Hanen gevecht

[Rennie]

Oorspronkelijk geplaatst door Ogenblik-sem

Dat is nu juist omdat er niemand is.
Want is er iemand die heer en meester is over z'n geraaktheid?
Die kan kiezen om wel of niet geraakt te zijn?

Ja, zoals je kiest om er vrede mee te hebben.

[Mihaela]

Oorspronkelijk geplaatst door Ulla

Het is in feite hetzelfde gevoel wat je hebt, als je ander zonder nadenken
achterna springt en redt. Zelfs al wordt dat je dood. Of dat je zelf aangesproken doet als een ander onrechtvaardig behandeld voelt. Niets mis mee om op die manier ook een kuddedier te zijn. Het maakt ook dat je de ander helpt, als het aan de orde is en soms ook als het niet aan de orde is. Alleen wie moet dat dan weer bepalen?

Je hoeft niet alles te doen, wat de ander te doet en je geweten laten spreken, als dat aan de orde is. Het een sluit het andere niet uit.

Ulla, mensen reageren continue uit geraaktheid, je hebt het ook zelf goed uitgedrukt hier. Alsof een kwestie van leven en dood is. Hoeveel er niets geen gevaar aanwezig is. Het is alleen de illusie dat iemand aangevallen is, of dat je iemand redt van een aanval.
Dat is simpelweg leven vanuit geraaktheid. Iedere kleine situatie roept in jou gevoelens van gevaar op.
Je spreekt alles goed, alles wat in jouw straatje past is vervolgens goed. Van alles maak je een heldhaftige schets, hoeveel eigenlijk simpelweg geraaktheid is.
Het gaat niet over goed of slecht, maar over het gestuurd worden door je impulsen.
Ik weet het niet of ik erdoorheen kan dringen met wat ik bij jou opmerk. Mogelijk begrijp je wat ik bedoel.

[Nadje]

Oorspronkelijk geplaatst door Esradha

Ik antwoord niet voor een ander, ik zeg alleen wat ik zie.
Als meerdere mensen hetzelfde zien, kun je ze kuddedieren en onbewust noemen, of misschien zien ze iets wat waar te nemen is.
Maar ga vooral verder, ik moet er nu geen energie in stoppen, die ik niet heb.

Wijs Esradha. Ik volg je voorbeeld.

[Ulla]

Oorspronkelijk geplaatst door Mihaela

Ulla, bij jou ervaar ik altijd dat jij een punt bereikt hebt, waarbij je rust hebt gevonden voor jezelf.
Er is bij jou geen meesterschap over je impulsen en reacties, je bent zelfs bereid om, met moeite, toe te geven dat bij jou nog steeds onbewustheid aanwezig is. Maar je vindt dat ok.
Ik zeg niet dat het fout is, of dat dat goed is, maar er is duidelijk geen sprake van meesterschap over je geraaktheid.
Niets mis mee, maar het is gewoon een feit. jij wilt jezelf en mij overtuigen dat dat wel goed is. De staat waarin jij je in bevindt, hoeveel er geen sprake van goed of slecht is.

Er is bij jou geen sprake van meesterschap over je impulsen, en je reageer nog steeds uit je geraaktheid. Klopt dat?

Waarom wil jij dat goed praten? Waarom zet je alles op alles om vervolgens te doen lijken dat het punt die jij bereikt heb wel het summum van het menselijke vermogen is?
Je doet dat misschien niet bewust, maar zo komt op mij over.

Ik ben niet van mening dat het punt waarop ik sta, het summum van menselijke vermogen is. Daarmee bedoel ik niet alleen de geraakt heden op zich, maar het geheel hoe je voor altijd met alles en iedereen in harmonie kunt leven en samen leven. Het kan altijd beter voor mijn gevoel. Want ook ik heb behoefte aan een harmonisch leven met alles en iedereen. Maar wat niet is dat is niet en soms kan ik daar best verdrietig om zijn. Maar dan licht je een bepaalde gebeurtenis uit, je kunt niet continue stilstaan bij alles leed in de wereld, waar je direct even geen invloed op kunt uitoefenen.

Ik reageer ( in mijn privé leven) altijd vanuit geraaktheid en/of betrokkenheid en ik heb geen knop waarmee ik dat af kan stellen.

En daarin is alles inbegrepen ook de positieve geraakt heden en betrokken heden. Op die geraakt heden heb ik vaak geen directe invloed, maar soms ook wel. Hoe ik ermee omga en hoe ik ze uit daar heb ik wel invloed op.

Ik heb de term erover meester zijn nooit gebruikt, dat vind ik eigenlijk ook niet van toepassing. Er blijft altijd iets over om weer verder te gaan, in die zin ben ik "meester" om dat te zien. Maar dat was het dan ook. Dus ik ben geen "meester" in mijn geraakt heden onder controle hebben in mijn persoonlijk leven, omdat ze er gewoon zijn. Die term gebruik ik niet eens in mijn Reiki en energiewerk activiteiten. .

Wat een zwaarte zet je op die manier in je leven. Ik voel dat niet zo.

In jou schrijven lees ik o.a. ook de persoonlijke belevingen die jou schrijven kleuren. Ik had intussen je tweegesprek met Rob gelezen en daarin is mij wel wat meer duidelijk geworden.

[Mihaela]

Oorspronkelijk geplaatst door Ulla

Wat is ( in jou optie) meester zijn over je geraaktheden

Omdat ik zelf geen meester ben over mijn geraaktheid kan ik niet uit ervaring spreken. Ik zal zo direct wel zeggen hoe ik sporadisch ervaren heb, en hoe ik meen te ervaren dat dat is (en volledig zou kunnen zijn als ik meester over mijn geraaktheid zou zijn).

Oorspronkelijk geplaatst door Ulla

En wat bedoel je eigenlijk precies met impulsen?

veel reacties hier op het forum, van ons allemaal, zijn afkomstig uit impulsen. Iemand voelt zich door een woord geraakt, en in een impuls typt de persoon iets ter verdediging.
Men gaat niet zijn geraaktheid noemen, of bewust ervaren, maar typt op los een prachtige tekst soms, die ideeën en gedachten omschrijven, maar ter verdediging bedoeld is. Men is vaak daar niet bewust ervan.
Dus in een impuls reageren. Zonder enige bewustzijn over de diep liggende geraaktheid. Zonder bewust bij stil te staan bij de werkelijke geraaktheid, zonder bewust te zijn van de onbewuste intenties.
De onbewuste intentie is het verdedigen van de ego. Men voelt zich geraakt, en uit geraaktheid maakt vaak men gebruik van prachtige teksten, of intense waarheden, om zichzelf te rechtvaardige, of om zijn gelijk te krijgen.

[Ulla]

Oorspronkelijk geplaatst door Mihaela

Omdat ik zelf geen meester ben over mijn geraaktheid kan ik niet uit ervaring spreken. Ik zal zo direct wel zeggen hoe ik sporadisch ervaren heb, en hoe ik meen te ervaren dat dat is (en volledig zou kunnen zijn als ik meester over mijn geraaktheid zou zijn).


veel reacties hier op het forum, van ons allemaal, zijn afkomstig uit impulsen. Iemand voelt zich door een woord geraakt, en in een impuls typt de persoon iets ter verdediging.
Men gaat niet zijn geraaktheid noemen, of bewust ervaren, maar typt op los een prachtige tekst soms, die ideeën en gedachten omschrijven, maar ter verdediging bedoeld is. Men is vaak daar niet bewust ervan.
Dus in een impuls reageren. Zonder enige bewustzijn over de diep liggende geraaktheid. Zonder bewust bij stil te staan bij de werkelijke geraaktheid, zonder bewust te zijn van de onbewuste intenties.
De onbewuste intentie is het verdedigen van de ego. Men voelt zich geraakt, en uit geraaktheid maakt vaak men gebruik van prachtige teksten, of intense waarheden, om zichzelf te rechtvaardige, of om zijn gelijk te krijgen.

Hoe kun je nu bij alles en iedereen zo zeker weten, wat eraan vooraf is gegaan? Hoe een tekst tot stand is gekomen, hoe iemand wel of niet bij zichzelf heeft gevoeld wat een bepaalde reactie teweeg brengt. Ik slaap er vaak ook een nachtje over, als ik merk dat iets mij persoonlijk raakt.
Het kan dan zomaar gebeuren dat reageren (voor mezelf) niet eens meer nodig is. Ik vraag mij zelfs af, of al dat ge na denk van te voren wel zuiverheid garandeert. Misschien is je meest boze reactie wel zuiverder dan de meest doordachte. Dan krijg je in ieder geval de kans het te onderzoeken.

Mijn ervaring is overigens ook dat de eerste impulsen die in het leven gevoeld worden de meest rake zijn als ze juist niet voortkomen uit een persoonlijke ik geraaktheid. Beide is mogelijk. Bij jezelf te rade gaan, wanneer en waarom raakt je iets persoonlijk en wanneer is zuiver waarnemen. Vaak is het beide en dan is het de kunst om het uit elkaar te filteren. En dat heeft ook wel te maken met een vertrouwen in de kracht en het weten in en van Jezelf.

[Ulla]

Oorspronkelijk geplaatst door Mihaela

Omdat ik zelf geen meester ben over mijn geraaktheid kan ik niet uit ervaring spreken. Ik zal zo direct wel zeggen hoe ik sporadisch ervaren heb, en hoe ik meen te ervaren dat dat is (en volledig zou kunnen zijn als ik meester over mijn geraaktheid zou zijn).


veel reacties hier op het forum, van ons allemaal, zijn afkomstig uit impulsen. Iemand voelt zich door een woord geraakt, en in een impuls typt de persoon iets ter verdediging.
Men gaat niet zijn geraaktheid noemen, of bewust ervaren, maar typt op los een prachtige tekst soms, die ideeën en gedachten omschrijven, maar ter verdediging bedoeld is. Men is vaak daar niet bewust ervan.
Dus in een impuls reageren. Zonder enige bewustzijn over de diep liggende geraaktheid. Zonder bewust bij stil te staan bij de werkelijke geraaktheid, zonder bewust te zijn van de onbewuste intenties.
De onbewuste intentie is het verdedigen van de ego. Men voelt zich geraakt, en uit geraaktheid maakt vaak men gebruik van prachtige teksten, of intense waarheden, om zichzelf te rechtvaardige, of om zijn gelijk te krijgen.

Dat herken ik wel, maar ik kan in alle oprechtheid zeggen, ( en dat is al een paar jaar zo) dat ik mij altijd afvraag, waarom reageer ik nu zo en heeft mijn reactie wel met diegene te maken. Wat dus erin resulteert dat ik vaak niet eens meer schrijf. En het met mezelf uitmaakt. Want dan heeft de ander er geen boodschap meer aan als het mij te persoonlijk raakt. En het werkt ook zo als iets mij niet meer raakt of nauwelijks. Vragen naar de bekende weg komt dan in mij op. Veel dingen die opkomen zomaar, zijn vaak voor zowel jezelf als ook de ander bestemd. Alleen vaak heel anders dan men voor elkaar invult.

Vraag je eens in stilte af waar jou behoefte vandaan komt dat te doen?

[Mihaela]

Oorspronkelijk geplaatst door Ulla

Vraag je eens in stilte af waar jou behoefte vandaan komt dat te doen?

Zeker doe ik dat Ulla. Al zijn soms de impulsen sterken. Soms weet ik ook dat iets uit geraaktheid is, en toch kies ik ervoor om het te uiten.

[Mihaela]

Oorspronkelijk geplaatst door Ulla

Hoe kun je nu bij alles en iedereen zo zeker weten, wat eraan vooraf is gegaan? Hoe een tekst tot stand is gekomen, hoe iemand wel of niet bij zichzelf heeft gevoeld wat een bepaalde reactie teweeg brengt. Ik slaap er vaak ook een nachtje over, als ik merk dat iets mij persoonlijk raakt.
Het kan dan zomaar gebeuren dat reageren (voor mezelf) niet eens meer nodig is. Ik vraag mij zelfs af, of al dat ge na denk van te voren wel zuiverheid garandeert. Misschien is je meest boze reactie wel zuiverder dan de meest doordachte. Dan krijg je in ieder geval de kans het te onderzoeken.

Mijn ervaring is overigens ook dat de eerste impulsen die in het leven gevoeld worden de meest rake zijn als ze juist niet voortkomen uit een persoonlijke ik geraaktheid. Beide is mogelijk. Bij jezelf te rade gaan, wanneer en waarom raakt je iets persoonlijk en wanneer is zuiver waarnemen. Vaak is het beide en dan is het de kunst om het uit elkaar te filteren. En dat heeft ook wel te maken met een vertrouwen in de kracht en het weten in en van Jezelf.

Ook al slaap iemand 3 nachten over, ik meen de geraaktheid in de tekst te voelen, die nog steeds erin gemengd is.
Men kan over na denken, of zelfs bij stil staan, maar vaak is de geraaktheid die toch het doorzet om te verdedigen.
Het is gewoon wat ik waarneem Ulla, je kan me niet op andere gedachten brengen. Is wat ik voel en waarneem.
Als mensen ineens weer open zijn, voel ik dat ook. Ik meen de kleinste geringste geraaktheid waar te nemen in een tekst.

[Ulla]

Oorspronkelijk geplaatst door Mihaela

Zeker doe ik dat Ulla. Al zijn soms de impulsen sterken. Soms weet ik ook dat iets uit geraaktheid is, en toch kies ik ervoor om het te uiten.

Uiteindelijk ben je (ik)toch ook geraakt als het voor jou gevoel niets met jou zelf te maken heeft. Dus ergens ook weer wel, en het zal van situatie tot situatie verschillend zijn of je (ik) het het zinnig vind om wel of niet te delen.