat op onvrijheid duidt. Dus kan ik er niet overheen stappen, en vervolgens jou antwoord geven op vragen die eigenlijk op mij als een boobytrap overkomen..(ego-spelletjes, woord- spelletjes).

Neem me niet kwalijk als ik je vragen niet beantwoord, alsnog blijf ik je lezen, want zelfs jij ben ook maar een mens die zijn weg zoekt, en als ik een tekst van je zou gaan lezen, dat op mij als oprecht overkomt, ga ik daar wel op in.

[Rob]

Oorspronkelijk geplaatst door Mihaela

Ik denk dat dat het is Rob, het niet aanvoelen van wat hij zegt. Als K. zegt 'ik besta alleen in relatie' dan begrijp ik dat direct. Ik begrijp het rationeel, gevoelsmatig, en neem ik ook direct waar, op een ander niveau, wat hij daarmee aangeeft. Ik begrijp het dan volkomen.

Ik ga proberen uit te leggen wat bij mij gebeurt als ik de tekst waarmee ik het draadje begon lees, en niet alleen die woorden 'ik besta alleen in relatie', want dat is voor mij iets te moeilijk uitleggen merk ik.
Houd je vast, want duidelijk wordt het niet als ik je probeer uit te leggen . Als ik lees 'ik besta alleen in relatie', en ook de rest van de tekst vervolgens, ontstaat er bij mij het besef van wat 'IK' is. Dan voelt voor mij alsof ik mezelf direct zie als individu, met mijn felheid, impulsiviteit, drang aan controle, al mijn driften en mijn behoeften. Op dat moment heb ik het gevoel dat ik daar volledige verantwoordelijkheid voor neem, en ontstaat er een reis in mijn beleving en zie ik allen overeenkomsten tussen mij als individu en de wereld, met de oorlogen dat plaats gevonden hebben vanaf het ontstaan van de mensheid, en tot nu toe, en de hebzucht en allen anderen hevige uitingen van onze maatschappij. Ik zie mijn neiging om me er van te willen omtrekken, om dat niet onder ogen te hoeven zien, maar zijn woorden gaan dieper doordringen, en ik zie hoe ik verantwoordelijkheid voor mij persoonlijkheid (ik als individu) vervolgens volledig neem. Het besef is dan bij mij dat ik als persoon de weergave van de maatschappij ben. Mede dat ik dat doe, valt dit alles weg, ik als individu ga in op in iets onmetelijk, en treed ik in dat wat ik werkelijk ben. Het voelt als onbegrensde bewustzijn.
Ik lees door, want hoeveel de eerste woorden van K. al voldoende zouden kunnen zijn om mij op dat moment 'wakker' te maken, en ook me 'wakker' te houden, mijn ego ontworsteld zich weer en helderheid wordt vertroebeld net zo snel als het ontstond. Ik ga door lezen, en ieder woord van hem heeft weer dezelfde effect op me zoals ik hier boven omschreef.

Als jij zijn worden niet op dezelfde wijze aanvoelt zoals het bij mij gebeurt, vrees ik dat ik niet in staat ben om jou uit te leggen over 'ik besta alleen in relatie' hoeveel ik meen dit heel intens te begrijpen en te voelen..

Laat me weten als je begrijpt wat ik hier boven uitlegde, en dan probeer ik uit te leggen wat ik eruit haal uit zijn woorden: 'ik besta alleen in relatie'.

Ik zal je proberen uit te leggen wat ik er van begrijp. Wat K. vaak doet (m.i.) is een relatie leggen tussen ik en de wereld. Hij doet dat omdat we geneigd zijn om de wereld als grootheid buiten ons te zien en daar allerlei kenmerken aan toe kennen. Die kenmerken zouden dan aan de wereld toebehoren en (dat is dan waar K heen wil, m.i.) niet aan mij. Wat hij probeert aan te geven is dat er niet zo iets is als een wereld buiten versus een wereld binnen. Sterker nog, hij wil aantonen dat dat wat we zien als wat (in het groot) gebeurt in dat wat we de wereld buiten noemen op exact de zelfde wijze gebeurt (in het klein) in de binnenwereld. Kort gezegd, hij wil de mensheid van de blik naar buiten naar de blik naar binnen bewegen.

Maar het punt is dat er geen 'wereld buiten' is als op zichzelf staande grootheid, net zo min als er een ik ('een wereld binnen') is als zelfstandige grootheid. De wereld bestaat net zo min als dat ik besta. In ieder geval niet als zelfstandige entiteit. Dat wat we de wereld kunnen noemen, of dat wat we ik kunnen noemen laat zich onmogelijk vastleggen. En dat is daarom onmogelijk, omdat beide voortdurend aan verandering onderhevig zijn.

Het is een vergelijkbare discussie als elders over ego. Je kunt ego omschrijven als iets wat in de mens zit en waar we van verlost moeten worden. Net zo goed als je het kwaad in de wereld zou kunnen plaatsen, alsof er een kwaad in de wereld gaande is wat bestreden moet worden. Ego als iets waar we van verlost zouden moeten worden of een kwaad wat in de wereld zou rondwaren bestaat niet; het is nergens te localiseren.

Het goede van K vind ik, als het dat effect heeft, dat de blik van buiten naar de blik naar binnen wordt gericht. Als er al iets zou moeten veranderen, dan is dat heel dicht bij huis en niet ver weg. Maar dat betekent niet dat het geloof in een ik verder bevestiging of versterking nodig heeft; het is juist dat geloof waar we van verlost moeten worden.

[Ulla]

Oorspronkelijk geplaatst door Rob

Ik zal je proberen uit te leggen wat ik er van begrijp. Wat K. vaak doet (m.i.) is een relatie leggen tussen ik en de wereld. Hij doet dat omdat we geneigd zijn om de wereld als grootheid buiten ons te zien en daar allerlei kenmerken aan toe kennen. Die kenmerken zouden dan aan de wereld toebehoren en (dat is dan waar K heen wil, m.i.) niet aan mij. Wat hij probeert aan te geven is dat er niet zo iets is als een wereld buiten versus een wereld binnen. Sterker nog, hij wil aantonen dat dat wat we zien als wat (in het groot) gebeurt in dat wat we de wereld buiten noemen op exact de zelfde wijze gebeurt (in het klein) in de binnenwereld. Kort gezegd, hij wil de mensheid van de blik naar buiten naar de blik naar binnen bewegen.

Maar het punt is dat er geen 'wereld buiten' is als op zichzelf staande grootheid, net zo min als er een ik ('een wereld binnen') is als zelfstandige grootheid. De wereld bestaat net zo min als dat ik besta. In ieder geval niet als zelfstandige entiteit. Dat wat we de wereld kunnen noemen, of dat wat we ik kunnen noemen laat zich onmogelijk vastleggen. En dat is daarom onmogelijk, omdat beide voortdurend aan verandering onderhevig zijn.

Het is een vergelijkbare discussie als elders over ego. Je kunt ego omschrijven als iets wat in de mens zit en waar we van verlost moeten worden. Net zo goed als je het kwaad in de wereld zou kunnen plaatsen, alsof er een kwaad in de wereld gaande is wat bestreden moet worden. Ego als iets waar we van verlost zouden moeten worden of een kwaad wat in de wereld zou rondwaren bestaat niet; het is nergens te localiseren.

Het goede van K vind ik, als het dat effect heeft, dat de blik van buiten naar de blik naar binnen wordt gericht. Als er al iets zou moeten veranderen, dan is dat heel dicht bij huis en niet ver weg. Maar dat betekent niet dat het geloof in een ik verder bevestiging of versterking nodig heeft; het is juist dat geloof waar we van verlost moeten worden.

Het doet mij denken aan de uitspraak wat je zegt dat ben je zelf.
Vertaald zou dat dan kunnen zijn wat je ziet en benoemt dat geloof je over
jezelf. Het voelt als een bevrijding dat steeds meer te zien en te ont_dekken. Je uitleg was niet (rechtsstreeks) voor mij bedoeld, maar toch bedankt voor je uitleg en dat je de moeite hebt genomen. Ik heb zelf nog niet zoveel van K. gelezen en gezien. Maar herken het wel.