Advaita is niet voor doetjes

[Rennie]

een reactie voor wie dat maar weten wil op het R.-forum.

Advaita geeft vaker aanleiding tot misverstanden omdat het veelal vanuit Bewustzijn (als dat al zou kunnen) via het denken terug wordt geinterpreteerd. Van daaruit is het correct dat je niet bestaat, dat er niemand is, je geen lichaam hebt, geen pad is en dergelijken. Vanuit Bewustzijn bezien is alles volmaakt en kan er niets ter verbetering gedaan worden omdat alles zichzelf doet.

Advaita is een methode, een pad dat allesbehalve beweerd dat er niets gedaan kan worden, maar waar achteraf gerealiseerd vanuit Bewustzijn bezien niks gedaan is. Daardoor is het misverstand komen te bestaan dat er niets gedaan kan worden en velen kraaien dat inmiddels vrolijk na.

Het bezien vanuit Bewustzijn zijnde in de dualiteit is lachwekkend. Als het je zijnstoestand niet is, is het voor jou als identiteit alleen maar hypothese. Wat je pseudo gerealiseerden dan ook gretig hoort verkondigen is dat iedereen al gerealiseerd is en er niets te doen valt, hoewel er soms na realisatie kennelijk nog wel jantjes op te ruimen zijn. Het slaat als een tang op een varken.

De kritiek op advaita beschouw ik dan ook als terecht.

Dat Bewustzijn zichzelf doet wordt dan uitgelegd dat een 'jij' niets hoeft te doen maar daarbij wordt vergeten dat je onderdeel uitmaakt van dat zichzelf doen. Je bent Bewustzijn maar ook een werktuig ervan. Een werktuig dat perfect in staat is om te doen waarvoor het is gekomen. Maar wanneer 'jij' er met je eigenzinnige ideeën tussenin zit hobbelt het alle kanten uit.

We weten het allemaal zo vreselijk goed en sturen het in een richting waar Bewustzijn het vervolgens weer terug moet redigeren naar de tegenoverliggende pool door iemand anders daarvoor, eveneens instrument zijnde, daarvoor in te zetten. De zaak om te weten te komen is dat 'jij' in persoon dat allemaal niet aanstuurt en daarin het storende element bent.

Realisatie betreft het realiseren van Waarheid, niet 'de waarheid' die je in pacht kunt hebben, maar datgene wat onveranderlijk is. Het geouwehoer gaat altijd alleen maar over wie je bent, namelijk een veranderlijke waarheid en niet over wat je bent, namelijk Waarheid of Bewustzijn.

Als zijnde de leugen kun je doende zijn onderdelen die in het denken gevonden worden te ontmaskeren als zijn onwaar. Wanneer je iedere leugen hebt ontmaskerd ben je naar menselijke maatstaf gerealiseerd, dat wil zeggen dat je jezelf bent ontstegen als entiteit, je bestaat niet meer als het gekende en bent werkzaam als puur Bewustzijn.

Ergo er is een weg namelijk waarheidvinding, onderzoek wat er waar is van je aannames waardoor ze in staat zijn op te lossen en je niet een eigen kleine waarheid hanteerd maar Waarheid bent.

[Rennie]

Oorspronkelijk geplaatst door Really

Volgens mij bedoelen jullie allemaal precies hetzelfde. De woorden hebben waarschijnlijk net even een andere betekenis voor jullie. Maar het komt allemaal op hetzelfde neer.

Loslaten/toelaten whatever, 't gaat erom dat er geen hechting meer is, geen waardebepaling, geen belangrijkheid, geen ego en dus geen gedachten waar in wordt geloofd.

Maar ja, dat is dan weer mijn interpretatie.

Het is inderdaad geen wedstrijd, maar de woordkeuze is wel van belang om ergens een ondubbelzinnig beeld van te schetsen.
Vandaag verdiend er iemand een steuntje in de rug.

Really heeft de ervaring, de verbale mogelijkheid en het inzicht om het bij te brengen. Persoonlijk lees ik haar altijd erg graag, vandaag zie en geniet ik van deze mooie uitwisseling tussen haar en Ulla op het R.-forum*). Ze legt het fantastisch uit.

Het zijn inderdaad allemaal maar woorden voor praktisch hetzelfde.

Het doel is geen persoonlijk belang. Van belang te weten is dat Bewustzijn zichzelf wil ontmoeten. Dat Bewustzijn in essentie Liefde is. Wat hier afbreuk aan doet is het zijn van een afgezonderde, aangenomen entiteit. Veel ego verhinderd Bewustzijn te zijn. Alles wat je leest is interpretatie van dat wat binnenkomt en indien de moeite is genomen tot onderzoek, helemaak niet waar.

Het gaat er, inderdaad, om de hechting los te laten en er geen waardebepaling en belangrijkheid meer is (geen belang gediend wordt), blijkende uit afwezigheid van ego en geloof in de werkelijkheid van je gedachten.

Realisatie is niks verhevens het beweegt zich in dualiteit op het terrein van het ontmaskeren van al hetgeen dat je denkt te zijn.

Of denken een afwijking is en advaita een zootje doet niks af aan het feit dat je als eerste in je leven belang zou moeten stellen in dat wat je werkelijk bent, dat je de leugen moet leren te doorzien en daarbij geen geloof meer hecht aan je gedachten.

Oorspronkelijk geplaatst door Bigbear

Naar mijn mening gaat het daar juist helemaal niet om. Is er iets om los te laten? Je kan soms zijn zonder waardebepaling, ego en gedachten.

En als je dan weer op het forum gaat schrijven, gebruik je gedachten, waardebepaling, vergelijking, hokjesgeest, etc, etc. Het is dus onzinnig om te gaan zeggen dat je zonder een van die dingen zou kunnen.

Het mens-zijn maakt het juist mogelijk om te voelen, te denken, te ervaren. Waarom zou je dat willen ontkennen?

Dus ja BB er is een heleboel aan geloof in wat je bent los te laten. Dat je 'soms' kan zijn zonder waardebepaling, ego en gedachten doet niks af aan dat je ook het afwezig zijn ervan niet bent en wat heb je aan iets willekeurig te zijn, iets dat de ene keer wel en de andere keer niet zo is. Als je weet wat je bent doen de verschijnselen er niet meer toe. Niet uit onverschilligheid maar het heeft de betekenis verloren. Het is het ego dat geloof hecht aan waarde, aan belang en hokjesgeest. Het doet niks ander dan vergelijken, stickers plakken en in hokjes plaatsen.

Het moet doorzien worden dat denken graag de plaats wil bepalen hoe je staat ten opzichte van anderen waarbij de eigenschappen om waarde, belang, hokjesgeest te bepalen je goed van pas komen.

Je zit al lang in een hokje, je eigen hokje, dat verdedigd moet worden, gevangen en je ziet anderen in hun hokje hun belang verdedigen. Daar gaat al dit geouwehoer dan ook over.

Je doet aan het slot alsof je je menselijkheid zou kwijtraken wanneer je deze rare eigenschappen zou kwijtraken. Je bent juist gezuiverd veel adequater en intenser in staat tot denken, voelen, ervaren en handelen.

*)Ik kan specifiek aan bronvermelding doen door een link te plaatsen, vanwege een IP-ban lukt dat niet.

[Bigbear]

Oorspronkelijk geplaatst door Renoir

Het gaat er, inderdaad, om de hechting los te laten en er geen waardebepaling en belangrijkheid meer is (geen belang gediend wordt), blijkende uit afwezigheid van ego en geloof in de werkelijkheid van je gedachten.

Dat is wat je bent gaan geloven en wat je probeert te bereiken. Er valt niets te bereiken. Je bent helemaal goed zoals je bent (voor jou de dooddoener )

Realisatie is niks verhevens het beweegt zich in dualiteit op het terrein van het ontmaskeren van al hetgeen dat je denkt te zijn. Of denken een afwijking is en advaita een zootje doet niks af aan het feit dat je als eerste in je leven belang zou moeten stellen in dat wat je werkelijk bent, dat je de leugen moet leren te doorzien en daarbij geen geloof meer hecht aan je gedachten.

Daar zie ik dus niets van terug bij jouw reacties, dus hoe kun je dan hierin geloven? Zie je niet dat dit je eigen "mind-fuck" is?

Dus ja BB er is een heleboel aan geloof in wat je bent los te laten. Dat je 'soms' kan zijn zonder waardebepaling, ego en gedachten doet niks af aan dat je ook het afwezig zijn ervan niet bent en wat heb je aan iets willekeurig te zijn, iets dat de ene keer wel en de andere keer niet zo is. Als je weet wat je bent doen de verschijnselen er niet meer toe. Niet uit onverschilligheid maar het heeft de betekenis verloren. Het is het ego dat geloof hecht aan waarde, aan belang en hokjesgeest. Het doet niks ander dan vergelijken, stickers plakken en in hokjes plaatsen.

Als je hier je mening schrijft op een forum (of waar dan ook) dan ben je niet aanwezig. Als je echt aanwezig bent, dan is er geen oordeel, slechts een constatering van dat wat wordt geschreven. Als je iets denkt te zien bij een ander is er geen gewaarzijn, dan is er denken (is geen afwijking), dan is er vergelijking, hokjesgeest etc. Dat is zoals de hersenen werken. Het ontkennen dat dit zo werkt is toch flauwekul?
Het willen bereiken dat je niet meer zou oordelen, geen hokjes/stickers meer plakt etc is op zoek gaan naar verlichjting of hoe je ook zou willen noemen. En alleen maar schrijven dat je dat niet meer doet en tegelijkertijd allerlei oordelen rondstrooien maakt het toch niet geloofwaardig?

Je zit al lang in een hokje, je eigen hokje, dat verdedigd moet worden, gevangen en je ziet anderen in hun hokje hun belang verdedigen. Daar gaat al dit geouwehoer dan ook over.

Ik hoef mijzelf niet meer te verdedigen, van mij mag iedereen doen wat hij/zij wil. Waar ik moeite mee heb zijn mensen die dingen gaan uitdragen en het zelf niet leven. Kijk nu eens waar je voor staat, wat je bij anderen ziet en of je dat zelf leeft. Als ik bij mijzelf kijk dan zie ik dat bij mijzelf niet. Dus valt er voor mij nog te leren. En niet omdat ik niet goed ben zoals ik ben, maar omdat ik het leven zie als leren. Als ik stop met leren ben ik dood.

Je doet aan het slot alsof je je menselijkheid zou kwijtraken wanneer je deze rare eigenschappen zou kwijtraken. Je bent juist gezuiverd veel adequater en intenser in staat tot denken, voelen, ervaren en handelen.

Weer zo'n "mind-fuck" verhaal. Als je meer zou voelen, zou je dit soort commentaar niet schrijven naar mensen.

En als ik dat weer terugspiegel naar mijzelf, dan zie ik dat het waar is. Ken ik Renoir? Weet ik hoe hij zich voelt als ik wat naar hem schrijf? Ik weet helemaal niets van je, alleen maar tekstueel in wat je schrijft en de gedachten die je hier op het forum zet. Ik weet absoluut niet wie de mens Renoir is en hoe hij in het echte leven is.

Liefs, Bigbear

[Ulla]

Oorspronkelijk geplaatst door Renoir

Really heeft de ervaring, de verbale mogelijkheid en het inzicht om het bij te brengen. Persoonlijk lees ik haar altijd erg graag, vandaag zie en geniet ik van deze mooie uitwisseling tussen haar en Ulla op het R.-forum*). Ze legt het fantastisch uit.

Mee eens. Het fantastische ligt hem in mijn gevoel in de perfectie van de eenvoud waarmee ze dit doet. Hier kunnen niet eens misverstanden opkomen.

Oorspronkelijk geplaatst door Zorro

Realisatie betreft het realiseren van Waarheid, niet 'de waarheid' die je in pacht kunt hebben, maar datgene wat onveranderlijk is. Het geouwehoer gaat altijd alleen maar over wie je bent, namelijk een veranderlijke waarheid en niet over wat je bent, namelijk Waarheid of Bewustzijn.

Als je over niets of niemand meer hoeft te oordelen, je niets persoonlijk aan trekt van wat anderen over je fantaseren en/of het opmerkt als je het wel doet, daarnaast nog steeds bereid bent om ook in de spiegel te kijken en verder alleen maar de nodige en mogelijke acties onderneemt ter bescherming van je fysieke en mentale welzijn van anderen en jezelf vind je vast van deze mensen op deze aardbol. Een van de weinigen die die ik zelf hierin ontmoet heb was mijn oma.

[Rennie]

Oorspronkelijk geplaatst door Bigbear

Dat is wat je bent gaan geloven en wat je probeert te bereiken. Er valt niets te bereiken. Je bent helemaal goed zoals je bent (voor jou de dooddoener )

Daar zie ik dus niets van terug bij jouw reacties, dus hoe kun je dan hierin geloven? Zie je niet dat dit je eigen "mind-fuck" is?

Als je hier je mening schrijft op een forum (of waar dan ook) dan ben je niet aanwezig. Als je echt aanwezig bent, dan is er geen oordeel, slechts een constatering van dat wat wordt geschreven. Als je iets denkt te zien bij een ander is er geen gewaarzijn, dan is er denken (is geen afwijking), dan is er vergelijking, hokjesgeest etc. Dat is zoals de hersenen werken. Het ontkennen dat dit zo werkt is toch flauwekul?
Het willen bereiken dat je niet meer zou oordelen, geen hokjes/stickers meer plakt etc is op zoek gaan naar verlichjting of hoe je ook zou willen noemen. En alleen maar schrijven dat je dat niet meer doet en tegelijkertijd allerlei oordelen rondstrooien maakt het toch niet geloofwaardig?

Ik hoef mijzelf niet meer te verdedigen, van mij mag iedereen doen wat hij/zij wil. Waar ik moeite mee heb zijn mensen die dingen gaan uitdragen en het zelf niet leven. Kijk nu eens waar je voor staat, wat je bij anderen ziet en of je dat zelf leeft. Als ik bij mijzelf kijk dan zie ik dat bij mijzelf niet. Dus valt er voor mij nog te leren. En niet omdat ik niet goed ben zoals ik ben, maar omdat ik het leven zie als leren. Als ik stop met leren ben ik dood.

Weer zo'n "mind-fuck" verhaal. Als je meer zou voelen, zou je dit soort commentaar niet schrijven naar mensen.

En als ik dat weer terugspiegel naar mijzelf, dan zie ik dat het waar is. Ken ik Renoir? Weet ik hoe hij zich voelt als ik wat naar hem schrijf? Ik weet helemaal niets van je, alleen maar tekstueel in wat je schrijft en de gedachten die je hier op het forum zet. Ik weet absoluut niet wie de mens Renoir is en hoe hij in het echte leven is.

Liefs, Bigbear

Beertje ik ben blij dat je me de gelegenheid geeft. Je reageert hier weinig als of je het al opgegeven hebt mij te bekeren.

Voor mij is het geen geloven maar eerder een meedenken in wat jouw overtuigingen zijn want vanuit mijn blikpunt sluit ik niet aan op je denkwereld. Het klinkt alsof ik heel bijzonder ben maar het bijzondere ben jij. Je*) hebt een fictieve wereld rondom jezelf geschapen en ik moet om je te bereiken mee in die fictie. Niet ik heb iets bereikt maar jij bent iets geworden. Dus het klopt wel dat er niets te bereiken valt want daar ben ik, maar jij hebt iets teveel bereikt en dat moet eraf.

In je essentie ben je goed zoals je bent en niet alleen jij. Wij kunnen elkaar zonder aangeleerde patronen, regels, normen, waarden, opvoedkundige misvormingen en dergelijken probleemloos ontmoeten, maar dat is niet wat er gebeurd want die misvormingen dragen we mee. Dus ontmoeten wij elkaar in onze verkniptheden en hebben wij beleefdheidsnormen en gedragscode in acht te nemen om onze interacties niet te laten ontaarden in ordinaire scheldpartijen. Op dit en andere fora is het vergeven van de adviezen hoe overal op te reageren en de verkramping te doorstaan.

Natuurlijk zie ik dat het mindfuck is, niet 'mijn eigen' mindfuck, gewoon mindfuck, alles op het duale vlak is per defintie mindfuck. Da's dus makkelijk te onthouden en hoeft ook geen specifieke aanduiding zoals 'dat wat je nu zegt is mindfuck' gewoon alles is dat.

Mind is a myth.

Ik kan me er wel in vinden dat er met vergelijking en hokjesgeest niet per definitie iets mis is, het ontkennen van de aanwezigheid ervan is idd helemaal niet aan te bevelen. Het gaat eerder om de voortbrengselen ervan wanneer ego aan het roer zit om er betekenis aan te geven, zoals bijvoorbeeld dat iedere vrouw zonder hoofdbedekking een hoer is en ieder priester pedofiel en de moraal van je geloof gaat verdedigen door het kwaad dat gezien wordt te bestrijden. Niettemin beweegt realisatie zich niet op het vlak van goed of kwaad maar om het geidentificeerd zijn ermee.

Waarom zou je geen mening mogen hebben om echt aanwezig te zijn. Ik ben aanwezig in alles ook in m'n oordelen en zienswijzen. Omdat ze er zijn maak ik daar gebruik van, in ieder geval ga ik die niet ontkennen of een direct inzicht verontachtzamen. Ik gebruik m'n neus omdat die er is en net zoals m'n neus me voor iets waarschuwd zo is mijn zien er om daar verslag van te doen. Als ik een heilig huisje opmerk, kan ik me afvragen hoe heilig die is, het is alleen niet 'mijn' heilig huisje en er is geen sprake van ongewenstheid waardoor het verdediging zou behoeven. Realisatie is niet een willen bereiken maar een ont-dekken, het gaat over de bedekking eraf te halen, zien wat je niet bent. Dat is geen oordelen maar een elkaar behulpzaam zijn.

Je kunt wel zeggen dat iedereen mag doen wat hij/zij wil maar alles mogen heeft dualistisch bezien ergens toch een grens. Ik neem aan dat je bijvoorbeeld je zoon niet gaat toestaan om een soldeerbout tegen je blote voet te drukken om je wakker te maken. Maar goed, waar het hier om ging is dat je datgene wat je 'ik' noemt een begrenzing is van het grote geheel. Dat ikje heeft veel weg van een een benauwd hokje waarin menigeen, misschien jij niet, gevangen zit en omdat je niet anders weet heb je het daar best naar je zin. Als iemand wijst op de afwezigheid van ramen in je hokje dan ervaar jij dat 'moeite hebben dingen uit te dragen en het zelf niet leven'. Je ziet in je bekrompenheid (en dat bekrompen is absoluut niet als verwijt bedoeld) de weidse ruimte niet waarin diegene die het zegt verkeerd en ook niet dat diegene niet de intentie heeft om je met je neus in je misserabele toestand te drukken maar je graag wil laat delen in deze weidsheid.

Over dat leren hebben we het al vaker gehad in het kader van geweldloos communiceren. Omdat je in essentie goed bent (zie 3e alinea boven) maar door misvorming niet kunt zijn wat je werkelijk bent (die misvorming zelfs ieder moment op leven en dood loopt te verdedigen) is het noodzakelijk dat we regels wetten en normen leren hanteren. Dat wat in essentie goed is hoeft toch niks te leren.

Je zegt aan het slot 'als je meer zou voelen zou je dit soort commentaar niet schrijven'. Je hebt geen idee wat ik allemaal voel, en nogmaals jij*) draagt je verminking en daarop wijzen doet pijn, maar hoe anders kun jij je ooit van je last gaan ontdoen ? Het is als de chirurg die, in je moet snijden om een aanwezig gezwel te verwijderen, het niet doet om je te pijnigen maar om te helen.
Je hoeft niks van Renoir te weten, die is volkomen oninteressant, die doet er helemaal niet toe, het is een werktuig van Bewustzijn en net als jij op zoek naar zichzelf.


*) dat 'je' en 'jij' dan overwegend gebruikt in algemene zin.

[Bigbear]

Over dat leren hebben we het al vaker gehad in het kader van geweldloos communiceren. Omdat je in essentie goed bent (zie 3e alinea boven) maar door misvorming niet kunt zijn wat je werkelijk bent (die misvorming zelfs ieder moment op leven en dood loopt te verdedigen) is het noodzakelijk dat we regels wetten en normen leren hanteren. Dat wat in essentie goed is hoeft toch niks te leren.

Ik zie het ook niet als iets leren in de vorm die we kennen van school. Het maakt me bewust van de conditioneringen, ervaringen, onzinnige kennis, normen en waarden, cultuur. Deze hebben mij verder van mijzelf afgebracht. De kern waar het mij om gaat is wie ik was voordat ik in al die ervaringen ben gaan geloven. En die wordt steeds duidelijker. Hierin heb ik dus niets meer te zoeken of te bereiken, want ik besef heel goed dat alles al in mij zit. En het is er altijd al geweest. En dus voel ik me ook niet opgesloten, want ik ben volledig vrij. Ik zie geen beperkingen (heb ik ook vrijwel nooit gezien). Ik ben de creator van mijn leven en daar ben ik heel blij mee. Ik kan met alles spelen en genieten van alles wat op mijn pad komt. Ik voel me dus geenszins begrensd, maar ik heb onbeperkte mogelijkheden. Ik zie geen problemen. En dus ook geen probleem met mijn ik. Als jij die wel ziet, is dat wat mij betreft helemaal prima. Dat is jouw visie en vanuit jouw perspectief bekeken. En dat is oke als dat anders is dan dat van mij.

Hoe ervaar jij het leven nadat je je realisatie hebt meegemaakt?

Liefs, Henk KiSs

[Rennie]

Oorspronkelijk geplaatst door Bigbear

Ik zie het ook niet als iets leren in de vorm die we kennen van school. Het maakt me bewust van de conditioneringen, ervaringen, onzinnige kennis, normen en waarden, cultuur. Deze hebben mij verder van mijzelf afgebracht. De kern waar het mij om gaat is wie ik was voordat ik in al die ervaringen ben gaan geloven. En die wordt steeds duidelijker. Hierin heb ik dus niets meer te zoeken of te bereiken, want ik besef heel goed dat alles al in mij zit. En het is er altijd al geweest. En dus voel ik me ook niet opgesloten, want ik ben volledig vrij. Ik zie geen beperkingen (heb ik ook vrijwel nooit gezien). Ik ben de creator van mijn leven en daar ben ik heel blij mee. Ik kan met alles spelen en genieten van alles wat op mijn pad komt. Ik voel me dus geenszins begrensd, maar ik heb onbeperkte mogelijkheden. Ik zie geen problemen. En dus ook geen probleem met mijn ik. Als jij die wel ziet, is dat wat mij betreft helemaal prima. Dat is jouw visie en vanuit jouw perspectief bekeken. En dat is oke als dat anders is dan dat van mij.

Hoe ervaar jij het leven nadat je je realisatie hebt meegemaakt?

Liefs, Henk KiSs

Ik weet van jou ook niet waar je staat, ik reageer op je schrijven. Maar zoals je me nu repliceert voel ik me eigenlijk als die advaita idioot in dat tekenfilmpje op het R.-forum vandaag. Oreren tegen iemand die dat wat je hebt te zeggen helemaal niet betreft.

Gewoon blij dat ik je kan zien door alles heen.

[Bigbear]

mooi, dank je wel

Liefs, Henk

p.s. ik dacht bij het kijken van het filmpje helemaal niet aan jou, maar aan een aantal personen op het forum van R. Maar ik begrijp wat je duidelijk wilde maken.

[Maria]

Mooi zeg. Dit is nu een levend voorbeeld van "geweldloze communicatie". BB houdt het bij zichzelf, Renoir houdt het bij zichzelf, en wat stroomt is de liefde.