Gesprek over non dualiteit ...

[Dorje]

Oorspronkelijk geplaatst door habbuthabnot

Ja, dat vraag ik mezelf ook regelmatig af.

Oef, er is nog hoop!

[habbuthabnot]

Oorspronkelijk geplaatst door Dorje

Oef, er is nog hoop!

Dorje!

Goed te zien dat je zo betrokken bent...!

[Dorje]

Oorspronkelijk geplaatst door habbuthabnot

Dorje!
Goed te zien dat je zo betrokken bent...!

Altijd!

Als ik een illusie ben, dan jij ook, dus moeten we hier samen zien uit te geraken.
Mijn betrokkenheid bij jou is dus louter een betrokkenheid bij mezelf.
Zo kun je het ook zien, natuurlijk.

[habbuthabnot]

Oorspronkelijk geplaatst door Dorje

Altijd!

Als ik een illusie ben, dan jij ook, dus moeten we hier samen zien uit te geraken.
Mijn betrokkenheid bij jou is dus louter een betrokkenheid bij mezelf.
Zo kun je het ook zien, natuurlijk.

....nou, vanuit mijn perspectief is dat dan toch een kleine teleurstelling....

[Dorje]

Oorspronkelijk geplaatst door habbuthabnot

....nou, vanuit mijn perspectief is dat dan toch een kleine teleurstelling....

Ach, ook dat perspectief is maar denkbeeldig, maak je niet druk. ;)

[Looro]

Oorspronkelijk geplaatst door Dorje

Als de gedegen onderzoeker aanwijst dat een andere onderzoeker zijn gedegen onderzoek mislukt, wat is hier dan het subject dat eigenlijk onderzocht dient te worden door die eerste onderzoeker in zijn gedegen zelfonderzoek?

Of laat ik de vraag anders stellen: Wie of wat is het die of dat aanwijst dat een andere onderzoeker zijn gedegen onderzoek mislukt is?

En als je het antwoord hierop weet, is dat dan niet wat doorzien moet worden als denkbeeldig, in plaats vanuit dit (denkbeeldig) iets of iemand te menen te doorzien waar het voor die ander mislukt?

Ik ben dat van gedegen zelfonderzoek en aanwijs wat gedegen zelfonderzoek is.
Ik ben dat als ander begin en van dat ander begin wijs ik aan.
In die zin is er geen gedegen zelfonderzoeker maar is er gedegen zelfonderzoek als beschikbaarheid zonder voorwaarden.

Het subject is het onderwerp (hier de gedegen zelfonderzoeker).
Het subject wordt niet onderzocht maar is doorzien als denkbeeldigheid.
Door het niet terugkoppelen naar de persoon is het gedegen zelfonderzoek als dat van onmiddellijkheid. Het doorzien van denkbeeldigheid is het verwerken van onmiddellijkheid als zijn van gedegen zelfonderzoek.

Wat doorzien wordt in gedegen zelfonderzoek is de persoon ?n het verwerken van onmiddellijkheid van bewustzijn.
Daarmee is een ander begin van beschikbaarheid zonder voorwaarden.
Ik ben dat.

[Dorje]

Oorspronkelijk geplaatst door Looro

... en aanwijs wat gedegen zelfonderzoek is.

Daar kan niemand naast kijken.

Oorspronkelijk geplaatst door Looro

Het subject is het onderwerp (hier de gedegen zelfonderzoeker).
Het subject wordt niet onderzocht maar is doorzien als denkbeeldigheid.

Akkoord.

Oorspronkelijk geplaatst door Looro

Door het niet terugkoppelen naar de persoon is het gedegen zelfonderzoek als dat van onmiddellijkheid. Het doorzien van denkbeeldigheid is het verwerken van onmiddellijkheid als zijn van gedegen zelfonderzoek.

Het doorzien van denkbeeldigheid, leidt niet automatisch naar het niet terugkoppelen, het doorzien van denkbeeldigheid kan een subtiel nieuw soort van identiteit doen ontstaan, een subtiele, haast niet merkbare terugkoppeling naar een soort van onpersoonlijke identiteit, maar wel degelijk een identiteit. Symptoom hiervan is zich uitdrukken in onpersoonlijke taal en het nihiliseren van elke persoonlijke uitspraak gedaan door anderen. Terwijl elke persoonlijke uitspraak ook Dat is. DAT dat zich uitdrukt in denkbeeldigheid, in persoon. Er is dan ook geen probleem met persoonlijke uitdrukking, zelfs niet met persoonlijke beleving, het probleem is altijd de identificatie. Het doorzien van denkbeeldigheid heeft tot doel de identificatie met het persoonlijke te doorzien, niet om het te nihiliseren. Eens dit is doorzien kan persoon gewoon persoon zijn, de niet terugkoppeling naar de persoon bestaat er in de niet heridentificatie er mee (of bijna niet meer, want zelfs Maharaj gaf op het einde van zijn leven regelmatig toe dat die identificatie er van tijd tot tijd nog steeds was en blijft, tot de persoon echt ten einde komt door de dood), maar de wijze ziet bijna gelijktijdig dat ook deze identificatie denkbeeldig is, dus is er niet door bepaald, is er niet van afhankelijk, dat is bevrijding.
Aanwijzen dat een ander de terugkoppeling maakt naar persoon door het zich uitdrukken als persoon te gaan zien als een bewijs van deze terugkoppeling is geen blijk van zelf vrij zijn van identiteit, maar kan juist een bekrachtiging zijn, een instandhouden van deze onpersoonlijke identiteit. Identiteit zoekt altijd bekrachtiging, een onpersoonlijke identiteit kan dit niet meer vinden in zichzelf en vindt dit dus in de ander. Het ontmaskeren van de ander is dus het maskeren van die nieuwe subtiele identiteit. Vandaar dat het uitermate belangrijk is een meester te hebben, die dit kan doorzien, want dit zelf doorzien is haast onmogelijk, zelfs niet met het beste en diepste gedegen zelfonderzoek.

Ik hoop Looro dat jij zo'n meester hebt en dat deze heel eerlijk, open en direct kan zijn. Een meester is niet nodig als voorbeeld, maar is wel nodig als spiegel.

Ik schrijf dit alles niet uit hoogmoed (alhoewel ik hier zeker ook niet vrij van ben), ook niet om blijk te geven van bepaalde inzichten en zeker niet om mijzelf in een mooi daglicht te stellen of om mij te meten met wie dan ook. Ik geef ronduit toe dat ik nog nergens sta, maar ik heb wel zo'n meester en zie er dan ook het belang er van in, het belang van zo'n gedegen spiegel.

Ik grapte met Hab over het ik, hij en ook jij (toevoeging van de moment) illusie zijnde en dat we er samen moeten uit geraken, de grap is er voor de zelfrelativering, maar de bron van deze grap is zuivere ernst. Ik ben Dat. Hab is Dat. Looro is Dat en Dat wil liefst elke denkbeeldige persoon doorzien als zichzelf. En, de denkbeeldige persoon, hier nog denkbeeldiger voorgesteld als Dorje, ja, de persoon, is droef, verdrietig en bezorgd. En ook al is deze persoon denkbeeldig, de bron ervan is Dat en de bron schijnt altijd door naar zichzelf, naar Dat, maar alleen Dat kan dit zien.

[habbuthabnot]

Oorspronkelijk geplaatst door Dorje

Daar kan niemand naast kijken.

Een meester is niet nodig als voorbeeld, maar is wel nodig als spiegel.

Nou, weet je dat nu wel zeker...?!

[Looro]

Oorspronkelijk geplaatst door Dorje

Het doorzien van denkbeeldigheid, leidt niet automatisch naar het niet terugkoppelen, het doorzien van denkbeeldigheid kan een subtiel nieuw soort van identiteit doen ontstaan, een subtiele, haast niet merkbare terugkoppeling naar een soort van onpersoonlijke identiteit, maar wel degelijk een identiteit. Symptoom hiervan is zich uitdrukken in onpersoonlijke taal en het nihiliseren van elke persoonlijke uitspraak gedaan door anderen. Terwijl elke persoonlijke uitspraak ook Dat is. DAT dat zich uitdrukt in denkbeeldigheid, in persoon. Er is dan ook geen probleem met persoonlijke uitdrukking, zelfs niet met persoonlijke beleving, het probleem is altijd de identificatie. Het doorzien van denkbeeldigheid heeft tot doel de identificatie met het persoonlijke te doorzien, niet om het te nihiliseren. Eens dit is doorzien kan persoon gewoon persoon zijn, de niet terugkoppeling naar de persoon bestaat er in de niet heridentificatie er mee (of bijna niet meer, want zelfs Maharaj gaf op het einde van zijn leven regelmatig toe dat die identificatie er van tijd tot tijd nog steeds was en blijft, tot de persoon echt ten einde komt door de dood), maar de wijze ziet bijna gelijktijdig dat ook deze identificatie denkbeeldig is, dus is er niet door bepaald, is er niet van afhankelijk, dat is bevrijding.

De gelijktijdigheid wordt niet doorzien waardoor terugkoppeling uitdrukking geeft aan beleving van een persoon, een guru, een spiegel, een onpersoonlijke identiteit, een leven als Maharaj, kortom een beleving van onderwerp.

Gedegen zelfonderzoek is doorzien van ego, onderwerp. Dat is doorzien van denkbeeldigheid ?n het verwerken van onmiddellijkheid als beschikbaarheid zonder voorwaarden.
Beschikbaarheid zonder voorwaarden verwerken is als zijn (dat zijn) van gedegen zelfonderzoek (doorzien en verwerken van onmiddellijkheid).

[Looro]

Oorspronkelijk geplaatst door Dorje

Ik schrijf dit alles niet uit hoogmoed (alhoewel ik hier zeker ook niet vrij van ben), ook niet om blijk te geven van bepaalde inzichten en zeker niet om mijzelf in een mooi daglicht te stellen of om mij te meten met wie dan ook. Ik geef ronduit toe dat ik nog nergens sta, maar ik heb wel zo'n meester en zie er dan ook het belang er van in, het belang van zo'n gedegen spiegel.

Doorpakken op wat doorzien is, is verwerken van onmiddellijkheid als ander begin.

Beschikbaar zijn zonder voorwaarden ziet geen belang in wat aanwezig is, heeft geen onderwerp om dat zelf, om dat ik te zijn. Het is hoedanigheid om als natuurlijkheid en eenvoud bewust te zijn.

Non-dualiteit toont de onverklaarbaarheid aan van wat ander begin is, wat beschikbaarheid is zonder voorwaarden. Non-dualiteit is doorpakken tot er verwerken is van onmiddellijkheid. Non-dualiteit is weten van gedegen zelfonderzoek.
Een groet