Klik ik ben verlicht

[Rennie]

Oorspronkelijk geplaatst door Looro

Ik krijg het nog net bijgelezen, al deze verschillende draadjes die over hetzelfde gaan. Ik blijf een geënteresseerde lezer en verneem voor de meer dan duizendste keer dat er geen 'iemand' is. Dat mag niet zomaar aangenomen worden, noch mag het een geloofsbelijdenis zijn. Het is pas werkelijkheid als het zo gezien en zo geweten wordt dat er geen 'iemand' is.

Doorheen welke fasen gaat het zelfonderzoek om in de werkelijkheid van dat weten te komen? Wat is er nodig om dat anders-zien te beleven?

Correct het moet je eigen ervaring worden dat er niet een 'iemand' is en het proces van gedegen zelfonderzoek en waarheidvinding is hier in den beginne en nadien nog vele malen herhaald, uitgebreid beschreven.

Het begint er mee iedere aanname op waarheid te onderzoeken en daarbij alles wat er wordt ontdekt in dat onderzoek mee te nemen. De persoon mag niet het uitgangspunt worden maar behoort onderdeel te zijn van dat gedegen zelfonderzoek.

Het is door mij al erg lang geleden gedaan en toen ik dit forum begon kon ik beter verwoorden hoe het in zijn werk is gegaan dan nu. Ik ben al te lang alleen maar bezig om de belemmeringen van het doen van dat onderzoek weg te nemen dan dat ik daar echt inhoudelijk mee bezig ben geweest.

Tegenwoordig wijs ik op de mogelijkheid van gedachteonderzoek die door Byron Katie wordt gepropageerd. Mijn man houdt niet van mij is dat waar, is een heel goed begin. Het gaat er om dat gedachten geen vaste vorm aannemen maar dat over alles wat voor zeker wordt genomen getwijfeld wordt en iedere nieuw door jou zelf gevormde gedachte evengoed waar (c.q. onwaar) zou kunnen zijn. Dat mag ook met gedachten die anderen aandragen maar daartegen verzet het ego zich nogal. Zoals je op dit forum zo her en der kunt waarnemen staat alles wat hier gebeurt er wel zo ongeveer lijnrecht tegenover.

[Rennie]

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Als men verlicht is, is men opgegaan in het geheel en is er geen ego meer dat meespeelt; dus het zal zeker niet het ego zijn, toch niet een ego zoals u het beschrijft, dat iemand zal aanraden om verlicht te worden, want het zou zichzelf uitschakelen; want een verlicht ego bestaat niet.

Je bindt het paard desnoods achter de wagen om het in je betoog gepast te krijgen zie ik. Het is allereerst niet per se een inspanning uitgaande van een persoon zoiets te doen en ten tweede niet een aanbeveling om iets geweldigs (verlicht) te worden. Dat is de wijze zoals ego dat ziet, bewustzijn heeft dan wel geen voorkeur het ontmoet toch graag de verbondenheid in het unanieme onverdeelde ZELF zo zul je gaandeweg ontdekken.

[Ulla]

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Als men verlicht is, is men opgegaan in het geheel en is er geen ego meer dat meespeelt; dus het zal zeker niet het ego zijn, toch niet een ego zoals u het beschrijft, dat iemand zal aanraden om verlicht te worden, want het zou zichzelf uitschakelen; want een verlicht ego bestaat niet.

Dat zou ik nu juist willen onderzoeken. Ego welke doorzien is hoeft niet meer weg te zijn. Eerder doorzichtig/doorschijnend. Je eigen belangen behartigen in onze wereld hoe subtiel ook heeft voor mijn gevoel nog steeds een soort van enig ik besef nodig. Alleen niet meer dan nodig. Maar misschien vergis ik mij ook en gaat dan alles vanzelf? Ik ben er (nog) niet over uit en ook heb ik het vermoeden dat dan ook niet meer zo belangrijk is.

[Ben]

Oorspronkelijk geplaatst door Renoir

Je haalt er weer van alles bij dat ontzenuwd moet worden. In een land als India, waar alles op het gebied van spiritualiteit uit de kast is gehaald doorheen de geschiedenis en z'n eeuwenoude traditie op dat gebied, blijkt het onmiddellijk zien toch een grote zeldzaamheid. Niet voor niets zijn er vele (ook hier bekende) Indiase leraren opgestaan om de leer via de weg van advaita te onderwijzen. Het is dan ook niet zomaar een weg, het is een gedegen door en door beproefde weg.

Ik vindt het nogal irritant te horen dat er gezegd wordt dat iedere weg die je past de goede weg is, dat kan namelijk onmogelijk zo zijn. Daarvoor is het nodig kennis te dragen van het ego. Echter wat weinig in de traditie wordt gehoord is dat ego in de weg zit en toch uit eigen gedegen onderzoek bleek dat dat ego de hoofdoorzaak is. Ook bleek nog dat ego het eigen onderzoek traineert en verhinderd, hetgeen logisch is want ego is hetgeen vanuit zichzelf in de weg zit en zal niet meewerken zichzelf op te ruimen. Kortom als de weg je past dan past die ego en dat is nou net de verkeerde raadgever voor het bepalen van de goede weg.

En ja natuurlijk wil ego iets hebben en als dat verlichting is dan wil ie dat bereiken. Dat maakt voor het gedegen zelfonderzoek echter totaal niets uit want ego keert zich er tegen en haakt vanzelf weer af. Echter iemand die kost wat kost wil weten 'wat' hij is zet door en ontdekt gaandeweg vanzelf dat er voor ego niets te halen valt en gaat niettemin toch door.

Ik hoop dat je dit inziet want anders zie je niet dat je een verkeerde conclusie trekt 'dat er niets gedaan kan worden'. Er is niets te halen voor ego maar er kan naar het zijn van Bewustzijn toegewerkt worden door waarheidvinding. Ik heb het al zo vaak uitgelegd maar steeds ontgaat je dat. Weten wat je bent is hetzelfde als weten wat je niet bent dus is waarheidvinding een eliminatieproces van al hetgeen je niet bent om bij datgene uit te komen wat je uiteindelijk blijkt wel te zijn. Als het zoals je zo vaak hoort 'dat de boodschap simpel is' moet gaan zo simpel is het. Wat niet simpel is is al dat geredeneer over al de verschijnselen daaromheen die steeds breed uitgemeten moeten worden en die in de zin van waarheidvinding ten principale al niet eens waar zijn, er om heen. Dat maakt het hele verhaal ondoorzichtig, moeilijk, mistig en niet in staat jou te bereiken.

Er is een eenduidig antwoord, er kan wel degelijk wat gedaan worden, weliswaar niet voor een persoon die iets wil bereiken maar dat is een tweede.

En opnieuw maak je een grote denkfout 'zo lang er geloof is in de illusie een ander te kunnen helpen, is er sprake van de eigen haan victorie te laten kraaien.'. Ik zal uitleggen waarom. Er is geloof in een bestaand 'ik' en dat geloof voert de boventoon op alles wat er daarna volgt. Je leeft door je geloof in 'ik' al in de illusie. Je kunt niet bij de illusie beginnen en het 'ik' overslaan. Feitelijk leef je dus door je geloof in 'ik' al in de illusie en in die illusie ben je te helpen naar het zijn van een 'niet ik' oftewel Bewustzijn. De tweede stelling 'het geloof een ander te kunnen helpen is de eigen haan victorie laten kraaien' kan het geval zijn wanneer je zit in het geloof in 'ik', een 'niet ik' of Bewustzijn heeft geen eigen haan.

Ik heb de neiging om het met de laatste zin eens te zijn omdat het gaat over 'zonder belang te hechten', een 'niet ik' heeft namelijk geen belang dus dan gaat dat vanzelf. Maar hoe weet je of je te maken hebt met een 'niet ik' of in het andere geval met een ego? Als je het gedegen zelfonderzoek niet gedaan hebt ken je ego niet en ken je zijn streken niet dat het altijd en alleen maar voor zijn eigen belang aan het opkomen is. Zelfs het goede doen voor een ander is egostuff om het ego daar wel bij te laten vinden.

Het is een lang verhaal geworden, niet omdat de boodschap nou zo vreselijk ingewikkeld is, nee de boodschap blijft als vanouds doodsimpel. De moeilijkheid zit altijd en eeuwig in het anderen van hun misvattingen, ideeën en overtuigingen, die niet kloppen, af te helpen.

Duidelijk stuk tekst Renoir.
Ik vind jou hier heel kundig aangeven hoe de intentie het beste kan zijn voor een gedegen 'zelf'onderzoek.

Maar het is ook goed mogelijk dat het benadrukken van de juiste intentie de lezer juist in het harnas zet, het mag er dan op lijken dat er aan van alles voldaan moet worden alvorens ontvankelijk te kunnen zijn voor de juiste intentie van een van 'binnen' uit?

[Vagebond]

Oorspronkelijk geplaatst door Renoir

Als je een mop vertelt begin je dan ook bij de clou?

Jij in elk geval wel zo blijkt al gelijk uit je eerste bericht in dit topic.

Het mag een mop genoemd worden dat jij je eigen schrijven niet herkent via de kort en bondige samenvatting van Juul.

[Looro]

Oorspronkelijk geplaatst door Renoir

Correct het moet je eigen ervaring worden dat er niet een 'iemand' is en het proces van gedegen zelfonderzoek en waarheidvinding is hier in den beginne en nadien nog vele malen herhaald, uitgebreid beschreven.

Het begint er mee iedere aanname op waarheid te onderzoeken en daarbij alles wat er wordt ontdekt in dat onderzoek mee te nemen. De persoon mag niet het uitgangspunt worden maar behoort onderdeel te zijn van dat gedegen zelfonderzoek.

Dat begin, de persoon onderdeel maken, is hét heikele punt. Is er een algemene geldende reden om zelfonderzoek aan te vatten? Is er een noodzaak daartoe om er een oproep om te lanceren?
En wat is dat maken wat omschreven wordt als 'de persoon onderdeel maken' of 'er is niet een iemand'?
In de quote hieronder ga je het werk omschrijven om via de gedachten de ervaringen van de werkelijkheid in vraag te stellen. Door het werk van het zelfonderzoek en door niets anders ontstaat de ervaring van 'dat is niet de persoon die ik aannam, die ik dacht te zijn.'
Dat niet-zijn stelt het niet waarneembare voor, het spirituele 'wat louter is'. Tussen het waarneembare en het onwaarneembare staat het 'niet'.

Oorspronkelijk geplaatst door Renoir

Het is door mij al erg lang geleden gedaan en toen ik dit forum begon kon ik beter verwoorden hoe het in zijn werk is gegaan dan nu. Ik ben al te lang alleen maar bezig om de belemmeringen van het doen van dat onderzoek weg te nemen dan dat ik daar echt inhoudelijk mee bezig ben geweest.

Tegenwoordig wijs ik op de mogelijkheid van gedachteonderzoek die door Byron Katie wordt gepropageerd. 'Mijn man houdt niet van mij is dat waar, is een heel goed begin'. Het gaat er om dat gedachten geen vaste vorm aannemen maar dat over alles wat voor zeker wordt genomen getwijfeld wordt en iedere nieuw door jou zelf gevormde gedachte evengoed waar (c.q. onwaar) zou kunnen zijn. Dat mag ook met gedachten die anderen aandragen maar daartegen verzet het ego zich nogal. Zoals je op dit forum zo her en der kunt waarnemen staat alles wat hier gebeurt er wel zo ongeveer lijnrecht tegenover.

Zo gaat het zelfonderzoek in zijn werk. Mag ik 'wat geen vaste vorm aanneemt' begrijpen als goede eigenschappen en wat ik voor zekerheid en vaststaand aanneem als de kwade eigenschappen van 'wie ik ben'?
Door het verzamelen van goede eigenschappen ontstaat er een basis waarop het spirituele en onwaarneembare tot uiting komt als 'Er is geen andere dan de Naam.
Zelfonderzoek is dan het herstel van de communicatie tussen vaten die volledig gescheiden zijn en tegelijk als ondeelbaar ervaren worden.

[Ben]

Bij gedegen zelfonderzoek blijken de vragen gebaseerd op ongenoegen en de antwoorden een maskeren van dat ongenoegen. De vragen en antwoorden kunnen dus nooit tonen wat' te zijn. Het ogenschijnlijke ongenoegen wil zich graag profileren juist en alleen om zich meer en meer te kunnen bekwamen in het maskeren?

[Looro]

Oorspronkelijk geplaatst door Ben

Bij gedegen zelfonderzoek blijken de vragen gebaseerd op ongenoegen en de antwoorden een maskeren van dat ongenoegen. De vragen en antwoorden kunnen dus nooit tonen wat' te zijn. Het ogenschijnlijke ongenoegen wil zich graag profileren juist en alleen om zich meer en meer te kunnen bekwamen in het maskeren?

Wanneer het ongenoegen ogenschijnlijk is, dan is dat al een drogreden alvoor je aan zelfonderzoek begint? De rest van vragen en antwoorden blijft dan ook in het ego steken. Wat is de echte reden om aan zelfonderzoek te doen?

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Ulla

Dat zou ik nu juist willen onderzoeken. Ego welke doorzien is hoeft niet meer weg te zijn. Eerder doorzichtig/doorschijnend. Je eigen belangen behartigen in onze wereld hoe subtiel ook heeft voor mijn gevoel nog steeds een soort van enig ik besef nodig. Alleen niet meer dan nodig. Maar misschien vergis ik mij ook en gaat dan alles vanzelf? Ik ben er (nog) niet over uit en ook heb ik het vermoeden dat dan ook niet meer zo belangrijk is.

Kom mij niet vertellen dat je in de buitenwereld zonder je ego kan leven, gespeeld of niet, doorzien of niet, of je zult overal op de laatste plaats staan en ze zullen overal de boterham uit je mond eten.
Men spreekt hier over verlichting alsof het iets is dat men maar moet willen en men is er; duizenden doden zul je sterven; alles wat ook maar enigszins wereldlijk van belang is zul je moeten afstoten; je zult je moeten afsnijden van je Eigen familie want ieder wezen zal voor jou van hetzelfde belang zijn...
En kom mij zeker niet zeggen dat 'verlichting' een ego-verhaal zou zijn om zich belangrijk te voelen, want in verlichting bestaan geen ego's meer.

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Ben

Bij gedegen zelfonderzoek blijken de vragen gebaseerd op ongenoegen en de antwoorden een maskeren van dat ongenoegen. De vragen en antwoorden kunnen dus nooit tonen wat' te zijn. Het ogenschijnlijke ongenoegen wil zich graag profileren juist en alleen om zich meer en meer te kunnen bekwamen in het maskeren?

Duidelijk dat jullie geen enkel maar dan ook geen enkel vertrouwen hebben in het kunnen van de mensen; mijn ego krijgt op zijn donder als het mij weer eens bedrogen zou hebben; maar weet dat dat minder en minder gebeurt; dat is vooruitgang, scherper en scherper kijken, meer en meer overal de waarheid in ontdekken, ook in zichzelf en zeker zich niet in de luren laten leggen door om het even wie en zeker niet door mooipraters die denken dat ze het recht hebben om je eens te komen zeggen hoe het moet, want zij zouden zogezegd DE WAARHEID ontdekt hebben.