The beat goes on... and on.... and on..

[Bassie]

Oorspronkelijk geplaatst door Guido

Leegte is geen éénheid.. Alleen het 'ervaren van leegte kan vertaald worden als een niet samengestelde éénheid, het enkelvoudige is daarom een verschijnsel binnen het 'ervaren van leegte. Met het enkelvoudige kun je 'iets, (schouwen bv) met leegte 'ervaren kun je niets.

Waar ik het woord 'enkelvoudig' gebruik bedoel ik dat het niet-twee is.
Het is een voorwaarde/realisatie om überhaupt in de leegte te kunnen 'zijn'.

Het woord 'eenheid' kent binnen de leegte een geheel andere benadering.
Binnen de leegte is er het directe besef van de eenheid van kenner en het gekende. Een eenheid welke ook een tweeheid is. Kenner en het gekende is immers niet hetzelfde.

Vergelijk de leegte van een emmer en de emmer zelf. Dat is ook een eenheid welke een tweeheid is.

Doch de leegte an sich schept weer het gewaar'zijn. Het gewaar'zijn is daarmee ook een alleen-zijn. De gehele wereld staat immers aan gene zijde (aan de kant van het 'gekende').

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Bassie

Vervolg: Wie bekend is met de kennende leegte zal ook bemerken dat het vormen van concepten en voorstellingen afwezig is. Het is de geest die dat doet! Om 'daar' te komen dient de mens wanneer het 'zelf' in het geding is dan ook alle concepten en voorstellingen terug te nemen.

Wat er dan gebeurd is dat je op de rem trapt van de continu-scheppende geest. Nu ik dit aan het schrijven ben is mijn geest bezig met een concept (dit bericht).
Stilte van de geest wil dan ook niks anders zeggen dan het beheersen van de geest. Nu op dit moment ben ik de persoon die aan het conceptualiseren is in de vorm van een comment.

Het kan nooit kennende leegte (egoloosheid) zijn die nu aan het schrijven is.

Wie op de rem trapt van de continu-scheppende geest wanneer het 'zelf' in het geding is zal iets van 'liefde' bemerken. Als hier iemand iets lelijks schrijft over Bassie treed ik even terug en dan is er 'niemand' die geraakt is. Waarom is dat liefde? Liefde probeert niets te veranderen zoals het zich voordoet. Sneert Laurens weer eens naar Bassie dan wordt het door het terugtreden 'in liefde bezien' omdat liefde geen doelen stelt en niks afkadert. (Liefde is niet-willend)

Naderhand treedt ik weer in het het conceptualiserende zelf en schrijf ik weer een repliek. En dan gaat het spel weer op de wagen, want dat is wat we hier doen met zijn allen: spelen. En daarbij gaat het er niet om te weten wat er gespeeld wordt, maar dat er gespeeld wordt....

Dat er gespeeld wordt, dat ben ik met je eens...
In feite ben ik mijn hele leven lang een enorme grote dagdromer geweest... Dus speelde ik de hele tijd met het invullen van mijn leven... Weet wel, dat ik bewust dagdroomde en dat ik nooit de werkelijkheid met mijn dagdromen vermengd heb... Ik wist dat ik droomde; ik wist dat ik cinema speelde...
Dus als men hier later komt zeggen dat het leven gewoon cinema is ben ik de eerste om dat in te zien...
Maar wat ik met mijn dagdromen wel leerden was na te gaan waarom ik dit of dat, dikwijls heel herhaaldelijk dagdroomde... Ik leerde waarom ik al die rollen speelde en ik had het niet meer nodig om in het echte leven achter nepdromen aan te hollen want in mijn dagdroom waren al mijn wensen al vervuld en vielen ze van mij af als er niet toe doende...

En wat niet verviel, waren juist die dingen die echt waren en die van mij een echter persoon maakten...

Ooit gelezen ; weet dat gestoorde, gevaarlijke mensen meestal of altijd mensen zijn met weinig verbeelding die, om te kunnen voelen, tot daden moeten overgaan...

Oké, Bassie, het is geen wijs pleidooi op wat jij hier vertelt, maar weet dat ik het anders zie...
Ik zoek misschien minder wat is; ik zoek meestal meer waarom iets is...
En nu ik ingezien heb, nu ik weet waarom wij leven...
Hewel, ik voel dat alsof ik bij een nieuwe mijlpaal ben aangekomen...

[Guido]

Oorspronkelijk geplaatst door Bassie

Waar ik het woord 'enkelvoudig' gebruik bedoel ik dat het niet-twee is.
Het is een voorwaarde/realisatie om überhaupt in de leegte te kunnen 'zijn'.

'In de leegte te kunnen 'zijn'.. dat is het 'ervaren van leegte, niet leegte. In het 'ervaren van leegte kun je 'zijn', zo diep gaat dat niet, je kunt van alles 'zijn', 'zijn' is dan de status quo van een specifiek 'ervaren.

Oorspronkelijk geplaatst door Bassie

Het woord 'eenheid' kent binnen de leegte een geheel andere benadering.
Binnen de leegte is er het directe besef van de eenheid van kenner en het gekende. Een eenheid welke ook een tweeheid is. Kenner en het gekende is immers niet hetzelfde.

Het gekende doet er feitelijk niet toe, maar dat het 'ervaren zich een kenner laat aanleunen, maakt de boel onnodig gecompliceerd en mystiek.

Oorspronkelijk geplaatst door Bassie

Vergelijk de leegte van een emmer en de emmer zelf. Dat is ook een eenheid welke een tweeheid is.

Nu gebruik je de voorstelbaarheid van leegte om een object mee te vullen en om leegte te vangen in een object.. Dat is geen leegte Bassie, dat is verbeelding.

Oorspronkelijk geplaatst door Bassie

Doch de leegte an sich schept weer het gewaar'zijn. Het gewaar'zijn is daarmee ook een alleen-zijn. De gehele wereld staat immers aan gene zijde (aan de kant van het 'gekende').

Met het invullen van leegte als een 'ervaren heb jij geen hulp nodig..

[Guido]

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Dat er gespeeld wordt, dat ben ik met je eens...
In feite ben ik mijn hele leven lang een enorme grote dagdromer geweest... Dus speelde ik de hele tijd met het invullen van mijn leven... Weet wel, dat ik bewust dagdroomde en dat ik nooit de werkelijkheid met mijn dagdromen vermengd heb... Ik wist dat ik droomde; ik wist dat ik cinema speelde...
Dus als men hier later komt zeggen dat het leven gewoon cinema is ben ik de eerste om dat in te zien...
Maar wat ik met mijn dagdromen wel leerden was na te gaan waarom ik dit of dat, dikwijls heel herhaaldelijk dagdroomde... Ik leerde waarom ik al die rollen speelde en ik had het niet meer nodig om in het echte leven achter nepdromen aan te hollen want in mijn dagdroom waren al mijn wensen al vervuld en vielen ze van mij af als er niet toe doende...

En wat niet verviel, waren juist die dingen die echt waren en die van mij een echter persoon maakten...

Ooit gelezen ; weet dat gestoorde, gevaarlijke mensen meestal of altijd mensen zijn met weinig verbeelding die, om te kunnen voelen, tot daden moeten overgaan...

Oké, Bassie, het is geen wijs pleidooi op wat jij hier vertelt, maar weet dat ik het anders zie...
Ik zoek misschien minder wat is; ik zoek meestal meer waarom iets is...
En nu ik ingezien heb, nu ik weet waarom wij leven...
Hewel, ik voel dat alsof ik bij een nieuwe mijlpaal ben aangekomen...

Marie, je hebt gewoon jouw strategie/manier gevonden om met je gevoeligheden/emoties om te gaan.. Je zit tot over je oren in een psychologische ontdekkingsreis, prima hoor, maar het is geen waarheidvinding noch 'diep zelfonderzoek.

[Bassie]

Oorspronkelijk geplaatst door Guido

'In de leegte te kunnen 'zijn'.. dat is het 'ervaren van leegte, niet leegte. In het 'ervaren van leegte kun je 'zijn', zo diep gaat dat niet, je kunt van alles 'zijn', 'zijn' is dan de status quo van een specifiek 'ervaren.



1. Het gekende doet er feitelijk niet toe, maar dat het 'ervaren zich een kenner laat aanleunen, maakt de boel onnodig gecompliceerd en mystiek.



2. Nu gebruik je de voorstelbaarheid van leegte om een object mee te vullen en om leegte te vangen in een object.. Dat is geen leegte Bassie, dat is verbeelding.



Met het invullen van leegte als een 'ervaren heb jij geen hulp nodig..

1. Om iets over de leegte te kunnen zeggen moet ik de leegte zelf kennen (de kenner kennen). Dat is uitermate ongecompliceerd en ook de kern van zelfkennis. In de leegte doet het gekende er juist wel toe omdat ik een kenobject nodig heb in de leegte om de kenner te kunnen zijn. Waarmee de betekenis van 'zijn' ook gekend is.

2. Ik gebruik het voorbeeld van de emmer en de leegte idd om iets te objectiveren. Anders kan ik er op een forum in conceptuele zin niet over schrijven. Als kenner ben ik 'niets' , alles wat gekend wordt is 'iets'.

Maar ook als ik schrijf dat ik niets ben in de leegte, dan conceptualiseer en objectiveer ik voor de lezer. Ik zou ook kunnen schrijven dat ik in de leegte van 'me' af zie. Wie er niet bekend mee is, objectiveert het per definitie in zijn voorstellingsvermogen.

In zintuigelijk waarnemen ziet 'iets' iets anders. In het directe zien (als de persoon er uit is) dan ziet 'niets' iets anders. Tevens het verschil tussen waarnemen met de persoon en zonder de persoon.

Het refereert ook aan de tijd toen ik het directe zien nog niet kende. (De kenner dus nog niet kende). Toen 'schouwde' ik: de stille getuige die alles zag wat ik als persoon deed. Waarmee ik tevens het belang van het 'schouwen' onderstreep.

Vroeger toen ik nog een persoonlijk gemoed kende, bleef de stille getuige 'stil' als mijn gemoed zich vulde met een of andere gemoedstoestand. Met de kennis van nu weet ik dat de 'stille getuige' en het 'directe zien' hetzelfde is. Daarom ontken ik ook geen ego/persoon, want het is de stille getuige die mij als ego/persoon gade slaat.

[Bassie]

Overigens hoeft het geen enkel betoog dat het schouwen nonconceptueel is , dus geheel buiten het denken staat. Waarmee ieder gedachtenonderzoek volstrekt overbodig is. Wie voor ogen houdt dat 'het subject' zichzelf kan terugtrekken in een praktijk-situatie waarin het gemoed eventueel kan opspelen komt vanzelf in het 'nonconceptuele' terecht.

Het schouwen kent nu eenmaal geen concepten. Wie uit het raam kijkt en een fietser schouwt is er eigenlijk al: daar is het gemoed niet bij betrokken. Dan hoef je alleen nog maar op te letten bij je interacties waar het gemoed wel bij betrokken is. Staat de buurman rare dingen tegen je te schreeuwen en te schelden? Trek het subject terug en schouw! Als hij is uitgeraasd zeg je 'goedemorgen' en je loopt verder.

Dat is zelfkennis in de praktijk. 'Dat wat schouwt' is zonder oordeel en dat is tevens je kompas in het leven.

[Guido]

Oorspronkelijk geplaatst door Bassie

1. Om iets over de leegte te kunnen zeggen moet ik de leegte zelf kennen (de kenner kennen). Dat is uitermate ongecompliceerd en ook de kern van zelfkennis. In de leegte doet het gekende er juist wel toe omdat ik een kenobject nodig heb in de leegte om de kenner te kunnen zijn. Waarmee de betekenis van 'zijn' ook gekend is.

Voor leegte volstaat 'zijn' en 'zijn' is geen object.
Voor leegte doet het gekende er niet toe, alleen voor het 'ervaren van leegte doet het gekende ertoe en heb je 'iets nodig als belanghebbende.. en dat is ego.
Het er niet toe doende gekende is.. 'ik, een zeer veranderlijk allegaartje.

Oorspronkelijk geplaatst door Bassie

2. Ik gebruik het voorbeeld van de emmer en de leegte idd om iets te objectiveren. Anders kan ik er op een forum in conceptuele zin niet over schrijven. Als kenner ben ik 'niets' , alles wat gekend wordt is 'iets'.

Binnen het 'ervaren van leegte daagt de malle molen van 'alles en niets'.
Leegte is leegte, zonder 'iets.. daarom kan het nooit een 'ervaren zijn.

[Rob]

Oorspronkelijk geplaatst door Guido

Marie, je hebt gewoon jouw strategie/manier gevonden om met je gevoeligheden/emoties om te gaan.. Je zit tot over je oren in een psychologische ontdekkingsreis, prima hoor, maar het is geen waarheidvinding noch 'diep zelfonderzoek.

Dat is het punt, Marie. Ook in je discussies met Laurens. Ik heb even een 'onderonsje' met Guido over een camper en je komt er bij met verhalen over allerlei narigheid, over Advaita Vedanta en zelfs dat ik Laurens iets moet gaan verwijten. Dat, beste Marie, is jouw prominent aanwezige (in jou) persoon die al haar wederwaardigheden op tafel gooit, ook als het een keer niet over jou gaat. Dat is allemaal geen ramp, maar wel een mogelijkheid tot inzicht voor je. En dan kom ik weer uit bij wat Laurens adviseert: ga nu eens zelfonderzoek doen. Want al je prominente persoonlijke wederwaardigheden zijn zo dominant aanwezig in je dat er helemaal geen ruimte is voor welk inzicht dan ook. Anders gezegd: eerst zal het persoonlijke ietwat getemperd moeten worden wil er überhaupt plek zijn (komen) voor inzicht.

Succes Marie!

[Bassie]

Oorspronkelijk geplaatst door Guido

Binnen het 'ervaren van leegte daagt de malle molen van 'alles en niets'.
Leegte is leegte, zonder 'iets.. daarom kan het nooit een 'ervaren zijn.

Dan heb jij het over de leegte welke de boeddhisten Sunyata noemen. Dat is een centrumloos, conceptloos bewustzijn. Ik noem dat ook wel Nirvana-bewustzijn. Dorje hier kan er mooi over verhalen.

Zoals ik al eerder heb aangegeven staat 'Waarheid' voor de enkelvoudigheid. Deze enkelvoudigheid bereikt de mens in 'de donkere nacht van de ziel'. Voor mij is het inzichtelijk dat het persoonlijke gemoed daar eerst leeg voor moet zijn omdat de mens daar lijden in de vorm van eenzaamheid ervaart. Dat vergt een sterke psyche.

Deze enkelvoudigheid vindt de mens in kwestie terug in een 'gecentreerde' leegte, anders dan het boeddhistische Sunyata. In deze enkelvoudige leegte vindt de mens zichzelf terug als 'dat wat ziet' en daarmee tegelijkertijd 'zijn' is (ik ben).

Deze enkelvoudige leegte is Atman.(zelf, ziel, diepere essentie van ik)

Oorspronkelijk geplaatst door Bassie

Dan heb jij het over de leegte welke de boeddhisten Sunyata noemen. Dat is een centrumloos, conceptloos bewustzijn. Ik noem dat ook wel Nirvana-bewustzijn. Dorje hier kan er mooi over verhalen.

Zoals ik al eerder heb aangegeven staat 'Waarheid' voor de enkelvoudigheid. Deze enkelvoudigheid bereikt de mens in 'de donkere nacht van de ziel'. Voor mij is het inzichtelijk dat het persoonlijke gemoed daar eerst leeg voor moet zijn omdat de mens daar lijden in de vorm van eenzaamheid ervaart. Dat vergt een sterke psyche.

Deze enkelvoudigheid vindt de mens in kwestie terug in een 'gecentreerde' leegte, anders dan het boeddhistische Sunyata. In deze enkelvoudige leegte vindt de mens zichzelf terug als 'dat wat ziet' en daarmee tegelijkertijd 'zijn' is (ik ben).

Deze enkelvoudige leegte is Atman.(zelf, ziel, diepere essentie van ik)

Ik zal het proberen te onthouden.
Anders sla ik straks de plank weer mis als ik het niet goed kan reproduceren.
Heb je ook praktijkervaringen dat deze 'kennis' intern iets 'doet'?