Mihaela's arena

[Mihaela]

Oorspronkelijk geplaatst door habbuthabnot

"Waar" is de verkeerde vraag.

..

Oorspronkelijk geplaatst door habbuthabnot

En waar blijf jij dan?

[habbuthabnot]

Oorspronkelijk geplaatst door Mihaela

..

Het ene waar is waarlijk het ander waar niet.
Elke waar is naar zijn geld.

[Mihaela]

Oorspronkelijk geplaatst door habbuthabnot

Het ene waar is waarlijk het ander waar niet.
Elke waar is naar zijn geld.

Echt waar?

[habbuthabnot]

Oorspronkelijk geplaatst door Mihaela

Echt waar?

The Truth, the whole Truth and nothing but the Truth.

In het Sanskriet, de taal waarin de Veda's zijn geschreven, bestaat er geen onderscheid tussen Werkelijkheid en Waarheid.
Dat is opmerkelijk.
Het betekent, dat wanneer iemand de waarheid spreekt, hij per definitie over de werkelijkheid spreekt en vice versa.
Gelijktijdig is het zo, dat binnen de context van het Vedische denken er over de werkelijk niets gezegd kan worden.
De Werkelijkheid heeft namelijk in die wereld geen kenmerken.
Maw, alles wat je mogelijkerwijs over de Werkelijkheid zegt slaat per definitie de plank mis.
Als Werkelijkheid en Waarheid hetzelfde zijn dan is de mens bijgevolg ook niet in staat iets te zeggen dat Waar is.

Gepaste bescheidenheid is op z'n plaats.

[Rob]

Oorspronkelijk geplaatst door Mihaela

Gaandeweg heb er veel inzichten gekregen, en veel ontdekkingen hebben er plaatst gevonden.
Ik ga uiteraard daar niet op in, want er zijn daar veel boeken over geschreven..

Ik lees nu een boek van Gurdjieff, en ook een boek van J.Krishnamurti,
van J.K krijg ik er niet genoeg van, zo een heldere en bezielde man, voor mij werkelijk een onuitputtelijke schat..
Allebei de schrijvers zeggen weer dezelfde wat ik zelf tijdens mijn 'onderzoek' ondervind, en soms is dat wat ik in hun boeken lees een steuntje in de rug, en ook een wegwijzer, tijdens deze enerverende, ingrijpende ervaring dat Leven heet. Voornamelijk volg ik mijn intuïtie, maar als ik even niet meer weet, zijn er genoeg bronnen om mij weer te herinneren 'wat ik werkelijk ben'.

Hoe is het bij jou Nadje? Hoe zal jij je leven omschrijven, en je 'onderzoek'?
en jij Rob, wil je daar ook iets over vertellen, als antwoord op de vraag die je mij stelde?

Alles wat je kunt hebben, zoals inzichten en ontdekkingen, dat ben je niet.

Je schreef een heel verhaal over hoe je onderzoekt wat zich bij je voordoet. Je neemt jezelf en dat wat zich bij jou voordoet uitermate serieus. En zonder daar iets op af te dingen, is dat wat je doet wat ik zou willen noemen een 'gezond ego' creëren. Dat is prima, ook met 'gezondere ego's' gaat de wereld er aanzienlijk op vooruit. Maar het is niet wat zelfonderzoek uiteindelijk is. Het gaat uiteindelijk over 'wat ik ben' en niet over 'wie ik ben'. Vandaar mijn vraag aan jou hoe dat wat je doet bijdraagt aan het ontdekken van 'wat je bent'.

Voor mij is het finale zelfonderzoek tot de ontdekking komen dat er niet zoiets is als een zelf. Het bestaat niet anders dan als een idee. En je kunt een minder goed idee of een idee dat wringt inruilen voor een beter idee of een idee dat beter past. Dat veraangenaamt het leven zondermeer. Maar het is ook een eindeloze bezigheid omdat er altijd wel iets zal blijven wringen of er altijd wel iets beters te verkrijgen zal zijn. Dat is nu eenmaal een kenmerk van de ideeënwereld, waar de persoonlijkheid toe behoort, dat het tot in het eindeloze veranderlijk is. Ik vergelijk het wel eens met je lichaam. Het is tot het laatste toe aan verandering onderhevig en uiteindelijk zal het vergaan. Je kunt er iets op uit doen, als het ergens pijn doet. Dat is ook verstandig om te doen, omdat je dan weer met het lichaam zonder pijn vooruit kunt. Misschien blijft er wel een litteken achter, daar is dan meestal wel mee te leven. Maar je bent dit lichaam niet. Net zo min ben je je persoonlijkheid.

[Mihaela]

Oorspronkelijk geplaatst door habbuthabnot

Maw, alles wat je mogelijkerwijs over de Werkelijkheid zegt slaat per definitie de plank mis.

Uiteraard, ieder woord is te veel.. als je indruk wilt maken, of als dat wat je typt bedoeld is om het goed te zeggen, of iemand van je waarheid te doen overtuigen..
...
maar, als je oprecht en werkelijk bereid bent om dat te doen wat jou beweegt, en niets achterwege laat, is alles veroorloofd..
Dus sla ik gerust de spijkers met koppen, en laat ik de zorg, of jij de plank mis slaat, aan jou over..

[Mihaela]

Oorspronkelijk geplaatst door Rob

Alles wat je kunt hebben, zoals inzichten en ontdekkingen, dat ben je niet.

Je schreef een heel verhaal over hoe je onderzoekt wat zich bij je voordoet. Je neemt jezelf en dat wat zich bij jou voordoet uitermate serieus. En zonder daar iets op af te dingen, is dat wat je doet wat ik zou willen noemen een 'gezond ego' creëren. Dat is prima, ook met 'gezondere ego's' gaat de wereld er aanzienlijk op vooruit. Maar het is niet wat zelfonderzoek uiteindelijk is. Het gaat uiteindelijk over 'wat ik ben' en niet over 'wie ik ben'. Vandaar mijn vraag aan jou hoe dat wat je doet bijdraagt aan het ontdekken van 'wat je bent'.

Voor mij is het finale zelfonderzoek tot de ontdekking komen dat er niet zoiets is als een zelf. Het bestaat niet anders dan als een idee. En je kunt een minder goed idee of een idee dat wringt inruilen voor een beter idee of een idee dat beter past. Dat veraangenaamt het leven zondermeer. Maar het is ook een eindeloze bezigheid omdat er altijd wel iets zal blijven wringen of er altijd wel iets beters te verkrijgen zal zijn. Dat is nu eenmaal een kenmerk van de ideeënwereld, waar de persoonlijkheid toe behoort, dat het tot in het eindeloze veranderlijk is. Ik vergelijk het wel eens met je lichaam. Het is tot het laatste toe aan verandering onderhevig en uiteindelijk zal het vergaan. Je kunt er iets op uit doen, als het ergens pijn doet. Dat is ook verstandig om te doen, omdat je dan weer met het lichaam zonder pijn vooruit kunt. Misschien blijft er wel een litteken achter, daar is dan meestal wel mee te leven. Maar je bent dit lichaam niet. Net zo min ben je je persoonlijkheid.

Weet je Rob, ik laat het weer hierbij.
Je leest echt wat je wilt lezen, en volgens mij had je al bij de vraag die je aan mij stelde, je mening zoals gewoonlijk al klaar: ''Mihaela is bezig met 'wie ze is' en niet met 'wat ze is!.'
Ik weet wat ik geschreven heb, ook al was deze keer weer een onduidelijk verhaal geworden.
Jij las hoe dan ook weer zonder echt te lezen, want je had de uitkomst, voor het lezen al, in je gedachten.

[Mihaela]

Oorspronkelijk geplaatst door habbuthabnot

The Truth, the whole Truth and nothing but the Truth.

In het Sanskriet, de taal waarin de Veda's zijn geschreven, bestaat er geen onderscheid tussen Werkelijkheid en Waarheid.
Dat is opmerkelijk.
Het betekent, dat wanneer iemand de waarheid spreekt, hij per definitie over de werkelijkheid spreekt en vice versa.
Gelijktijdig is het zo, dat binnen de context van het Vedische denken er over de werkelijk niets gezegd kan worden.
De Werkelijkheid heeft namelijk in die wereld geen kenmerken.
Maw, alles wat je mogelijkerwijs over de Werkelijkheid zegt slaat per definitie de plank mis.
Als Werkelijkheid en Waarheid hetzelfde zijn dan is de mens bijgevolg ook niet in staat iets te zeggen dat Waar is.

Gepaste bescheidenheid is op z'n plaats.

Leuk wat je schreef trouwens..

[habbuthabnot]

Oorspronkelijk geplaatst door Mihaela

Weetje habje, ik vind het leuk om je te lezen, een beetje onzin heen en weer typen is helemaal toppie, maar eigenlijk zijn er nog meer ontwijkende typjes hier op het forum, die alleen maar vragen stellen, en een beetje interessant doen, en vervolgens hun egotje voldaan aankijken en zichzelf 'smart' vinden.
Maar je hebt mijn vraag nog niet beantwoord, ga je je laten cremeren als je doodgaat, of begraven?
Ik vroeg niet hoe je van plan was om te sterven, dus dat prikken gaat niet door.. trigger mijn vingers niet he?

Lief Laatje

Ik was toch de eerste die een vraag stelde en geen antwoord kreeg?
Je zei iets over 'je en je ziel".
Daar vroeg ik iets over.
Kreeg geen antwoord.

Hab

[Rob]

Oorspronkelijk geplaatst door Mihaela

Weet je Rob, ik laat het weer hierbij.
Je leest echt wat je wilt lezen, en volgens mij had je al bij de vraag die je aan mij stelde, je mening zoals gewoonlijk al klaar: ''Mihaela is bezig met 'wie ze is' en niet met 'wat ze is!.'
Ik weet wat ik geschreven heb, ook al was deze keer weer een onduidelijk verhaal geworden.
Jij las hoe dan ook weer zonder echt te lezen, want je had de uitkomst, voor het lezen al, in je gedachten.

Welnee, het was een duidelijk verhaal wat je vertelde. Er was herkenning bij het lezen en het raakte me. En wat ik over kan zeggen is dat ik zou wensen dat een groter deel van de mensheid zo met de dat wat op zijn of haar pad komt zo om zou gaan, dan zou de wereld er al een stuk anders uit zien dan dat hij nu doet.

Was je nu teleurgesteld over mijn reactie? Ik had je ook een groot compliment kunnen maken over dat wat je schreef. Maar zowel dat wat teleurgesteld kan zijn als dat wat het compliment dankbaar in ontvangst had genomen is beide niet dat wat je bent.

Dat neemt niet weg dat er iets is wat (teleurstelling of complimenten) kan ervaren. Dat blijft bestaan, net zoals we een lichaam hebben wat pijn en genot kan ervaren. Maar net zoals je je lichaam niet bent, is dat wat kan ervaren niet dat wat je bent. Zo lang als er een functionerend lichaam en persoonlijkheid is zullen er voorkeuren zijn. Bijvoorbeeld om gezond te zijn, alles te kunnen doen wat je graag wilt, bevestiging te krijgen en (h)erkenning te ervaren.

Ik krijg nu bijna de neiging om je een Godin te noemen ...
Dat is omdat het leven een stuk aangenamer is (om te ervaren) als we die dingen tegen komen die ons bevestigen, die we als positief kunnen benoemen, waar we van opfleuren etc. Maar daar blijft altijd een keerzijde aan zitten omdat dit onderdeel uitmaakt van de wereld van de dualiteit. Een persoon kan zich nu eenmaal goed voelen omdat er ook de ervaring is van zich niet goed te voelen. En ondertussen kunnen we de wens uit spreken dat iedereen op de hele wereld zich vooral goed zal voelen, positieve ervaringen op zal doen, geluk en genot zal ervaren. Maar uiteindelijk zijn dat allemaal bevestigingen van dat wat je niet bent.

Zelfonderzoek gaat over de ontdekking dat dat wat bevestiging nodig heeft dat we dat niet zijn. Want die bevestiging die we zo dolgraag wensen heeft alles te maken met de identificatie met wie we niet zijn. En hoe fijn het ook is om bevestigd te worden in je bestaan, het houdt je in de identificatie en het houdt het idee in stand over wie je denkt zijn maar niet bent.

Verder zou ik (met Sem, waar is ze eigenlijk gebleven?) willen zeggen dat het finale inzicht zoiets is als 'er is niemand' (bij wijze van spreken, want het is niet meer dan een verwijzing). Die ervaring kun je hebben, zoals je ook omschrijft, op momenten dat er geen beleving van een lichaam of een persoonlijkheid is. Dat zijn inkijkjes in de Werkelijkheid achter (of liever: voor) de werkelijkheid. Maar in de ervaring beleven zit nog steeds het risico dat er iemand is die zich die ervaring toe-eigend. Er daarmee doet de persoon, en het geloof in het bestaan er van, weer zijn intrede.

Dat wat je bent (voor zover daar als iets over te zeggen valt) is die Waarnemendheid waarin alles verschijnt. En dat is niet iets wat je kunt worden of iets wat je kunt verwerven; dat is WAT je (altijd al) bent, het Enige wat altijd Is.