Over kwetsen....

[Looro]

Oorspronkelijk geplaatst door Renoir

De kerk, het geloof, de staat, de moraal, alles laat het wel zo'n beetje afweten, de enige remedie is nog in je zelf duiken en gedegen zelfonderzoek gaan doen. Maar de schaal waarop dat gebeurt is te klein om in de wereld hervormend te kunnen zijn.

Zolang we in omtrekkende bewegingen daar over blijven leuteren gebeurt er niets.

Misschien is wat 'wij' als groep op dit forum doen een schaalvergroting van wat wij ieder in zichzelf doen?
Wat geloof en godsdienst betreft vind ik niet dat deze het laten afweten. Het wordt steeds duidelijker dat wat begrepen wordt als de 'Waarheid' een menselijk begrijpen is van een Goddelijke Openbaring. Het mag een wonder heten dat dit doorheen de tijden is doorgegeven in de tradities van de geloven en kerken.

Ook duiken moet geleerd worden. Misschien is geloof een goede plaats om te leren?

[Rennie]

Oorspronkelijk geplaatst door Looro

Wat geloof en godsdienst betreft vind ik niet dat deze het laten afweten. Het wordt steeds duidelijker dat wat begrepen wordt als de 'Waarheid' een menselijk begrijpen is van een Goddelijke Openbaring. Het mag een wonder heten dat dit doorheen de tijden is doorgegeven in de tradities van de geloven en kerken.

De kerk als instituut heeft ernstige fouten gemaakt en weet niet hoe uit het slop te komen. Ik denk dat jij wat betreft geloof en godsdienst dermate vernieuwend bent dat het wel eens een nieuwe fase zou kunnen inluiden. Ik denk alleen dat het gros van de zittende macht in de kerk daar nog niet aan wil. Hoe desperaat ze ook zijn.

[Ulla]

Oorspronkelijk geplaatst door Renoir

De hond is vanuit zijn oorsprong een roedeldier en heeft dat nog latent in zijn genen zodat het binnen het gezin, als de baas zich opwerpt als leider ondergeschikt kan zijn aan zijn baas. Maar even vaak komt het voor dat de baas het laat afweten en de hond zich opwerpt als roedelleider. Bij andere dieren speelt zich hoogstwaarschijnlijk ook zoiets dergelijks af. Bij heel veel diersoorten is sprake van een ingewikkelde sociale cultuur in de groep waarvan wij geen enkele kennis dragen. Dan interpreteren we het gedrag ook verkeerd.

Bijkomend probleem is de energie van aanwezige mensen, die maken zich soms druk en die energie nemen ze over. De mensen verstoren het al door hun drukte en angst, dat het fout kan gaan. Zelf heb ik zelden of nooit problemen gehad met roedel vreemde honden. Maar ik neem geen risico met mensen erbij. Als ik alleen ben neem ik een vreemde hond zo de tuin in. Een keer gedaan met mensen erbij, ging heel goed maar toch vertrouwden ze het niet omdat ze druk speelden met elkaar. En de hond zelf reageerde toen ook angstig op een gegeven moment. Kon zien dat hij niets gewend was. Sinds die tijd doe ik het anders.

[Rennie]

Oorspronkelijk geplaatst door Ulla

Bijkomend probleem is de energie van aanwezige mensen, die maken zich soms druk en die energie nemen ze over. De mensen verstoren het al door hun drukte en angst, dat het fout kan gaan. Zelf heb ik zelden of nooit problemen gehad met roedel vreemde honden. Maar ik neem geen risico met mensen erbij. Als ik alleen ben neem ik een vreemde hond zo de tuin in. Een keer gedaan met mensen erbij, ging heel goed maar toch vertrouwden ze het niet omdat ze druk speelden met elkaar. En de hond zelf reageerde toen ook angstig op een gegeven moment. Sinds die tijd doe ik het anders.

Het issue was een beetje het vreemde gedrag van dieren in gevangenschap. Ik heb dat goed kunnen ervaren als ik met de honden ga wandelen uit het dierenasiel hier vlakbij in Mehr in Duitsland, daar zitten nogal wat verknipte en vervormde honden die ook niet meer in roedelvorm kunnen leven. Ze zijn tamelijk onvoorspelbaar in hun gedrag, zou benieuwd zijn hoe Cesar Millan deze honden zou 'uitlezen'.

[Nadje]

Oorspronkelijk geplaatst door Mihaela

De laatste 10 jaar ben ik in aanraking gekomen met intense pijn bij het besef hoe wij als maatschappij met dieren, en met de natuur over het algemeen omgaan. De pijn die ik voelde was uiteraard onbeschrijfelijk, dat weet een ieder die zo een stuk aangaat. Soms merkte ik bij mezelf dat ik, op onbewust niveau, ook mijn ego streelde met de gedachten dat ik zo invoelend ben, zo sensitief, en zo begaan met de dieren.
Regelmatig ervaar ik de verbinding met insecten, als ik ze aanraak, en ervaar ik zelfs ook dat dieren of insecten dat ook terug geven. Ik voel de verbinding, en dieren of insecten reageren daar ook op.
Wat ik uiteindelijk ontdekte was dat ik zoals de meeste in onze maatschappij verantwoordelijk ben voor het leed dat dieren aangedaan wordt, en dat ik verantwoordelijk ben voor het verwoeste van de natuur.
Het is een proces dat jaren geduurd heeft, en de hevigheid leek zo onoverbrugbaar toen, terwijl nu me alleen maar bewust van ben dat ik niet anders ben dan ieder ander, dus de reden ben ik dat dieren en de natuur misbruikt en mishandeld wordt. Is mijn toedoen, en er is geen invoelendheid of sensitiviteit voor nodig, maar het is simpelweg het begin van beseffen van wat wij allemaal hier op aarde doen.
Er was een moment dat ik tijdens een film zo diep in mezelf viel, de gruwel dat zo heftig en realistisch weergegeven werd trof me zo diep dat ik in de waar raakte. De waanhoop overspoelde me, op dat moment, en toen ik dacht dat ik niet dieper in de pijn kon vallen, sloeg het besef als een bom weer toe: Ik ben hier medeverantwoordelijk voor.
Ieder keer, steeds meer, besef ik dat alleen door zelf te veranderen, door zelf in te zien dat ik medeverantwoordelijk voor ben ,en niet door mijn ego te blijven strelen met mezelf ''bijzonderder'' te willen voelen, dan pas is er voor mij een kans om te beginnen met dat wat werkelijk gedaan moet worden.
Voor mij is het niet anders dan steeds weer bij mijn ego terug terecht te komen, en mezelf onder ogen te zien. En uiteraard, met mezelf leren leven... Mezelf vergeven, en compassie leren.. Daaruit ontstaat er een oprechtere diervriendelijker levensstijl, en ook de acceptatie dat ik vaak nog niet in staat ben.

Heel mooi Mihaela en heel herkenbaar. Dankjewel voor het delen.

[Nadje]

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Vandaar ook mijn oneindige strijd tegen het opheffen van het 'ik' in waarheidvinding; want in wezen leiden we daar de mensen opnieuw op het pad van 'het heil komt van elders dan van mijzelf' en ikzelf sta dat heil in de weg; een idee dat doodsgevaarlijk is voor mij.

Het gaat ook niet om het opheffen van het ik, maar het zien dat er nooit zoiets bestaan heeft als een (afgescheiden) ik, behalve als idee/aanname.

[Ulla]

Oorspronkelijk geplaatst door Renoir

Het issue was een beetje het vreemde gedrag van dieren in gevangenschap. Ik heb dat goed kunnen ervaren als ik met de honden ga wandelen uit het dierenasiel hier vlakbij in Mehr in Duitsland, daar zitten nogal wat verknipte en vervormde honden die ook niet meer in roedelvorm kunnen leven. Ze zijn tamelijk onvoorspelbaar in hun gedrag, zou benieuwd zijn hoe Cesar Millan deze honden zou 'uitlezen'.

Volgens mij vertonen ze dan (fout) aangeleerd gedrag wat lastig te corrigeren is als het voor je als mens gevaarlijke situaties kan opleveren. Een van mijn honden komt uit een asiel uit Hongarije. Zij durft soms nog steeds niet door een deur te komen als ik in de buurt sta. Gewoon omdat het in Hongarije normaal is dat dieren niet binnen mogen en een schop krijgen als ze het toch proberen. Wordt steeds minder maar af en toe wordt dat gedrag nog getriggerd. Meestal stap ik dan opzij anders durft ze niet meer door de deur. In begin was zij erg onderdanig en erg bangig, dat is zo goed als weg.

Maar volgens mij moeten we maar verhuizen met ons issuetje.

[Mihaela]

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Ik spring elke morgen sinds enkele dagen vervroegd uit mijn bed om het kippenhok te openen (wordt bij ons elke avond gesloten om de kippen vooral tegen dassen te beschermen).
Vorige week kwam een buur vragen of we niet twee kippen van hem wouden overnemen want hij wou zijn kippenhok wegdoen en anders moest hij de dieren de kop omdraaien.
Wij hadden al 12 andere kippen.
Nu zijn die twee nieuwe kippen enorm Klein tov onze kippen. Een van de twee kippen is door de onze al doodgebeten; de andere kip wordt totaal verstoten en ze gunnen het geen graantje in zijn bek.
Als ze losgelaten zijn kan de kip weglopen maar s'morgens in het kot is er niet genoeg plaats om weg te lopen, vandaar dat ik s'morgens vroeg opsta om het kot op tijd te openen voor het al te licht wordt en blijf een tijdje het gareel in het oog houden opdat de kip ten minste de tijd heeft om wat te eten en niet van honger om te komen.

Van wreedheid gesproken...
Duidelijk dat er bij die kippen een overlevingsinstinct meespeelt, maar toch...
En vergeet niet dat wij uit het dierenrijk zijn voorgekomen...

En toch blijkt het wezenlijke van alles een allesomvattende oneindige liefde te zijn....

Wie heeft de hok gebouwd, de kippen zelf? Je hebt nu niet over dieren die in de vrije natuur leven, maar over kippen die door mensen worden gehouden.
En ik heb het niet over de bewustzijn van dieren onderling, maar over mijn bewustzijn omtrent dierenleed en mijn bijdraag daarin.

[Mihaela]

Oorspronkelijk geplaatst door Rob

Natuurlijk, alles mag gezegd. Misschien vergissen we ons wel eens over de impact die woorden op ons zelf en de omgeving kunnen hebben?

En zo zeg ik in hele vriendelijke woorden wat ik ook met het topic 'forumquotum' wilde zeggen (maar waar sommigen over vielen omdat de toon hen niet beviel).

Ik vond zeker een goed voorstel, zelfs is het essentieel dat wij allemaal ons eerst afvragen waaruit welke impuls wij op een tekst reageren.
Wat ik nog interessanter zou vinden, is als men iets meer zou delen over de emoties die opgeroepen worden door het lezen van een tekst. Mijn valt het op dat meestal een ''onbewuste'' stroming geraakt wordt en ontstaan er vaak teams die voor elkaar opkomen, ben er ook zoals ieder ander bij betrokken. Door de onderliggende emoties te noemen, denk ik dat er veel verborgen forumoorlog zou oplossen. Dan zouden wij dichterbij komen bij dat wat Looro de laatste tijd aanreikt.

Dat ik toen ietwat afwijzend reageerde was meer omdat ik geraakt voelde door wat ik als achtergrond gevoel van jou meende waar te nemen, een zeurend gevoel over de omgeving terwijl ik jou ook dat vaak vind doen, tussenkomen in gesprekken om een van de leden bij te staan. Dat doe jij bijna altijd als Maria ze in het nauw gedreven wordt.

Maar goed, zeker een goed voorstel die in de gedachten gehouden kan worden door een ieder als wij ergens op reageren.

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Ulla

En wie is men? De kansen zijn voor mijn gevoel nooit groter zijn geweest dan nu en die worden ook al genomen, zoals ik dat bezie. Je kunt altijd wat doen, van binnenuit beginnen de veranderingen niet het wachten op dat een ander wat doet. Een ieder vanaf die plaats waar hij bezig is. Dat wordt nog wel eens onderschat.

Vanop de plaats waar ik bezig ben doe ik wat ik denk dat moet gedaan worden.
Men zijn die mensen die denken dat ze de maatschappij dirigeren en/of mee opbouwen.