The beat goes on... and on.... and on..

[Bassie]

Oorspronkelijk geplaatst door Guido

Achter alle verhaaltjes is 'niks Marie, ook niet het WARE. Wacht ff, dan kijk ik of er wat achter zit..


Yo, ben ik weer, nou sorry Marie, helemaal 'niks.

Je bent ergens wel een beetje 'Aart' zie ik.

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Bassie

De weg naar Waarheid kan niet anders verlopen dan door te sterven aan het wordende. Iedereen die wat anders beweert (Via onderzoek of zo) verkoopt flauwekul.

Je pleegt dus wordende-cide door iedere toekomstwens op te geven. Maar dit vertel ik je steeds maar weer. Jij wilt op een koopje een realisatie op de kop tikken, net zoals de meesten hier. Dat zit er niet in.....

Sterven aan de vorm en de vorm niet voor de inhoud, de kern, het zijnde zien... Dat wel...
Als je dan weet dat we verzuipen in de vorm en de meeste van ons inderdaad niet verder dan die vorm kunnen zien... Oké dat je dan met uitspraken afkomt dat het ZIJN onveranderlijk moet zijn, want anders is het alleen maar vorm...
Sorry, hoor maar voor mij gaat die vlieger niet op...
En wat ik wil is hier totaal niet van tel; maar ik ga geen leugens vertellen omdat dat schoner, wijzer, bedachter, aanvaarbaarder... zou klinken...
Wat is, is.

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Guido

Achter alle verhaaltjes is 'niks Marie, ook niet het WARE. Wacht ff, dan kijk ik of er wat achter zit..


Yo, ben ik weer, nou sorry Marie, helemaal 'niks.

Sorry Guido, 'ik ben' en het is niet mijn fout dat jij zelfs dat niet van jezelf kunt zeggen...
Als jijzelf al aan je eigen bestaan twijfelt, natuurlijk dat dan niets is...

[Dorje]

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Sorry Guido, 'ik ben' en het is niet mijn fout dat jij zelfs dat niet van jezelf kunt zeggen...

Dat zegt ie toch wel:

Yo, ben ik weer,

Het woordje "weer" bevat de sleutel.
Het "ik ben" verschijnt, verdwijnt en verschijnt weer. Het "ik ben" kan het niks niet vaststellen, dus verdwijnt het om dan weer te verschijnen om te duiden dat er niks is. Het dwaze is gewoon als dat laatste ontkend zou worden. Net dat het dwaas is te erkennen dat dat ik er altijd is, permanent is, is wat is, zZijn is.

Wie je (tijdelijk, bij momenten) bent is iets veranderlijk, wordend, wat je werkelijk bent (maar dan zonder de 'je' die zou zijn) is onveranderlijk, Zijn. Als dit gewoon maar blabla is, houden zo. Het is inderdaad maar blabla. Maar rust beter niet in je eigen blabla voor het onveranderlijke gevonden is. Over een 'ik' zal er dan niet meer zo hoogdravend gesproken worden.

[Guido]

Oorspronkelijk geplaatst door Bassie

Je bent ergens wel een beetje 'Aart' zie ik.

Een Aart is meer dan genoeg, vraag maar aan Laurens..
:-))

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Dorje

In 95% van de gevallen is dat nochtans wat er werkelijk te zien is: ego, ego-verdediging, ontwijk-gedrag, verdediging van een bestaan van een ik.

Soms past er gewoon iets niet in het kraam van Laurens en dan gaat er ingevuld worden. Zo past het niet in het kraam van Laurens dat hij tegengesproken wordt, en ja, dan krijg je allerhande invulling...

Zelfs 99% maakt niet dat het dan maar automatisch zo gezien moet worden...
Als iemand mij zegt dat het voor hem niet opgaat... antwoord ik niet dat het wel zo is omdat het voor 99% wel opgaat...
Het kan zijn dat die persoon zich vergist; maar dat is dan zijn probleem niet het mijne... Het is aan hem om dat te onderzoeken; niet aan mij om schoolmeestertje te spelen...

[Dorje]

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Zelfs 99% maakt niet dat het dan maar automatisch zo gezien moet worden...
Als iemand mij zegt dat het voor hem niet opgaat... antwoord ik niet dat het wel zo is omdat het voor 99% wel opgaat...
Het kan zijn dat die persoon zich vergist; maar dat is dan zijn probleem niet het mijne... Het is aan hem om dat te onderzoeken; niet aan mij om schoolmeestertje te spelen...

...

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Dorje

Dat zegt ie toch wel:



Het woordje "weer" bevat de sleutel.
Het "ik ben" verschijnt, verdwijnt en verschijnt weer. Het "ik ben" kan het niks niet vaststellen, dus verdwijnt het om dan weer te verschijnen om te duiden dat er niks is. Het dwaze is gewoon als dat laatste ontkend zou worden. Net dat het dwaas is te erkennen dat dat ik er altijd is, permanent is, is wat is, zZijn is.

Wie je (tijdelijk, bij momenten) bent is iets veranderlijk, wordend, wat je werkelijk bent (maar dan zonder de 'je' die zou zijn) is onveranderlijk, Zijn. Als dit gewoon maar blabla is, houden zo. Het is inderdaad maar blabla. Maar rust beter niet in je eigen blabla voor het onveranderlijke gevonden is. Over een 'ik' zal er dan niet meer zo hoogdravend gesproken worden.

Jij zegt :

Wie je (tijdelijk, bij momenten) bent is iets veranderlijk, wordend, wat je werkelijk bent (maar dan zonder de 'je' die zou zijn) is onveranderlijk, Zijn.

De vorm die ik tijdelijk, bij (momenten) ben is inderdaad iets veranderlijk, wordend, iets dat komt en gaat...
Dieper kijken, Dorje, 'ik ben' gaat voorbij aan de vorm... 'Ik ben' gaat regelrecht naar wat is... en wat is, is... Dat dat onveranderlijk zou zijn laat ik aan Bassie en jou over om dat te beweren... Voor mij is alleen de dood onveranderlijk en ZIJN is het tegenovergestelde van DOOD...

Meer nog, het 'ik ben' is het eerste en het enige dat bewust ZIJN kan weten...

[Bassie]

Verhaaltjes, Marie. Dit forum doet je geen goed.

[Dorje]

@Marie,

Daar ga ik niet dieper op in. Dat zou niet zoveel zin hebben te zien aan de modus waarin je je bevindt.

Een kleine hint: vorm slaat doorgaans op veel meer dan een tastbare vorm, lichaam. Ook gedachten zijn vormen (gevormd), ook identiteiten, ook weten, ... elk "ik" is een vorm.

Maar zolang dat blabla is, houden zo.
Vorm er beter niets mee, ook niet iets om van wal tegen te kunnen gaan, dat patroon is al manifest genoeg.