Overtuigingen

[Rob]

Oorspronkelijk geplaatst door Esradha

Mijn vader noemde het gisteren zo. Als ik het loskoppel en google op as uitzetten en crematie kom ik wel 1 link tegen. Zijn as wordt geplaatst in het graf van mijn opa en oma. Ik heb zoiets nog niet eerder meegemaakt. Het lijkt me al apart om iemand gereduceerd te zien tot as.

Deze variant kende ik nog niet. Wel dat een urn in een muur wordt geplaatst of dat de as verstrooid wordt op een veld. Maar goed, ik ben ook geen kenner.

Het is een ritueel en hoort bij afscheidnemen, dus.
Niet altijd makkelijk en ik wens je dan ook alle goeds hierbij voor vandaag.

[Aart]

Oorspronkelijk geplaatst door Esradha

Dat herken ik wel. Hoe meer ik naar de pijn toega, hoe erger ik deze kan ervaren. Bij veel pijn kan ook het contact met mijn lichaam afnemen als manier om de pijn te handelen.
Bereidheid om simpelweg te leven is inderdaad cruciaal. En de bereidheid pijn daarbij te accepteren. Een ding houd pijn goed in stand, en dat is hem niet willen.

Een ander ding dat pijn goed in stand houdt, is de pijn willen.

Pijn is maar pijn.

Je stoot je teen en er is de lichamelijke prikkel, meer niet toch.

De rest (overige pijn) is allemaal oude shit, een in stand gehouden van het ego/een blijven reageren van de beschermingslaag.

Maar zolang dat niet gezien/herkent wordt zullen er nog vele jaren, gevoeld, gehuild, gedacht worden.

En dat terwijl je de hele oude zooi in 1 keer overboord kunt gooien.

Maar de pest is dan meestal; wat dan, wat moet ik met die rust en stilte, nu is er niets meer wat wrijving geeft, leef ik nu eigenlijk wel.

[Esradha]

Ik heb net een meditatie gedaan vanuit mijn mindfulness cursus. 'Zitten met een moeilijkheid', waarbij je o.a. uitgenodigd wordt je gedachten voorbij te laten komen (zonder erop te reageren) en in een volgend stadium je gedachten (het verhaal) los te laten en je aandacht te geven aan de fysieke sensaties die daarbij horen.

Ik merk dat mijn meest beperkende gedachten helemaal niet creatief zijn, maar vooral een herhaling van hetzelfde. Ze zijn ook weinig genuanceerd, ik kan het allemaal niet, ik ben waardeloos en mijn toekomst is hopeloos verloren. Wanneer ik niet in die gedachten meega en de plaat niet blijft hangen, blijft er niet zoveel meer over. En is mijn gevoel bij lange na niet zo heftig.

Eigenlijk moet ik een nieuwe platenspeler kopen... eentje die niet zo blijft hangen WiNk.

[Esradha]

Ik las even daarvoor op een ander forum ook een stukje over minder oordelen. Mindfulness nodigt daar ook toe uit, observeren wat er is zonder er iets mee te moeten doen. Is dat ook niet de belangrijkste macht van een overtuiging? Ons oordeel over onszelf en de wereld om ons heen. Via welk oordeel we vooral de wereld willen ordenen en naar onze hand zetten. Om structuur en eenheid te handhaven en te weten waar je aan toe bent.

[Frog]

Oorspronkelijk geplaatst door Esradha

Is dat ook niet de belangrijkste macht van een overtuiging? Ons oordeel over onszelf en de wereld om ons heen. Via welk oordeel we vooral de wereld willen ordenen en naar onze hand zetten. Om structuur en eenheid te handhaven en te weten waar je aan toe bent.

Ja, dat noem ik het 'zelfbeeld'.

[Mihaela]

Oorspronkelijk geplaatst door Esradha

Dat herken ik wel. Hoe meer ik naar de pijn toega, hoe erger ik deze kan ervaren. Bij veel pijn kan ook het contact met mijn lichaam afnemen als manier om de pijn te handelen.
Bereidheid om simpelweg te leven is inderdaad cruciaal. En de bereidheid pijn daarbij te accepteren. Een ding houd pijn goed in stand, en dat is hem niet willen.

Als ik bewust naar de pijn ga, is er bij mij juist een soort verlichting die plaats vindt, zoals in de geest als ook in de lichaam.
Vaak laat ik me snel door gedachten afleiden, of zorg ik zelf voor afleiding.

Juist als ik (onbewust) de pijn uit de weg ga, wordt het alleen maar groter.
Ik merk dat ik zelf ook de pijn vergroot, of in staand houd door haar niet te 'willen', zoals je ook hier boven omschrijft. Een vorm van ontkenning.

Als ik ineens wel bewust naar de pijn ga, kan ik soms eerst heel erg schrikken.
Alsof ik ineens er van schrik van de ernst van mijn 'toestand'. Dan heb ik ook gelijk de gedachten: Jemmig zeg, ik ben oud en gammel, de helft of meer van de dingen die ik vroeger deed kan ik nu niet meer.

Mede dat er een soort acceptatie in komt, lijk het ineens alsof het mee valt.
Door de acceptatie, lijk het alsof ik ineens zie hoeveel ik WEL kan, en is mijn blik niet meer zo gespannen op de beperkingen gericht.

Ik kan inderdaad niet meer wild dansen, maar ik kan wel met gemak 15 km of langer wandelen.
Ik ga niet meer zo graag op uit, vaak naar de stad of zo, of graag naar feestjes van vrienden, het vermoeit me zo als er veel mensen bij elkaar zijn. Het is niet eens het niet kunnen, maar niet meer de moeite voor willen nemen.
Ik ga liever met een vriendin wandelen, of lekker bij ons thuis eten. Ik vind het rustiger, en zelfs vind ik dat ook gezelliger. En mijn vriend kan zo heerlijk koken.

Al moet ik zeggen dat ik de laatste paar jaar iets te veel alles uit de weg gegaan ben.
Ik ga weer wat meer in actie komen heb ik besloten.

De pijn is er hoe dan ook. Door te voorzichtig te zijn, merk ik ook een soort verarming in mijn sociale omgang. Maar nu kan ik zelf bepalen wat ik wel wil en wat niet, en ik weet nu beter wat voor mij verstandig is te doen en wat niet. Een tijd terug ging ik alleen maar over mijn grens.

(slaat misschien nergens op wat ik hier kwek..)..

[Esradha]

Daar komt nog bij dat je door te voorzichtig doen ook functionaliteit kunt verliezen, je belastbaarheid daalt en je pijngrens enkel dichterbij komt, wat weer uitnodigt tot rustiger aan doen etc. Enige pijn is niet erg, overbelasting is wel iets om voor op te passen.

Maar terugkomend op de topictitel, zijn overtuigingen ook zeer zeker van invloed op de sterkte van de ervaren pijn.

[Nadje]

Oorspronkelijk geplaatst door Esradha

Ik las even daarvoor op een ander forum ook een stukje over minder oordelen. Mindfulness nodigt daar ook toe uit, observeren wat er is zonder er iets mee te moeten doen. Is dat ook niet de belangrijkste macht van een overtuiging? Ons oordeel over onszelf en de wereld om ons heen. Via welk oordeel we vooral de wereld willen ordenen en naar onze hand zetten. Om structuur en eenheid te handhaven en te weten waar je aan toe bent.

Misschien eerst 's kijken wat er nu eigenlijk onder overtuiging verstaan word.

1. overtuiging
   de overtuiging zelfst.naamw. (v.) Uitspraak: [ovərˈtéyxɪŋ] Verbuigingen: overtuiging|en (meerv.) vaststaande mening Voorbeeld: `Het is mijn vaste overtuiging dat ik na mijn dood mijn overleden vrouw weer terug zal zien.` ...
   Gevonden op http://www.woorden.org/woord/overtuiging
2. 
   overtuiging
   overreding opvatting, beginsel, gezindheid, mening, optie, richting vertrouwen
   Gevonden op http://www.woorden-boek.nl/woord/overtuiging
3. 
   overtuiging
   godsdienst
   Gevonden op http://www.amnesty.nl/encyclopedie_lemma/1457
4. 
   overtuiging
   [zelfstandig naamwoord]? iets wat je zeker weet
   vb:het is haar overtuiging dat God bestaat
   zelfstandig naamwoord: o-ver-tui-ging
   de overtuiging

[Esradha]

http://www.nlp-groningen.com/wat-zij...efeningen-nlp/
Dit komt meer in de buurt van hoe ik het bedoel.
Alleen is de insteek van deze link om negatieve overtuigingen te vervangen door positieve. Dan doen nog steeds overtuigingen hun werk dus. Mijn insteek met dit topic was te kijken wat zo'n overtuiging is en doet en tot op welke hoogte overtuigingen mogelijk toch nuttig zijn.

[Frog]

Oorspronkelijk geplaatst door Esradha

Goed en fout, wat zegt het nu?

Ik zie het en toch zie ik het niet.

Hoe haal je de angel uit de macht van ideeën?

Om in geen een idee meer te geloven. Je bent niet wat je waarneemt.
Daarmee wordt alles relatief, niet volgens een bepaalde theorie maar door het feit dat je begrepen hebt niet je gedachten te zijn. Hoe 'goed' of hoe 'slecht' ze ook mogen zijn.
Welk idee ook in je opkomt, neem er geen verantwoordelijkheid voor, dat houdt simpelweg in: wees keuzeloos gewaar.
Ideeen gaan hun eigen weg, omdat gedachten krachten zijn. Je hoeft nimmer tussen twee ideeen te kiezen, omdat gedachten instaat zijn het onderling 'uit te vechten' maar dan wel in het gehele plaatje van: gedachten, gevoelens en lichamelijk contact.

Ik vraag je nu ook niet te geloven in wat ik hier boven heb neergeschreven. Je kunt het nu begrijpen of niet, zonder enige moeite dan met bewustzijn zelf.