We zijn nu definitief gesloten

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Laurens

Oké als ik al een verhaal heb dat ik geloof waarom zou ik dan een ander aannemen is de kwestie?
Een krak is hier bij ons een mislukkeling.
Oké ander verhaal. Alles wat zwak is behoeft een groot ego, oftewel een krachtige vorm van zelfbescherming. Het 'ik' dat heel zwak is behoeft een fanatieke bescherming. Een 'ik' behoeft daarnaast een continue bevestiging van zijn eigen kracht en een machtsbelust ik behoeft macht.

Oke, duidelijk dat je de hele tekst niet gelezen hebt... Hun eigen 'ik' kennen al die mensen, jou inbegrepen zelf niet meer; de mensen kennen zichzelf gewoonweg niet meer, ze zijn totaal vervreemd van zichzelf en van hun eigen intrinsieke 'IK' en dat roept al die vormen van zelfbescherming, fanatieke bescherming, eigen kracht, machts belust en zoveel meer op...

Het 'ik' is een intrinsiek gegeven van de mensen, wiens bestaan je, of je het nu wil of niet zelfs niet kunt ontkennen... Ontken jij dat de mensen ledematen, een mond, een hart... Hebben???
En natuurlijk, na het bestaan van het 'ik' totaal gecorrumpeerd te hebben in de kop van de mensen blijven we nu met de gebakken peren zitten...
En natuurlijk is het nu heel moeilijk om terug te komen bij de oorzaken van al die miserie, daar er nog maar weinig mensen zijn die niet vervreemd zijn van zichzelf...

[Dorje]

Oorspronkelijk geplaatst door Bassie

Realisatie (tot stand brengen) gaat geheel buiten ieder geloof om.

...

Oorspronkelijk geplaatst door Bassie

In jouw geloof om het geloof te ontwijken heb je besloten om maar helemaal niks meer te geloven, maar dat is wederom weer een geloof zoals ik je al heb uitgelegd.

Niets meer geloven is inderdaad ook maar een geloof, het is als atheisme t.o.v. theisme. De atheist gelooft niet in God, ook dat is een geloof, in het niet bestaan van God. Beiden zijn en blijven gelovigen de theist en de atheist. Zolang niet vatsgesteld is dat geen enkel geloof Werkelijkheid heeft, is er niet te ontkomen aan geloof, zoals je dat prima verwoord. Nu nog alles wat geloofd word en wat niet geloofd wordt als niet Werkelijk vaststellen en Realisatie is een feit.

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Laurens

Ook hier prefereer je het geloof in een ander verhaal.
Wat ik echter propageer is onderzoek het waarheidsgehalte van dat alles.

Laurens dat verhaal is het resultaat van jarenlang onderzoek met een waarheidsgehalte dat elke dag opnieuw te aanschouwen valt...

[Dorje]

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Het 'ik', gezuiverd van eeuwenlange verdraaiingen, corruptie, het van zichzelf vervreemdzijn, is misschien wel de enige weg naar inzicht...

Je raakt steeds in de war door het finale, en bent en blijft daarmee overtuigd dat iedereen er op uit is jouw 'ik' te ontnemen. Maar niemand doet dat. Er wordt alleen maar gezegd het tot op het bot te onderzoeken. En ja, daarvoor moet je dat ik niet weggooien, je hebt het nodig voor dat onderzoek, maar sluit het best niet buiten het onderzoek.

Laten we er op houden dat we het finale gewoon laten vallen, dat laat zich op den duur zien of niet. Het komt en blijft er gewoon op aan dat 'ik' en de verhaaltjes die het blijft voortbrengen te onderzoeken, niet weg te kieperen, ok?

Het finale inzicht is gewoon iets wat zo een ik niet voorstellen kan. Maar dat moet je niet geloven, dat moet vastgesteld worden, aanvankelijk vertrekkend van dat ik (de uitkomst van de vaststelling laten we maar best buiten beschouwing).

Het 'ik' eerst gaan zuiveren is ook een weg, de klassiek Boeddhistische weg, daar hebben we het al over gehad, een weg die je maar moet gaan als het niet anders kan, of kan overslaan als je direct kan zien wat de aard van dat 'ik' is.

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Ik ga een verhaaltje vertellen, erger nog een ervaring...

Ik ga het niet lezen.
Ik laat het hier rusten, zoals ik al gezegd heb. Het heeft geen zin meer er nog meer woorden vuil aan te maken.

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Oke, duidelijk dat je de hele tekst niet gelezen hebt... Hun eigen 'ik' kennen al die mensen, jou inbegrepen zelf niet meer; de mensen kennen zichzelf gewoonweg niet meer, ze zijn totaal vervreemd van zichzelf en van hun eigen intrinsieke 'IK' en dat roept al die vormen van zelfbescherming, fanatieke bescherming, eigen kracht, machts belust en zoveel meer op...

Als je zegt mensen zijn vervreemd van hun ware zelf kan ik dat alleen maar beamen. Hun 'ik' niet kennen ligt ook voor de hand want dat ik wat ze denken te zijn bestaat in feite niet. Dus ja dan zit je in een impasse.
Wat is dat 'ik' dan wel dat je de hele dag meedraagt. Dat vraagt een diepgaand onderzoek.

Het 'ik' is een intrinsiek gegeven van de mensen, wiens bestaan je, of je het nu wil of niet zelfs niet kunt ontkennen... Ontken jij dat de mensen ledematen, een mond, een hart... Hebben???

Daar hebben we dat 'ontkennen' weer, niemand hier vraagt je je 'ik' te ontkennen. Gevraagd is dat 'ik' op waarheid te onderzoeken. Dorje heeft het hiervoor precies uitgelegd. Lees je dat wel? Alles heeft een relatieve werkelijkheid, dus ook een mond en en hart hebben.

En natuurlijk, na het bestaan van het 'ik' totaal gecorrumpeerd te hebben in de kop van de mensen blijven we nu met de gebakken peren zitten...
En natuurlijk is het nu heel moeilijk om terug te komen bij de oorzaken van al die miserie, daar er nog maar weinig mensen zijn die niet vervreemd zijn van zichzelf...

Je draait het precies om, met het menen een 'ik' te zijn zitten we met de gebakken peren.

[Bassie]

Oorspronkelijk geplaatst door Dorje

Ofwel is er nog een net iets diepere Realisatie dat je dat zelf zelfs niet bent. Zolang die Realisatie nog niet tot stand is gekomen, kan het enkel als een geloof gepercipieerd worden.

Jij draait het steeds om: "jouw" subjectieve realisatie is die van het subject te zijn dat inderdaad een brug slaat tussen het subjectief zijn en het subjectief worden. Als er dan gewezen wordt op het feit dat deze realisatie nog steeds subjectief is, nog steeds uitgaat van een subject, een zelf, dan ga jij de diepere Realisatie dat je zelfs dat subject niet bent niet vatten en er dus iets van maken dat door iemand geloofd wordt. Dat is het enige wat je er maken van kan, iets anders ken je niet. Zo gaat dat. Daar is inderdaad niet aan te ontkomen zolang het "subject te zijn" nog niet Gerealiseerd is als ook nog een geloof. En dat verklaart waarom je dan al die niet-betrekkelijke termen blijf betrekken op jou als subject, op jou ik, op jouw "ik ben".

Iedere realisatie is subjectief. Meneer A is gerealiseerd (heeft het 'zijn' gerealiseerd) en mevrouw B is niet gerealiseerd. (heeft het 'zijn' niet gerealiseerd). Het 'zijn' kan nooit een geloof zijn omdat het niet zoiets als tijd heeft. Geloven kan alleen over zaken welke zich in de tijd afspelen.

Met dat subjectieve 'zijn' bereikt de mens tevens het universele 'zijn' (Atman).
Doch het is voor meneer A realiteit en voor mevrouw B geloof, ze is immers onwetend van 'zijn'.

Degene die zich Dorje noemt (iemand) gelooft dat er subject noch object is. Zijn geloof houdt ook in dat 'ik ben' niet mag of kan bestaan. Zijn denken kan immers het universele 'ik ben' niet denken. Dus dat je nog gelovige bent valt te billijken. Net zoals voor mij zichtbaar is dat bij de forumbaas het geloof 'ik besta niet' aanwezig is. Waarmee hij ook 'iemand' is, of dat nou ontkent wordt of niet. Er is geen ontkomen aan.

En het is altijd iemand die gelooft, ook al is het op ontkennende wijze.

[Bassie]

Oorspronkelijk geplaatst door Dorje

...

Niets meer geloven is inderdaad ook maar een geloof, het is als atheisme t.o.v. theisme. De atheist gelooft niet in God, ook dat is een geloof, in het niet bestaan van God. Beiden zijn en blijven gelovigen de theist en de atheist. Zolang niet vatsgesteld is dat geen enkel geloof Werkelijkheid heeft, is er niet te ontkomen aan geloof, zoals je dat prima verwoord. Nu nog alles wat geloofd word en wat niet geloofd wordt als niet Werkelijk vaststellen en Realisatie is een feit.

Nee, zo eenvoudig ligt dat niet. Zoals jij het stelt is er iemand die intellectueel bezig is met dat vaststellen. Dat wat Werkelijk is, kan nooit een gedachte zijn. Daarom heb ik het ook altijd over gewaar'zijn. Het 'zijn' is niet waarneembaar en kan ook niet niet gedacht/bedacht worden.

En zolang men bezig is met intellectueel vaststellen ben je in je lichaam en ben je het wordende gewaar. (Je lichaam is wordend)

[Bassie]

En om het 'zijn' gewaar te 'zijn' mag je ook niet wegvallen (dat lees ik wel eens bij je). Als je wegvalt ben je helemaal niks gewaar. Het kan dan ook nooit voortkomen uit een of andere meditatie. Omdat je in dat gewaar'zijn wel de verschijnselen waar dient te nemen. Gewaar'zijn doet zich namelijk tegelijkertijd met het waarnemen van de verschijnselen voor.

Waarmee ook de geheimen van 'bewustzijn' zich openbaren. Je kunt namelijk nooit bewustzijn zijn...... Alleen onwetenden beweren dat ze bewustzijn zijn. Zo herken je mensen die maar wat raden naar zelfkennis.

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Laurens

Als je zegt mensen zijn vervreemd van hun ware zelf kan ik dat alleen maar beamen. Hun 'ik' niet kennen ligt ook voor de hand want dat ik wat ze denken te zijn bestaat in feite niet. Dus ja dan zit je in een impasse.
Wat is dat 'ik' dan wel dat je de hele dag meedraagt. Dat vraagt een diepgaand onderzoek.

Daar hebben we dat 'ontkennen' weer, niemand hier vraagt je je 'ik' te ontkennen. Gevraagd is dat 'ik' op waarheid te onderzoeken. Dorje heeft het hiervoor precies uitgelegd. Lees je dat wel? Alles heeft een relatieve werkelijkheid, dus ook een mond en en hart hebben.

Je draait het precies om, met het menen een 'ik' te zijn zitten we met de gebakken peren.

Oei, ik draai het om, want voor jou en Dorje bestaat het ik niet anders klop jouw laatste zin niet, nl. met het menen een 'ik' te zijn zitten we met de gebakken peren...

Ik zal je zeggen wat het ik vanaf den beginne was, bij de flora totaal onbekend voor het individu zelf, maar iedere bloem, ieder blaadje heeft zijn eigen vorm, zijn eigen grootte, zijn eigen kleur en geur... Geen twee die identiek hetzelfde zijn... en dat 'ik' zat in hun ADN...
Bij de fauna kwam het al meer tot uiting door de werking van iedere soort, waar iedere soort degelijk wist wat het moest doen dank zij zijn ADN opnieuw...
En dan kwam de mens met zijn groeiend verstand die zich zo bewust kon worden van dat 'ik', maar die ook in staat was het gedrag van dat 'ik' aan te passen... Dat groeiend verstand zelf stond maar en staat nog steeds maar in zijn kinderschoenen en heeft evenveel kwaad dan goed gedaan... Ook en vooral ook omdat de mens in al zijn dwaasheid het verkeerd gebruikt heeft... en het blijft verkeerd gebruiken...

Hoe gemakkelijk om dan maar alle fout te gooien op het 'ik', een 'ik' dat juist door de verkeerde werking van de mens, akkoord, die zijn verstand als zijn baas en niet als zijn ondergeschikte beschouwt, totaal ontvreemd is van zichzelf... Zo ontvreemd dat men zichzelf hier op de borst slaat door te beweren dat het niet zou bestaan... Oh neen, zeggen ze dan, je hebt het verkeerd voor, je moet het onderzoeken, maar dan alleen om tot de conclusie te komen dat het er niet is. Kom je tot een andere conclusie dat betekent dat, volgens hen, dat je niet de juiste onderzoeken hebt gedaan of kortweg dat je weigert te onderzoeken...

[Bassie]

Je vraagt je altijd af hoe iemand die beweert niet te bestaan aan iemand anders een ban kan geven. Alleen het geven van een ban wijst al op het voorkomen van 'iemand'.

De moraal? Iemand (!) kan beweren dat hij niet bestaat, zijn daden wijzen op wat anders......