Kennende leegte

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Bassie

Ik gun jou je overtuigingen. Maar zelfkennis kan nooit over geloof/overtuiging gaan. Ergens op het pad van zelfkennis verlaat men het veld der overtuigingen, anders kun je niet zonder verwachtingen zijn (Ontvankelijkheid).

Indien je eerlijk bent met jezelf zullen alle overtuigingen, die geen waarheid zijn, vanzelf van je afvallen...
Indien ze blijven plakken dan is het omdat er nog (misschien niet geziene) waarheid in zit...
Ontvankelijkheid is inderdaad het sleutelwoord...

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Bassie

Gedachten en gevoelens zijn nu eenmaal wordend, ik kan er ook niks aan doen. Zo zijn ze er en zo zijn ze weer weg.

En daarnaast impliceert het iemand die denkt, iemand die voelt. Dat is een dualiteit: de denker en de gedachten.

En de denker en het gedachte worden en zijn steeds meer één...
God, het zijnde, is in mij en ik wordt, ben het zijnde...

De weg ligt open...; het aardse leven houdt mij nog tegen...

Oorspronkelijk geplaatst door Guido

Zucht..

Allemaal perspectieven Laurens, die je hier ventileert, net als ieder mens dat doet.
Reflectie.
Reflectie.
Reflectie.
Geloof.
Geloof.
Geloof..

Nee het verhaalt over geloof om ergens uitdrukking aan te geven.

Jij vind het altijd maar weer nodig, bij anderen (want zelf doe je even vrolijk mee aan datgene wat je hier perspectieven, geloof en reflectie noemt), verder terug te wijzen dan de oerknal. Heb er vrede mee dat het leven ergens begint, en poets niet elk teken van leven meteen van tafel.

En reflectie komt van reflecteren zijnde iets zorgvuldig tot je nemen. Dat laatste kan dan kloppen want dat reflecteren dat heb ik gedaan evenals de zorgvuldige beantwoording.

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Laurens

En dan leegte. Leegte impliceert de afwezigheid van iets.

Ik zie leegte als leeg van al wat al bestaat voor ons geschapenen, maar verre van leeg...

Alleen waarom zou je zo'n omweg maken te constateren dat je kunt worden? Alleen om wezens te kunnen bestuderen? Wat is de reden dat je ineens wezens wilt gaan bestuderen? Gedragswetenschap?

Wat staat er tegenover gedragswetenschap??? Natuurwetenschappen...
en wat zijn natuurwetenschappen??? Gewoon het antwoord op de vraag hoe de natuur in elkaar zit... Laten we het de wet noemen... Zoals... de planeten draaien om elkaar...
Voor mij is het antwoord op wie, veel diepzinniger dan het antwoord op wat ben ik... Wat is een aap, wat is een paard, wat is een mens...

In mijn opvatting kunnen we niks weten van ZIJN, het is te betitelen als aanwezigheid, of tegenwoordigheid. Bedoel je dan wellicht een persoonlijk zijn? Ja dat is wordend want in ontwikkeling, we raken niet uitgekeken op de ontwikkelingen in de wereld. Boeiend want het is niet wat we zijn.

Dus het wat we zijn staat los van wie we zijn???
Dualiteit ten top gedreve???

Het is heel simpel, wie je bent is je inhoud, alles wat er voorkomt uit de vraag hoe je jezelf ziet. Het wat je bent is het tegenover gestelde, het is niet hoe je jezelf ziet of hoe in de wereld staat en hoe je daarin je weg zoekt of vindt met al zijn wederwaardigheden.
Het ZIJN verwijst naar wat je bent niet naar wie je bent.

Het is dat niet; maar wat is het dan wel...
En kom nu niet af dat je dat niet weet te zeggen, want dan weet je het gewoonweg niet...

Oké, je staat voor je dood en je kijkt achterom naar de weg die je afgelegd hebt... Oké, dat je dan zegt dat al de vroegere beslomeringen, gedachten, overtuigingen... er allemaal niet meer toe doen...

Maar als ze er wel nog toe doen dan is het omdat je ze niet doorleefd hebt en ze zijn blijven hangen...

Terwijl als je ze doorleefd hebt vallen ze gewoon van je af, en dan ben jij de bevrijde persoon geworden die nu voor zijn dood staat...

Denk je echt dat je dat allemaal ook zou bekomen hebben indien je zou ge weten hebben 'wat' en niet 'wie' je bent???

Ik betwijfel het sterk...

Oorspronkelijk geplaatst door Bassie

Tja, Laurens.... kennende leegte gaat over egoloosheid. Leegte impliceert inderdaad de afwezigheid van iets. En wat is er dan afwezig? De persoon!

Wat is het dan een omslachtige wijze van iets duidelijk maken.
Dit is toch helder genoeg zonder gedoen van kennende leegte.

Wat is er dan wel aanwezig? Het kennen! En wat wordt er gekend? De wereld.....

Dat behoeft evenmin een betoog, is meteen duidelijk.

Dat jij er op vast loopt kan ik begrijpen, voor jou is de wereld vermeend, je kunt haar (de wereld) dus niet kennen.

Ik loop vast op vreemde gedachteconstructies. Ik heb mijn gedachten door en door onderzocht en dat achter me gelaten. Met zulke vreemde gedachten kronkelingen ben ik niet meer vertrouwd. Dat je gedachten vertaalt naar de haalbare praktijk is kenmerkend voor de hypothese.

Kennende leegte kent behalve 'de wereld' ook zichzelf. En dan noem je het 'de kenner'.

Ik opteer voor een praktische toepassing als ik aan het scheppen sla. Dit is het ontwerp voor een hypothese zonder.

Vanuit kennende leegte wordt er ook begrepen dat 'deze wereld' er een is van kennen en gekend worden.
Bassie is niet alleen 'de kenner' maar voor de anderen is Bassie kenobject (Dat wat je kent).

Voor mij is dat gewoon een open deur, niks om over in de pen te klimmen.

Wie bovenstaande begrijpt, begrijpt ook dat je nooit bewustzijn kunt zijn......want bewustzijn is 'dat' wat kenner en kenobject verbindt.

We hebben het wel vaker over Bewustzijn en bewustzijn gehad.
Bewustzijn IS en bewustzijn is in je eigen woorden wordende, in het wordende (bestaan) ben je vrij om in van alles tot ontplooiing te komen. Als al het wordende is onderzocht op zijnde onmogelijk uit te voeren dan houdt je geen worden meer over maar zijn. Zo zit het ook met onderzoek naar wat je niet bent, wat je overhoudt is zijn. Dat wat je niet bent is er uit gefilterd of in jouw woorden waarin je niet meer kunt worden. Dat zijn wat je overhoud noem ik Zijn of Bewustzijn. Dat is wat je wél bent.

Oorspronkelijk geplaatst door Bassie

Jij weet dus helemaal niet 'wat je bent'.

Tuurlijk wel maar jij zoekt naar inhoud en dat is er niet meer, wat overblijft is Zijn, dat is wat ik ben.

Weten wat je bent is weet hebben van 'zijn'.

Waarom zou er van 'weet hebben' sprake moeten zijn? Uitdrukking daaraan geven in de vorm van 'ik weet wat ik ben' is volstrekt toereikend, je hoeft nergens meer weet van te hebben.

Het wordende is niet zo moeilijk om te weten, dat heeft kenmerken. Het 'zijn' heeft geen kenmerken.

Je probeert er je eigen woorden aan te ontlenen en dan dekt de vlag de lading niet meer.

Oorspronkelijk geplaatst door Bassie

Waarom een betere wereld als die wereld toch maar vermeend is? Hieruit blijkt dat de wereld (in jouw ogen) helemaal niet vermeend is, maar dat de wereld verbeterd moet worden.

Zoals de laatste tien quotes telkens maar verduidelijkt is het enige verschil ons geloof in de wereld. Jij geloofd in zijn werkelijkheid en ik doe hetzelfde, alleen weet ik dat de wereld niet bestaat en jij weet dat niet. Dus ik doe net als jij gewoon mee in het geloof in de wereld alleen denk jij daar anders over.
En ja ik vind dat er heel wat te verbeteren valt aan deze wereld en waarom niet, hij is, vermeend of niet, toch maar mooi maakbaar gebleken.

Je bent een typische idealist. Daar hebben we er al meer dan genoeg van. Het heeft nog nooit tot een betere wereld geresulteerd, wel tot onderdrukking. (Communisme)

Wat een vreselijke misvatting hanteer je daar. Dat de wereld naar de kloten gaat ligt aan de mensheid, ik denk niet dat het tij nog is te keren, zo'n idealist ben ik dan weer niet. Wat ik denk is dat de wereld er zonder ego een stuk aangenamer uit zal gaan zien, dus als gedegen zelfonderzoek er aanleiding toe is het aantal ego's te decimeren is dat mooi meegenomen.

Idealisten komen nooit tot zelfkennis: hun willen ligt nog op 'de wereld'.

Wat een boute uitspraak. Je moet allereerst maar eens zelfkennis definiëren dan zul je zien dat iedereen tot zelfkennis kan komen. Willen hoeft ook geen ego kenmerk te zijn, er kan sprake zijn van een wens om een betere wereld omdat er te zien is hoe bezopen deze wereld er bij staat.

Jezus zegt: vast aan de wereld. Dus dan wil je ook geen andere wereld dan de wereld welke zich aan je voordoet.

Ik zou dat Jezus niet in de mond durven leggen waar hij toch verondersteld mag worden in Waarheid te zijn en als zodanig ook veelvuldig kenbaar is (niet alles is aan Jezus toe te schrijven).
Hij gedroeg zich ook als een wereldverbeteraar, farizeeërs de tempel uit jagen bijvoorbeeld.

[Guido]

Oorspronkelijk geplaatst door Laurens

Nee het verhaalt over geloof om ergens uitdrukking aan te geven.

Jij vind het altijd maar weer nodig, bij anderen (want zelf doe je even vrolijk mee aan datgene wat je hier perspectieven, geloof en reflectie noemt), verder terug te wijzen dan de oerknal. Heb er vrede mee dat het leven ergens begint, en poets niet elk teken van leven meteen van tafel.

Welnee, je overdrijft de boel.
Het enigste waar ik toe duid is, waar de beleving/ervaring mens te zijn (met alles erop en eraan) in een en het zelfde moment begint en eindigt.. 'Niks!

[Bassie]

Oorspronkelijk geplaatst door marie

En de denker en het gedachte worden en zijn steeds meer één...

Ik heb 'de denker' nooit gevonden......

[Bassie]

Oorspronkelijk geplaatst door Laurens

Tuurlijk wel maar jij zoekt naar inhoud en dat is er niet meer, wat overblijft is Zijn, dat is wat ik ben.


Waarom zou er van 'weet hebben' sprake moeten zijn? Uitdrukking daaraan geven in de vorm van 'ik weet wat ik ben' is volstrekt toereikend, je hoeft nergens meer weet van te hebben.


Je probeert er je eigen woorden aan te ontlenen en dan dekt de vlag de lading niet meer.

Nu schrijf je het weer! Je hebt geen weet van 'zijn'. Je weet feitelijk niks....