Zelfonderzoek volgens Theo.

[Theo]

Oorspronkelijk geplaatst door Rob

Leuke invalshoek.

Natuurlijk klopt het, logisch, mentaal, wat je zegt. Maar zo werkt het niet.

Soms gaan mensen zich afvragen wie ze nu eigenlijk zijn. Ze hebben een naam, maar zijn niet hun naam. Ze hebben een (b.v. mannelijk) lichaam, maar 'een man zijn' is ook niet wat we in essentie zijn. En zo begint de zoektocht.

En dan kun je op een punt komen dat bij alles wat je gedacht had (wie) te zijn dat dat niet blijkt te kloppen. Dat alles waaraan we onze identiteit leken te kunnen ontlenen allemaal hele veranderlijke verschijnselen zijn die we nooit in essentie kunnen zijn.

En dan kan de vraag opkomen wat nu onze 'wezenlijke natuur in essentie is'. En wanneer er voorbij het persoonlijke, het veranderlijke wordt gezocht, dan noemen we dat 'opzoek gaan naar wat we in essentie zijn'.

Of niet, maar dan hebben we ons tevreden gesteld met een mentale gedachten-constructie over wie we zijn en waar het prettig en aangenaam in vertoeven is (lijkt).

Ik spreek vanuit mijn persoonlijke invalshoek. Vele spirituele zoekers krijgen al te horen waar de schat begraven ligt. Maar het zoeken naar een schat is een eigen-belang. Daar zou je eens over na moeten denken.

Oorspronkelijk geplaatst door Theo

Door het louter gadeslaan van een 'verschijnsel' ontstaat er gaandeweg in een persoon het besef dat het 'verschijnsel' er alleen kan zijn als vorm van verzet.
Ieder verschijnsel is een vorm van verzet tegen Waarheid. Die derhalve dus ook niet wordt waargenomen. Je kan ego zien als een selffulfilling prophecy.

Het gaat er om dat de verschijnselen aanraakbaar worden. Uitgerekend het mentaal aan nemen dat ego 'slecht' is zorgt voor verdringing en leidt naar 'mentaal goed zijn' toe. Geen mens hoeft 'goed' te worden, want dat is ieder mens van nature al.

Mijn bemerkingen zijn dat het optreden van een verschijnsel op zichzelf niet een verzet is maar dat de afkeuring van dat verschijnsel verzet is. En als neutraal kijken naar dat verschijnsel het verzet oplost, is het dus de kunst neutraal te leren kijken. In feite gebeurd er dan hetzelfde als bij de gerealiseerde die immers is de identificatie met zijn vermeende 'ik' kwijt is. Verder zie ik eigenlijk ook niet zo dat ieder verschijnsel een vorm van verzet is tegen Waarheid, het verschijnsel boom is bijvoorbeeld al geen verzet tegen Waarheid en zo zullen er meer voorbeelden zijn.

Dat ego een selffulfilling prophecy zou zijn vind ik wel een leuke vondst.

Verschijnselen zijn ten principale niet waar omdat ze tot de vermeende werkelijkheid behoren en dus worden ze pas aanraakbaar door het geloof er in. In gedegen zelfonderzoek ondervindt je het principe dat ego als verschijnsel niet bestaand is maar dat het er is bij de gratie van het geloof er in. Het gaat dus niet om goed of slecht, je neemt door het geschrijf er over wat ego zo al aanricht aan dat ego onwenselijk zou zijn, dat ego niet goed zou zijn en moet verdwijnen. Maar dat is het verkeerde uitgangspunt.

Het is wel een neoadvaita benadering waardig (want neoadvaitisten onderzoeken niet die nemen de resultaten van anderen over), er valt namelijk te onderzoeken dat ego niet bestaat. Dan zal vervolgens je antwoord zijn 'hoe kan het ego dan dwarsliggen of iets aanrichten?' en dan ben je bij de juiste vraag aanbeland om als antwoord te krijgen 'door je geloof er in'. Met je geloof er in betreedt je wat jij zou noemen 'de geziene wereld' en vertoeft dan in de wereld die ik de droom of de fictie noem.

Ik hoop dat je inziet dat goed of slecht in deze context helemaal niet het issue zijn, goed of slecht is datgene wat zich in de geziene wereld voordoet vanwege het geloof er in. En datzelfde geldt voor de veelgehoorde kreet dat de mens van nature al goed is en dat niet hoeft te worden. Wat vindt jij met je geloof in deze vermeende wereld nou 'goed' aan al die oorlog en ellende die de mens in zijn wat jij noemt natuurlijke goedheid heeft aangericht? Als je deze eerlijkheid al mist om datgene wat er gaande is onder ogen te komen hoe wil je dan ooit aan waarheidvinding kunnen doen?

[Theo]

Oorspronkelijk geplaatst door Laurens

Mijn bemerkingen zijn dat het optreden van een verschijnsel op zichzelf niet een verzet is maar dat de afkeuring van dat verschijnsel verzet is. En als neutraal kijken naar dat verschijnsel het verzet oplost, is het dus de kunst neutraal te leren kijken. In feite gebeurd er dan hetzelfde als bij de gerealiseerde die immers is de identificatie met zijn vermeende 'ik' kwijt is. Verder zie ik eigenlijk ook niet zo dat ieder verschijnsel een vorm van verzet is tegen Waarheid, het verschijnsel boom is bijvoorbeeld al geen verzet tegen Waarheid en zo zullen er meer voorbeelden zijn.

Dat ego een selffulfilling prophecy zou zijn vind ik wel een leuke vondst.

Ik heb het eigenlijk alleen over verschijnselen IN mijzelf. Bomen hebben niet zo mijn aandacht in het zelfonderzoek. Zelfonderzoek gaat over mij.

De kunst is idd om neutraal naar je eigen verschijnselen zoals jaloezie te kijken. Als je deze kunst eenmaal machtig bent wordt het een automatisme. Dat is dus wat ik al sinds jaar en dag doe. Zo ben ik ook in staat geweest om mijn eigen pijn te bekijken en te zien hoe deze verdween. Pijn is een hoofdstuk apart, omdat deze continue aanwezig is. Dit in tegenstelling tot andere verschijnselen zoals jaloezie. Pijn moet dus via een bewuste aktie aanraakbaar gemaakt worden. Pijn moet je dus wel voeden, anders blijft zij onaanraakbaar.
Maar dit doet vrijwel geen zinnig mens. Dat is ook het punt waarop ik Tolle bekritiseer.

Verschijnselen zijn ten principale niet waar omdat ze tot de vermeende werkelijkheid behoren en dus worden ze pas aanraakbaar door het geloof er in.

Klopt. Dus dien je het geloof er in, in stand te houden. Iets waar je niet in gelooft kan je ook niet aanraken. Als een verschijnsel zich niet meer voordoet hoef je er niet meer in te geloven, maar ook niet in te niet-geloven.

In gedegen zelfonderzoek ondervindt je het principe dat ego als verschijnsel niet bestaand is maar dat het er is bij de gratie van het geloof er in. Het gaat dus niet om goed of slecht, je neemt door het geschrijf er over wat ego zo al aanricht aan dat ego onwenselijk zou zijn, dat ego niet goed zou zijn en moet verdwijnen. Maar dat is het verkeerde uitgangspunt. Het is wel een neoadvaita benadering waardig want die onderzoeken niet, er valt namelijk te onderzoeken dat ego niet bestaat. Dan zal vervolgens je antwoord zijn 'hoe kan het ego dan dwarsliggen of iets aanrichten?' en dan ben je bij de juiste vraag aanbeland om als antwoord te krijgen 'door je geloof er in'. Met je geloof er in betreedt je wat jij zou noemen 'de geziene wereld' en vertoeft dan in de wereld die ik de droom of de fictie noem.

Dan ben ik neo advaita zonder dat ik het zelf wist?

Ik hoop dat je inziet dat goed of slecht in deze context helemaal niet het issue zijn, goed of slecht is datgene wat zich in de geziene wereld voordoet vanwege het geloof er in. En datzelfde geldt voor de veelgehoorde kreet dat de mens van nature al goed is en dat niet hoeft te worden. Wat vindt jij met je geloof in deze vermeende wereld nou 'goed' aan al die oorlog en ellende die de mens in zijn wat jij noemt natuurlijke goedheid heeft aangericht? Als je deze eerlijkheid al mist om datgene wat er gaande is onder ogen te komen hoe wil je dan ooit aan waarheidvinding kunnen doen?

Al die oorlog en ellende is iets wat zich in toekomst of heden afspeelt.
Jij houdt je maar bezig met de grote dingen, voor mij zijn de kleine dingen groot genoeg. Je medemens hier op het forum kan een lijdend mens zijn. Dat zijn zaken waar we ik mij liever op richt. Die lijdende mens is er niet om jouw of mijn visie op te dringen, maar om te helpen uit het lijden te komen. En in dat helpen kan je slechts een ANWB bord zijn, want de lijdende mens zal zelf het werk moeten doen.

Oorspronkelijk geplaatst door Theo

Ik heb het eigenlijk alleen over verschijnselen IN mijzelf. Bomen hebben niet zo mijn aandacht in het zelfonderzoek.

Je bent helaas niet zo congruent in je gedachtegang, duidelijk zal toch inmiddels zijn dat het verschijnsel boom geen vorm van verzet is zodat je stelling 'Ieder verschijnsel is een vorm van verzet tegen Waarheid.' niet langer meer stand kan houden. Op deze wijze, die van waarheidvinding, elimineren we namelijk de aanvankelijk nog subjectieve waarheid, maar het is wel de bedoeling dat je dat zelf doet en niet ik degene ben die dat voor je doet. Ook bij verschijnselen in jou is niet ieder verschijnsel een vorm van verzet tegen waarheid, de boom was maar als voorbeeld.

Zelfonderzoek gaat over mij.

Maar de intentie van zelfonderzoek gaat dan uiteindelijk uitmonden in dat wat dat 'mij' is, namelijk een verschijnsel binnen mij. Een verschijnsel is een image een beeld van iets wat je zelf gemaakt hebt en dus niet concreet bestaand. Dat het zich in jouw voordoet bevestigd nog niet het bestaan er van.

Wat je vervolgens zegt over de kunst van neutraal kijken kan niet anders dan weer uitkomen bij deze verschijnselen waarmee ik me bij het gedegen zelfonderzoek niet heb bezig gehouden. Voor mij blijft dat priegelen in de marge al kan ik me voorstellen dat dat voor jou van belang is geweest en voor velen van ons een onderwerp waarmee ze in het reine willen komen. Ik wil alleen maar zeggen dat verschijnselen, misschien een beetje in de aanvang maar verder, geen subject van onderzoek zijn in dat gedegen zelfonderzoek. Ik wil dan ook geen mening inbrengen in het twistpunt tussen jou en Tolle.

Klopt. Dus dien je het geloof er in, in stand te houden. Iets waar je niet in gelooft kan je ook niet aanraken. Als een verschijnsel zich niet meer voordoet hoef je er niet meer in te geloven, maar ook niet in te niet-geloven.

Dat geloof hoef je niet in stand te houden het is namelijk een zelfvoorzienend mechanisme, de intentie is juist uit het perpetuum mobile van dat geloof te geraken en dat is niet eenvoudig omdat de entiteit waar dat geloof vanuit gaat er zelf in alle factoren onderdeel van is. Vandaar dat gehamer op het vermijdingsgedrag van ego.

Al die oorlog en ellende is iets wat zich in toekomst of heden afspeelt.
Jij houdt je maar bezig met de grote dingen, voor mij zijn de kleine dingen groot genoeg. Je medemens hier op het forum kan een lijdend mens zijn. Dat zijn zaken waar we ik mij liever op richt. Die lijdende mens is er niet om jouw of mijn visie op te dringen, maar om te helpen uit het lijden te komen. En in dat helpen kan je slechts een ANWB bord zijn, want de lijdende mens zal zelf het werk moeten doen.

Dat ik me grote dingen bezig houdt is weer een beeld dat je graag over mij hebt om je er van te kunnen distanti?ren. Ik vroeg alleen om eens in je wereld rond te kijken of de eigen argumenten van je dat de mens goed is wel steekhoudend zijn. De lijdende mens kan aan zijn kwalen geholpen worden en verlossing zoeken maar de lijdende mens kan ook tot levensvragen komen wanneer het water hem aan de lippen staat en in dat geval kies ik niet voor het oplossen maar voor het laten voortbestaan van de ellende.

[Rob]

Oorspronkelijk geplaatst door Theo

Ik spreek vanuit mijn persoonlijke invalshoek. Vele spirituele zoekers krijgen al te horen waar de schat begraven ligt. Maar het zoeken naar een schat is een eigen-belang. Daar zou je eens over na moeten denken.

Zo lang er een zoeker is, zolang de schat nog niet gevonden is, is alles eigen-belang.

[Nadje]

Oorspronkelijk geplaatst door Theo

Door het louter gadeslaan van een 'verschijnsel' ontstaat er gaandeweg in een persoon het besef dat het 'verschijnsel' er alleen kan zijn als vorm van verzet.
Ieder verschijnsel is een vorm van verzet tegen Waarheid.

Oorspronkelijk geplaatst door Laurens

Mijn bemerkingen zijn dat het optreden van een verschijnsel op zichzelf niet een verzet is maar dat de afkeuring van dat verschijnsel verzet is.

Hier ga ik met Laurens mee. Een verschijnsel is gewoon wat het is, een verschijnsel. Het is neutraal van zichzelf. Het krijgt pas waarde/betekenis als ik die eraan toeken. Maar die ik die die waarde toekent, is zelf een verschijnsel. Waarom zou ik het verschijnsel jaloezie een andere waarde toekennen dan het verschijnsel verliefdheid, om maar iets te noemen? Omdat de ik die dat doet, zelf een verschijnsel is. En dus als zodanig niet anders kan dan opereren vanuit dualiteit. Waarom zou jaloezie afgekeurd moeten worden? Het heeft zijn nut en zijn functie binnen het geheel. Denk ik dan maar, want waarom zou het er anders zijn? Ieder verschijnsel komt voort uit Waarheid en is daarmee Waarheid. Ongeacht zijn verschijningsvorm. Iedere vorm van verzet tegen de Waarheid, is een verschijnsel. Maar daarmee is niet ieder verschijnsel een verzet tegen die Waarheid.

[Theo]

Oorspronkelijk geplaatst door Nadje

Hier ga ik met Laurens mee. Een verschijnsel is gewoon wat het is, een verschijnsel. Het is neutraal van zichzelf. Het krijgt pas waarde/betekenis als ik die eraan toeken. Maar die ik die die waarde toekent, is zelf een verschijnsel. Waarom zou ik het verschijnsel jaloezie een andere waarde toekennen dan het verschijnsel verliefdheid, om maar iets te noemen? Omdat de ik die dat doet, zelf een verschijnsel is. En dus als zodanig niet anders kan dan opereren vanuit dualiteit. Waarom zou jaloezie afgekeurd moeten worden? Het heeft zijn nut en zijn functie binnen het geheel. Denk ik dan maar, want waarom zou het er anders zijn? Ieder verschijnsel komt voort uit Waarheid en is daarmee Waarheid. Ongeacht zijn verschijningsvorm. Iedere vorm van verzet tegen de Waarheid, is een verschijnsel. Maar daarmee is niet ieder verschijnsel een verzet tegen die Waarheid.

Ik heb het begrip 'verschijnsel' verkeerd geinterpreteerd. Ik wist niet dat bomen daar ook onder vielen. Hetgeen mij er wederom op wijst om bij mijn eigen begrippen te blijven en niets over te nemen van anderen. Dat geeft maar verwarring.

[Theo]

Oorspronkelijk geplaatst door Laurens

Ook bij verschijnselen in jou is niet ieder verschijnsel een vorm van verzet tegen waarheid, de boom was maar als voorbeeld.

Bij alles wat in mij verschijnt neem ik waar zonder oordeel.
Wat een vorm van verzet is verdwijnt door er niet tegen te vechten.
Wat er over blijft dat merkt de zoeker vanzelf wel...

[Rob]

Oorspronkelijk geplaatst door Theo

Ik heb het begrip 'verschijnsel' verkeerd geinterpreteerd. Ik wist niet dat bomen daar ook onder vielen. Hetgeen mij er wederom op wijst om bij mijn eigen begrippen te blijven en niets over te nemen van anderen. Dat geeft maar verwarring.

Oorspronkelijk geplaatst door Theo

Bij alles wat in mij verschijnt neem ik waar zonder oordeel.

Ook een mooie invalshoek.

Alles wat wordt waargenomen (object is van waarneming) noemen we verschijnsel (dat wat verschijnt in waarneming). Alles wat verschijnt heeft één gezamenlijke kenmerk, namelijk dat het veranderlijk is. Een boom is daarin niet verschillend van elk ander verschijnsel dat wordt waargenomen. Als variant op 'je stapt nooit twee keer in de zelfde rivier' zouden we net zo goed vast kunnen stellen dat 'je nooit twee keer tegen de zelfde boom piest'.

Dan kan de volgende vraag zijn of de 'ik' (in 'ik' neem waar) iets is wat kan worden waargenomen (want dan is het een verschijnsel en dus veranderlijk) of niet.

En zo komen we (als je me kunt volgen?) telkens uit bij de vraag: wie of wat ben 'ik'.

Oorspronkelijk geplaatst door Theo

Bij alles wat in mij verschijnt neem ik waar zonder oordeel.
Wat een vorm van verzet is verdwijnt door er niet tegen te vechten.
Wat er over blijft dat merkt de zoeker vanzelf wel...

Te veel 'ik' waar het voor gedaan wordt, het ademt de afgescheidenheid.