Ego'loos bestaan, kan dat?

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Rob

Hoeveel zijnen zijn er eigenlijk?

Er is uiteindelijk één zijn, Rob; maar de vraag is of dat uiteindelijke ZIJN veranderlijk is of niet.
Dat heeft niets te maken met dat dat ZIJN in iets anders zou veranderen, maar dat ZIJN kan wel degelijk zelf veranderen, want dat ZIJN is en is dus levend en niet dood.

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Ulla

Hans Stolp drukte het in het boek welke ik laatst deelde zo uit: God (Bewustzijn) groeit met de verschijningen die groeien en ont_wikkelen.
Weer in die zin van dat Zelf ervaren. Even vrij vertaald. Hij heeft het zelf iets anders gezegd, maar komt op hetzelfde neer. Als verschijnselen van Bewustzijn zijnde weten wij wat ons drijft. Dus weer die weg naar binnen gaan en luisteren. Onderzoeken zoals het hier wordt genoemd.

Inderdaad de uiteindelijke antwoorden worden steeds in onszelf gevonden; dus onszelf maar niet te vlug als alleen maar storend afschrijven.

[Ulla]

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Inderdaad de uiteindelijke antwoorden worden steeds in onszelf gevonden; dus onszelf maar niet te vlug als alleen maar storend afschrijven.

Je trekt wel erg aparte conclusies.

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Ulla

Je trekt wel erg aparte conclusies.

Hoe dikwijls wordt er hier herhaald dat je aan zelfonderzoek moet doen en dat jij het niet voor mij kunt doen?
Dus het draait in fine toch altijd om het 'ik'.

[Ulla]

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Hoe dikwijls wordt er hier herhaald dat je aan zelfonderzoek moet doen en dat jij het niet voor mij kunt doen?
Dus het draait in fine toch altijd om het 'ik'.

Ik doelde op jezelf niet te vlug als storend ervaren omdat de antwoorden in onszelf liggen. Ik snap de conclusie niet zo goed omdat iets wat stoort toch juist onderzocht wordt?

[Ben]

Oorspronkelijk geplaatst door Ulla

Al het nadenken hierover verdwijnt hier. Een soort van zijn toestand. In het hier en nu te zijn. De momenten van eruit schieten worden steeds schaarser en vallen dan ook op. Het "ik" vervaagt, is er nog wel maar heel erg op de achtergrond, opgenomen in het geheel. Rust, stilte, sereniteit, de stilte spreekt. hahha dat is ook een boektitel.

Blijven bij de herkenning Wat' te zijn laat het Wat' te zijn bewust naar voren komen als 1e natuur, waarbij het kennen wie' te zijn als 2e natuur wordt ervaren.
Als zoeker is er een periode van vasthouden aan de 2e natuur (wie') als ware het de 1e natuur
Met verve worden concepten en visies naar voren gebracht als duidingen naar de werkelijkheid. Niets is minder waar op zeker moment, waneer de herkenning Wat' te zijn een ,klaarheid' is.
Bij waarheidsvinding wordt er niet aan illusies voorbij gegaan, maar worden ze juist binnen de ervaring/beleving verscherpt , om duidelijker te zien' dat het illusies zijn.
Maw, een werkzaamheid die meer en meer oorzakelijk wordt gekend.

[Ulla]

Oorspronkelijk geplaatst door Ben

Blijven bij de herkenning Wat' te zijn laat het Wat' te zijn bewust naar voren komen als 1e natuur, waarbij het kennen wie' te zijn als 2e natuur wordt ervaren.
Als zoeker is er een periode van vasthouden aan de 2e natuur (wie') als ware het de 1e natuur
Met verve worden concepten en visies naar voren gebracht als duidingen naar de werkelijkheid. Niets is minder waar op zeker moment, waneer de herkenning Wat' te zijn een ,klaarheid' is.
Bij waarheidsvinding wordt er niet aan illusies voorbij gegaan, maar worden ze juist binnen de ervaring/beleving verscherpt , om duidelijker te zien' dat het illusies zijn.
Maw, een werkzaamheid die meer en meer oorzakelijk wordt gekend.

Weet niet of ik het wel goed begrijp wat je nu wilt zeggen al dan niet in samenhang en reactie op wat ik schreef.

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Ulla

Ik doelde op jezelf niet te vlug als storend ervaren omdat de antwoorden in onszelf liggen. Ik snap de conclusie niet zo goed omdat iets wat stoort toch juist onderzocht wordt?

Oke, het is alleen 'ik' die het kan verwezenlijken maar daarvoor moet ik stoppen met mij met mijn 'ego' te identificeren want dat 'ego' is enkel gericht op Eigen behoud en vertroebelt daardoor het zicht en/of het contact met het oorspronkelijke Bewustzijn; ook de echte en enige Waarheid genoemd.

[Maria]

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Er is uiteindelijk één zijn, Rob; maar de vraag is of dat uiteindelijke ZIJN veranderlijk is of niet.
Dat heeft niets te maken met dat dat ZIJN in iets anders zou veranderen, maar dat ZIJN kan wel degelijk zelf veranderen, want dat ZIJN is en is dus levend en niet dood.

Het zijn-zelf is volgens mij 1 stap terug, dát het er is, en niet wát het is. Het zijn-zelf verandert dus ook niet zelf, het is de voor-waarde voor de veranderlijkheid. Zoals de voorwaarde voor een rood vlak is dat er niets omheen is, alleen ruimte, want anders kon het niet als rood vlak gezien worden. Zoals de voorwaarde voor een geluid de stilte is. Zijn-zelf is roerloos, rimpelloos, stil.

[Ben]

Oorspronkelijk geplaatst door Ulla

Weet niet of ik het wel goed begrijp wat je nu wilt zeggen al dan niet in samenhang en reactie op wat ik schreef.

Oorspronkelijk geplaatst door Ben

Blijven bij de herkenning Wat' te zijn laat het Wat' te zijn bewust naar voren komen als 1e natuur, waarbij het kennen wie' te zijn als 2e natuur wordt ervaren.

Naarmate je gesetteld raakt als Wat' te zijn, ken je dat primair als 1e grond van je bestaan, en wordt de altijd vermeende 1e grond van je bestaan(lichaam/denken/voelen) als secundair gekend.

Oorspronkelijk geplaatst door Ben

Als zoeker is er een periode van vasthouden aan de 2e natuur (wie') als ware het de 1e natuur
Met verve worden concepten en visies naar voren gebracht als duidingen naar de werkelijkheid. Niets is minder waar op zeker moment, waneer de herkenning Wat' te zijn een ,klaarheid' is.

Zolang niet goed duidelijk is Wat' te zijn bij de ervaring/beleving van de werkelijkheid worden concepten, visies en inzichten met ferme zelfovertuiging naar voren gebracht als zijnde 'bewijzen' dat men weet'. Als dan op gegeven moment wezenlijk helder is Wat' te zijn, dan blijkt de zelfovertuiging zoals die was'' een gigantische zelfoverschatting.

Oorspronkelijk geplaatst door Ben

Bij waarheidsvinding wordt er niet aan illusies voorbij gegaan, maar worden ze juist binnen de ervaring/beleving verscherpt , om duidelijker te zien' dat het illusies zijn.
Maw, een werkzaamheid die meer en meer oorzakelijk wordt gekend.

Bij het op orde van wenselijkheid krijgen m.b.t wie' je bent kun je aan illusies voorbij gaan, door des-interesse of omdat het niets te maken heeft met de doelen die gesteld zijn. Bij waarheidsvinding of,gedegen zelfonderzoek' daarentegen wordt geen enkele illusie uit de weg gegaan, allemaal gaan ze op het hakblok. Er wordt dan niet meer halfslachtig gekeken naar het ilussoire, maar scherp en direct wordt het illusoire gezien'.
Omdat je dan de 'waan' ziet ontstaan kun je er niet meer mee zijn begaan.
I.p.v meegaan met de gevolgen blijf je eenvoudig bij het oorzakelijke.