Wat nu?

[Nadje]

Oorspronkelijk geplaatst door Hans

Dan ben je wat je bent, het zijn kindmechanismes die je toen beschermden, maar nu weerhouden van zijn/weten wat je bent.

Iedereen ontwikkelt in zijn leven zogenaamde afweermechanismen om met bepaalde situaties in zijn leven te dealen. Dat heeft zo zijn functie. Inderdaad een beschermende. Als je volwassen wordt, kom je tot het besef dat je geen bescherming van anderen meer nodig hebt. So far so good.

Maar daarna volgt de onvermijdelijke vraag, wat is het dat bescherming nodig had of nog steeds denkt te hebben? Dan kom je uit bij (je) overtuigingen. Als kind hing je de overtuiging aan van de volwassenen in je omgeving. Dat was je voorbeeld en er was ook geen reden om er vraagtekens bij te zetten. Iedereen deelde die overtuiging immers? En je zou dat misschien bescherming kunnen noemen, omdat wanneer je er wel een afwijkende overtuiging op na zou houden, je dat vermoedelijk op afwijzing en uitsluiting, zou komen te staan.

Dus natuurlijk kun je zeggen ik ben nu volwassen en toen was ik een kind, en ik heb die gevoelens nu niet meer nodig. En in je verleden graven waar die gevoelens vandaan komen, of naar aanleidning waarvan ze zijn ontstaan en waarom je ze nodig had, toen, om je in bepaalde omstandigheden te handhaven of whatever. Allemaal niks mis mee, maar je zou ook ipv de herkomst en de functie van die gevoelens, in een bepaalde periode, namelijk je kindertijd, te onderzoeken, je kunnen richten op de vraag: zijn die gevoelens of gedachten waar? Of zijn ze dat ooit geweest?

Dus niet de vraag naar de functie en het nut van een overtuiging of gevoel, maar rechtstreeks de aard van een overtuiging of gevoel onderzoeken. Want uiteindelijk kun je niet anders dan daar uitkomen. En dus zou je daar ook rechtstreeks naar toe kunnen gaan en de weg met de vraag naar het hoe en het waarom kunnen overslaan. Niet dat dat moet, maar het kan.

[Nadje]

Oorspronkelijk geplaatst door Mihaela

Ik herken wat je zegt, wat betreft dat opborrelen van gedachtes en lijden. En ook al weet ik ook dat ik ze niet ben, slokken ze veel energie op bij mij.

Wat ik wel hieruit begrijp, uit mijn eigen 'gesteldheid' is dat ik begrepen heb hoe het voorstaat met mij, en dat er verdere stappen noodzakelijk zijn als ik tot volledige vrijheid bereid ben.
Eigenlijk is het volgens mij heel simpel, er is iets in mij wat nog niet het leven volledig aan gaat.
Dat nog grondiger leren kennen dus..

Wat is dat wat het leven nog niet volledig wil aangaan? En wat versta je daaronder? Onder het leven volledig aangaan? En wat is dat wat je nog grondiger wilt leren kennen? En hoe doe je dat dan?

[Nadje]

Oorspronkelijk geplaatst door Oneno

Hieruit concludeer (ik), maar (ik) ervaar het ook, dat het alles vanzelf gaat.

Maar toch ervaar ik nog steeds geen bevrijding.

Als alles vanzelf gaat, waarom zou bevrijding dan daarop een uitzondering zijn?

[Nadje]

Oorspronkelijk geplaatst door Hans

Ik zou dit onderzoeken waar het vandaan komt,..op zijn diepst.
Als je daar nog niet helemaal doorheen bent geweest dan is het vinden dat je het niet bent te kunstmatig.

Er is geen andere manier om je ware zelf/dat wat je (wezenlijk) bent, te leren kennen, dan door je gevoelens ten diepste te doorleven. Voor de goede orde, alle gevoelens.

En iedereen die iets anders beweert, is een jokkebrok en weet niet waar ie het over heeft. Dat vind ik ervan.

[Hans]

Oorspronkelijk geplaatst door Nadje

Dus niet de vraag naar de functie en het nut van een overtuiging of gevoel, maar rechtstreeks de aard van een overtuiging of gevoel onderzoeken. Want uiteindelijk kun je niet anders dan daar uitkomen. En dus zou je daar ook rechtstreeks naar toe kunnen gaan en de weg met de vraag naar het hoe en het waarom kunnen overslaan. Niet dat dat moet, maar het kan.

Het kan,...maar meestal pas als je eerst wat gehoe en gewaaromd hebt,.....als je het mechansime ziet en snapt is het steeds makkelijker door te hebben, en hoeft er niet meer elke keer gegraven te worden.

Dat gehoe en gewaarom achteraf misschien niet nodig waren geweest,....tja,....
Maar dat iemand op dag één van zijn zelfonderzoek gelijk gegraaf overslaat en Baron Keterscheet gaat leven geloof ik niet zo in.

[Mihaela]

Oorspronkelijk geplaatst door Hans

Het kan,...maar meestal pas als je eerst wat gehoe en gewaaromd hebt,.....als je het mechansime ziet en snapt is het steeds makkelijker door te hebben, en hoeft er niet meer elke keer gegraven te worden.

Dat gehoe en gewaarom achteraf misschien niet nodig waren geweest,....tja,....
Maar dat iemand op dag één van zijn zelfonderzoek gelijk gegraaf overslaat en Baron Keterscheet gaat leven geloof ik niet zo in.

Ik geloof zelf niet dat er een standaard manier is van hoe men ineens tot realisatie kan komen, of verlichting, of hoe je het ook maar noemt.
Soms zijn er omstandigheden, en men raakt spontaan verlicht, dat geloof ik zeker wel.
Zag laatst zo een klip op youtube, over een vrouw die in de gevangenis ineens door de spanning die daar aanwezig was, een soort van ''spontane ontwaking'' onderging.
Ze gaf vervolgens satsangs(mogelijk zo een klip van Aart)..
Ook E. Tolle vertelde hoe hij vele jaren een soort van depressie had, en zijn ''ontwaken'' ontstond ook zomaar.
Ik weet het niet of hij daarvoor aan zelfonderzoek deed, of zoekend was naar verlichting, maar ik begreep uit zijn introductie van zijn boek die ik gelezen heb, dat hij niet zoekende, of bewust ermee bezig was daarvoor.

Er zijn zo veel manieren, en omstandigheden, en God weet hoe dat in elkaar steekt.
Ook zijn er ook manieren die je dichterbij kunnen brengen, dat zonder twijfel.
Maar ik zie er geen regel in eigenlijk..

Hoe lang ben jij met zelfonderzoek bezig Hans?

[Rennie]

Oorspronkelijk geplaatst door Oneno

Kun je dat verder verhelderen Renoir?

Zoals dat je met meditatie rust en stilte kunt vinden maar zodra je weer terug komt in de wereld deze rust en stilte weer verliest.

[Nadje]

Oorspronkelijk geplaatst door Hans

Het kan,...maar meestal pas als je eerst wat gehoe en gewaaromd hebt,.....als je het mechansime ziet en snapt is het steeds makkelijker door te hebben, en hoeft er niet meer elke keer gegraven te worden.

Dat gehoe en gewaarom achteraf misschien niet nodig waren geweest,....tja,....
Maar dat iemand op dag één van zijn zelfonderzoek gelijk gegraaf overslaat en Baron Keterscheet gaat leven geloof ik niet zo in.

Daar heb je misschien wel een punt. Achteraf kun je een koe in de kont kiek'n, zeggen ze hier. Baron Keterscheet, die ken ik dan weer niet.

[Hans]

Oorspronkelijk geplaatst door Nadje

Daar heb je misschien wel een punt. Achteraf kun je een koe in de kont kiek'n, zeggen ze hier. Baron Keterscheet, die ken ik dan weer niet.

Byron Katie,....