|
Waar gaat het hier verder ook nog over? Wat is er hier zoal aan de orde. |
|
Discussietools | Zoek in deze discussie | Weergave |
18 February 2012, 09:36 | #31 | |
Actuaris
Geregistreerd: 27 April 2010
Berichten: 513
|
Citaat:
Wat mij geholpen heeft is massage. Niet 'spiritueel' (zoals Reiki wil zijn) maar gewoon in je blote bips op een tafel, mondje dicht, en je goed laten masseren met warme olie. Niet zo maar een keertje, maar jezelf dat kado doen 1 x per week over een langere periode. |
|
18 February 2012, 09:59 | #32 |
Vicaris
Geregistreerd: 15 October 2011
Berichten: 63
|
Bedankt voor de tip, Rob. Ik ken de werking van massage en zou dat graag willen, maar ik kan het naast de geplande therapie simpelweg niet meer betalen.
|
18 February 2012, 10:12 | #33 |
Vicaris
Geregistreerd: 15 October 2011
Berichten: 63
|
Een tijdje terug ben ik trouwens voor mezelf doorgegaan op dat verantwoordelijkheids-idee, maar ik kwam er op dat moment niet toe dat ook hier te vertellen.
Ik ontdekte voor mezelf dat ik mezelf vooral veel verantwoordelijkheid geef voor alles wat slecht gaat of slecht dreigt te gaan. Op het moment dat ik iets bereik of anderszins goed doe, dan zie ik op zich wel mijn inzet. Maar dan kreeg ik vaak de kans om mezelf te laten zien. Ik zal niet snel zelf kansen creëren. Ik reageer eerder reactief dan proactief. Ik ben actiever en initiatiefrijker naarmate ik me veiliger voel (omstandigheid gecreëerd door anderen). En ik heb eerder leren vertrouwen op een slechte afloop dan een goede. Tegenover het controleverhaal voelt het dubbelop. Ik heb de neiging om mezelf afhankelijk te maken van de omstandigheden vanuit het idee dat ik niet bij machte ben die omstandigheden te veranderen en tegelijkertijd geef ik me maar zo moeilijk over aan die omstandigheden en maak ik me wel verantwoordelijk voor de gevolgen die deze omstandigheden voor mij hebben. Ik heb wel kennis gemaakt met mijn 'innerlijke kracht en wijsheid', sorry voor de misschien wat new age achtige omschrijving, ik weet even geen betere. Zeg maar dat wat er naar voren komt op het moment dat ik mezelf niet laat leiden door zelfopgelegde beperkingen. Maar die beperkingen zijn nog dermate van invloed, dat ik vooral even over dat stuk in mijzelf spreek. |
18 February 2012, 13:18 | #34 | ||
Kasuaris
Geregistreerd: 9 July 2011
Berichten: 626
|
Citaat:
Ik had ook ''Hallo!'' kunnen zeggen. Dat klopt. Of had ook kunnen vragen hoe het met je gaat. Maar mijn impuls was van een andere orde, en voor mij was het belangrijk om daar aan gehoor te geven. Ik schreef wat er in me opkwam. Wat daaruit zou voortvloeien, daar had ik geen idee bij, en ook geen verwachting van. Het was niet zozeer lief bedoeld, eerder neutraal. Aftastend wat voor soort contact er tussen ons mogelijk zou zijn. Mijn behoefte ging uit naar delen en naar het hebben van contact. Bij het lezen van wat je schrijft, dat: Citaat:
Mijn bedoeling was om jou voorzichtig te benaderen, omdat ik me gewoon zo uit. |
||
18 February 2012, 13:22 | #35 | |
Missionaris
Geregistreerd: 18 April 2010
Berichten: 275
|
Citaat:
|
|
18 February 2012, 13:28 | #36 | |
Missionaris
Geregistreerd: 18 April 2010
Berichten: 275
|
Citaat:
Mogelijk ben je nog psychisch aan het verwerken en dwaal je in je gedachten over wat je nou feitelijk precies te doen staat, met als gevolg controle. Je zou kunnen affirmeren dat je lichaam precies weet wat het te doen staat in elke situatie, een vorm van overgave. |
|
18 February 2012, 13:33 | #37 | |
Missionaris
Geregistreerd: 18 April 2010
Berichten: 275
|
Citaat:
|
|
18 February 2012, 14:51 | #38 | ||
Vicaris
Geregistreerd: 15 October 2011
Berichten: 63
|
Citaat:
Je benadert me nu zo voorzichtig, dat ik niet meer weet wat te zeggen. Citaat:
Wat wil je delen of waar wil je het over hebben? |
||
18 February 2012, 14:55 | #39 | |
Vicaris
Geregistreerd: 15 October 2011
Berichten: 63
|
Citaat:
|
|
18 February 2012, 14:58 | #40 | |
Vicaris
Geregistreerd: 15 October 2011
Berichten: 63
|
Citaat:
Vertrouwen wordt vooral uitgedaagd waar angst heerst. Ooit was ik zowat overal bang voor, dat is gelukkig bij lange na niet meer. Werkeloosheid is wel nog een aardige trigger die de grond onder mijn voeten doet wankelen. En mijn afspraak voor therapie is gericht op de grootste angst in mijn leven. Daar reageert mijn lichaam nu heel sterk op met verkrampen in een poging vast te houden aan het oude en bekende. |
|