Twee vormen van 'zoeken'

[Rob]

Oorspronkelijk geplaatst door Dorje

Sinds het subject als illusie is vastgesteld ...

Nog maar een keer, Dorje ... wat je zegt is onmogelijk. Hoe zou een subject als illusie kunnen worden vastgesteld? Om vast te stellen of iets een illusie is, is er iets nodig dat dat niet is. En dat, dus dat wat geen illusie is, dat is het subject.

[Guido]

Oorspronkelijk geplaatst door Rob

Om vast te stellen of iets een illusie is, is er iets nodig dat dat niet is. En dat, dus dat wat geen illusie is, dat is het subject.

En dat, dus dat wat geen illusie is, dat is het subjectief vacuüm.

[Rob]

Oorspronkelijk geplaatst door Guido

En dat, dus dat wat geen illusie is, dat is het subjectief vacuüm.

Waarom elke keer een nieuwe naam verzinnen voor iets wat al bekend is? Het is de zelfde vraag als waarom deelnemers hier telkens onder een nieuwe naam gaan deelnemen. En subject - subjectief vacuüm noemen is voornamelijk onduidelijkheid scheppen. Nergens voor nodig, m.i.

[Rob]

Oorspronkelijk geplaatst door Nowee

Ach, tegenwoordig wordt al op Mars gevlogen ... zover liggen wij toch niet uiteen?
De vraag die je stelt "wat is de essentie van wat je bent" is een eindeloze loop waaruit je niet tot een klaar en duidelijk antwoord komt. Je vraagt van twee delen een verklaring te geven van het één door het ander en omgekeerd. Je wil essentie verklaren met het zijn en vervolgens het zijn als een apart iets aan de kant zetten.
De oorsprong van onze taal is in een Indo-Germaanse omgeving tot bloei gekomen. De oorsprong van het woord (de stof van een gedachte) lichaam is "lig en chaam" wat zoveel betekent als "lijf van het zijn", vlees van het zijn. Van oorsprong zagen de mensen zichzelf als een eenheid van zijn onder twee aspecten, namelijk als een stof van vlees en als een stof van geest, van denken, van bewustzijn. In oorsprong wisten de mensen dat er niets anders was dan deze eenheid van zijn en de verklaring die zij zochten was een afdoende verklaring vinden voor de natuur van het zijn.
Het dualisme tussen essentie en existentie is pas enkele honderden jaren oud en is door Descartes als een laatste redmiddel aan de man gebracht om de religie met de opgang van de natuurwetenschappen te verbinden door een radicale scheiding tussen denken en ervaring in te voeren. De strijd tussen monisme en dualisme is nog niet gestreden aangezien nog steeds de vraag wordt gesteld wat nu juist de essentie is van wat ik ben.

Het zien van twee vormen van zoeken is zich ingraven in de strijd om het eigen denken en voorstellen te behouden. Het gedegen zelfonderzoek zoals het hier aangeprezen wordt is een zelfbedrog, een gedachte experiment van het eigen gelijk.

De vraag tenslotte waar het zelfonderzoek zich van bedient is de vraag naar een afdoende verklaring voor de natuur zoals deze is. Wat is natuur, daarover ging het van in het begin. Essentie en existentie als verklaringen zijn uitvindingen om een welbepaalde agenda uit te voeren.
Zelf onderzoeken is uitgaan van de natuur, van de eenheid die natuur is.

Wat ik bedoel met twee planeten is dat ik niet begrijp dat wat je schrijft, in reactie tot wat ik heb geschreven. Ik probeer alleen een vraag te poneren die de mensheid als sinds heugenis bezig houdt.

Maar als ik deze zinnen van je neem:

- "Je wil essentie verklaren met het zijn en vervolgens het zijn als een apart iets aan de kant zetten." -) dan denk ik, hoe kom je er op? Waar haal je dat vandaan?

of

- "Het dualisme tussen essentie en existentie ..." -) dan denk ik, hoe kom je er op? Er is helemaal geen relatie die we zouden kunnen herleiden tot dualisme tussen de begrippen essentie en existentie, en ik heb het daar iig niet over.

Afijn, dat maakt het moeilijk zo niet onmogelijk om op je tekst te reageren. Snap je?

[Guido]

Oorspronkelijk geplaatst door Rob

Waarom elke keer een nieuwe naam verzinnen voor iets wat al bekend is? Het is de zelfde vraag als waarom deelnemers hier telkens onder een nieuwe naam gaan deelnemen. En subject - subjectief vacuüm noemen is voornamelijk onduidelijkheid scheppen. Nergens voor nodig, m.i.

Ik heb er een m.i. een passend begrip voor verzonnen om het in beeld te brengen. Wat onbewogen, onveranderlijk en alomtegenwoordig is, is nog steeds een 'toestand, daarom kan er over gesproken worden en duiding toe zijn.

Oorspronkelijk geplaatst door Dorje

De irritatie moet niet onderzocht worden op zijn aan/afwezigheid, het moet onderzocht worden op Waarheid. Zolang het niet als illusie is vastgesteld blijft het maar komen en gaan, net als ego.

De aanwezigheid van irritatie is. Punt. Er volgt bij constatering ook geen aanleiding of reden om te onderzoeken. Waarheid is het in geen geval. In het kader van gedegen zelfonderzoek kom je tegen waar en wanneer ego in het spel is, na afronding is de vraag niet meer relevant.

Geen speculatie nodig. Sinds het subject als illusie is vastgesteld, doet irritatie zich hier niet meer voor. Het moet gewoon gezien worden voor wat het is: illusie dat zich verwikkeld rond een subjectief ervaren en voor waar gehouden zelf (daardoor kan het zich verwikkelen). Eens dat gezien is er geen grond meer waarop het zich voor kan doen.

Doet lachen zich nog wel voor.
Snap je?
Dit is allemaal gelul natuurlijk.

[Nowee]

Oorspronkelijk geplaatst door Rob

Wat ik bedoel met twee planeten is dat ik niet begrijp dat wat je schrijft, in reactie tot wat ik heb geschreven. Ik probeer alleen een vraag te poneren die de mensheid als sinds heugenis bezig houdt.

Maar als ik deze zinnen van je neem:

- "Je wil essentie verklaren met het zijn en vervolgens het zijn als een apart iets aan de kant zetten." -) dan denk ik, hoe kom je er op? Waar haal je dat vandaan?
of
- "Het dualisme tussen essentie en existentie ..." -) dan denk ik, hoe kom je er op? Er is helemaal geen relatie die we zouden kunnen herleiden tot dualisme tussen de begrippen essentie en existentie, en ik heb het daar iig niet over.

Afijn, dat maakt het moeilijk zo niet onmogelijk om op je tekst te reageren. Snap je?

Is het wel deze moeite waard?
Waar ik op reageer is je uitspraak 'weten wat je in essentie bent". In die uitspraak gebruik je twee begrippen 'essentie ' en zijn, 'existentie'.
Waar ik naar vis(-te) is jouw opvatting van deze begrippen en wat je eigenlijk met die uitspraak op het oog hebt.
Ik vat je uitspraak op als een dualisme, als dat je een onderscheid zag tussen essentie en existentie omdat je beide begrippen in één zin plaats en er daardoor twee zaken mee bedoeld.

Toch bedankt Rob dat je de moeite nam.

Oorspronkelijk geplaatst door Darsho

Iemand die zegt zijn gedegen zelfonderzoek afgerond te hebben noem ik een afgeronde. Ok, dat is een concept dat ik verzin, net zoals jij het concept egoloos verzint.
Egoloos zijn is volgens jou het gevolg van het afronden van deugdelijk gzoz, juist?
Zo ja, hoe kan dan forumlid Rob nog een ego hebben?
Dat schrijft hij duidelijk, zie...

Er zijn verschijnselen zoals hiervoor geschreven over irritatie die optreden waarvan soms nog wordt afgevraagd of het ten gevolge van ego is of gewoon een natuurlijk verschijnsel. Bij meerdere van dit soort verschijnselen kan men zich in den beginnen nog een tijdje afvragen of dit ego georiënteerd is.

Daarnaast rust hier op het verkondigen van het niet hebben van een ego een taboe. Men wil ego's buiten zichzelf soms liever maar niet frustreren.

Is Rob volgens jou iemand die zijn gedegen zelfonderzoek afgerond heeft Laurens?

Waarom zou ik mijn bevindingen hieromtrent met jou delen? Ik heb me over afronding bij anderen nooit nodeloos uitgelaten. Aan waarheid herkenning heb ik in mijn persoonlijke forum omstandigheid meer en ook daar doe ik geen uitspraak (meer) over.

Is ook maar weer hoe je het wilt noemen. Bovenaan aan elk draad staat 'Discussietools; Zoek in deze discussie; Discussie waarderen.
En ik mag niet schrijven over een discussie tussen Laurens en Dorje....

Het is een mogelijkheid van de forumsoftware om een discussie te waarderen, niet iets wat ik er aan heb toegevoegd of belang in stel.

Het gaat om de manier zoals je er mee bezig bent, zoals tegenspraak zoeken en daarop afrekenen. Wat er bijvoorbeeld tegen jou gezegd wordt is helemaal niet algemeen van toepassing of op iemand anders. vergelijkingen gaan mank.

Omdat dat dit verhelderend werkt.
Rob heeft vorm 1 van onderzoek afgerond maar heeft nog zeker een ego schrijft hij. Vandaar gaat hij naar een psych om hem te helpen bij 'zoeken' in vorm 2.

Dat is niet de verheldering die nodig is voor het doen van gedegen zelfonderzoek, het is sensatielust en in jouw geval wordt het gebruikt als stok om iemand mee te slaan wanneer je het oneens over iets bent geworden. Zo'n ontboezeming zou hier gewoon moeten kunnen zonder dat daar veel nadruk op wordt gelegd. Maar jij zorgt er wel voor dat het in de belangstelling blijft.

Ik heb hem daarstraks gevraagd of hij wel zeker weet dat zijn psych egoloos is, want een egoloos iemand is de beste wijze om zicht te krijgen op het eigen functioneren schreef jij eerder. Zie mijn post Egoloze psych is beste wijze voor Rob.

Dat klopt dat ik dat gezegd heb in relatie tot inzicht op het eigen ego. Het lijkt me dat een psycholoog niet bezig is met inzichtelijkheid op eigen ego.

Hoe zit dat met jou Laurens, heb jij nog een ego?
Indien niet kan jij Rob toch helpen zicht krijgen op zijn 2de vorm van 'zoeken', niet?

Ik heb me daar al vaak genoeg over uitgelaten om aan te tonen dat ik van dienst kan zijn bij eenieders eigen ego onderzoek. Dat wordt door ego dan weer uitgelegd als pochen en ontstaat er meer weerstand dan dienstig is. Rob laat zich wel meevoeren in de stroom van zijn ontwikkeling daar sta ik buiten. Waarheidvinding neemt de actie vanzelf over.

Ter afronding van dit bericht van mij nog even over gedane uitspraken vergelijken, ook Bassie, je grote held, dewelke 'het beste is wat dit forum in deze impasse kon overkomen' volgens jou) doet dat.

Bassie is een grote aanwinst voor dit forum, de reden dat ik er nog niet de brui aangeef.

[Peer]

Het is vrij duidelijk waar te nemen of er identificatie met ego is. Als de persoonlijke expressie nog steeds gevat is in een persoonlijk verhaal dat erkenning of aandacht opeist dan is er niets afgerond.

Het weet hebben van een concept als 'weten wat je bent' is dan een schijnconstructie en een extra boost voor ego. Concepten zijn dan als make-up dat het ware gezicht verhult. Als identificatie met ego verminderd/verdwijnt dan is wat overblijft dát wat je bent, maar dat is onkenbaar en zinloos om dat te labelen als wat dan ook.

Rob lijdt aan zijn psyche. Dat kan alleen als er een verhaal is waar hij in gelooft. Dat is niet erg, want zoals hij treffend schrijft als je pijn aan de kies hebt ga je naar een tandarts.

Oorspronkelijk geplaatst door Peer

Het is vrij duidelijk waar te nemen of er identificatie met ego is. Als de persoonlijke expressie nog steeds gevat is in een persoonlijk verhaal dat erkenning of aandacht opeist dan is er niets afgerond.

Dat denk je maar. Wanneer je een leven lang behept bent geweest met ego, daarmee 24 uur op een dag werkt dan heb je beroepsblindheid ontwikkeld voor egowerking. Uitlatingen over afgerond zijn van gedegen zelfonderzoek kunnen logischerwijze niet gedaan worden wanneer je dat nooit van je leven gedaan hebt. Je kunt niet eens zeggen of er sprake is van een mededeling of van aandacht opeisen, zulke uitlatingen zijn gebaseerd op hypothese niet op onderzoek.

Het weet hebben van een concept als 'weten wat je bent' is dan een schijnconstructie en een extra boost voor ego. Concepten zijn dan als make-up dat het ware gezicht verhult. Als identificatie met ego verminderd/verdwijnt dan is wat overblijft dát wat je bent, maar dat is onkenbaar en zinloos om dat te labelen als wat dan ook.

Ook hier weer, zoals overal elders op dit forum, wordt luchtig voortgebouwd op een als waar genomen misplaatste hypothese. Gedegen zelfonderzoek doen ho maar.