Marie's perikelen

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Puppetji

Je bent dus een spirituele zoeker geworden als ik je goed begrijp.
Wel, als jouw partner dat niet is, kan dat wel is tot wrijving beginnen te leiden tussen jullie. Vooral jij, die mogelijk inzichten begint op te doen, die wil delen met je partner, maar wat onmogelijk is.
Houdt er rekening mee dat een scheiding het gevolg kan zijn. Je zou de eerste niet zijn waar het zo bij begon, het begin van het einde van je relatie.
Zal je dan maar stoppen met zoeken naar 'waarheid'? Als je echt een zoeker bent geworden van binnenuit, is dat proces niet meer te stoppen. Veel geluk toegewenst in je zoektocht naar jezelf.

Inderdaad, dit is de nagel op de kop en het is duidelijk dat dat eens begonnen proces niet meer te stoppen is.

Van scheiden zal er waarschijnlijk ook niets in huis komen; door Eigen keuze ben ik financieel volledig afhankelijk van mijn man en zou hij het totaal niet verdragen dat ik wegging; dus zal er van twee kanten water bij de wijn gevoegd moeten worden.

Maar het hier allemaal eens klaar en duidelijk opschrijven helpt mijzelf wel; het is als heel wat nietens-wellens spelletjes in mijn hoofd een halte toe te roepen en van een uitgeklaarde, vaste basis, met en schone lei en vernieuwde moed verder te vertrekken.

Mijn man houdt genoeg van mij, ten andere komt de innerlijke weg die ik verder en verder afleg hem ook ten goede en wordt onze relatie stilletjes aan, in lichtjes veranderde vorm, maar daarom niet oppervlakkiger, eerder verdiept, verder uitgebouwd.

Ik denk dat wat hem het meeste ergert het feit is dat hij voelt dat hij de hele toestand niet 100% onder kontrole heeft en ergens gevoelsmatig afhankelijk is van mij (in deze situatie de sterke partij), een toestand die hij als geboren chef moeilijk verdraagt.
Van de andere kant weet hij dat hij mij kan vertrouwen.

[Ulla]

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Inderdaad, dit is de nagel op de kop en het is duidelijk dat dat eens begonnen proces niet meer te stoppen is.

Van scheiden zal er waarschijnlijk ook niets in huis komen; door Eigen keuze ben ik financieel volledig afhankelijk van mijn man en zou hij het totaal niet verdragen dat ik wegging; dus zal er van twee kanten water bij de wijn gevoegd moeten worden.

Maar het hier allemaal eens klaar en duidelijk opschrijven helpt mijzelf wel; het is als heel wat nietens-wellens in mijn hoofd een halte toe te roepen en van een uitgeklaarde, vaste basis, met en schone lei en vernieuwde moed verder te vertrekken.

Mijn man houdt genoeg van mij, ten andere komt de innerlijke weg die ik verder en verder afleg hem ook ten goede en wordt onze relatie stilletjes aan, in lichtjes veranderde vorm, maar daarom niet oppervlakkiger, eerder verdiept, verder uitgebouwd.

Ik denk dat wat hem het meeste ergert het feit is dat hij voelt dat hij de hele toestand niet 100% onder kontrole heeft en ergens gevoelsmatig afhankelijk is van mij (in deze situatie de sterke partij), een toestand die hij als geboren chef moeilijk verdraagt.
Van de andere kant weet hij dat hij mij kan vertrouwen.

Klinkt alsof de financi?le toestand niet de enige reden is om niet te willen gaan scheiden. Het stelt zich ook altijd de vraag, in hoever wij de mensen in ons leven kunnen laten zijn ook al delen ze niet hetzelfde. In hoever dien je dan alsnog de schijnwereld van het gemanifesteerde ego. Behalve als het je fysieke en mentale grenzen ernstig overschrijdt en het qua welzijn voor jezelf echt niet meer te verdragen is.

[Puppetji]

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Inderdaad, dit is de nagel op de kop en het is duidelijk dat dat eens begonnen proces niet meer te stoppen is.

Fijn om lezen dat ik mijn hamer goed vast had.

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Van scheiden zal er waarschijnlijk ook niets in huis komen; door Eigen keuze ben ik financieel volledig afhankelijk van mijn man en zou hij het totaal niet verdragen dat ik wegging; dus zal er van twee kanten water bij de wijn gevoegd moeten worden.

Als dat kan is dat ok dan.
Des te meer een uitdaging dan voor jou om de waarheid die je bent te ont-dekken.

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Maar het hier allemaal eens klaar en duidelijk opschrijven helpt mijzelf wel; het is als heel wat nietens-wellens spelletjes in mijn hoofd een halte toe te roepen en van een uitgeklaarde, vaste basis, met en schone lei en vernieuwde moed verder te vertrekken.

Dat is het voordeel van de moderne tijd al. Je hoeft voor dat al niet meer uit huis.
Er lezen mensen wat je schrijft en er is mogelijkheid tot interactie.

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Mijn man houdt genoeg van mij, ten andere komt de innerlijke weg die ik verder en verder afleg hem ook ten goede en wordt onze relatie stilletjes aan, in lichtjes veranderde vorm, maar daarom niet oppervlakkiger, eerder verdiept, verder uitgebouwd.

ja, als jij rijp en volwassen genoeg bent kan dat zo verlopen.

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Ik denk dat wat hem het meeste ergert het feit is dat hij voelt dat hij de hele toestand niet 100% onder kontrole heeft en ergens gevoelsmatig afhankelijk is van mij (in deze situatie de sterke partij), een toestand die hij als geboren chef moeilijk verdraagt.
Van de andere kant weet hij dat hij mij kan vertrouwen.

Daar zit natuurlijk mogelijk een angel...
Is hij er aantoe, de waarheid die hij eveneens is, te ontdekken? Zo'n bewustzijn-wordings proces loopt vaak niet parallel. Hij kan wel een deel oppikken van jou, maar gaat dat ver genoeg voor jou zijn?
Voorlopig nog wel, maar zal er vanaf hangen tot wat jou nog te wachten staat.

Als jij 'gekozen' bent kan je nog wel is in vaarwaters terechtkomen die je niet voorzien had.
Maar dat is nu eenmaal niet in de mens zijn hand gelegd om dat te beslissen.
'Gods' wegen zijn ondoorgrondelijk.

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Ulla

Klinkt alsof de financi?le toestand niet de enige reden is om niet te willen gaan scheiden. Het stelt zich ook altijd de vraag, in hoever wij de mensen in ons leven kunnen laten zijn ook al delen ze niet hetzelfde. In hoever dien je dan alsnog de schijnwereld van het gemanifesteerde ego. Behalve als het je fysieke en mentale grenzen ernstig overschrijdt en het qua welzijn voor jezelf echt niet meer te verdragen is.

Er is inderdaad een spanningsveld tussen de schijnwereld van het gemanifesteerde ego welke we als niet ter zake doende zouden moeten achter ons laten, terwijl daar mensen inzitten waarvan we houden en die in die wereld, de enige die voor hen telt, op ons rekenen, en ook het feit dat we als levende wezens in feiten alleen die schijnwereld hebben om als gemeenschapsmens in verder in te evolueren.

Hoe diep ik ook in mijn innerlijke wereld ben afgedaald en hoe belangrijker die innerlijke wereld voor mij ook wordt dag na dag, toch vervangt hij nog altijd niet de contacten die ik heb met die buitenwereld, welke is als een draad die mij hier op aarde vasthoudt.

[Mara]

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Er is inderdaad een spanningsveld tussen de schijnwereld van het gemanifesteerde ego welke we als niet ter zake doende zouden moeten achter ons laten, terwijl daar mensen inzitten waarvan we houden en die in die wereld, de enige die voor hen telt, op ons rekenen, en ook het feit dat we als levende wezens in feiten alleen die schijnwereld hebben om als gemeenschapsmens in verder in te evolueren.

Hoe diep ik ook in mijn innerlijke wereld ben afgedaald en hoe belangrijker die innerlijke wereld voor mij ook wordt dag na dag, toch vervangt hij nog altijd niet de contacten die ik heb met die buitenwereld, welke is als een draad die mij hier op aarde vasthoudt.

Je bent toch niet Suïcidaal hoop ik?

[Puppetji]

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Hoe diep ik ook in mijn innerlijke wereld ben afgedaald en hoe belangrijker die innerlijke wereld voor mij ook wordt dag na dag, toch vervangt hij nog altijd niet de contacten die ik heb met die buitenwereld, welke is als een draad die mij hier op aarde vasthoudt.

Zo is dat.
Scheiden is niet altijd een voor de hand liggende optie en ook niet altijd gewenst want leidt vaak nog tot een groter 'lijden' (maar som onvermijdelijk).
Je zou de eerste persoon niet zijn die een spirituele zoeker wordt en waar dan het woordje 'miserabel' voorgezet mag worden.

De zoeker naar waarheid is een miserabele spirituele zoeker geworden.
Men zou zelfs hopen dat mensen niet een impuls van 'zoeken naar waarheid' kregen. Want niet zelden leidt het tot een éénzame weg vol frustraties die je uiteindelijk naar Nergens leidt.
Beter gewoon thuis blijven dus zolang het (nog) kan.

[Ulla]

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Er is inderdaad een spanningsveld tussen de schijnwereld van het gemanifesteerde ego welke we als niet ter zake doende zouden moeten achter ons laten, terwijl daar mensen inzitten waarvan we houden en die in die wereld, de enige die voor hen telt, op ons rekenen, en ook het feit dat we als levende wezens in feiten alleen die schijnwereld hebben om als gemeenschapsmens in verder in te evolueren.

Hoe diep ik ook in mijn innerlijke wereld ben afgedaald en hoe belangrijker die innerlijke wereld voor mij ook wordt dag na dag, toch vervangt hij nog altijd niet de contacten die ik heb met die buitenwereld, welke is als een draad die mij hier op aarde vasthoudt.

"In hoever dien je dan alsnog de schijnwereld van het gemanifesteerde ego"Daarmee bedoelde ik dus te zeggen, als je moeite hebt met wat er plaatsvind in de wisselwerking met mensen die je niet kunnen/willen volgen.

Dat wat stoort is vooral ook het verschil wat je als ik persoon zelf maakt en dat geeft de afscheiding tussen binnen en buiten. Dat inzien brengt je uiteindelijk zover dat je stilte niet meer verstoord kan worden. Binnen wordt buiten en buiten binnen, het gaat in elkaar op. De leefwerelden oftewel dimensies vloeien als het ware in elkaar over. En omdat je geen onderscheid meer aan hoeft te brengen, kun je het integreren als vorm van iets wat ook bij het leven het wezenlijke zijn uitbeeldt.

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Maria

Waarom, Marie? Wat weerhoudt je om dan in ieder geval een stukje van je leven voor jezelf op te eisen?

Oh, maar ik verweer mij en eis dat stukje (dat inderdaad groter en dringender wordt) voor mijzelf op; maar ik moet wel altijd opletten, vooral als alles heel goed tussen ons gaat, of hij heeft mij weer helemaal om zijn vinger gewonden zodat ik van voor af aan opnieuw mijn vrijheid moet herwinnen.

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Mara

Hallo marie,
Ik denk (maar dat is natuurlijk wat ik denk) dat, als je iets van iemand verwacht wat die iemand je onmogelijk kan geven, je inderdaad met iets onmogelijk bezig bent. En dan is er geen einde aan de frustratie.
Je kan de andere ook zichzelf laten zijn en hem/haar zien als iemand die deel uitmaakt van hetzelfde mysterie - wat het leven is - als jij, zonder te proberen hem/haar te veranderen.

Ik probeer hem, haar niet te veranderen; voor mij mag hij blijven wat hij is; maar ik eis datzelfde recht op, nl. dat ik in alle vrijheid mag zijn wat ik wil; toch ten minste zolang ik de regel dat "mijn vrijheid ophoudt waar de vrijheid van een ander begint en omgekeerd" respecteer.

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Renoir

Ben je afkomstig uit Nederland? Het is hier namelijk niet gebruikelijk echtgenoten op te zetten en zou je dat naar die nederlandse maatstaf gedaan hebben dan betekend opgezet hier dat ie niet meer in staat is nog iets terug te zeggen.

Het is wel de oplossing van je probleem, maar iemand opzetten is nogal rigoureus, liever nog zou ik hem achter het behang plakken.

Maar aangezien hij de dienst uitmaakt zal ook dat niet lukken en kun je beter aan Cesar Millan vragen hoe je roedelleider kunt worden en bij onwillige honden ruimte creëert.



Het klinkt respectloos dat 'onwillige honden' maar Cesar attendeert de mensen op de onzelfverzekerdheid waardoor ze niet of onvoldoende de eigen ruimte opeisen.

Het is juist daarom dat ik hier deze draad opgezet heb om alle frustraties, belemmeringen die deze situatie bij mij oproepen uit te schrijven en zo uit te bannen en daarna in alle vrijheid de nodige energie kan uitstralen zodat ik ook door onwillige honden gerespecteerd wordt.