Een Hagenees aan het woord ...

[Nadje]

Oorspronkelijk geplaatst door Aart

De tekst op Jan zijn t-shirt zegt genoeg.

Wat voor mij 'de kracht van Jan' geweest is was de stilte.

Ik kende die niet en in zijn buurt werd 'ik die stilte gewaar'.

'Die stilte doet gewoon verder zijn ding'.

Het hangt er waarschijnlijk maar net vanaf met welke verhaaltjes iemand al opgescheept zat en/of wat zijn/haar ingang is, met welk verhaaltje iemand meetrilt en de kans ontstaat stil te vallen.

Ieder verhaaltje is bij voorbaat enkel een hulpmiddel en heeft geen enkel raakvlak met waar het om gaat.

Dat het ergens om zou (moeten) gaan, is volgens mij het laatste verhaaltje dat je jezelf verteld, waarvan je denkt dat het waar(heid) is.

[Rennie]

Oorspronkelijk geplaatst door Nadje

Wat ik zelf ontdek, is mijn pad van zelfonderzoek, dus het gaat per definitie over wat voor mij, en voor mij alleen betekenis heeft. An sich is alles betekenisloos. Ik snap wat je zegt, en je zegt volgens mij hetzelfde als ik, maar over definities gesproken......volgens mij is het kenmerk van de zijnstoestand, de onveranderlijkheid. Er verandert iets voor de persoon in kwestie, althans, dat lijkt zo, de zijnstoestand is nooit anders geweest dan dat ie is. Maar wij hebben er op een andere manier (of helemaal niet) naar gekeken. Dus enkel het perspectief van de persoon verschuift, laat ik het zo dan maar noemen. Dat hout hakken en water dragen, gaat onveranderd door. Qua handelingen is er dus inderdaad geen verschil, maar ook niet qua zijnstoestand. Er is helemaal geen verschil, dat is nou net de grap.

Je geeft aan 'zijnstoestand' abusievelijk de betekenis van onveranderlijkheid.

Bewustzijn, ook wel Zijn genaamd is de voorwaarde voor het kunnen ervaren van welke toestand dan ook en Bewustzijn of Zijn is op zichzelf onveranderlijk. Hoewel wij dat Zijn of Bewustzijn zijn ervaren we binnen die context dualiteit, verschil en verandering.

In de toevoeging 'toestand' aan zijn is die veranderlijkheid vervat. Van toestanden is bekend, ze veranderen om de haverklap. Ook zijnstoestanden zijn aan verandering onderhevig en de onze zijn al niet aan elkaar gelijk. Dus qua zijnstoestanden is er verschil te over.

[moi]

Oorspronkelijk geplaatst door Nadje

Dus enkel het perspectief van de persoon verschuift, laat ik het zo dan maar noemen. Dat hout hakken en water dragen, gaat onveranderd door. Qua handelingen is er dus inderdaad geen verschil, maar ook niet qua zijnstoestand. Er is helemaal geen verschil, dat is nou net de grap.

Je hebt het bij het rechte end, tussen alle kronkels.

Uit onderzoek en ondervindingen heeft
geen enkele verandering heeft plaats gevonden, enkel een (mind) verschuiving.

[Rennie]

Oorspronkelijk geplaatst door moi

Je hebt het bij het rechte end, tussen alle kronkels.

Uit onderzoek en ondervindingen heeft
geen enkele verandering heeft plaats gevonden, enkel een (mind) verschuiving.

De verschuiving is die verandering.
Het doet zich nou eenmaal allemaal in de mind, ook het onderzoek en de ondervinding. Het stilstaande maakt de verandering waarneembaar. Het heeft geen zin je in de positie van het onveranderlijke te plaatsen en vervolgens het veranderlijke maar te gaan negeren.

Waar het om gaat is wat is dat wat toeschouwt ?

[Aart]

Oorspronkelijk geplaatst door Nadje

Dat het ergens om zou (moeten) gaan, is volgens mij het laatste verhaaltje dat je jezelf verteld, waarvan je denkt dat het waar(heid) is.

Nadje, als jij mij in de stad tegen komt en jij ziet dat ik met mijn ogen stijf dicht overal tegenop loop ben je dan niet geneigd naar me toe te lopen en te zeggen; Aart als je je ogen opent dan zul je het leven geheel anders ervaren.

Vanuit openheid, speelsheid, spanningloosheid, het weggevallen zijn van het ego, een mind die niet meer reageert vanuit het verleden, op deze aardkloot de dingen zien/ervaren zoals ze werkelijk zijn, is dat niet waar het om gaat.

Gewoon simpelweg opgaan in het geheel en daardoor de bewustzijnstrilling zijn ding laten doen en geen milliseconde van te voren weten wat er gebeuren gaat en daar niet mee bezig zijn, is dat niet waar het om gaat.

Die totale openheid, grenzeloosheid, spanningloosheid, zorgeloosheid, alles mogelijkheid, is dat niet waar het om gaat.

'Zijn zoals een kind' maar daar dan nu van bewust zijn, is dat niet waar het om gaat.

[moi]

Oorspronkelijk geplaatst door Renoir

Waar het om gaat is wat is dat wat toeschouwt ?

Ligt aan vanuit welk perspectief dat wordt bekeken.

(N)iemand zal zijn/haar verhaal daaromtrent naar eigen inzicht aanschouwen.

[Aart]

Oorspronkelijk geplaatst door Renoir

Je geeft aan 'zijnstoestand' abusievelijk de betekenis van onveranderlijkheid.

Bewustzijn, ook wel Zijn genaamd is de voorwaarde voor het kunnen ervaren van welke toestand dan ook en Bewustzijn of Zijn is op zichzelf onveranderlijk. Hoewel wij dat Zijn of Bewustzijn zijn ervaren we binnen die context dualiteit, verschil en verandering.

In de toevoeging 'toestand' aan zijn is die veranderlijkheid vervat. Van toestanden is bekend, ze veranderen om de haverklap. Ook zijnstoestanden zijn aan verandering onderhevig en de onze zijn al niet aan elkaar gelijk. Dus qua zijnstoestanden is er verschil te over.

Renoir, ik ben zo vrij er even een zin uit te plukken.

"Hoewel wij dat Zijn of Bewustzijn zijn ervaren we binnen die context dualiteit, verschil en verandering."

Ik loop een beetje vast in mijn onderzoek want ik ervaar echt in mijn dagelijkse leven geen dualiteit, verschil en verandering.

Ik snap wel wat er met die woorden bedoeld wordt en ook al zou ik kunnen schrijven; voordat ik hier wat letters typte was dit tekstvlak leeg.

Maar zoals ik dat vroeger als dualiteit/verschil of verandering ervaarde, heb ik dat ervaren zien verdwijnen.

Wat doe ik nou niet goed.

Het zelfde met dat hout hakken en water dragen.

Vroeger had ik daar soms de kolere in en als me iemand voor de voeten liep schold ik diegene verrot of als ik mijn duim er per ongeluk half afhakte dan was het bos te klein.

Nu kan er gebeuren wat er gebeurd zoals laatst struikelde ik over een boomwortel en ik viel en het water stroomde uit de 2 emmers.

Ik zag het gebeuren, stond op en liep 4 kilometer terug naar de bron om de emmers weer te vullen en dat zonder enige belevenis.

Nou als dat vroeger gebeurd was dan had ik eerst gevloekt, tegen de lege emmers geschopt en er flink de kolere in gehad dat ik opnieuw water moest halen.

M.a.w. hoe zit dat nou met al die uitspraken.

Als ik zie hoe het hier zijn gang gaat dan is er nu een wezenlijk verschil hoe het leven zich voltrekt dan vroeger.

Vroeger liep ik met de kolere er in en die 2 volle emmers met water richting huis en nu loop ik fluitend enkel met 2 volle emmers water en als ik het voor het kiezen had dan zou ik die toestand van vroeger niet meer terug willen.

Hoe ik ooit heb kunnen vloeken en tieren en tegen emmers heb lopen schoppen is me een raadsel.

[Mars]

Oorspronkelijk geplaatst door moi

Ligt aan vanuit welk perspectief dat wordt bekeken.

(N)iemand zal zijn/haar verhaal daaromtrent naar eigen inzicht aanschouwen.

Dan vraag ik me af wat het is dat dat perspectief ziet.
Niet eens -wat- het is, maar dat er steeds maar iets "achter" zit bij wat er zich afspeelt.
Soms vraag dat afspelen op allerlei wijze weer de aandacht, en lijk "ik" er weer in "verloren" te gaan, maar dan is er nog steeds iets "achter".

[Aart]

Oorspronkelijk geplaatst door Renoir

De verschuiving is die verandering.
Het doet zich nou eenmaal allemaal in de mind, ook het onderzoek en de ondervinding. Het stilstaande maakt de verandering waarneembaar. Het heeft geen zin je in de positie van het onveranderlijke te plaatsen en vervolgens het veranderlijke maar te gaan negeren.

Waar het om gaat is wat is dat wat toeschouwt ?

Jantje zag eens een zinnetje staan en plukte het eruit.

"Waar het om gaat is wat is dat wat toeschouwt ?"

Tot op heden ken ik 2 toestanden van waaruit de wereld bezien/beleeft/ervaren kan worden; vanuit het ego (oude ervaringen, angst, comfortzone, controle, gefilterde waarneming) en de andere is vanuit een toestand waarin er waarneming is van wat er simpelweg is.

Vanuit het ego is er angst voor muizen, is de dood van je kind of geliefde vreselijk en vanuit 'wat er simpelweg is' is er enkel een muis en de dood van je kind of geliefde (al zou ik het al een hele kunst vinden om een keuze te maken wie dat wel of niet is).

Bij 'wat simpelweg is' is er niet meer de gefilterde waarneming van het ego wat een gebeurtenis een betekenis geeft naar eigen belang/voorkeur.

M.a.w. er zal qua waarneming een groot verschil zijn of er een waarneming vanuit het ego is of vanuit een waarneming die niet door iets gefilterd is.

Ik heb het niet zo op de woorden (of hoe mensen het nog kunnen ervaren) toeschouwer, waarnemer en getuige, die laatste vind ik helemaal verschrikkelijk.

Die beleving van een toeschouwer/waarnemer/getuige is mogelijk nog ego of verstandelijkheid (niets mis mee maar niet waar het uiteindelijk om gaat).

Ik kan hier niets ontdekken wat datgene is wat toeschouwt.

Ik durf/kan zelfs niet van toeschouwen spreken.

Toeschouwenheid misschien?

Ik moet de oude geschriften er eens op na slaan.

[Aart]

Oorspronkelijk geplaatst door Nadje

Wat ik zelf ontdek, is mijn pad van zelfonderzoek, dus het gaat per definitie over wat voor mij, en voor mij alleen betekenis heeft. An sich is alles betekenisloos. Ik snap wat je zegt, en je zegt volgens mij hetzelfde als ik, maar over definities gesproken......volgens mij is het kenmerk van de zijnstoestand, de onveranderlijkheid. Er verandert iets voor de persoon in kwestie, althans, dat lijkt zo, de zijnstoestand is nooit anders geweest dan dat ie is. Maar wij hebben er op een andere manier (of helemaal niet) naar gekeken. Dus enkel het perspectief van de persoon verschuift, laat ik het zo dan maar noemen. Dat hout hakken en water dragen, gaat onveranderd door. Qua handelingen is er dus inderdaad geen verschil, maar ook niet qua zijnstoestand. Er is helemaal geen verschil, dat is nou net de grap.

Nadje, vertaal ik je goed als ik schrijf; ik blijf me gewoon gedragen als een kloothommel, ik, ik, ik en de rest kan stikken (houthakken, waterdragen), het enige verschil is dat ik me voor realisatie daar druk om maakte en dacht te moeten veranderen en na realisatie gewoon het gedrag van een kloothommel, ik, ik, ik en de rest kan stikken heb zonder daar iets van te vinden.