De eenheid van het ego

Oorspronkelijk geplaatst door Bassie

Hiermee geef je een signaal al van het gebrekkig onderzoek doen.

Het is gewaarzijn wat zich bewust is van de tegenover hem liggende wereld.
Daarmee komt gewaarzijn ook tot bewust zijn van zichzelf.
Dat is een tweeledig functioneren. Wat kan vastgesteld door te verinnerlijken.

Onderzoeken die het onderzoeken niet waard zijn doe ik uiteraard niet. Ik ga niet onderzoeken of suiker zoet is en of er suiker zit in cola als het suikergehalte er van me niet boeit.

Wanneer je afwijkt van de hier daarvoor geldende begrippen schep je verwarring bij de lezers. Ik wil die verwarring voorkomen en rectificeer de door je gebruikte woorden. Rob bleek al blij als je er een toelichting bijzet, ik ben dat niet.

Gewaarzijn is onpersoonlijk omdat het zichzelf blijft terwijl 'het' waarneemt.
Gewaarzijn betrekt zichzelf niet bij de waarneming.
Het is ego wat betrokken is bij de wereld en er relaties mee aan gaat.
Of wilde je beweren dat je al je hele leven in je eentje op Rottumerplaat woont?
(En zelfs daar zou je een relatie hebben met je omgeving)

Als ik je lees heb je het soms over bewustzijn en dan weer over Bewustzijn. Ik ken het onderscheid wel en doe daar voor mij zelf niet moeilijk over. Maar als je graag hebt dat het de lezers iets verheldert moet je duidelijk zijn. Nu als ik 'ego' lees weet ik wel wat je bedoelt maar je verward de lezer door voor een gekend begrip een ander woord met een verkeerde inhoud te hanteren.
Om kort te gaan Bewustzijn is onveranderlijk en maakt veranderlijkheid mogelijk. Het is niet onpersoonlijk want dat impliceert van alles wat het niet is namelijk iets met persoonlijke kenmerken als 'zich zelf blijven' terwijl 'het zich waarneemt', Bewustzijn doet niets van dat alles.

Het begrip 'bewustzijn' is feitelijk het gehele stelsel van waarnemer, licht en waargenomen object, vorm, verschijnsel. Deze 3 kunnen niet zonder elkaar bestaan.

Waarvoor zou het belangrijk zijn van zoiets kennis te dragen? Je bedrijft er wetenschap mee geen zelfkennis. Dan kun je met andere wetenschappers zoals Guido uitwisselen maar zelfonderzoekers ben je er niet mee van dienst. Ik sta het hier toe maar krijg steeds meer weerzin tegen zulke onzin.

Gewaarzijn en waarnemer is in feite dezelfde positie in 'bewustzijn'. Zonder verschijnselen kan de waarnemer niets waarnemen en ook niet gewaar zijn van zichzelf.

So what?

Met excuus dat ik weer op de stoel van de leraar plaats neem, maar het is soms tranentrekkend wat je schrijft, beste Laurens.

Fijn dat ik je toch nog tot een 'door je erkende' emotie kan verleiden.

Oorspronkelijk geplaatst door Bassie

Ik gebruik het begrip 'luisteren' niet. Ik begrijp wel wat er bedoeld wordt (in de stilte kun je beter horen). Maar luisteren veronderstelt een spreker en een toehoorder. (twee). Het 'luisteren' is niet aan woorden gebonden, het is een mededelende intimiteit waarbij men niet buiten zichzelf treedt. Verenigend.

Waarheid is mededeelzaam, maar kan uit zijn aard niet buiten zichzelf treden.
Waarbij 'zichzelf' al onjuist is.

Het is leuk dat jullie hier wetenschap of wetenswaardigheden die beider interesse hebben uitwisselen maar ga dan naar een daartoe geëigend forum en doe dat niet hier.

[Bassie]

Oorspronkelijk geplaatst door Laurens

Het is leuk dat jullie hier wetenschap of wetenswaardigheden die beider interesse hebben uitwisselen maar ga dan naar een daartoe geëigend forum en doe dat niet hier.

Dit gaat over een niveau van zelfkennis die jouw weten ver voorbij gaat....

Oorspronkelijk geplaatst door Bassie

Dit gaat over een niveau van zelfkennis die jouw weten ver voorbij gaat....

Dat kun je wel zeggen.
Ik rectificeer alleen maar waar je een onjuiste voorspiegelingen van zaken geeft. Voor de rest heeft het niet mijn belangstelling.

[Bassie]

Oorspronkelijk geplaatst door Laurens

Dat kun je wel zeggen.
Ik rectificeer alleen maar waar je een onjuiste voorspiegelingen van zaken geeft. Voor de rest heeft het niet mijn belangstelling.

Ik blijf me er over verbazen zo weinig als je van zelfkennis weet.
Zelfs basale zaken lijken je te ontgaan. Wat kan een overtuiging toch hardnekkig zijn.

[Guido]

Oorspronkelijk geplaatst door Bassie

Hier geldt hetzelfde. Ik heb het ego nodig om te vertalen. Waarmee 'zuiver zien' (wat onpersoonlijk is en geen plaats heeft) zich afspeelt binnen de eenheid van het ego.

Dat is altijd een contradictie. Omdat het ego als eenheid nu eenmaal een plaats en tijd kent.

Het reflectie-ego (ik) is feitelijk gewoon een 'natuurlijke werkzaamheid, maar door de onbewuste aanname voorstellingen van reflectie te zijn, ontstaat er zoiets als een zelfbeeld beleving. Die beleving (Het woord zegt het al.) beïnvloed de gevoels-waarde zodanig dat bijna alle voorstellingen direct een effect hebben op die gevoels-waarde, kortom zo ontstaat emotionele lading. Die emotie lading is het gevoels-ego. Emoties zijn de afscherming van het zelfbeeld.

Gevoel an sich heeft lang niet zo veel variaties als emoties doen voorkomen, het merendeel aan emoties is direct gelinkt aan.. verbeelding.
Gevoel an sich is feitelijk alleen maar gevoelig, en heeft geen enkele behoefte aan al de variaties van emotie, sterker nog, juist door een emotie de vrije loop te geven, zorgt er voor dat het natuurlijke gevoel bevrijd wordt van irritatie en spanning. En het maakt niet uit of dat mooie, lelijke, prettige of vervelende emoties zijn.

Wereldse samenleving ondersteunt die gezamenlijke 'werkelijkheid' beleving op alle mogelijke manieren.

Afijn, even terugkomend op de natuurlijkheid van het reflectie-ego, (ik) maar dan zonder de aanname enig beeld daarvan te zijn. Dat reflectie-ego kan het 'zien niet vertalen, wat het wel kan vertalen is het kijken, maar dan zonder zelfbeeld perceptie en de maakbaarheid van emotie. Dus feitelijk is de uitkomst dan eerder zuiver kijken i.p.v. zuiver 'zien.

[Sam]

Oorspronkelijk geplaatst door Guido

Het reflectie-ego (ik) is feitelijk gewoon een 'natuurlijke werkzaamheid, maar door de onbewuste aanname voorstellingen van reflectie te zijn, ontstaat er zoiets als een zelfbeeld beleving. Die beleving (Het woord zegt het al.) beïnvloed de gevoels-waarde zodanig dat bijna alle voorstellingen direct een effect hebben op die gevoels-waarde, kortom zo ontstaat emotionele lading. Die emotie lading is het gevoels-ego. Emoties zijn de afscherming van het zelfbeeld.

Gevoel an sich heeft lang niet zo veel variaties als emoties doen voorkomen, het merendeel aan emoties is direct gelinkt aan.. verbeelding.
Gevoel an sich is feitelijk alleen maar gevoelig, en heeft geen enkele behoefte aan al de variaties van emotie, sterker nog, juist door een emotie de vrije loop te geven, zorgt er voor dat het natuurlijke gevoel bevrijd wordt van irritatie en spanning. En het maakt niet uit of dat mooie, lelijke, prettige of vervelende emoties zijn.

Wereldse samenleving ondersteunt die gezamenlijke 'werkelijkheid' beleving op alle mogelijke manieren.

Afijn, even terugkomend op de natuurlijkheid van het reflectie-ego, (ik) maar dan zonder de aanname enig beeld daarvan te zijn. Dat reflectie-ego kan het 'zien niet vertalen, wat het wel kan vertalen is het kijken, maar dan zonder zelfbeeld perceptie en de maakbaarheid van emotie. Dus feitelijk is de uitkomst dan eerder zuiver kijken i.p.v. zuiver 'zien.

Kun je het door jouw ervaren verschil tussen 'zien' en 'kijken' uitleggen?

[Guido]

Oorspronkelijk geplaatst door Bassie

Ik gebruik het begrip 'luisteren' niet. Ik begrijp wel wat er bedoeld wordt (in de stilte kun je beter horen). Maar luisteren veronderstelt een spreker en een toehoorder. (twee). Het 'luisteren' is niet aan woorden gebonden, het is een mededelende intimiteit waarbij men niet buiten zichzelf treedt. Verenigend.

Waarheid is mededeelzaam, maar kan uit zijn aard niet buiten zichzelf treden.
Waarbij 'zichzelf' al onjuist is.

Daarom is het voor mij dan ook Luisteren of luisteren.
'Diep Luisteren, heeft niks te maken met empathie wat samengaat met luisteren.
Luisteren is een reflectie gevoeligheid, niet de beelden of gedachte vormen doen er toe, (Laat staan het verhaal) het is de 'leegte bij al dat vertoon wat wordt gehoord of opgemerkt. (Bij wijze van spreken) Luisteren en 'zien zijn voor mij synoniem.

[Bassie]

Oorspronkelijk geplaatst door Guido

Daarom is het voor mij dan ook Luisteren of luisteren.
'Diep Luisteren, heeft niks te maken met empathie wat samengaat met luisteren.
Luisteren is een reflectie gevoeligheid, niet de beelden of gedachte vormen doen er toe, (Laat staan het verhaal) het is de 'leegte bij al dat vertoon wat wordt gehoord of opgemerkt. (Bij wijze van spreken) Luisteren en 'zien zijn voor mij synoniem.

Zien is wat mij betreft het 'zien' van de beelden (inclusief ego) zonder aanwezigheid van welke reflectie dan ook. Dat wat mededelend van aard is wordt ook wel aangeduid als het niet-weten. Maar dat zal iemand die daar niet mee bekend is ook niets zeggen.

[Guido]

Oorspronkelijk geplaatst door Sam

Kun je het door jouw ervaren verschil tussen 'zien' en 'kijken' uitleggen?

'Zien ziet niks en is eigenlijk eerder een gevoeligheid. (Zeer fijn gestemd)
'Zien geeft zicht op kijken, maar kijken geeft geen zicht op 'zien.
'Zien registreert moeiteloos de subjectieve 'gemaaktheid' (Emotie/verbeelding) van het kijken en de natuurlijkheid van dat kijken, natuurlijkheid van kijken heeft geen eigenaar.