Rechtvaardigheidsgevoel

[Ulla]

Oorspronkelijk geplaatst door Nadje

Nou Ulla, die excuses houden voor jou (in algemene zin) een rechtvaardiging in voor wat je doet of zegt. Het gaat er ogenschijnlijk om of je het uiteindelijk voor jezelf kunt rechtvaardigen. Je kunt iedereen wel belazeren, maar kun je jezelf recht aan kijken in de spiegel? Kun je met jezelf door 1 deur? Daar komt het uiteindelijk op neer, is mijn ervaring. En dat in interactie met de ander(en). Voor rechtvaardiging kun je ook acceptatie of aanvaarding lezen.

Kan het zijn dat je iets leest wat ik niet bedoeld heb? En/of dat ik het dusdanig onduidelijk heb gezegd? Ik begrijp je antwoord namelijk niet helemaal.

Ik bedoel voor mijn gevoel bij benadering hetzelfde, wat jij hier zegt.
Met een nuanceverschil.

Dat ook het moeten rechtvaardigen een soort van excuus is, die je niet nodig meer hebt als je geen verhaal meer hoeft te verzinnen toch waarom je iets het hebt gedaan? Je handelt bv. vanuit noodweer zonder zelfs dat je achteraf de behoefte voelt om je te moeten rechtvaardigen.

Omdat de situatie gewoon zo was als die was en je vanuit een natuurlijk geweten/instinct bv. handelt. Zonder na te denken en zonder met opzet iemand schade te willen berokkenen. Wat eventueel dan toch gebeurt.

Op het moment dat je die behoefte wel voelt zou je je misschien kunnen afvragen waarom. En of je handelswijze wel zo natuurlijk en nodig was.

[Nadje]

Oorspronkelijk geplaatst door Ulla

Kan het zijn dat je iets leest wat ik niet bedoeld heb? En/of dat ik het dusdanig onduidelijk heb gezegd? Ik begrijp je antwoord namelijk niet helemaal.

Ik bedoel voor mijn gevoel bij benadering hetzelfde, wat jij hier zegt.
Met een nuanceverschil.

Dat ook het moeten rechtvaardigen een soort van excuus is, die je niet nodig meer hebt als je geen verhaal meer hoeft te verzinnen toch waarom je iets het hebt gedaan? Je handelt bv. vanuit noodweer zonder zelfs dat je achteraf de behoefte voelt om je te moeten rechtvaardigen.

Omdat de situatie gewoon zo was als die was en je vanuit een natuurlijk geweten/instinct bv. handelt. Zonder na te denken en zonder met opzet iemand schade te willen berokkenen. Wat eventueel dan toch gebeurt.

Op het moment dat je die behoefte wel voelt zou je je misschien kunnen afvragen waarom. En of je handelswijze wel zo natuurlijk en nodig was.

In mijn ervaring is het zo dat ik wel heel spontaan kan handelen, maar dat dat los staat van de hele denkmachine, die ongeacht wat ook, toch wel zijn hele proces in werking zet. Denken heeft nu eenmaal een enorme behoefte aan verklaren, uitleggen, verantwoorden, rechtvaardigen, analyseren. Dat is de aard van het denken. Ik vraag me niet meer af waarom dat zo is. Ik kan constateren dat het zo is. En dus doe ik het er maar mee. Zoiets.