Laat ie fijn Zijn

[Dorje]

Oorspronkelijk geplaatst door Bassie

Je zag je kans schoon om weer eens de leraar uit te hangen, er van uitgaande dat Marie zo onwetend is dat ze niks van identificatie weet. Identificatie is beginnerswerk, dat niveau is Marie al lang ontgroeit. In een serieus zelfkennis-gesprek zou 'identificatie' nooit onderwerp van gesprek mogen zijn.

Maak je geen zorgen dat ik me beleerd zou voelen, ik zie de gaten in je zelfkennis. Ik wijs er slechts op dat enige bescheidenheid niet zou misstaan.

Kennis over het zelf is jouw winkel.
Daar kan je oud mee worden.

Waar het hier op dit forum om gaat is niet gaten opvullen met nog meer kennis (nog meer verhaaltjes), maar verlost geraken van de gaten en wat er allemaal om heen gebrouwen is voor Werkelijk te houden.

Dat het om gaten opvullen gaat is gewoon de scheerschuim die achter je oren is blijven hangen, en wat je als gebrek aan bescheidenheid verhaalt als het aangewezen wordt dat het er nog hangt. Het hangt er nog steeds, Bassie. Geen bescheidenheid nodig om dat niet of wel aan te wijzen, dat gaat hier geheel vanzelf en heeft niets met "mij" of "mijn" kennis te maken, integendeel.

[Bassie]

Oorspronkelijk geplaatst door Dorje

Kennis over het zelf is jouw winkel.
Daar kan je oud mee worden.

Waar het hier op dit forum om gaat is niet gaten opvullen met nog meer kennis (nog meer verhaaltjes), maar verlost geraken van de gaten en wat er allemaal om heen gebrouwen is voor Werkelijk te houden.

Dat het om gaten opvullen gaat is gewoon de scheerschuim die achter je oren is blijven hangen, en wat je als gebrek aan bescheidenheid verhaalt als het aangewezen wordt dat het er nog hangt. Het hangt er nog steeds, Bassie. Geen bescheidenheid nodig om dat niet of wel aan te wijzen, dat gaat hier geheel vanzelf en heeft niets met "mij" of "mijn" kennis te maken, integendeel.

Dat heeft het wel degelijk. Mensen die uit de samsarische cirkel zijn die weten wat 'catharsis' (emotionele zuivering) is. Jij doet het vanuit jouw geloof af als 'een verhaaltje', hetgeen mij verteld dat jij nog altijd in de samsarische cirkel vertoeft.

Vanuit jouw verhaaltje hang je vervolgens hier de leraar uit en vergeet je de leerling in je zelf.

Van hetzelfde laken een pak is jouw geloof of er ja/nee een zelf is. Ik zie je wel allemaal ingestudeerde kreten slaken, maar ik zie ook dat er nog allerlei geloofssystemen aanwezig zijn bij je.

Zolang er nog niet is vastgesteld of er ja/nee een zelf is zit je nog in een geloof. Ik zag dat je all'een -wat in werkelijkheid egoloos is- een identificatie toekennen. M.a.w.....je reageert wel ergens op, maar zonder de betekenis te weten.

Kreten slaken heeft vaak als gevolg dat je ze zelf gaat geloven.....

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Bassie

Marie, dit heeft geen zin zo. Je eigent je allerlei begrippen toe en past die toe in communicatie. Zelfkennis kan niet anders werken dan dat je bepaalde zaken realiseert en dan kun je er met gelijkgestemden over communiceren.

Je verschilt niet van de 'gedegen' onderzoeker die maar kletst over zaken waar hij geen weet van heeft. Het 'zijn' kan geweten worden intern en dat kan nooit in de tijd geplaatst worden. In tijdruimte is er alleen 'worden'.

Het 'worden' dient dan ook verlaten: het einde aan iedere toekomstvervulling, het einde aan iedere hoop op een betere toekomst.....

Een andere weg is er niet.

Waarom spreek je mijn redenering weg, zogezegd omdat het wishfull thinking zou zijn??? Wie oordeelt hier over een ander???
Mijn wet is: "wat is, is" en dat zonder waardeoordeel... Een waardeoordeel dat ten andere afhankelijk is van de wereld waarin jij leeft, jouw eigen overtuigingen...

Jij veroordeelt mij omdat ik maar zou kletsen over zaken waar ik geen weet van heb... Het is niet omdat jij er geen weet van schijnt te hebben dat een ander er ook geen weet van heeft... Het is niet omdat jij besloten hebt dat er onmogelijk iets over geweten kan worden dat er ook niets over geweten kan worden...
Hier praat je zoals Laurens over het ego dat zogezegd niet zou bestaan; dat niet kan bestaan, want hij heeft het gedegen onderzoek afgerond...
Jij zegt ç"Het 'zijn' kan geweten worden intern en dat kan nooit in de tijd geplaatst worden"ç Waar haal jij dat??? Jouw onderzoek en ik moet dat maar braaf geloven???

Ik onderzoek en als ik denk dat ik het gedegen onderzocht heb zodat ik besluiten kan trekken; dan doe ik dat... Is mijn onderzoek noch niet ver genoeg gevorderd, wegens eigen onwetendheid, of... , of... Dan kan ik het enkel als voorstellen om over te discuteren hier voor leggen en misschien kunnen inzichten van anderen mij dan verder helpen...

[Dorje]

Oorspronkelijk geplaatst door Bassie

Mensen die uit de samsarische cirkel zijn die weten wat 'catharsis' (emotionele zuivering) is.

Nogmaals: kennis over mensen en waar ze in of uit moeten is jouw zaak. Dat is allemaal zo betrekkelijk. En met kennis vergaren over al dat betrekkelijke kan je oud worden.

Oorspronkelijk geplaatst door Bassie

Jij doet het vanuit jouw geloof af als 'een verhaaltje'

Ik doe niets specifiek af als een verhaaltje, ik doe alles af als een verhaaltje, alles wat betrekkelijk is en niets met Waarheid heeft van doen.

Oorspronkelijk geplaatst door Bassie

hetgeen mij verteld dat jij nog altijd in de samsarische cirkel vertoeft.

Je vertelt jezelf wel meer verhaaltjes ja, het draait meestal om een in en een uit.

Oorspronkelijk geplaatst door Bassie

Vanuit jouw verhaaltje hang je vervolgens hier de leraar uit en vergeet je de leerling in je zelf.

Ook leeraar t.o.v. leerling is allemaal zo betrekkelijk, alsof wat je bent één van de die twee zou kunnen zijn. Als je dat gelooft is dat jouw verhaaltje waar je vanalles en nog wat aan gaat ophangen, terwijl er in Werkelijkheid geen leeraar, noch leerling nodig is.

Oorspronkelijk geplaatst door Bassie

Van hetzelfde laken een pak is jouw geloof of er ja/nee een zelf is. Ik zie je wel allemaal ingestudeerde kreten slaken, maar ik zie ook dat er nog allerlei geloofssystemen aanwezig zijn bij je.

Je ziet steeds je eigen verhaal en noemt dat zelfkennis. En dat is correct: kennis van je eigen verhaal. Nu nog stoppen met er in te geloven.

Oorspronkelijk geplaatst door Bassie

Zolang er nog niet is vastgesteld of er ja/nee een zelf is zit je nog in een geloof. Ik zag dat je all'een -wat in werkelijkheid egoloos is- een identificatie toekennen. M.a.w.....je reageert wel ergens op, maar zonder de betekenis te weten.

Wat vastgesteld kan worden is niet ja of nee, niet in of uit, niet betrekkelijk. Door je steeds maar weer op het betrekkelijke te richten, is vaststelling niet eens mogelijk. Dan blijf je hangen in het betrekkelijk maken van begrippen die eigenlijk op iets niet-betrekkelijk slaan, zoals "in mijn all'een zijn ben ik zus of zo", dat is waar ik op reageer. Alleen daar op. Dan zeg ik dat je identificeert met dat niet-betrekkelijke ja, ik doe daar geen uitspraak mee op de egoloosheid waar het begrip in Werkelijkheid naar verwijst, enkel over hoe jij het tot identificatie ermee maakt. De scheerschuim achter je oor, weet je wel.

Oorspronkelijk geplaatst door Bassie

Kreten slaken heeft vaak als gevolg dat je ze zelf gaat geloven.....

Kreten moeten niet geslaakt worden, kreten moeten niet geloofd worden, je eigen verhaal er steeds van maken ook niet. Gewoon nagaan of het Waarheid is in plaats van er eindeloos op verder te blijven borduren.

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Bassie

Het adagium is en blijft dat zijn nooit zal worden en dat worden nooit zal zijn.
Bekijk je zelf en alles wat 'Marie' is, is wordende en niet daadwerkelijk zijnde.
Zijn is zonder enige restwaarde: Niets. Geklets over 'iets' brengt je nergens.

En mijn adagio is dat "zijn" en "worden" elkaar onherroepelijk aantrekken als twee aan elkaar tegengestelde krachten die de schepping voorbrengen en dat ter aller tijden gedaan hebben en doen...
Er is geen begin en er is geen einde... punt en dat noem ik eeuwigheid...
Eeuwige veranderlijkheid...
Je kunt het misschien voorstellen als het 'niets' dat het 'alles' aantrekt en omgekeerd, want het 'alles' zoekt even onherroepelijk terug naar het 'niets'

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Dorje

Catharsis is verhaal, kern is verhaal, leven als mens in de mensenwereld is verhaal, eenheid tussen de wezens is verhaal, een 'ik' die de mensenwereld overstijgt en in een andere wereld terecht komt is verhaal.

Het al die verhaaltjes onderzoeken op Waarheid leidt uiteindelijk tot loskomen van elk verhaal, én aan het subject 'ik' in dat verhaal.

De mens gaat dan gewoon door mens te zijn tussen de mensen, maar dat is dan niet meer wat je bent. Dus geen catharsis nodig, niets overstijgen en ergens anders in terecht komen nodig, geen 'ik' nodig. 'ikken' en verhalen, zoals ook dit verhaal hier, blijven dan gewoon doorgaan, maar worden niet meer geloofd Werkelijk te zijn.

Als er zeer sterke identificatie is met een 'ik' geeft dit verhaal hier erg veel weerstand. Er kan niet ingebeeld worden dat alles gewoon blijft doorgaan zonder dat "ik" en dat het niet dat 'ik' is dat ergens uit moet ergens anders in moet, iets moet overstijgen, ... . Maar dat "ik" dat gezien moet worden voor wat het is: gewoon maar een functie, zich af en toe voordoende, geen identiteit.

Dit is niet voor te stellen, subjectloos Zijn is niet voor te stellen. Bij het voorstellen komt er altijd een 'ik' op de proppen die zich iets voorstelt, die zich voorstelt het Zijn te zijn. Het voorstellen niet meer geloven is het enigste dat kan gebeuren en daarvoor dient alles wat voorgesteld wordt radicaal onderzocht te worden, ook de voorstelling als 'ik' iets te moeten overstijgen, in Zijn te moeten gaan en uit worden te moeten gaan.

Er worden hier alleen maar meer verhalen opgehangen aan dat 'ik', verhalen wat dat 'ik' zou moeten doen, wat het zou kunnen worden, hoe het buiten het worden kan geraken en het Zijn kan betreden. En op die manier blijft die identificatie gewoon in stand in plaats van dat het door de mand komt te vallen.

Dat is heel wat verloren moeite.

Beter toch dat hardnekkig identificeren op zich eens heel grondig te onderzoeken, niet mentaal, niet met nog meer verhaaltjes toe te voegen, maar direct, zonder omweg van een subject dat onderzoekt. Dat kan zomaar gebeuren door elk verhaaltje op zijn Werkelijkheid te onderzoeken tot er nog maar één verhaaltje overblijft: het verhaaltje 'ik'. Dit kan niet meer vanuit dat 'ik' onderzocht worden op Werkelijkheid, daarvoor dient die 'ik' als identiteit weg te vallen. Hoe dat precies gebeurt dat is niet te beschrijven, alleen gebeurt het niet en zal het nooit gebeuren zolang er nog verhalen rond dat 'ik' geloofd worden, ook niet verhalen dat het iets moet overstijgen of verlaten moet worden, deze moeten hoedankook allemaal ontdaan worden van geloof er in.

En als dat 'ik' als identiteit dan weggevallen is, stopt Marie dan? Stopt het leven dan? Is er dan alleen nog maar Onveranderlijkheid en Dood?

Neen, alles gaat dan gewoon verder, maar zonder geloof dat het Werkelijk is. Leven ontplooit zich dan helemaal vanzelf, wat het sowieso al deed, Marie blijft ervaren, maar niets van dat alles is dan identiteit. Het is dan wat zich voordoet en geen identiteit nodig heeft om zich voor te doen. Zonder identiteit loopt alles perfect vanzelf, is alles volmaakt, vrij en Werkelijk. Er is geen 'ik' die die Werkelijkheid, Vrijheid, Volmaaktheid komt te bezitten of te bereiken. Het is maar Werkelijk, Vrij, Volmaakt waar die 'ik' niet meer geloofd wordt te zijn wat je bent, een Werkelijke identiteit te zijn. Er is geen plaats voor dat 'ik' in die Werkelijkheid, Vrijheid, Volmaaktheid. Dus ook niet voor een 'ik ben die Werkelijkheid, Vrijheid, Volmaaktheid', ja, dus ook niet voor 'ik ben God', noch voor 'ik ben het Zijn, of voor "in het Zijn ben ik niet anders als de ander'. Voor geen enkel van die ikken is er plaats. Enkel nog voor ik die zich voordoet als functie wanneer het even nodig is, en weer verdwijnt als dat even niet meer is, niet iets wat je bent.

Dit is allemaal vast te stellen, niet mentaal, maar direct, als er niets meer overblijft van geloof in iets dat het vaststellen doet. En dat kan maar als eerst alle verhaaltjes van dat wat het vaststellen denkt te doen ontkracht zijn Werkelijk te zijn. M.a.w. diepgaand, radicaal, gedegen zelfonderzoek tot op het bot, tot op het laatste overblijfsel van identificatie.

Geeft dit weerstand? Heel normaal. En dan weet je weer te onderzoeken of die weerstand Werkelijkheid heeft.

Hou op met je voortdurend te schuilen achter de muur van zogezegde weerstand van het 'ik' omdat het zichzelf niet wil verliezen...
"Wat is, is" en daar zit geen 'ik' in; daar zit geen oordeel in, daar kom je alleen bij via observatie en waarnemen, punt.
En nu moet jij mij eens komen vertellen hoe jij dat weet te doen zonder jouw verstand, zonder jouw zintuigen, zonder jouw voorstellingsvermogen, zonder jouw vergelijkinsmogelijkheden, zonder jouw zien dat zelfs kan leiden tot inzien???

[Dorje]

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Hou op met je voortdurend te schuilen achter de muur van zogezegde weerstand van het 'ik' omdat het zichzelf niet wil verliezen...

Als dat teveel weerstand geeft, wil ik het graag laten vallen.

Oorspronkelijk geplaatst door marie

"Wat is, is" en daar zit geen 'ik' in; daar zit geen oordeel in,

Helemaal mee eens!

Oorspronkelijk geplaatst door marie

daar kom je alleen bij via observatie en waarnemen, punt.

Dat "je" er moet komen kan nog dieper onderzocht worden.
Observatie en waarnemen gaat altijd uit van een ik. Dat ik kan zijn eigen werkelijkheid of onwerkelijkheid niet zien. Daarom moet alles wat het observeert en waarneemt eerst onderzocht worden op Werkelijkheid, bestaat het los van de observator, waarnemer of is het altijd een projectie vanuit een observator/waarnemer? Als alles wat het projecteert en tot zijn waarheid maakt is vastgesteld als een projectie, geen Werkelijkheid, dan blijft er nog maar één projectie over, het 'ik'. Dat 'ik' kan zijn eigen werkelijkheid of onwerkelijkheid niet vaststellen, maar kan wel wegvallen in dat onderzoek ernaar, omdat het gewoonweg niet terug te vinden blijkt. Als het wegvalt, dan doet het dat als identiteit, als 'dat ben ik', niet als zich functioneel nog wel voordoen, dat valt niet weg, enkel dit eigen maken ("dat ben ik') valt weg. Marie en haar beleveningen vallen niet weg, alleen het geloof dat je dat bent. Maar dat is niet voor te stellen hee? Alles wat voor te stellen is, is niet wat je bent. Dat is wel te Realiseren.

Oorspronkelijk geplaatst door marie

En nu moet jij mij eens komen vertellen hoe jij dat weet te doen zonder jouw verstand, zonder jouw zintuigen, zonder jouw voorstellingsvermogen, zonder jouw vergelijkinsmogelijkheden, zonder jouw zien dat zelfs kan leiden tot inzien???

Die "jij" die dat denk te weten te doen, moet eerst en vooral zijn projecties van wat door de zintuigen opgenomen is en met het verstand en voorstellingsvermogen tot een wereld is gemaakt die men gelooft waar te zijn zoals het is gemaakt onderzoeken. Dat is en blijft het vertrekpunt, en het kan zelfs komen tot inzien dat niets daarvan Werkelijk is, maar eigen projectie, eigen vormsel, eigen verbeelding. Dat kan door dat ik gezien en ingezien zijn. Alleen dat dit laatste, dat ik, zelf ook een projectie is, kan niet meer gezien worden door zo'n ik, maar door in het zien weg te vallen. Dat heet dan directe zien, het zien op zich, zonder een ik dat ziet. Maar dat is ook weer niet voor te stellen hee?

Beter dan het proberen voor te stellen is het onderzoek aan te gaan, vanuit dat ik, tot er niets meer overblijft dan dat ik, en niet op voorhand te gaan voorstellen wat er dan gebeurt. Gewoon onderzoeken en nergens in blijven hangen, onderzoeken tot op het bot.

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Dorje

Als dat teveel weerstand geeft, wil ik het graag laten vallen.



Helemaal mee eens!



Dat "je" er moet komen kan nog dieper onderzocht worden.
Observatie en waarnemen gaat altijd uit van een ik. Dat ik kan zijn eigen werkelijkheid of onwerkelijkheid niet zien. Daarom moet alles wat het observeert en waarneemt eerst onderzocht worden op Werkelijkheid, bestaat het los van de observator, waarnemer of is het altijd een projectie vanuit een observator/waarnemer? Als alles wat het projecteert en tot zijn waarheid maakt is vastgesteld als een projectie, geen Werkelijkheid, dan blijft er nog maar één projectie over, het 'ik'. Dat 'ik' kan zijn eigen werkelijkheid of onwerkelijkheid niet vaststellen, maar kan wel wegvallen in dat onderzoek ernaar, omdat het gewoonweg niet terug te vinden blijkt. Als het wegvalt, dan doet het dat als identiteit, als 'dat ben ik', niet als zich functioneel nog wel voordoen, dat valt niet weg, enkel dit eigen maken ("dat ben ik') valt weg. Marie en haar beleveningen vallen niet weg, alleen het geloof dat je dat bent. Maar dat is niet voor te stellen hee? Alles wat voor te stellen is, is niet wat je bent. Dat is wel te Realiseren.



Die "jij" die dat denk te weten te doen, moet eerst en vooral zijn projecties van wat door de zintuigen opgenomen is en met het verstand en voorstellingsvermogen tot een wereld is gemaakt die men gelooft waar te zijn zoals het is gemaakt onderzoeken. Dat is en blijft het vertrekpunt, en het kan zelfs komen tot inzien dat niets daarvan Werkelijk is, maar eigen projectie, eigen vormsel, eigen verbeelding. Dat kan door dat ik gezien en ingezien zijn. Alleen dat dit laatste, dat ik, zelf ook een projectie is, kan niet meer gezien worden door zo'n ik, maar door in het zien weg te vallen. Dat heet dan directe zien, het zien op zich, zonder een ik dat ziet. Maar dat is ook weer niet voor te stellen hee?

Beter dan het proberen voor te stellen is het onderzoek aan te gaan, vanuit dat ik, tot er niets meer overblijft dan dat ik, en niet op voorhand te gaan voorstellen wat er dan gebeurt. Gewoon onderzoeken en nergens in blijven hangen, onderzoeken tot op het bot.

Dorje, als je nu nog niet door hebt dat bij al mijn onderzoek het 'ik' als belanghebbende, als onderdeel van dat onderzoek, als inkleurder van het beeld, van de voorstelling, eerst en vooral wordt uitgeschakeld, moet worden uitgeschakeld om nog maar van een degelijk onderzoek te kunnen spreken...
Hewel dan weet ik niet meer hoe ik het jou moet kies maken...
"Wat is, is" en daar zit 'ik' niet tussen, punt...

Oh ja, ik moet mijn 'ik' onderzoeken van jou...
Weet dat ik mijn 'ik' ken als een enorm hulpmiddel om het licht in de duisternis te zien... Wat niet wil zeggen dat mijn 'ik' het licht is...
Zoals het verstand een enorm hulpmiddel is maar geen leider is...

[Dorje]

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Dorje, als je nu nog niet door hebt dat bij al mijn onderzoek het 'ik' als belanghebbende, als onderdeel van dat onderzoek, als inkleurder van het beeld, van de voorstelling, eerst en vooral wordt uitgeschakeld, moet worden uitgeschakeld om nog maar van een degelijk onderzoek te kunnen spreken...

Dat is niet wat ik bedoel. Dat 'ik' als belanghebbende, inkleurder moet niet uitgeschakeld worden, het moet gezien worden als het zich voordoet en de verhalen die het voortspruit moeten onderzocht worden op Waarheid, inclusief het verhaal van licht en duisternis. Zie je?

Geen verhalen meer blijven ophoesten, maar ze onderzoeken. Geen verhaal maken dat er een ik als belanghebbende of inkleurder is uitgeschakeld, maar onderzoeken of dat verhaal wel waar is. Dat belanghebben en dat inkleuren komt maar weg te vallen door het te zien opkomen en niet verder te geloven. Niets uitschakelen maar onderzoeken.

Het ik is daarbij een hulpmiddel om zijn verhaaltjes te onderzoeken. Als het daarvoor tenminste al gebruikt wordt ga je mij al niet meer horen.

[Bassie]

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Jij zegt ç"Het 'zijn' kan geweten worden intern en dat kan nooit in de tijd geplaatst worden"ç Waar haal jij dat??? Jouw onderzoek en ik moet dat maar braaf geloven???

Natuurlijk niet, je moet mij nooit geloven. Aan tweedehands kennis heb je niks, gelovers van tweedehands kennis, daarvan hebben we er al genoeg.....