De laatste illusie

[Naadje]

Oorspronkelijk geplaatst door Nathan

Het brein is niet wat we, enkel, zijn maar verschijnt wel in ons.

Dat ben ik met je eens, maar het gaat mij nu even om de verantwoordelijkheid. Jij beweert dat wij verantwoordelijk zijn voor onze acties. Maar als je met me eens bent dat het brein verantwoordelijk is voor onze acties en wij niet ons brein zijn, in welk licht moet ik deze opmerking dan bezien?

[Nathan]

Oorspronkelijk geplaatst door Naadje

Dat ben ik met je eens, maar het gaat mij nu even om de verantwoordelijkheid. Jij beweert dat wij verantwoordelijk zijn voor onze acties. Maar als je met me eens bent dat het brein verantwoordelijk is voor onze acties en wij niet ons brein zijn, in welk licht moet ik deze opmerking dan bezien?

Het brein is geen een of ander onafhankelijk wezen, het beinvloedt en wordt ook beinvloedt! Denk maar wanneer je een dreun tegen je kop krijgt. Of niet voldoende eiwitten, suikers en vocht krijgt. Zo is het ook met dictators, zij hebben volgelingen, een volk dat ook hen kan beinvloeden.

Het brein heeft een plek in ons leven.
We zijn verantwoordelijk voor alles wat we waarnemen, in ons manifesteert.
Voorbeeld: Op een dag moet je even op een hummel passen van een jaar of twee en je gaat er een eindje meelopen, bij het oversteken houd je het handje goed vast! Waarom, omdat je je niet verantwoordelijk acht?

Verantwoordelijk zijn is geen een of ander zwaar kruis wat je dient te dragen maar een kant van ons leven. Je moet ook los kunnen laten. Kunnen relativeren.
Maar wanneer ik oversteek met zo'n hummel denkt er geen haar op mijn hoofd om dat te onderschatten. Dat heeft niets te maken met een ego of zoiets. Maar met oprecht denken en voelen.

[Madelief]

Oorspronkelijk geplaatst door Nathan

Dat zogenaamde zelf-bewustzijn is niets anders dan een bepaalde ervaring binnen bewustzijn zelf en is geen werkelijk bestaand zelf of ego. Gewoon iets wat verschijnt.
Dat beeld dat we dan van onszelf hebben is een meer of minder zinvolle zeepbel.
Ik noem die zeepbel geen ego. Want wat ik ben omvat veel meer dan alleen maar gedachten en gevoelens.

Hoe zeg je dat?

Het beeld dat wij van onszelf hebben is meer of minder zinvol?

Nathan het beeld wat wij van onszelf hebben is op geen enkele wijze zinvol.

Ik kan me overigens best voorstellen hoor dat je er graag zinvolheid aan geeft, anders zou je eigen leven zinloos worden en dat kunnen we niet hebben natuurlijk. Geen lovers meer, geen moord en doodslag meer en alles wat daar tussenin en doorheen navigeert, ja we kunnen echt niet zonder.

Mbt tot je eerste zin, daar kan ik het alleen maar mee eens zijn.

[Nathan]

Oorspronkelijk geplaatst door Madelief

Hoe zeg je dat?

Het beeld dat wij van onszelf hebben is meer of minder zinvol?

Nathan het beeld wat wij van onszelf hebben is op geen enkele wijze zinvol.

Ik kan me overigens best voorstellen hoor dat je er graag zinvolheid aan geeft, anders zou je eigen leven zinloos worden en dat kunnen we niet hebben natuurlijk. Geen lovers meer, geen moord en doodslag meer en alles wat daar tussenin en doorheen navigeert, ja we kunnen echt niet zonder.

Mbt tot je eerste zin, daar kan ik het alleen maar mee eens zijn.

Zonder zelfbeeld is er geen zelf-herinering, dus geen correctie mogelijk vanuit het geheugen.
Voorbeeld: Een wijze man uit India ging wandelen in de natuur. Hij was zo leeg, vol van de natuur dat het zo zou zijn dat ie niet meer terug zou keren. Vanuit zijn herinnering keerde hij toch dan terug naar huis om weer lezingen te gaan geven.

Je kunt je ook alleen maar je geld en je bezittingen herinneren. Hahaha.

[Nathan]

Kunnen we leven zonder een zelfbeeld?
Ja, maar niet continu.
Het is heerlijk om leeg te zijn aan jezelf. Zonder gedachten te zijn over wie en wat je bent.
Sommige mensen beweren dat het zelfbeeld ons ego is. Daar ben ik het dan absoluut niet mee eens.
Twijfel gerust aan je gedachten en gevoelens.

Ook wordt er gezegd dat je je kunt hechten aan je zelfbeeld en dat dat dan het ego is. Ook daar ben ik het niet mee eens.

Door je zelfbeeld het ego te noemen, daarin te geloven, geef je juist aan het zelfbeeld een negatieve lading. Terwijl het zelfbeeld van nature gewoon functioneel is.
Zonder beeld van mijn doen en laten, zou ik wel eens kunnen vergeten dat ik het gas aan heb gedaan. Dat ik mijn kinderen van school moet halen. Et cetera.
Natuurlijk ben ik dat beeld niet maar zegt het wel iets over mij.

[Nathan]

Het zelf is geen afgescheiden zelf maar gewoon jouw aanwezigheid. In het hier en nu zijn is geen ander zelf te lokaliseren.
Gedachtes volgen elkaar op, net als je handelingen. Je kunt leren van wat zich voltrekt. Het zelf leert van zichzelf. Je bent leerling en leraar tegelijkertijd.
Ieder idee over nog een ik (ego) is volkomen onjuist.
Er is slechts sprake van Een geest, Een bewustzijn.

[Nathan]

Alles is goed.
Alles is zoals het is.
Maar dat wil niet zeggen dat bepaalde zaken niet kunnen veranderen.
We hoeven nergens speciaal verantwoordelijkheid voor te nemen, want wanneer je gevoelig bent verlopen de dingen spontaan.
Ik ben die ik ben.
Jij bent zoals je bent.
Wanneer je ergens niet mee eens bent, doe er dan wat aan. Of ga in vrede verder. Gebruik het zogenaamde ego niet als excuus.

Niemand handelt vanuit zijn ego maar vanuit domheid of inzicht. Zelfs een 'Boeddha' kan zich vergissen.
Leer, leer van jezelf.

Er is innerlijk niemand die je tegenhoudt of ergens toedwingt, zulke ideeen berusten op een illusie.
Je kunt winst maken en verlies, je kunt wijs handelen en oliedom. Zulke zaken spreken voorzich.
Kies je enkel voor jezelf, dan zul je daarvoor ook de vruchten plukken. Het is jouw leven, jouw weg, het bestaan van een ego in jouzelf is onzin, er is niemand anders verantwoordelijk dan jijzelf. Hahaha.

[Nathan]

[Nathan]

Een dialoog...

Leerling: Ik heb last van mijn ego.
Leraar: Waar zit dat ego dan?
Leerling: In mezelf.
Leraar: Wat doet het dan?
Leerling: Het valt me lastig met bepaalde gedachten en gevoelens.
Leraar: Zijn die dan niet gewoon van jezelf?
Leerling: Nee, want ik wil die gedachtes en gevoelens niet.
Leraar: Maar misschien oogst je nu wat je ooit hebt gezaaid.
Leerling: (stilte.)
Leraar: Kijk er maar gewoon naar.
Leerling: Zal ik doen.

Twee weken later...
Leraar: En nog last ergens van?
Leerling: Nee, maar het is wel erg leeg nu...
Leraar: Goed zo. Hahaha.

[Naadje]

Oorspronkelijk geplaatst door Nathan

Het brein heeft een plek in ons leven.
We zijn verantwoordelijk voor alles wat we waarnemen, in ons manifesteert.
Voorbeeld: Op een dag moet je even op een hummel passen van een jaar of twee en je gaat er een eindje meelopen, bij het oversteken houd je het handje goed vast! Waarom, omdat je je niet verantwoordelijk acht?

Ik kan me wel verantwoordelijk voelen, maar ben ik het daarmee ook? Stel uitgaande van jouw voorbeeld, ik wil oversteken met de hummel, hou zijn handje goed vast, maar plotseling achter mij schiet iemand een rotje af, ik schrik, kijk achterom en de hummel rukt zich los uit mijn hand en steekt pardoes de straat over en komt onder de auto. Ben ik dan nog steeds verantwoordelijk?