Kun je weten wat je bent?

[Ulla]

Oorspronkelijk geplaatst door Mihaela

Ik vond de uitleg van Bewustzijn heel duidelijk. Ik kan me vaker in vinden in wat hij zegt.
Zoals ieder ander hier, heeft Bewustzijn zijn helderheid en ook zijn onbewustheid. Zoals ik dat heb, en zoals jij dat ook hebt.
Wat hij nu schreef ervoer ik als helder.

Ik zie vaak in zijn woorden dat hij aanmoedigt om bereid te blijven, om dieper te durven gaan in jezelf onderzoeken, en bewust bij stil te staan bij de steeds mogelijk aanwezige blinde vlekken.
Zolang als er geraaktheid is, hoe subtiel dan ook, dan is er nog steeds duisternis waar het licht op mag schijnen.

Vaak lees ik hier op het forum dat er mensen zijn die zich bij neer leggen bij de ontdekkingen die gemaakt zijn, en vervolgens een vorm van acceptatie ontstaat als men boosheid voelt, of welke emotie dan ook. Wel wordt het gezegd: Ik weet wat ik ben..
Volgens mij is het juist de tijd voor de volgende stap voor een ieder.
In veel situaties die ik hier zie, is acceptatie een vorm van 'comfort zone' waarin men in verkeerd, en geen sprake van volledige vrijheid.

Men kan zeggen: Ik 'weet'! Maar is dan ieder gedrag die je vertoont, iedere beleving die je hebt, en ieder reactie die je hebt er door doordrongen, door het weten?

Waar opvliegendheid, boosheid, angst, aarzeling, twijfel, teleurstelling, ongeduld, verdriet, of welke emotie dan ook, hoe zeldzaam en hoe subtiel dan ook dat aanwezig is, daar is er dan geen doordrongen en volledig doorleefde 'weten wat je bent'.

Ik meende zoiets te lezen in wat hij schreef en was er het mee eens.

Ook herkenning hierin. En dat eens zijn kun je ook uitleggen als herkenning.

En de meest veilige manier is overigens niet te voeden wat je eigen idee erin ondermijnt. Sorry Renoir maar zo zie ik het wel een beetje.

[Rennie]

Oorspronkelijk geplaatst door Mihaela

Laat zich er niet door leiden, maar is de waarheid uiteindelijk niet simpelweg aantrekkelijk omdat het vrij maakt?
Geen aantrekkelijkheid voortkomend uit prikkels en de behoefte aan bevrediging van drang, maar uit dat wat de waarheid aantrekt en uiteindelijk vrij maakt.

Mijn insteek was dat het puur en alleen omwille van waarheidlievendheid gaat. Als het aantrekkelijk gemaakt wordt heb je een 'valse' aanleiding aan waarheidvinding te doen. Het gaat dan om te hebben, vrijheid is ook voor de heb.

[Rennie]

Oorspronkelijk geplaatst door Nadje

Dat is toch juist wat ik zeg? Dat heeft allemaal betrekking op de persoon. En dat is wat je niet bent. Maar het lijkt erop alsof de suggestie gewekt wordt dat als je volledig vrij zou zijn van emoties je dan gerealiseerd zou zijn, om dat rot woord maar even te gebruiken. Aan de andere kant, als alles helder is en vrijelijk stroomt, dan stroomt en wordt dat ook zichtbaar door/in de persoon. Dat is dan wat ik bedoel met er blijft niks hangen. (of beter gezegd steeds minder). Als ik Aart moet geloven en waarom zou ik niet, dan is hij op een punt waarbij er überhaupt niet eens meer iets opkomt van emotie(s). Maar dat brengt ons dan op een totaal andere vraag, die door Mara dan gesteld wordt, namelijk is er dan sprake van realisatie of een stoornis? Wie het weet mag het zeggen.

Als je weet 'wat' je bent is vrijheid geen item meer en zijn emoties geen item meer, ze overkomen je niet, ze bezoeken je als gedachten en je kunt ze in vrede laten gaan, dan wel ze grijpen en vastpakken en er mee te keer gaan.

In het dualistisch wereldbeschouwende, niet wetende 'wat' te zijn, kun je je bevrijden van emoties, je drukt ze dan weg, negeert ze. Maar ook al heb je, bijvoorbeeld, de oorlog in je verbannen je neemt het in die hoedanigheid op voor de vrede. M.a.w. de oorlog leeft in je maar nu in de vorm van vrede.

Iemand die zich hier opwerpt voor vrede is behept met het oorlogsyndroom. Ghandi werd geroemd om zijn vredelievendheid maar de oorlogzucht woekerde in hem. Het zou me niets verbazen als zo iemand als Mihaela in zijn woorden juist geweld zou lezen.

Ook in velen die beweren emotieloos te zijn lees je de emotie. Als je er zo op laat voorstaan emotieloos te zijn heb je ze verdrongen, voor mij zijn dat weggedrukte emoties. Misschien is Aad van engelse afkomst en flegmatiek, maar dat ben jij niet, dus wat heb je eraan ?

[Rennie]

Oorspronkelijk geplaatst door Ulla

Wat mij opviel is je middel , die je in deze gebruikte.

Jij stelde de boswandeling uit en voerde dat aan als redenen dat dan ook maar serieus gereageerd moet worden. Hoe goed en zuiver bedoeld ook, het is voor mijn gevoel net zo goed een verschijnsel welke je gebruikt om iemand in een bepaalde richting te duwen.

Wat in de sfeer van verschijnselen gebruikt wordt als middel om mensen dat te laten doen wat je graag wilt. En dagelijks, zo niet elke minuut in de wereld van allerlei verschijnselen gebeurt. Ook al gebruik je het onder het mom van zuiver willen helpen, (wat ik volledig begrijp) toch loop je ermee het risico dat diegene die je wilt helpen eraan toegeeft vanuit een niet zuivere motivatie.

Want je onder (lichte) druk gezet te voelen (weer een verschijnsel) zou wel eens over het hoofd gezien kunnen worden. Snap je wat ik bedoel? Voor mijn gevoel voed je daarmee onzuivere motivatie om mee te (blijven) doen aan het onderzoek. Dan moet je daar eerst weer doorheen, dat terzijde leggen en toch doorgaan. En dat kun je niet altijd verwachten, dat iemand dat wel ziet.
In die zin verleng je de weg alleen maar weer. En ondermijn je daarmee je doel, mensen te willen steunen in hun zuivere motivatie, het diepe verlangen te willen weten wat ze zijn. Ook al zeggen ze weleens het doel heiligt de middelen.

Je hoeft er alleen maar naar te kijken.

Je kunt het zien al middel inderdaad. Laat ik het anders zeggen, voor mij is de aantrekkelijkheid er af als er slap geouwehoerd wordt, op dat moment treden andere prioriteiten in werking, dan ontleen ik liever plezier aan wandelen.

Hoe kom je erbij dat ik mensen wil helpen, waarom maak je van mijn woorden jouw eigen woorden. Je moet me lezen zoals ik het schrijf, ik flans niet even een antwoord in elkaar, ik probeer nauwgezet te zeggen wat ik bedoel te zeggen.

Ik heb totaal geen boodschap aan wisselvallige stemmingen, emoties en ervaringen, ik wil iedereen ontmoeten als Bewustzijn, ontdaan van die persoonlijke mikmak, die je zo graag breed uitmeet. Ik weet toevallig dat ook jij (iedereen) daar veel beter mee af bent dus ik probeer je te ontdoen van al je stupide ideeën zodat je verlost raakt van jou zelf.

Zodra iemand werkelijk inzicht krijgt ben ik zo blij als een klein kind, ik maak ronddansjes van vreugde. Voor zo'n doorbraak waarvan ik denk dat die er aan zit te komen, zie ik af van mijn boswandeling, kun je me midden in de nacht bellen.

Wat betreft de verlokkingen heb ik al **tig keer laten weten dat ik je geen wortel kan voorhouden nooit liefde, vrijheid, bliss en emotieloosheid in het vooruitzicht stel. Dat wat je bent is al Liefde en liefdevol zijn de maakbare versie.

[Aart]

Oorspronkelijk geplaatst door Nadje

Ik zeg helemaal niet dat je je vrij moet maken van emoties. Sterker nog, ik zeg dat het mij een schier onmogelijke taak lijkt during this lifetime.
Jij zegt dat ook al heb je alles ervaren dan ben je nog niet bevrijd. Ik beweer enkel dat met de dood de bevrijding daar is. Maar ik ga lekker van het zonnetje genieten. Have a nice day.

Nadje, je vrij maken van emoties is inderdaad een zinloze en onmogelijke taak.

Bij voldoende bewustheid, m.a.w. bij het niet meer overspoelt worden door de emoties kunnen we er ons wel van bewust worden hoe en waarom emoties ontstaan.

Emoties komen niet opzetten als poepen toch, ze hebben een oorzaak.

Net zoals poepen trouwens een oorzaak heeft; iets gegeten hebben.

Als we die oorzaak van emoties gaan herkennen en steeds meer door gaan krijgen dat die oorzaak gebaseerd is op het verleden/oude ervaringen/eigen inkleuring/beschermlagen dan verdampt de energie van het verleden en is er geen oorzaak meer waardoor de emotie opkomt, hij zal dan ook niet meer opkomen (komt tie wel dan zat er nog een stukje oud zeer, niets mis mee).

Dat is geen streven of doel maar een logisch gevolg van.

Dat herken je bij jezelf toch?

[Ulla]

Oorspronkelijk geplaatst door Renoir

Je kunt het zien al middel inderdaad. Laat ik het anders zeggen, voor mij is de aantrekkelijkheid er af als er slap geouwehoerd wordt, op dat moment treden andere prioriteiten in werking, dan ontleen ik liever plezier aan wandelen.

Hoe kom je erbij dat ik mensen wil helpen, waarom maak je van mijn woorden jouw eigen woorden. Je moet me lezen zoals ik het schrijf, ik flans niet even een antwoord in elkaar, ik probeer nauwgezet te zeggen wat ik bedoel te zeggen.

Ik heb totaal geen boodschap aan wisselvallige stemmingen, emoties en ervaringen, ik wil iedereen ontmoeten als Bewustzijn, ontdaan van die persoonlijke mikmak, die je zo graag breed uitmeet. Ik weet toevallig dat ook jij (iedereen) daar veel beter mee af bent dus ik probeer je te ontdoen van al je stupide ideeën zodat je verlost raakt van jou zelf.

Zodra iemand werkelijk inzicht krijgt ben ik zo blij als een klein kind, ik maak ronddansjes van vreugde. Voor zo'n doorbraak waarvan ik denk dat die er aan zit te komen, zie ik af van mijn boswandeling, kun je me midden in de nacht bellen.

Wat betreft de verlokkingen heb ik al **tig keer laten weten dat ik je geen wortel kan voorhouden nooit liefde, vrijheid, bliss en emotieloosheid in het vooruitzicht stel. Dat wat je bent is al Liefde en liefdevol zijn de maakbare versie.

Behulpzaam willen zijn zijn jou eigen woorden, die je herhaaldelijk hebt gebruikt. Iets anders bedoelde ik ook niet. Je antwoord/uitleg omtrent je boswandeling die je uit gesteld hebt komt op mij ontwijkend over. Dan houdt het op.
Ik ga niet trekken aan iets wat op zijn minst de indruk wekte van je verwachtingen. En waar je dus nu voor mijn gevoel een andere draai aan geeft.


Wat mij hierbij opviel:

Het middel maakt wel dat men zich eerst weer hierdoor doorheen moet worstelen en er dus een randverschijnsel bijkomt. Daar is dan weer tegen in te brengen dat dit weer met (kleine) zelf te maken heeft. En met je al dan niet bereidheid al deze dingen op zij te zetten.

Omdat de bereidheid groter zou moeten zijn dan het middel waar men over valt. Dan heb je het middel dus ook niet nodig. Het dan toch gebruiken kan de bereidheid tot zelfonderzoek bij iemand die dit (nog) niet ziet in de kiem smoren. Omdat er afleiding plaatsvind door een nieuw randverschijnsel.
Dan kun je dus nog even wachten op je vreugdedansje, want de bereidheid te onderzoeken is weer onnodig verlengd oftewel in de kiem gesmoord.

En pin je niet weer vast op de vreugdedans als bijverschijnsel
het is niet zo bedoeld, ik weet dat het daar niet om gaat!

[Nadje]

Oorspronkelijk geplaatst door Bewustzijn

Nadje, je vrij maken van emoties is inderdaad een zinloze en onmogelijke taak.

Bij voldoende bewustheid, m.a.w. bij het niet meer overspoelt worden door de emoties kunnen we er ons wel van bewust worden hoe en waarom emoties ontstaan.

Emoties komen niet opzetten als poepen toch, ze hebben een oorzaak.

Net zoals poepen trouwens een oorzaak heeft; iets gegeten hebben.

Als we die oorzaak van emoties gaan herkennen en steeds meer door gaan krijgen dat die oorzaak gebaseerd is op het verleden/oude ervaringen/eigen inkleuring/beschermlagen dan verdampt de energie van het verleden en is er geen oorzaak meer waardoor de emotie opkomt, hij zal dan ook niet meer opkomen (komt tie wel dan zat er nog een stukje oud zeer, niets mis mee).

Dat is geen streven of doel maar een logisch gevolg van.

Dat herken je bij jezelf toch?

Dat herken ik wel ja.