Er is een groot verschil in de weg kennen en de weg gaan

[Bassie]

Oorspronkelijk geplaatst door Bassie

Anders kan onze wereld niet bestaan.

En wat doen onwetende onderzoekers? Verklaren dat de wereld niet bestaat .....

Omdat ze de het locatie-loze waarnemen niet kennen. (Kennende leegte)

Wel vermakelijk om te zien dat bij zo iemand als Laurens die pretendeert zijn gedachten op waarheid te hebben onderzocht dan toch weer de foutieve gedachte heeft post gevat dat 'de wereld niet bestaat'. En zelf bestaat hij ook niet. Laurens beweert dus dat het mannetje Laurens ergens in Nederland niet in Nederland aan het waarnemen is.......

Hoe hij dan toch mijn posten kan lezen (zonder waar te nemen) is mij een raadsel! Gewoon een kletsmeier dus: alle users hier zitten op een locatie in België of Nederland. Laurens kent het verschil tussen locaal en nonlocaal waarnemen niet....

Oorspronkelijk geplaatst door Bassie

En wat doen onwetende onderzoekers? Verklaren dat de wereld niet bestaat .....

Hardnekkig hoor dat 'verklaren'. Nogmaals ze doen kond van hun ont'dekking.

Wel vermakelijk om te zien dat bij zo iemand als Laurens die pretendeert zijn gedachten op waarheid te hebben onderzocht dan toch weer de foutieve gedachte heeft post gevat dat 'de wereld niet bestaat'. En zelf bestaat hij ook niet. Laurens beweert dus dat het mannetje Laurens ergens in Nederland niet in Nederland aan het waarnemen is.......

Het zal vast niet de eerste keer zijn dat je om je eigen domheid lacht.
Gedachteonderzoek geeft als resultaat dat gedachten blijken niet waar te zijn. Dat wat als onveranderlijk waar overblijft mag de titel Waarheid dragen. Gedegen zelfonderzoek, nogmaals wijst uit dat 'ik' nergens, zelfs niet in de duistere krochten van de geest is te vinden, dientengevolge is er ook evenmin sprake van een entiteit die zich als jij aan mij kenbaar maakt en als zodanig staat het bestaan van de gehele wereld op losse schroeven. Dat we anders ervaren moet dan welhaast komen door een geloof daarin. Daarmee kun we dit onderzoek afsluiten en zullen we van 'vermeend' spreken waar er een kennelijke kracht werkzaam is die dat bestaan oproept. Je onderzoek naar plaats en tijd (waarnemen) heeft met het hier bovenstaande helemaal niks te maken omdat het plaats vindt (in een voor mij) vermeend bestaan dat jij gewoon (nog) voor werkelijk houdt.

Hoe hij dan toch mijn posten kan lezen (zonder waar te nemen) is mij een raadsel! Gewoon een kletsmeier dus: alles users hier zitten op een locatie in België of Nederland. Laurens kent het verschil tussen locaal en nonlocaal waarnemen niet....

Dat is ook al meermalen uitgelegd en schijnt maar niet te kunnen toetreden.
Er moet dus geloof zijn in een bestaande wereld en aan dat geloof doe ik natuurlijk mee om te interacteren in de vermeende wereld. Locaal en nonlocaal zijn evenals de zon, de maan en de sterren fenomenen van een fictief bestaan waaraan geloof wordt gehecht.
Jij hebt de interesse bestaansrechtelijke fenomenen te onderzoeken, ik heb dat niet.

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Dorje

Welk zogezegd bewijs? Zo werkt dat niet, er valt niets te bewijzen, er valt gewoon te onderzoeken. Dat is het enige waar ik op aanstuur: verder te onderzoeken dan je neus ('ik') lang is.

Maar zoals Laurens het schreef, je moet dit niet doen hee.
Maar als je maar aan blijft schoppen tegen wat vastgesteld kan worden, dan zal ik wel eens verduidelijken dat je tegen een regenboog aan het schoppen bent. Als dat jou dan niets zegt, laat het dan voor één keer dan eens los, in plaats van toch maar door te blijven schoppen. Dat laatste doe je al je hele forum leven hier, dat is een patroon geworden, doorbreek het eens, het is maar door patronen te doorbreken dat er iets gaat kunnen dagen.

Niemand, en dat zeg ik toch niet. Er staat "Als dit te beangstigend voelt voor jouw ik", als in "Voor het geval dat dit te beangstigend zou voelen".

Als je er liever een aanval van maakt, dan is dit wat jij doet, niet ik. En dat feit op zich kan iets doen dagen, als het gezien wil zijn. Het kan doen dagen wat ikken en het behoud ervan maar blijven doen: vechten voor zichzelf en daar aanleiding voor zoeken. Dat is dan gewoon vast te stellen, zo moeilijk is dat nu toch ook weer niet?

Ook dat zeg ik niet. Ik zeg organisme (lichaam-geest geheel, oftewel het specimen mens) gebruikt Bewust-Zijn, maar kan het maar gebruiken door het op te delen in iemand die bewust is (ziedaar het construct van het ik) en dat waarvan het zich bewust is (de wereld). Dat organisme heeft Bewustzijn nodig, maar maakt er (construct!) onderscheidend bewustzijn van. Bewustzijn zelf heeft geen 'ik' nodig om bewust te zijn, dat zeg ik. Dus of het 'ik' nu eens geconstrueerd wordt als functie, of niet, maakt voor Bewustzijn niet uit. Dus het mag komen en gaan, geen enkel probleem. Het is maar als zo'n construct behept gaat geraken met zichzelf, dat het in stand wil gehouden zijn. En dat kan dan weer vastgesteld worden. Daar zijn geen bewijzen voor, het is geen wetenschappen. In Waarheid vinden moet de Waarheid zelf gevonden worden, het kan niet overgedragen worden via bewijzen.

Precies, niet-onderscheidend Bewustzijn, Bewust Zijn, het Zijn, is een ander woord voor Eénheid. Dat was mijn voorstel:

Met jouw in-het-gevecht-gaande-reactie, geef je aan dat je er niets mee kan. Dus neem ik maar aan dat je liever blijft bij dat 'ik' te zijn en het niet te willen ont-dekken als maar een functie binnen die Eenheid, geen werkelijkheid op zich. Dat alles Eén is, 'jij' en 'ik' niet Werkelijk onderscheiden zijn, dat dat onderscheid enkel functioneel aangemaakt wordt, maar niet op zich bestaat, dat is al dichter bij Waarheid dan het bestaan van dat 'ik' te blijven verdedigen. Dan kunnen we van daar verder bekijken. Wat mij betreft is dat al heel wat. Dus graag!

Als dat onderscheid er voor jou niet is, wat blijft er dan nog over van moeite hebben met bestaan van een ik als niet werkelijk te zien? Het bestaan van een ik verondersteld een werkelijk bestaand onderscheid. Dat is er niet, lijk je nu toch te zeggen. Dan zijn we er toch? Wat is jou probleem er dan verder mee?

Toch grappig, je beweert eerst geen onderscheid te maken, en in een volgende zin heb je het weer over het 'waarom' van dat 'ik', dat eigenlijk niet op zichzelf kan bestaan als er geen werkelijk onderscheid is tussen 'ik' en 'jij'. Nou maakt je nu toch dat onderscheid of niet? Wat is het nu eigenlijk?

Navelstaren gebeurt door een ik. Vastellen dat er Werkelijk geen ik bestaat, kan niet gebeuren door dat ik, laat staan door navelstaren van een ik.

Waar er geen geloof is in een 'ik' te zijn, is er ook geen centrum meer van de wereld.

Mijn 'ik'-zijn is geen afgescheidenheid van de rest maar juist het bewijs van mijn één-zijn met het geheel...
Mijn 'ik'-zijn is het grootste geschenk dat het bestaan ons geeft, want het bestaan is zo geen werkelijkheid meer buiten onszelf, maar in onszelf...

En zo lang jullie dat niet begrijpen, niet willen begrijpen, niet kunnen begrijpen blijven jullie buiten in de kou ronddwalen...

Dorje is er leven na de dood???

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Laurens

Dat heeft Dorje van mij, ik zeg dat van jou.
Of misschien ervaart hij hetzelfde bij jou dan ik, dat kan ook nog.
Kennelijk wordt er dan door je eigen woorden angst gezien je 'ik' te verliezen.
In ieder geval geef je er, ook hier, weer blijk van het angstvallig vast te houden.
Jouw aanbeveling je 'op het bestaande te concentreren', is er evenmin, dus ergens moet je beginnen met ont'dekken dat er iets is waarvan je denkt dat het bestaat, maar dat er niet is, of wat het niet is wat je denkt. Je zou ook kunnen beginnen met je gedachten daarover te onderzoeken. Het begint met loslaten.
Dat hoeft natuurlijk helemaal niet, je bent daar vrij in maar dat is wat we hier op dit forum doen. Anders kun je beter een ander forum kiezen dat beter bij je aansluit.

Ik herhaal dat wat ik antwoorde aan Dorje :

Mijn 'ik'-zijn is geen afgescheidenheid van de rest maar juist het bewijs van mijn één-zijn met het geheel...
Mijn 'ik'-zijn is het grootste geschenk dat het bestaan ons geeft, want het bestaan is zo geen werkelijkheid meer buiten onszelf, maar in onszelf...

En zo lang jullie dat niet begrijpen, niet willen begrijpen, niet kunnen begrijpen blijven jullie buiten in de kou ronddwalen...


En hou op met jullie vermeende angstverhaaltjes... Zelfs als ik zou beven van de doodsangst, zelfs dan nog is er, voor een zichzelf ernstig en objectief nemende onderzoeker, ook maar een enkele reden om niet de waarheid te zien voor wat hij is...
Als jullie echt menen dat de mensen niet objectief kunnen onderzoeken dan heeft jullie raad om te onderzoeken ook geen enkele, maar dan ook geen enkele reden meer... De mensen zijn toch niet bekwaam... en in feite is het dat dat jullie de hele tijd rondbazuinen met jullie vermeende wereld en jullie vermeend 'ik'...

[Bassie]

Oorspronkelijk geplaatst door Laurens

Hardnekkig hoor dat 'verklaren'. Nogmaals ze doen kond van hun ont'dekking.

Het zal vast niet de eerste keer zijn dat je om je eigen domheid lacht.
Gedachteonderzoek geeft als resultaat dat gedachten blijken niet waar te zijn. Dat wat als onveranderlijk waar overblijft mag de titel Waarheid dragen. Gedegen zelfonderzoek, nogmaals wijst uit dat 'ik' nergens, zelfs niet in de duistere krochten van de geest is te vinden, dientengevolge is er ook evenmin sprake van een entiteit die zich als jij aan mij kenbaar maakt en als zodanig staat het bestaan van de gehele wereld op losse schroeven. Dat we anders ervaren moet dan welhaast komen door een geloof daarin. Daarmee kun we dit onderzoek afsluiten en zullen we van 'vermeend' spreken waar er een kennelijke kracht werkzaam is die dat bestaan oproept. Je onderzoek naar plaats en tijd (waarnemen) heeft met het hier bovenstaande helemaal niks te maken omdat het plaats vindt (in een voor mij) vermeend bestaan dat jij gewoon (nog) voor werkelijk houdt.

Dat is ook al meermalen uitgelegd en schijnt maar niet te kunnen toetreden.
Er moet dus geloof zijn in een bestaande wereld en aan dat geloof doe ik natuurlijk mee om te interacteren in de vermeende wereld. Locaal en nonlocaal zijn evenals de zon, de maan en de sterren fenomenen van een fictief bestaan waaraan geloof wordt gehecht.
Jij hebt de interesse bestaansrechtelijke fenomenen te onderzoeken, ik heb dat niet.

Je gebruikelijke kletskoek. Welke idd regelmatig op mijn lachspieren werkt.

Zoals je nu 'nonlocaal' tot fenomeen benoemt. Nonlocaal is het 'zijn'........dat heeft geen enkele plaats. Daarom heet het ook nonlocaal.

Werkelijk Laurens, ik kijk na 10 jaar nog steeds op van je onwetendheid en vooral de zelfverzekerdheid waarmee je je onwetendheid ten toon spreidt.

[Bassie]

Basis zelfkennis: verschijnselen of fenomenen hebben een plaats. Zij verschijnen op een bepaalde plaats of tijd. En hebben daarmee een locatie. En kunnen daarmee gekend worden.

Dat wat nonlocaal is noemt men ook wel 'de kenner'....

En kijk nu eens naar je eigen gemoed. Toen Laurens geïrriteerd was verscheen de irritatie op een bepaalde plaats (Laurens) en op een bepaalde tijd. Zo existeert het ego......het is de 'wie' die geïrriteerd was. Waarmee de heer Laurens toegaf over een ego te beschikken. Dat doet hij overigens wel vaker, maar dat heeft hij zelf niet door.....

[Dorje]

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Mijn 'ik'-zijn is geen afgescheidenheid van de rest maar juist het bewijs van mijn één-zijn met het geheel...

Je noemt het "mijn" 'ik'-zijn. Dat is "mijn ik", dat "ben ik", dat is "mijn zelf"... Dat is nu juist de afgescheiding. Een taart verdelen in verschillende stukjes, is en blijft opdelen, ook al zeg je dat elk stukje een deel is van de taart, één is met het geheel. En één zo'n stukje ga je dan "mijn" noemen. Zo gaat dat, dat is wat er gebeurd bij het vormen van een "ik". Dat kan vastgesteld worden, maar een "ik" heeft daar geen belang bij.

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Mijn 'ik'-zijn is het grootste geschenk dat het bestaan ons geeft, want het bestaan is zo geen werkelijkheid meer buiten onszelf, maar in onszelf...

En zo blijft alles gericht op dat zelf: het buiten dat zelf wordt ingewisseld voor het binnen dat zelf, het zelf blijft in takt. Dat gebeurt trouwens ook met het ik ben een stukje van de taart die ingewisseld wordt met ik ben de taart, het 'ik' blijft hiermee intakt, de ultieme truck om zelfs met advaita (niet-twee) het bestaan van dat ik te bevestigen.

Dieper onderzocht daagt het dat dat 'ik' wel degelijk beleefd wordt, nu eens klein (ik ben de persoon), dan eens groot (ik ben het geheel), maar dat het een beleving is en blijft, geen Werkelijkheid. Belevingen komen en belevingen gaan, ook die van het geheel te zijn (of één met het geheel), Werkelijkeheid blijft als enige bestaan. En Werkelijkheid dat ben je niet, dat is het wat je bent, maar zonder de "je die denkt te zijn", dat is "wat is", niet ik, niet mijn, niet mijn zelf.

Oorspronkelijk geplaatst door marie

En zo lang jullie dat niet begrijpen, niet willen begrijpen, niet kunnen begrijpen blijven jullie buiten in de kou ronddwalen...

Begrijpen is mentaal, Marie, net als het opdelen in 'ik' en het geheel iets mentaal is, een functie, niet iets dat er Werkelijk is. Werkelijkheid is daarom echt NIET te begrijpen, het is enkel te Zien.

Dit Zien veegt de beleving niet uit, het zet het gewoon in het juiste perspectief: het doet zich voor, maar is daarom geen Werkelijkheid. Het zich voordoen wordt hiermee niet bedreigt, alleen Guido's willen dit onderuit halen, nergens voor nodig. Het is waarlijk een wonder, en dat mag het zijn.
Of om het eens met iemand anders woorden te zeggen, Nissargadatta Maharaj:

"Wat ik zeg is dat er geen groter mirakel is dan 'ik' die de wereld ervaart. Het primaire mirakel is dat ik het "ik ben" en de wereld ervaar. Maar zelfs dat ben ik niet. Vooraf aan deze ervaring is er het Absolute."

We hoeven niets af te doen aan het grote geschenk, het wonder van te ervaren. Laat mij duidelijk zijn, wat mij betreft (opgelet er zijn er hier anderen, verwar mij niet met deze) hoeft dat mirakel niet onderuit gehaald te worden. Wil Waarheid gevonden zijn, moet dit mirakel wel gezien worden voor wat het is: iets dat opkomt en weer weg valt, komend en gaand, dualiteit.

Diezelfde Nisargadatta: "De staat van Zijn wordt God genoemd. De Goddelijke staat is de gehele manifestatie [het geheel]. Het is mijn staat van ervaren. Het is dualiteit. Maar de niet-manifeste staat, die is niet-twee. Dit niet-manifeste is wat ik en iedereen in Absolute zin is. En in die staat is er geen ervaren en geen manifestatie. Als het Absolute ben ik niet de staat van Zijn."

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Dorje is er leven na de dood???

Tuurlijk, als jij of iemand anders sterft, gaat het leven toch gewoon door!
Dus ja, er is leven na de dood.
Dat kan zomaar vastgesteld worden.

[Dorje]

Oorspronkelijk geplaatst door Bassie

Ook na de realisatie blijft er een centrum van de wereld. Jouw centrum is ergens in België en mijn centrum is ergens in Nederland. Dat is gelegen in het feit dat het waarnemen (bewustzijn) op locatie gebeurd.

Zo kan je het uitdrukken. Ik doe het zo:

Voor realisatie wordt er geloofd een ik in een centrum te zijn ergens gelocaliseerd. In realisatie is er zien dat er noch ik, noch centrum, noch locatie is, dat dit allemaal maar begrippen zijn die gelden vanuit een bepaald perspectief. Na realisatie gaat waarnemen, zich voordoen van ik, en het ervaren van hier te zijn op deze locatie gewoon door. Dit als centrum stellen is er uit gevallen. Het is dan Gezien als een zich nu en dan tijdelijk voordoend perspectief.

Oorspronkelijk geplaatst door Bassie

Net zoals mijn hond op locatie waarneemt en daarmee ook een 'ik' heeft.....

Organismen (die op zich ook al niet op zichzelf bestaan) die wij als honden benoemen, of andere dieren, vormen inderdaad ook zo'n ik. Het is een nogal natuurlijk mechanisme.

Oorspronkelijk geplaatst door Bassie

Pas als de persoon er tussen uit is , is er sprake van afwezigheid van 'ik' , maar dat is in de dagdagelijkse praktijk niet mogelijk.

Je maakt het nogal ingewikkeld, alsof dat vormsel 'ik' afwezig zou moeten zijn. Nou dan zou je inderdaad uit het dagelijkse leven moeten stappen, Boeddhisten en asceten geloven soms dat dat gaat. Maar dat gaat natuurlijk niet.
Dus deze weg kunnen we al afschrijven.

Waar gaat het dus om, anders dan het ik afwezig te proberen krijgen? Het ik te zien voor wat het is, niet onderuit halen, noch te bevestigen dat het er Werkelijk is. Net als een regenboog. Laat die maar zijn. Hoef je niet echt bestaand te wanen, noch onderuit te halen. Het doet zich voor, en zoals het zich voordoet zal het ook weer verdwijnen en opnieuw verschijnen en weer verdwijnen, dat is wat illusies, regenbogen, ikken doen. En zo is het goed.

[Bassie]

Oorspronkelijk geplaatst door Dorje

Zo kan je het uitdrukken. Ik doe het zo:

1. Voor realisatie wordt er geloofd een ik in een centrum te zijn ergens gelocaliseerd. In realisatie is er zien dat er noch ik, noch centrum, noch locatie is, dat dit allemaal maar begrippen zijn die gelden vanuit een bepaald perspectief. Na realisatie gaat waarnemen, zich voordoen van ik, en het ervaren van hier te zijn op deze locatie gewoon door. Dit als centrum stellen is er uit gevallen. Het is dan Gezien als een zich nu en dan tijdelijk voordoend perspectief.

2. Organismen (die op zich ook al niet op zichzelf bestaan) die wij als honden benoemen, of andere dieren, vormen inderdaad ook zo'n ik. Het is een nogal natuurlijk mechanisme.

3. Je maakt het nogal ingewikkeld, alsof dat vormsel 'ik' afwezig zou moeten zijn. Nou dan zou je inderdaad uit het dagelijkse leven moeten stappen, Boeddhisten en asceten geloven soms dat dat gaat. Maar dat gaat natuurlijk niet.
Dus deze weg kunnen we al afschrijven.

4. Waar gaat het dus om, anders dan het ik afwezig te proberen krijgen? Het ik te zien voor wat het is, niet onderuit halen, noch te bevestigen dat het er Werkelijk is. Net als een regenboog. Laat die maar zijn. Hoef je niet echt bestaand te wanen, noch onderuit te halen. Het doet zich voor, en zoals het zich voordoet zal het ook weer verdwijnen en opnieuw verschijnen en weer verdwijnen, dat is wat illusies, regenbogen, ikken doen. En zo is het goed.

1. Akkoord.

2. Akkoord.

3. De weg naar realisatie is idd 'uit het dagelijks leven' stappen. En dan niet als in 'geloven dat dat gaat' , maar als realisatie. Ascese echter beschouw ik als een doodlopende weg. Boeddhisme kan een opmaat er naar toe zijn. In goed gepraktiseerd Nirwana bewustzijn komt men met de verstilde geest in het 'schouwen'.

4. Nope. Het enige wat het illusionaire karakter van het 'ik' kan doorzien is het 'zien' zelf. Zodra het 'zien' het 'ik' ziet wordt het illusionaire karakter méé gezien. (Nooit doorzien, hetgeen een intellectuele beweging is)

Daarom mag het 'ik' nooit ontkent worden. (Dat kan ook niet, omdat het 'ik' acteert in het verhaal.). Doch alleen 'de ziener' is in staat om het 'ik' te zien én het verhaal waar het 'ik' in acteert.

Maar let er als 'ik' zijnde wel op dat je je het 'zien' niet toe-eigent. Daarom is het van hoog belang om zo lang mogelijk het 'ik' in stand te houden. Dit i.t.t. wat alle onwetenden proclameren. Op enige wijze moet er 'gezien' worden dat het 'ik' de acteur is in het verhaal van 'de wereld'.

[Bassie]

Ten overvloede: dat wat men het 'zien' noemt kan nooit:

- iets begeren
- geld, goederen of macht bezitten.
- andere mensen oordelen. (Ik zie ego bij jou)
- reflecteren op de wereld.
- in de tijd bestaan.
- over een onvervulde toekomst dromen/verlangen.
- leven met een onverwerkt verleden.
- en vast nog veel meer.