Verandering - Pagina 4

Rozenhart · 5 July 2010, 10:30

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Rob

Misschien even het volgende als mogelijke ingang.
Meer nog dan de (zelfkennis-) vraag:
wat is de aard van de menselijke natuur?
wat ben ik in essentie?
wie / wat ben ik?
Lijk je de vraag te stellen
Hoe kan ik het goddelijke bereiken?
Hoe word ik een beter mens?
Hoe moet ik als mens leven?

Het belang van 'het stellen van de juiste vraag' werd me afgelopen zaterdag nog eens duidelijk op een familiefeest waar ik met mijn broers en zussen in gesprek raakte over God. We zijn protestant christelijk opgevoed, daarna is ieder zo zijn eigen weg gegaan en vanuit een soort van 'zorg' (hoe gaat het nu met ons broer, is ie nog wel gelovig?) wilde men van mij weten hoe het met mijn geloof stond. Er ontspon zich een stevig, maar aangenaam gesprek.

Wat me helder werd is dat zij uitgaan van een godsbeeld en dus ook van een mensbeeld. Dat wat zij zijn is 'mens' én er is ergens een 'god'. Dat beeld van god kan variëren maar per saldo is de vraag dan, hoe ik mij als mens kan verzoenen met god. Tenslotte is de mens 'tijdelijk' en het goddelijk (god) is eeuwig. Het tijdelijke (de mens) gaat een keer dood en daar sluipt dan de onzekerheid in het verhaal, 'wat dan?'.

Punt is dat religies inspelen op deze vraag die de mensheid bezig houdt. De fundamentele angst die er zit in de vraag 'wat dan?' heeft een heel systeem aangeleverd van 'wat te doen' om aan deze fundamentele angst te ontkomen.

Hetzelfde meen ik te herkennen in jouw schrijven, het verlangen naar verzoening met het goddelijke en per saldo de vraag 'hoe moet ik leven' en die is dan gebaseerd op de (misschien wat gechargeerd gestelde) vraag 'hoe kom ik in de hemel'. Op die vraag zijn verschillende antwoorden geformuleerd, afhankelijk van de stroming, maar de essentie is dat er 'iets gedaan moet worden' zodat ofwel straks de hemel bereikt kan worden of anders (de meer vrijzinnige benadering) het hemelse nu al je deel kan worden.

De mens is een mens, is een mens.
Zoals een steen een steen is en niets meer of minder dan dat.
Kunnen we onszelf wel echt hier en nu zien? Als we denken iets anders te zijn...
Als je zegt iets te zijn waarin alles komt en gaat, dan negeer je jezelf als menselijk wezen. Ook je denken die beweert, verwijst naar dat iets, is gewoon onderdeel van het menselijke wezen, niet waar?
Ik wijs iedere vlucht af, ook in theorie.

Maria · 5 July 2010, 10:30

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Rozenhart

Jouw kennen is dan naderhand, beste Maria.

Mis, beste Nathan. Kennendheid is altijd alleen maar nu.

Rozenhart · 5 July 2010, 10:35

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Maria

Mis, beste Nathan. Kennendheid is altijd alleen maar nu.

Jouw kennendheid?

Rozenhart · 5 July 2010, 11:07

Heilig betekent heel, zonder tweede.
Dat wat heilig is, is niet van deze wereld maar wel in deze wereld.
Zoals: liefde, waarheid, genezing, eeuwigheid,...

Dat wat heilig is kennen we ook als God.
Met 'ik' bedoel ik hier ons denken (de denker en het denken).
Ons ik openbaart zich binnen ons menselijk wezen. Beiden zijn beperkt. Het ik is onderworpen aan de fysieke mens en de mens is onderworpen aan het ik. Maar het is meer dat ze Een zijn, zogenaamde body-mind.

Dat wat we God noemen of Bewustzijn kan niet worden besmet door ons denken. Kan niet worden aangeraakt (verandert) door ons menszijn. Dat wat heilig is, is niet van deze wereld. Maar dat betekent dan niet dat er sprake is van dualiteit in God of Bewustzijn.

Ik ben mens. Ik ben een denkende mens of beter misschien gezegd: een denkend zoogdier.
Met ons denken hebben we de wereld veroverd en nu willen we ook God veroveren.
We kunnen God niet beperken, vasthouden, ook al kan liefde hier en nu aanwezig zijn in ons hart en wezen.
We kunnen de wereld vernietigen door wat we met ons denken hebben uitgevonden maar Bewustzijn zelf, kun je niet vernietigen.

Bewustzijn is bewustzijn. Liefde is liefde. Waarheid is waarheid. Heelheid is heelheid.
We kunnen er dag en nacht vol van zijn maar nimmer kunnen we beweren het te zijn. Die bewering komt van ons denken. En het denken is niet dat wat niet van deze wereld is en daarom niet heilig.

We kunnen een open houding hebben naar dat wat heilig is, zoals we ook een gesloten houding kunnen hebben naar dat wat slecht en verdorven is.
We kunnen ons gedragen als monsters maar ook als redelijke zoogdieren.

Ons hart kan zich openen voor liefde, omdat het door liefde is aangeraakt. Maar ons denken kan liefde niet uitvinden of bezitten.
Ik kan nadenken over de liefde in mijn leven, dat wel.

We kunnen nadenken over dat wat heilig is.
Maar het heilige is nimmer gelijk onze voorstelling.
Je kunt het heilige niet veroveren, het verovert ons.
We kunnen vol zijn van dat wat heilig is maar we kunnen er ook leeg van zijn. Dan zijn we horende doof en ziende blind...

Rozenhart · 5 July 2010, 12:10

Bewustzijn is zijn inhoud.
Je bent slaap.
Je bent je dromen.
Je bent het wakker zijn.
Je bent liefde.
Je bent woede.
Je bent verdriet.
Je bent geluk.
Je bent pijn.
Je bent dus de wereld die je waarneemt. Niets anders. Je bent dus bijvoorbeeld je automatisch, volkomen onbewust handelen.

'Kennen' is zijn, zijn wat je waarneemt. Dus het kennen is niet verschillend, anders dan zijn inhoud.
Anders is Kennen: Ik en hetgeen wat ik waarneem. Dan zou je niet automatisch, volslagen onbewust kunnen handelen. Dan kan niemand anders je iets vertellen wat je eigenlijk al niet weet, je weet altijd wat je zegt en gezegd hebt, je weet altijd wat je doet en gedaan hebt.
De praktijk is echter anders.

Ik ben mijn bewusteloosheid.
Mijn bewustzijn neemt alles aan.
Ik kan niet zeggen dat ik dit of dat ben, omdat ik alles ben wat ik waarneem.

Beweren dat je Bewustzijn zelf bent, is volgens mij stellen dat je iets anders bent dan wat je bewust bent. En dat houdt dan automatisch een conflict in. Ik en de wereld die ik waarneem.

De wereld kan niet Bewustzijn vernietigen maar bewustzijn is zijn inhoud.
We zijn - op de eerste plaats - mens.

Rozenhart · 5 July 2010, 14:18

Er valt helemaal niets te Realiseren, mogelijk de enige realisatie.
Bewustzijn zelf, kun je niet realiseren, omdat het al Gerealiseerd is.
Begrijpen dat je Bewustzijn bent, is volgens mij volstrekte onzin.
Wanneer je niet beweert VERLICHT te zijn of te kunnen worden, laat je dat wat wel in de wereld is en niet van de wereld is los. Je laat je denkbeeldige relatie los. Je denken keert zich dan naar wat is, je menszijn.

Als iemand zegt: Je bent Bewustzijn. Gaat je denken ernaar op zoek, zo simpel is het.
Als iemand tegen je zegt, dat je VERLICHT kunt worden, dan ga je er mogelijk naar op zoek.

Zeggen dat je weet wie je bent, buiten dit moment om, is volstrekte lulkoek.
Dit moment, is het enige wat telt.

ZIJN, is niets anders, dan dit moment.
Maar als je denkt, dat alles verdwijnt en verschijnt in jou, leef in een wereld van afgescheidenheid, dualiteit, vervreemding van je menszijn en of mogelijk ook in een uitbuiting van je menszijn, want je bent het immers toch niet.

Zeggen dat geluk en ongeluk in jou verschijnen, betekent alleen maar dat je niet hier en nu totaal gelukkig of ongelukkig kunt zijn. Want je houdt een slag om de arm, met je uitspraak, stelling: Ik ben het niet werkelijk, het verschijnt in mij.

Hoe kun je iets met je denken realiseren, begrijpen wat het denken zelf niet is?
Wie of wat Realiseert dat wat vrij en eeuwig is? Kan het Bewustzijn zichzelf Bewust-zijn?

Zie je gedachten, gevoelens, je handelen, je ademhaling, je aanwezig zijn. Niet als Bewustzijn zelf... want dat kan niet. Want bewustzijn is zijn inhoud. Ervaar rechtstreeks dat wat in beweging is. Leef zonder middelpunt. Wees niet bang om totaal hier en nu te zijn, zonder enig verzet. Dit is het begin van vrijheid, een open houding.

Bigbear · 5 July 2010, 14:51

ZIJN, is niets anders dan niet bezig zijn met beweren dat iets lulkoek kan zijn.

Rozenhart · 5 July 2010, 16:32

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Bigbear

ZIJN, is niets anders dan niet bezig zijn met beweren dat iets lulkoek kan zijn.

Dan duw je jezelf in een hokje, met zo'n bewering.
Met mens zijn bedoel ik totaal iets anders.

Rozenhart · 5 July 2010, 17:16

Bewustzijn...
Nee, menszijn!

Ik ben niet altijd bewust.
Ik ben niet altijd liefdevol.
Ik handel niet altijd volmaakt.
Ik ben niet altijd verlicht.
Ik ben niet altijd zonder ego.
Ik ben niet altijd zonder denken.

Als mens ben je een wezen van vlees en bloed, een wezen dat instaat is tot nadenken, ook ben je een wezen met gevoel.
Daarnaast spreekt een mens ook over mystieke ervaringen.
Het hebben van een BDE en het zien van engelen.
Er bestaat een andere kant...

De mens is leeg, want er is geen God in hem. Zijn wezen is slechts menselijk. De mens wordt ouder, wordt ziek en sterft uiteindelijk.
Angst doet deze leegte vullen met een God, Bewustzijn, Atman, Zelf, Vonk, Licht,...
Niet dat er geen Licht bestaat maar deze is alleen geen onderdeel van het menszijn. Ook al kan het Licht aanwezig zijn in de mens, maar dit aanwezig zijn is niets anders dan: Wel in de wereld zijn maar niet van de wereld zijn. Met andere woorden: De mens zelf heeft er geen beschikking over.

Verlicht willen worden betekent eigenlijk je menszijn willen ontvluchten.
Wanneer je gewoon oog hebt voor bijvoorbeeld verdriet (zonder een theorie er tegenover te stellen: Ik ben Bewustzijn waarin verdriet zich voordoet), zul je jezelf kennen op die manier. Zoals je jezelf ook kunt kennen als liefde, waarheid,... Met andere woorden: Bewustzijn is zijn inhoud.
Bewustzijn zelf willen zijn, is jezelf als mens ontvluchten.

Zijn, is menszijn.
Hier en nu zijn, vertegenwoordigt jou als menselijk wezen.

Ik ben mens, een wezen zonder wezen.
Daarom kan ik vol zijn, van dat wat niet van deze wereld is, dus vol van dat wat niet vanzelfsprekend aanwezig is, als onderdeel van het menselijk wezen, zoals een pit in een vrucht.
Niet alle mensen zijn goed of slecht.
De mens kan ziek zijn, kan slecht zijn, maar kan ook veranderen...
Zoals dieren vals kunnen zijn en levensgevaarlijk maar ook vriendelijk en behulpzaam.
Liefde kan neerdalen op alle levende wezens.
Met onze rede kunnen we deze liefde proberen te vatten, dat niet zal lukken. Liefde spreekt door haar aanwezigheid en spreekt niet, door haar afwezigheid. Met onze rede kunnen we haar herinneren en beschrijven maar deze beschrijving is nimmer de liefde zelf.

Ja, ons lichaam is ook een tempel en tevens een spiegel, omdat je jezelf behoorlijk kunt tegenkomen, bijvoorbeeld wanneer je ziek bent.
Een open houding zorgt ervoor dat we onze medemens niet vergeten en dat we ons niet afsluiten voor dat wat heilig is.

Omdat ik menselijk ben en sterfelijk wil het niet zeggen dat liefde beperkt en sterfelijk is.
Omdat liefde zich in en door mij kan openbaren wil het niet zeggen dat ik liefde dan ook kan bezitten, aan mijn wil kan onderwerpen.

Ik houd van mijn medemens en van alle levende wezens.
Omdat ik mens ben zal ik ook kunnen falen in deze liefde maar de liefde faalt zelf nimmer.

Bigbear · 5 July 2010, 17:34

zal ik jou ook eens in een hokje stoppen?

"Ga eens ervaren in plaats van al die lulkoek opschrijven."

5 July 2010, 11:07	#34
Rozenhart Asprirant lid Geregistreerd: 14 June 2010 Berichten: 0	Heilig Heilig betekent heel, zonder tweede. Dat wat heilig is, is niet van deze wereld maar wel in deze wereld. Zoals: liefde, waarheid, genezing, eeuwigheid,... Dat wat heilig is kennen we ook als God. Met 'ik' bedoel ik hier ons denken (de denker en het denken). Ons ik openbaart zich binnen ons menselijk wezen. Beiden zijn beperkt. Het ik is onderworpen aan de fysieke mens en de mens is onderworpen aan het ik. Maar het is meer dat ze Een zijn, zogenaamde body-mind. Dat wat we God noemen of Bewustzijn kan niet worden besmet door ons denken. Kan niet worden aangeraakt (verandert) door ons menszijn. Dat wat heilig is, is niet van deze wereld. Maar dat betekent dan niet dat er sprake is van dualiteit in God of Bewustzijn. Ik ben mens. Ik ben een denkende mens of beter misschien gezegd: een denkend zoogdier. Met ons denken hebben we de wereld veroverd en nu willen we ook God veroveren. We kunnen God niet beperken, vasthouden, ook al kan liefde hier en nu aanwezig zijn in ons hart en wezen. We kunnen de wereld vernietigen door wat we met ons denken hebben uitgevonden maar Bewustzijn zelf, kun je niet vernietigen. Bewustzijn is bewustzijn. Liefde is liefde. Waarheid is waarheid. Heelheid is heelheid. We kunnen er dag en nacht vol van zijn maar nimmer kunnen we beweren het te zijn. Die bewering komt van ons denken. En het denken is niet dat wat niet van deze wereld is en daarom niet heilig. We kunnen een open houding hebben naar dat wat heilig is, zoals we ook een gesloten houding kunnen hebben naar dat wat slecht en verdorven is. We kunnen ons gedragen als monsters maar ook als redelijke zoogdieren. Ons hart kan zich openen voor liefde, omdat het door liefde is aangeraakt. Maar ons denken kan liefde niet uitvinden of bezitten. Ik kan nadenken over de liefde in mijn leven, dat wel. We kunnen nadenken over dat wat heilig is. Maar het heilige is nimmer gelijk onze voorstelling. Je kunt het heilige niet veroveren, het verovert ons. We kunnen vol zijn van dat wat heilig is maar we kunnen er ook leeg van zijn. Dan zijn we horende doof en ziende blind...

5 July 2010, 12:10	#35
Rozenhart Asprirant lid Geregistreerd: 14 June 2010 Berichten: 0	'Kennendheid' Bewustzijn is zijn inhoud. Je bent slaap. Je bent je dromen. Je bent het wakker zijn. Je bent liefde. Je bent woede. Je bent verdriet. Je bent geluk. Je bent pijn. Je bent dus de wereld die je waarneemt. Niets anders. Je bent dus bijvoorbeeld je automatisch, volkomen onbewust handelen. 'Kennen' is zijn, zijn wat je waarneemt. Dus het kennen is niet verschillend, anders dan zijn inhoud. Anders is Kennen: Ik en hetgeen wat ik waarneem. Dan zou je niet automatisch, volslagen onbewust kunnen handelen. Dan kan niemand anders je iets vertellen wat je eigenlijk al niet weet, je weet altijd wat je zegt en gezegd hebt, je weet altijd wat je doet en gedaan hebt. De praktijk is echter anders. Ik ben mijn bewusteloosheid. Mijn bewustzijn neemt alles aan. Ik kan niet zeggen dat ik dit of dat ben, omdat ik alles ben wat ik waarneem. Beweren dat je Bewustzijn zelf bent, is volgens mij stellen dat je iets anders bent dan wat je bewust bent. En dat houdt dan automatisch een conflict in. Ik en de wereld die ik waarneem. De wereld kan niet Bewustzijn vernietigen maar bewustzijn is zijn inhoud. We zijn - op de eerste plaats - mens.

5 July 2010, 14:18	#36
Rozenhart Asprirant lid Geregistreerd: 14 June 2010 Berichten: 0	Realisatie Er valt helemaal niets te Realiseren, mogelijk de enige realisatie. Bewustzijn zelf, kun je niet realiseren, omdat het al Gerealiseerd is. Begrijpen dat je Bewustzijn bent, is volgens mij volstrekte onzin. Wanneer je niet beweert VERLICHT te zijn of te kunnen worden, laat je dat wat wel in de wereld is en niet van de wereld is los. Je laat je denkbeeldige relatie los. Je denken keert zich dan naar wat is, je menszijn. Als iemand zegt: Je bent Bewustzijn. Gaat je denken ernaar op zoek, zo simpel is het. Als iemand tegen je zegt, dat je VERLICHT kunt worden, dan ga je er mogelijk naar op zoek. Zeggen dat je weet wie je bent, buiten dit moment om, is volstrekte lulkoek. Dit moment, is het enige wat telt. ZIJN, is niets anders, dan dit moment. Maar als je denkt, dat alles verdwijnt en verschijnt in jou, leef in een wereld van afgescheidenheid, dualiteit, vervreemding van je menszijn en of mogelijk ook in een uitbuiting van je menszijn, want je bent het immers toch niet. Zeggen dat geluk en ongeluk in jou verschijnen, betekent alleen maar dat je niet hier en nu totaal gelukkig of ongelukkig kunt zijn. Want je houdt een slag om de arm, met je uitspraak, stelling: Ik ben het niet werkelijk, het verschijnt in mij. Hoe kun je iets met je denken realiseren, begrijpen wat het denken zelf niet is? Wie of wat Realiseert dat wat vrij en eeuwig is? Kan het Bewustzijn zichzelf Bewust-zijn? Zie je gedachten, gevoelens, je handelen, je ademhaling, je aanwezig zijn. Niet als Bewustzijn zelf... want dat kan niet. Want bewustzijn is zijn inhoud. Ervaar rechtstreeks dat wat in beweging is. Leef zonder middelpunt. Wees niet bang om totaal hier en nu te zijn, zonder enig verzet. Dit is het begin van vrijheid, een open houding.

5 July 2010, 17:16	#39
Rozenhart Asprirant lid Geregistreerd: 14 June 2010 Berichten: 0	Menszijn Bewustzijn... Nee, menszijn! Ik ben niet altijd bewust. Ik ben niet altijd liefdevol. Ik handel niet altijd volmaakt. Ik ben niet altijd verlicht. Ik ben niet altijd zonder ego. Ik ben niet altijd zonder denken. Als mens ben je een wezen van vlees en bloed, een wezen dat instaat is tot nadenken, ook ben je een wezen met gevoel. Daarnaast spreekt een mens ook over mystieke ervaringen. Het hebben van een BDE en het zien van engelen. Er bestaat een andere kant... De mens is leeg, want er is geen God in hem. Zijn wezen is slechts menselijk. De mens wordt ouder, wordt ziek en sterft uiteindelijk. Angst doet deze leegte vullen met een God, Bewustzijn, Atman, Zelf, Vonk, Licht,... Niet dat er geen Licht bestaat maar deze is alleen geen onderdeel van het menszijn. Ook al kan het Licht aanwezig zijn in de mens, maar dit aanwezig zijn is niets anders dan: Wel in de wereld zijn maar niet van de wereld zijn. Met andere woorden: De mens zelf heeft er geen beschikking over. Verlicht willen worden betekent eigenlijk je menszijn willen ontvluchten. Wanneer je gewoon oog hebt voor bijvoorbeeld verdriet (zonder een theorie er tegenover te stellen: Ik ben Bewustzijn waarin verdriet zich voordoet), zul je jezelf kennen op die manier. Zoals je jezelf ook kunt kennen als liefde, waarheid,... Met andere woorden: Bewustzijn is zijn inhoud. Bewustzijn zelf willen zijn, is jezelf als mens ontvluchten. Zijn, is menszijn. Hier en nu zijn, vertegenwoordigt jou als menselijk wezen. Ik ben mens, een wezen zonder wezen. Daarom kan ik vol zijn, van dat wat niet van deze wereld is, dus vol van dat wat niet vanzelfsprekend aanwezig is, als onderdeel van het menselijk wezen, zoals een pit in een vrucht. Niet alle mensen zijn goed of slecht. De mens kan ziek zijn, kan slecht zijn, maar kan ook veranderen... Zoals dieren vals kunnen zijn en levensgevaarlijk maar ook vriendelijk en behulpzaam. Liefde kan neerdalen op alle levende wezens. Met onze rede kunnen we deze liefde proberen te vatten, dat niet zal lukken. Liefde spreekt door haar aanwezigheid en spreekt niet, door haar afwezigheid. Met onze rede kunnen we haar herinneren en beschrijven maar deze beschrijving is nimmer de liefde zelf. Ja, ons lichaam is ook een tempel en tevens een spiegel, omdat je jezelf behoorlijk kunt tegenkomen, bijvoorbeeld wanneer je ziek bent. Een open houding zorgt ervoor dat we onze medemens niet vergeten en dat we ons niet afsluiten voor dat wat heilig is. Omdat ik menselijk ben en sterfelijk wil het niet zeggen dat liefde beperkt en sterfelijk is. Omdat liefde zich in en door mij kan openbaren wil het niet zeggen dat ik liefde dan ook kan bezitten, aan mijn wil kan onderwerpen. Ik houd van mijn medemens en van alle levende wezens. Omdat ik mens ben zal ik ook kunnen falen in deze liefde maar de liefde faalt zelf nimmer.

5 July 2010, 14:51	#37
Bigbear Asprirant lid Geregistreerd: 27 April 2010 Berichten: 0	ZIJN, is niets anders dan niet bezig zijn met beweren dat iets lulkoek kan zijn.

5 July 2010, 17:34	#40
Bigbear Asprirant lid Geregistreerd: 27 April 2010 Berichten: 0	zal ik jou ook eens in een hokje stoppen? "Ga eens ervaren in plaats van al die lulkoek opschrijven."