Angst

[Rob]

Oorspronkelijk geplaatst door Esradha

Zeker is controle een issue. Verstandelijk zie ik prima dat ik deze controle niet heb, toch houd ik emotioneel en lichamelijk daaraan vast. Mijn lichaam is zelfs helemaal aan het verkrampen de afgelopen weken. Ik zie al weken dat ik controle mag loslaten en toch doe ik het nog niet.

Een bekend probleem waar heel veel mensen last van hebben.
Wat mij geholpen heeft is massage. Niet 'spiritueel' (zoals Reiki wil zijn) maar gewoon in je blote bips op een tafel, mondje dicht, en je goed laten masseren met warme olie.
Niet zo maar een keertje, maar jezelf dat kado doen 1 x per week over een langere periode.

[Esradha]

Bedankt voor de tip, Rob. Ik ken de werking van massage en zou dat graag willen, maar ik kan het naast de geplande therapie simpelweg niet meer betalen.

[Esradha]

Een tijdje terug ben ik trouwens voor mezelf doorgegaan op dat verantwoordelijkheids-idee, maar ik kwam er op dat moment niet toe dat ook hier te vertellen.

Ik ontdekte voor mezelf dat ik mezelf vooral veel verantwoordelijkheid geef voor alles wat slecht gaat of slecht dreigt te gaan. Op het moment dat ik iets bereik of anderszins goed doe, dan zie ik op zich wel mijn inzet. Maar dan kreeg ik vaak de kans om mezelf te laten zien. Ik zal niet snel zelf kansen creëren. Ik reageer eerder reactief dan proactief. Ik ben actiever en initiatiefrijker naarmate ik me veiliger voel (omstandigheid gecreëerd door anderen). En ik heb eerder leren vertrouwen op een slechte afloop dan een goede.

Tegenover het controleverhaal voelt het dubbelop. Ik heb de neiging om mezelf afhankelijk te maken van de omstandigheden vanuit het idee dat ik niet bij machte ben die omstandigheden te veranderen en tegelijkertijd geef ik me maar zo moeilijk over aan die omstandigheden en maak ik me wel verantwoordelijk voor de gevolgen die deze omstandigheden voor mij hebben.

Ik heb wel kennis gemaakt met mijn 'innerlijke kracht en wijsheid', sorry voor de misschien wat new age achtige omschrijving, ik weet even geen betere. Zeg maar dat wat er naar voren komt op het moment dat ik mezelf niet laat leiden door zelfopgelegde beperkingen. Maar die beperkingen zijn nog dermate van invloed, dat ik vooral even over dat stuk in mijzelf spreek.

[Mihaela]

Oorspronkelijk geplaatst door Esradha

Wie is die ander? Wat riep ik dan?
Ik vind je interesse lief, maar je brengt het zo onduidelijk dat ik niet goed weet wat te reageren.
En het kan zo simpel zijn. Een vraag als, hoe gaat het met je, zou al een aanleiding geweest zijn om wel te reageren. Maar nu was me niet duidelijk wat er achter je schrijven lag en in welke zin daar reactie van mij op kon komen. Vandaar dat ik maar beetje bij jou ging vissen over je aanleiding van schrijven. Ik wil graag nader tot je komen, maar kun je me helpen door iets duidelijker te zijn?

Ik had ook ''Hallo!'' kunnen zeggen. Dat klopt. Of had ook kunnen vragen hoe het met je gaat.
Maar mijn impuls was van een andere orde, en voor mij was het belangrijk om daar aan gehoor te geven.
Ik schreef wat er in me opkwam. Wat daaruit zou voortvloeien, daar had ik geen idee bij, en ook geen verwachting van.
Het was niet zozeer lief bedoeld, eerder neutraal. Aftastend wat voor soort contact er tussen ons mogelijk zou zijn. Mijn behoefte ging uit naar delen en naar het hebben van contact.

Bij het lezen van wat je schrijft, dat:

Oorspronkelijk geplaatst door Esradha

Een vraag als, hoe gaat het met je, zou al een aanleiding geweest zijn om wel te reageren.

voel ik mijn opstand.
Mijn bedoeling was om jou voorzichtig te benaderen, omdat ik me gewoon zo uit.

[Rennie]

Oorspronkelijk geplaatst door Esradha

Wie is die ander? Wat riep ik dan?
Ik vind je interesse lief, maar je brengt het zo onduidelijk dat ik niet goed weet wat te reageren.
En het kan zo simpel zijn. Een vraag als, hoe gaat het met je, zou al een aanleiding geweest zijn om wel te reageren. Maar nu was me niet duidelijk wat er achter je schrijven lag en in welke zin daar reactie van mij op kon komen. Vandaar dat ik maar beetje bij jou ging vissen over je aanleiding van schrijven. Ik wil graag nader tot je komen, maar kun je me helpen door iets duidelijker te zijn?

Wouw wat mooi.

[Rennie]

Oorspronkelijk geplaatst door Esradha

Zeker is controle een issue. Verstandelijk zie ik prima dat ik deze controle niet heb, toch houd ik emotioneel en lichamelijk daaraan vast. Mijn lichaam is zelfs helemaal aan het verkrampen de afgelopen weken. Ik zie al weken dat ik controle mag loslaten en toch doe ik het nog niet.

Paul, de omschrijving 'zou moeten' komt op mij net zo goed als een overtuiging over. Je zou dit of dat moeten doen.

Je hebt ervaringen van lijfsbehoud gekend waarin je juist gehandeld hebt. Zo kun je er ook op (leren) vertrouwen dat je datgene zult gaan doen wat er nodig is te gaan doen wanneer zich een situatie aandient waar dat er op aankomt.

Mogelijk ben je nog psychisch aan het verwerken en dwaal je in je gedachten over wat je nou feitelijk precies te doen staat, met als gevolg controle. Je zou kunnen affirmeren dat je lichaam precies weet wat het te doen staat in elke situatie, een vorm van overgave.

[Rennie]

Oorspronkelijk geplaatst door Rob

Een bekend probleem waar heel veel mensen last van hebben.
Wat mij geholpen heeft is massage. Niet 'spiritueel' (zoals Reiki wil zijn) maar gewoon in je blote bips op een tafel, mondje dicht, en je goed laten masseren met warme olie.
Niet zo maar een keertje, maar jezelf dat kado doen 1 x per week over een langere periode.

Of erger het controlesysteem uitdagen en vaker situaties zoeken waar je aan het vertrouwen van anderen overgeleverd bent, zoals in een vliegtuig stappen.

[Esradha]

Oorspronkelijk geplaatst door Mihaela

Bij het lezen van wat je schrijft, dat: voel ik mijn opstand.
Mijn bedoeling was om jou voorzichtig te benaderen, omdat ik me gewoon zo uit.

Vanwaar opstand?
Je benadert me nu zo voorzichtig, dat ik niet meer weet wat te zeggen.

Mijn behoefte ging uit naar delen en naar het hebben van contact.

Ik sta open voor delen en voor contact.
Wat wil je delen of waar wil je het over hebben?

[Esradha]

Oorspronkelijk geplaatst door Renoir

Je hebt ervaringen van lijfsbehoud gekend waarin je juist gehandeld hebt. Zo kun je er ook op (leren) vertrouwen dat je datgene zult gaan doen wat er nodig is te gaan doen wanneer zich een situatie aandient waar dat er op aankomt.

Mogelijk ben je nog psychisch aan het verwerken en dwaal je in je gedachten over wat je nou feitelijk precies te doen staat, met als gevolg controle. Je zou kunnen affirmeren dat je lichaam precies weet wat het te doen staat in elke situatie, een vorm van overgave.

Deze reactie doet mij denken aan mijn eerste opleiding, toen ik gesprekken moest gaan voeren met oefen cliënten. Ik was zo gespannen en onzeker dat ik van tevoren al het hele gesprek in mijn hoofd wilde hebben en overal op voorbereid wilde zijn, bang dat ik anders niet wist wat ik moest/kon zeggen. Jaren later leerde ik pas als ik kon loslaten, luisteren en open zijn ik dan vanzelf wat ik wilde zeggen.

[Esradha]

Oorspronkelijk geplaatst door Renoir

Of erger het controlesysteem uitdagen en vaker situaties zoeken waar je aan het vertrouwen van anderen overgeleverd bent, zoals in een vliegtuig stappen.

Ik vertrouw andere mensen, zodra ik weet dat ze niet over mijn grenzen gaan en ze het beste met me voor hebben. Het gaat meer om vertrouwen op 'het leven', dat wat zich voordoet en op mijn vermogen daarop te reageren en er het beste van te maken. In de situatie van werk zoeken bijvoorbeeld gaat het niet zozeer om vertrouwen in mensen, maar vertrouwen dat ergens voor mij een baan beschikbaar is.

Vertrouwen wordt vooral uitgedaagd waar angst heerst. Ooit was ik zowat overal bang voor, dat is gelukkig bij lange na niet meer. Werkeloosheid is wel nog een aardige trigger die de grond onder mijn voeten doet wankelen. En mijn afspraak voor therapie is gericht op de grootste angst in mijn leven. Daar reageert mijn lichaam nu heel sterk op met verkrampen in een poging vast te houden aan het oude en bekende.