Is er leven na de dood?

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Laurens

Marie je fantasie gaat weer met je op de loop. Werkelijkheid is geen beginpunt waar je vanuit kunt gaan maar ook geen eindpunt. Er is geen eindpunt, geen aankomen en geen doel, dat zijn allemaal verzinselen omdat je het niet aankunt dat het leven wel eens geen enkele zin zou kunnen hebben. En dan gaat het er niet om of het zo is dat het leven geen zin heeft maar je durft die leegte niet onder ogen te komen. Angst hebt waardoor je die confrontatie niet durft aan te gaan. Het leven moet voor jou betekenis hebben en je doet niks liever dan daar invulling aan geven en mooie verhalen voor verzinnen. Zo lang je het niet aandurft in die leegte te kijken, wat Theo in de afgrond springen noemt, ga jij geen andere visie ontwikkelen en de bijbehorende ontwikkeling doormaken.

Wat Theo in de afgrond springen noemt, is mij al overvallen; ik had de dood voor ogen en ik heb de oneindige liefde gevoeld die alles draagt.

Maar in tegenstelling met Theo die heel zijn verdere leven vol blijft van dat gegeven en meent 'aangekomen' te zijn, heb ik toen de draad van het gewone leven verder opgenomen en ben verder het leven gegaan... wetende dat er achter de aardse werkelijkheid een veel grotere werkelijkheid werkzaam is.
Waarom moet ik dan nu zo bang zijn om de leegte, de dood en/of misschien nog meer de zinloosheid van het bestaan onder ogen te zien?

Laurens wat vrees je zelf om in te zien? Dat het leven misschien eens niet zo zinloos zou zijn? Dat er krachten werkzaam zijn, bekijk gewoon al de aardse evolutie tot vandaag en waarom zou die nu stoppen?

Heb jij je af gevraagd of je bang bent voor de dood? Heb je misschien vergeten je af te vragen of je bang bent voor het leven?

Jij moet niet geloven wat ik je zeg en je moet het vooral niet geloven op mijn woord; maar wat is het leven? Is het niet zich aanpassen aan de realiteit om ons heen? Is het niet dat wat we doen vanaf de eerste dag dat we geboren zijn? Is dat voor ons persoonlijk leven dan geen beginpunt? En de dag dat we sterven is dat dan geen eindpunt?

Wat het in een veel ruimer perspectief betreft is er waarschijnlijk inderdaad geen beginpunt en misschien ook geen eindpunt, maar waar heb ik dat gezegd?

[Theo]

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Wat Theo in de afgrond springen noemt, is mij al overvallen; ik had de dood voor ogen en ik heb de oneindige liefde gevoeld die alles draagt.

Dat is niet wat ik bedoel. Mensen die de dood in de ogen kijken hebben geen keuze. Het gaat er om dat jij dat vrijwillig doet.

Je weet dus al aardig wat de bedoeling is.

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Theo

Dat is niet wat ik bedoel. Mensen die de dood in de ogen kijken hebben geen keuze. Het gaat er om dat jij dat vrijwillig doet.

Je weet dus al aardig wat de bedoeling is.

? Het telt niet want het is niet vrijwillig, maar ik ken toch al aardig de bedoeling?

[Maria]

Oorspronkelijk geplaatst door Theo

In die formulering kan ik mij niet zo vinden. Je groeit op met de dood. Opa gaat dood en iedereen is verdrietig. Men is gehecht aan de uiterlijke vorm. Daar wordt je op getraind. Valt het 'inzicht' je toe dat de uiterlijke vorm er niet toe doet, dan kom je pas tot leven.

Dus als ik zeg: in feite ben je al dood. Dan richt ik mij tot de egomens die nog in de dood gelooft.

De logica van dat laatste ontgaat mij totaal. Je tweede zin staat haaks op de eerste. De egomens waar je je op wilt richten, die nog in de dood gelooft die is dus niet "al dood", binnen zijn begrip leeft hij nu en is-ie straks dood. Je kan hem beter vragen dat "dood" te onderzoeken dan te zeggen dat-ie het al is, want dat laatste is op geen niveau waar, niet op het niveau van de ego-mens en ook niet in absolute zin.

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Laurens wat vrees je zelf om in te zien? Dat het leven misschien eens niet zo zinloos zou zijn? Dat er krachten werkzaam zijn, bekijk gewoon al de aardse evolutie tot vandaag en waarom zou die nu stoppen?

De leegte bleek alles waaruit de vrees bestond, ik vrees niets meer. Na de leegte liet alles zich als vanouds weer zien en bleek het om zingeving te gaan.

Heb jij je af gevraagd of je bang bent voor de dood? Heb je misschien vergeten je af te vragen of je bang bent voor het leven?

Ik ben niet bang voor de dood en het leven was mij niet dermate welgezind dat ik er een hang naar heb dat voor altijd te willen laten voortduren. Hoe bedoel je bang voor het leven? Ik heb in deze mij wezensvreemde wereld niet de neiging om me ergens mee in te laten maar angst zou ik dat niet willen noemen.

Jij moet niet geloven wat ik je zeg en je moet het vooral niet geloven op mijn woord; maar wat is het leven? Is het niet zich aanpassen aan de realiteit om ons heen? Is het niet dat wat we doen vanaf de eerste dag dat we geboren zijn? Is dat voor ons persoonlijk leven dan geen beginpunt? En de dag dat we sterven is dat dan geen eindpunt?

Ik vind het leven zoals het zich aan mij voordoet krankzinnig, ik beschouw het niet als een door mij of mede door mij ontworpen wereld. Ik zie het eerder als een alsmaar gedwongen aanpassen aan de meest bizarre eisen van de wereld die altijd afbreuk doen aan wat ik ben. Dus je bedoeld dat die egowaanzin een beginpunt is, juist om dat beginpunt moet er een eindpunt zijn en is het noodzakelijk te sterven, anders hadden we het eeuwig leven.

Wat het in een veel ruimer perspectief betreft is er waarschijnlijk inderdaad geen beginpunt en misschien ook geen eindpunt, maar waar heb ik dat gezegd?

In wat wij zijn is er noch een beginpunt noch een eindpunt.

[Theo]

Oorspronkelijk geplaatst door Maria

De logica van dat laatste ontgaat mij totaal. Je tweede zin staat haaks op de eerste. De egomens waar je je op wilt richten, die nog in de dood gelooft die is dus niet "al dood", binnen zijn begrip leeft hij nu en is-ie straks dood. Je kan hem beter vragen dat "dood" te onderzoeken dan te zeggen dat-ie het al is, want dat laatste is op geen niveau waar, niet op het niveau van de ego-mens en ook niet in absolute zin.

Voor mij betekent leven: leven vanuit de ongeziene wereld. Iemand die die wereld niet kent is 'al dood', want hij zou ook kunnen leven. In de waarste zin van het woord. Ik voel me wel eens in een wereld vol met zombies.

Denk ook niet dat de egomens geen onderzoek doet. Hoe komt het denk je dat miljarden mensen in een hiernamaals geloven? Ze willen hun 'ik' laten voortbestaan in een verzonnen hiernamaals. Ze hebben 'onderzocht' op hun manier...

[Maria]

Oorspronkelijk geplaatst door Theo

Voor mij betekent leven: leven vanuit de ongeziene wereld. Iemand die die wereld niet kent is 'al dood', want hij zou ook kunnen leven. In de waarste zin van het woord. Ik voel me wel eens in een wereld vol met zombies.

OK, nu snap ik wat je bedoelt met "is al dood". Die persoon neemt volgens jou alvast een voorschot op de dood. Maar in jouw stelling ken je de dood dan wel een waarheidsgehalte toe, vanuit jouw "ongeziene wereld" bestaat de dood dus nog steeds. Ik denk dat je het veel te ingewikkeld maakt en er veel te veel bijhaalt. Je lijkt wel ergens "tussen" te hangen.

[Ben]

Daar is alleen een subjectief antwoord op mogelijk, in allerlei gradiaties.
,Wezenlijk' speelt die vraag niet, laat staan een antwoord.

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Laurens

De leegte bleek alles waaruit de vrees bestond, ik vrees niets meer. Na de leegte liet alles zich als vanouds weer zien en bleek het om zingeving te gaan.

In wat wij zijn is er noch een beginpunt noch een eindpunt.

Die angst voor de dood herken ik al lang niet meer in mijzelf; dus hoef ik mijn Eigen verhaaltjes niet te geloven omwille van die zogenaamde angst.

Maar als ik een verschil in vertrekpunt tussen ons beide zie is dat jij liefde als overbodig, niet ter zake doende, bijkomstig ziet, terwijl voor mij aan de basis van alles liefde zit.

Zonder liefde blijft het leven niet lang overeind.

Ik kan het verkeerd zien, maar wat antwoord jij daarop?

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Ben

Daar is alleen een subjectief antwoord op mogelijk, in allerlei gradiaties.
,Wezenlijk' speelt die vraag niet, laat staan een antwoord.

Wezenlijk zou de vraag wat is leven, wat is dood wel moeten spelen en zou alles misschien zelfs daarrond moeten draaien...