Er is een groot verschil in de weg kennen en de weg gaan

[Dorje]

Oorspronkelijk geplaatst door Bassie

Het enige wat het illusionaire karakter van het 'ik' kan doorzien is het 'zien' zelf. Zodra het 'zien' het 'ik' ziet wordt het illusionaire karakter méé gezien.

Ja, dat is het Directe Zien, het zien dat niet gaat via de omweg van een ik. Een ik kan zijn illusoire karakter niet zien.

Oorspronkelijk geplaatst door Bassie

Daarom mag het 'ik' nooit ontkent worden.

Daarom dat ik dat ook nooit doe. Het 'ik' doet zich wel degelijk voor, alleen is het geen Werkelijkheid, of anders gezegd is het een illusie.

Oorspronkelijk geplaatst door Bassie

Doch alleen 'de ziener' is in staat om het 'ik' te zien én het verhaal waar het 'ik' in acteert.

Als je het 'de ziener' noemt is dit een toeeigenen, alsof het zien door iets of iemand gedaan zou zijn. Jouw eerdere verwoording is veel helderder: het is het 'zien' zelf dat het illusionaire karakter van het ik ziet, geen ik, geen ziener.

Oorspronkelijk geplaatst door Bassie

Maar let er als 'ik' zijnde wel op dat je je het 'zien' niet toe-eigent.

Exact!

Oorspronkelijk geplaatst door Bassie

Daarom is het van hoog belang om zo lang mogelijk het 'ik' in stand te houden.

Ikken kunnen niet in stand gehouden worden, ze komen en gaan, dat is de aard juist van illusies. Ze in stand houden is waanzin, het leidt tot heel wat eigen waan, de waan "ik ben", de waan dat er werkelijk een ik is die in stand blijft.

Oorspronkelijk geplaatst door Bassie

Op enige wijze moet er 'gezien' worden dat het 'ik' de acteur is in het verhaal van 'de wereld'.

Maak je daar maar geen zorgen om, ikken blijven zich voordoen, verschijnen en verdwijnen, daarvoor moet er juist niets in stand gehouden worden. Iets wat in stand gehouden wordt voorkomt juist het zien van het verschijnen en weer verdwijnen, de aard van de illusie.

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Dorje

Je noemt het "mijn" 'ik'-zijn. Dat is "mijn ik", dat "ben ik", dat is "mijn zelf"... Dat is nu juist de afgescheiding. Een taart verdelen in verschillende stukjes, is en blijft opdelen, ook al zeg je dat elk stukje een deel is van de taart, één is met het geheel. En één zo'n stukje ga je dan "mijn" noemen. Zo gaat dat, dat is wat er gebeurd bij het vormen van een "ik". Dat kan vastgesteld worden, maar een "ik" heeft daar geen belang bij.

MIJN ik-zijn is als antwoord op jouw aanklagen van MIJN ik-zijn...
Het wil zeggen dat hoe ik het ik-zijn volgens jou zie...
En dus opnieuw kom jij hier mij beschuldigen van zogezegd mijzelf af te scheiden van de rest..., terwijl ik met hand en tand zeg dat het geen afscheiding, in tegendeel, een inschrijven in de rest is...
Maar ja, Dorje weet het beter want hij ziet woorden als mij, ik en hij ziet overal spoken van van afgescheidenheid...
Dorje, jij weet gewoon niet wat éénheid is, jij weet gewoon niet wat Leven is en dus ben jij vervult van angst om buiten gesloten te worden...
De dag dat jij kunt zeggen 'ik ben', die dag weet jij dat niemand jou dat ooit kan afnemen en dat jij één bent met de rest...

En zo blijft alles gericht op dat zelf: het buiten dat zelf wordt ingewisseld voor het binnen dat zelf, het zelf blijft in takt. Dat gebeurt trouwens ook met het ik ben een stukje van de taart die ingewisseld wordt met ik ben de taart, het 'ik' blijft hiermee intakt, de ultieme truck om zelfs met advaita (niet-twee) het bestaan van dat ik te bevestigen.

Erg hé, ik die bij 'ik ben' zweer en al zo ver bevrijd ben van mijn ego en er dwars doorheen zie, terwijl jullie afzweerders van het bestaan van dat 'ik' er nog zo mee zitten te worstelen en geen stap verder komen ondanks het zogezegde direct zien dat jullie zouden bereikt hebben, bevrijd van ego...

Dieper onderzocht daagt het dat dat 'ik' wel degelijk beleefd wordt, nu eens klein (ik ben de persoon), dan eens groot (ik ben het geheel), maar dat het een beleving is en blijft, geen Werkelijkheid. Belevingen komen en belevingen gaan, ook die van het geheel te zijn (of één met het geheel), Werkelijkeheid blijft als enige bestaan. En Werkelijkheid dat ben je niet, dat is het wat je bent, maar zonder de "je die denkt te zijn", dat is "wat is", niet ik, niet mijn, niet mijn zelf.

Dorje, zoals je het hier zegt, ik in tegenstelling met jullie, ik LEEF de werkelijkheid, terwijl jullie als zombies hopeloos op zoek zijn naar die werkelijkheid, die er is maar waar jullie, dank zij jullie verwrongen zelfonderzoek, geen deel van mogen uitmaken en die dus hopeloos doods is en blijft voor jullie is...

Begrijpen is mentaal, Marie, net als het opdelen in 'ik' en het geheel iets mentaal is, een functie, niet iets dat er Werkelijk is. Werkelijkheid is daarom echt NIET te begrijpen, het is enkel te Zien.

Werkelijkheid is vooral te LEVEN...
Verdomme weten jullie wel wat het woord LEVEN betekent???
Ik ben de weg, de Waarheid en het Leven...
Als al jullie verzuchtingen geen dieper, voller en vollediger LEVEN tot gevolg hebben... Hewel weet dat jullie dan de verkeerde, maar dan de ook totaal verkeerde weg zijn ingeslagen...

Dit Zien veegt de beleving niet uit, het zet het gewoon in het juiste perspectief: het doet zich voor, maar is daarom geen Werkelijkheid. Het zich voordoen wordt hiermee niet bedreigt, alleen Guido's willen dit onderuit halen, nergens voor nodig. Het is waarlijk een wonder, en dat mag het zijn.
Of om het eens met iemand anders woorden te zeggen, Nissargadatta Maharaj:

"Wat ik zeg is dat er geen groter mirakel is dan 'ik' die de wereld ervaart. Het primaire mirakel is dat ik het "ik ben" en de wereld ervaar. Maar zelfs dat ben ik niet. Vooraf aan deze ervaring is er het Absolute."

Maar zelfs dat ben ik niet...
Hoe dikwijls heb ik al gezegd dat het eindpunt is dat mijn ik opgaat, verdwijnt in het AL; maar zo lang ik daar niet aangekomen ben zou ik wel de grootste dwaas zijn om dat mirakel, de weg naar het AL af te breken door hier te komen beweren dat mijn 'ik' niet zou bestaan en het best in de vuilbak wordt gekieperd...
Men knipt de navelstreng niet door voor de geboorte; maar wel erna...

We hoeven niets af te doen aan het grote geschenk, het wonder van te ervaren. Laat mij duidelijk zijn, wat mij betreft (opgelet er zijn er hier anderen, verwar mij niet met deze) hoeft dat mirakel niet onderuit gehaald te worden. Wil Waarheid gevonden zijn, moet dit mirakel wel gezien worden voor wat het is: iets dat opkomt en weer weg valt, komend en gaand, dualiteit.

Moet dit mirakel gezien worden voor wat het is... Nl. voor ons mensen, misschien wel de enige, maar in ieder geval de meest directe weg naar het AL en dan breekt je die weg niet de hele tijd af met zo op dat 'ik' af te geven...

Denk je nu echt dat de dualiteit waarin je leeft opgeheven wordt omdat jij zou erkennen dat je 'ik' er maar voor spek en bonen bijloopt???

Wat voor zin heeft het Waarheid te erkennen, te zien... als je er onherroepelijk van afgescheiden blijft omdat je geweigerd hebt hem te ZIJN...
Omdat je geweigerd hebt de dualiteit, zoals jij dat blijkt te noemen op te geven???
Zo lang jij en/of ik niet het AL zijn zal die dualiteit blijven bestaan, punt...

Tuurlijk, als jij of iemand anders sterft, gaat het leven toch gewoon door!
Dus ja, er is leven na de dood.
Dat kan zomaar vastgesteld worden.

Tuurlijk, en jij Norje, blijf jij leven na je dood???

[Dorje]

Oorspronkelijk geplaatst door marie

De dag dat jij kunt zeggen 'ik ben', die dag weet jij dat niemand jou dat ooit kan afnemen en dat jij één bent met de rest...

Echt Marie, 'ik ben' is louter een poortloze poort naar het Zijn, het Absolute. Het ik kan alleen niet door die poort, vandaar: "Zijn". Daar is geen ik die één is met al de rest, daar is zelfs geen Eenheid, maar goed, Eenheid realiseren is al heel wat, doe zo voort, zou ik zeggen.

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Erg hé, ik die bij 'ik ben' zweer en al zo ver bevrijd ben van mijn ego en er dwars doorheen zie

Daar is niets ergs aan, het is gewoon een uiting van eigenwaan, steeds maar terugkomen op dat ik en waar het al zou staan. Het is gewoon niet het ik dat zich van iets moet bevrijden, bevrijding is de realisatie niet dat ik te zijn, dus ook geen ik dat al zo ver bevrijd is.

Oorspronkelijk geplaatst door marie

terwijl jullie afzweerders van het bestaan van dat 'ik' er nog zo mee zitten te worstelen en geen stap verder komen ondanks het zogezegde direct zien dat jullie zouden bereikt hebben, bevrijd van ego...

Dat zie je weer maar eens verkeerd. Een 'ik' kan geen direct zien bereiken, het is juist in het zien dat het ik geen Werkelijkheid is, dat het ik gewoon weer doet wat zijn functie is, en stopt met iets te willen bereiken.

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Dorje, zoals je het hier zegt, ik in tegenstelling met jullie, ik LEEF de werkelijkheid, terwijl jullie als zombies hopeloos op zoek zijn naar die werkelijkheid, die er is maar waar jullie, dank zij jullie verwrongen zelfonderzoek, geen deel van mogen uitmaken en die dus hopeloos doods is en blijft voor jullie is...

Je slaat weer vanalles wat je hier gelezen hebt door elkaar, en gooit het zoals gebruikelijk (patroon!) op de "jullie" hoop. Dat doodse dat is iets tussen jou en Bassie, daar heb ik niets mee te maken. Het leven leeft zichzelf wel hoor, en veel beter zonder de bemoeienis van een ik dat zich daarin altijd maar centraal wil stellen met wat het wil bereiken en hopeloos wil zoeken.

Dat verwrongen zelfonderzoek waar je het over hebt is simpelweg het onderzoek van dat ik. Voor een ik voelt dit inderdaad vervrongen, het ik heeft daar helemaal geen zin in en gaat er voortdurend tegen in het gevecht. Jouw ik is gewoon het levendige voorbeeld hiervan. Dat is toch niet zo moeilijk te zien? Gewoon even dat ik niet blijven voeden en gewoon zien hoe en aan wat het zich maar voeden wil, dat zien is bevrijding, Marie, niet een ik dat zich probeert te bevrijden.

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Werkelijkheid is vooral te LEVEN...Verdomme weten jullie wel wat het woord LEVEN betekent???

Ja, je hebt leven, dat gaat vanzelf, en je hebt be-leven, dat is wat ikken er mee doen.

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Ik ben de weg, de Waarheid en het Leven...
Als al jullie verzuchtingen geen dieper, voller en vollediger LEVEN tot gevolg hebben... Hewel weet dat jullie dan de verkeerde, maar dan de ook totaal verkeerde weg zijn ingeslagen...

We gaan weer aan het juliën.
Maar goed, dat is het nu net. Het LEVEN wordt juist veel vrijer, dieper, voller, vollediger, zonder dat ik dat zich er altijd in het midden centraal gaat stellen. Er is niemand, buiten Guido misshien, die zegt dat het LEVEN stopt of naar de vuilbak moet, of niet geleefd meer wordt.

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Hoe dikwijls heb ik al gezegd dat het eindpunt is dat mijn ik opgaat, verdwijnt in het AL; maar zo lang ik daar niet aangekomen ben zou ik wel de grootste dwaas zijn om dat mirakel, de weg naar het AL af te breken door hier te komen beweren dat mijn 'ik' niet zou bestaan en het best in de vuilbak wordt gekieperd...

Neen, dat moet je zeker niet gaan doen. Ten zoveelste malen: er is NIEMAND die jou dat vraagt te doen. Wat jou gevraagd wordt te doen is het vooral niet in de vuilbak te kieperen, maar het te onderzoeken. En dat onderzoek gaat in het begin juist uit van dat "ik", alleen wordt het eindpunt hiervan wel eens anders benoemt, als hoe jij dat benoemt ("jouw ik dat opgaat in het AL"), nl. als niets dat moet opgaan in iets anders, maar gezien moet zijn als zich voordoend (vermeend) maar geen Werkelijkheid op zich (illusie). Dit wordt meestal niet rechtstreeks naar jou gezegd, maar je reageert nu eenmaal op zowat alles wat hier gepost wordt, dus ook op zulke zaken gericht tot iemand die daar wel niet op begint te flippen. Daarom probeer ik het je steeds duidelijk te maken dat het niet gaat om het wegkieperen van dat ik, maar juist zijn bestaan te onderzoeken. Zeker niet aannemen dat het bestaat of niet bestaat. Het onderzoeken, Marie, onderzoeken, niet wegkieperen, lees dit nu eens en onthou het nu eens. Niemand vraagt jou iets weg te kieperen. Als er iemand zegt dat vastgesteld kan worden dat dit ik geen Werkelijk bestaan heeft, dan is dit geen wegkieperen van dat ik, dan is het een opening zoeken naar het misschien toch nog eens iets dieper te onderzoeken, dat het zo gek nog niet hoeft te zijn, en dat het het zich voordoen van zo'n ik helemaal niet behoeft te ontkennen. Als ik dat zou ontkennen, dan was dit schrijven hier van mij echt wel iets heel schizofreen. Ik ontken niet dat er ik verschijnt dat hier schrijft, er is gewoon van vastgesteld dat het ik niet blijvend is, niet wat ik ben is, iets dat komt en gaat is, een functie is, geen identiteit. Zie je, er wordt hiermee niets weggekieperd, ook het LEVEN niet, zelfs het be-LEVEN niet, dat gaat allemaal gewoon door.

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Men knipt de navelstreng niet door voor de geboorte; maar wel erna...

Juist ja, dus ga je nu eindelijk eens inzien dat er hier niemand vraagt jouw navelstreng door te knippen? Kan je dat nu eens eens en voor altijd helder krijgen? Dat zou heel dit converseren al heel wat soepelder maken.

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Moet dit mirakel gezien worden voor wat het is...

Neen, dat moet helemaal niet, het is alleen onontbeerlijk in het vinden van Waarheid.

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Nl. voor ons mensen, misschien wel de enige, maar in ieder geval de meest directe weg naar het AL en dan breekt je die weg niet de hele tijd af met zo op dat 'ik' af te geven...

Jij vertaalt "het is vast te stellen dat het ik zich wel voordoet, maar geen Werkelijkheid is", als het afgeven op het 'ik'. Terwijl ik meermaals heb gezegd dat het het ik is dat moet starten met het zelfonderzoek, alleen dat de uitkomst daarom niet persee: 'ik' is, maar zoals je zelf zegt misschien het AL, of zelfs dat niet... Daar valt niet over te lullen, dat valt te onderzoeken. Maar dat onderzoeken i waar je voortdurend komt tegen aanvechten.

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Denk je nu echt dat de dualiteit waarin je leeft opgeheven wordt omdat jij zou erkennen dat je 'ik' er maar voor spek en bonen bijloopt???

Dualiteit hoeft helemaal niet opgeheven worden. Dualiteit is een functie, geen Werkelijkheid. Het is functioneel dingen op te delen, dit maakt ervaren, be-leven mogelijk, maar het is en blijft iets wat met de Werkelijkheid wordt gedaan en dus niet Werkelijk is. Het gaat om dat te zien.

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Wat voor zin heeft het Waarheid te erkennen, te zien... als je er onherroepelijk van afgescheiden blijft omdat je geweigerd hebt hem te ZIJN...

De ik die er afgescheiden van is, kan geen Waarheid erkennen, laat staan ZIJN, Waarheid is waar ik wordt losgelaten iets Werkelijk te zijn.

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Omdat je geweigerd hebt de dualiteit, zoals jij dat blijkt te noemen op te geven???

Niet opgeven, zien. Dualiteit moet ook niet in de vuilbak gekieperd worden, het is gewoon een functie, geen Werkelijkheid. Dat is echt vast te stellen.

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Zo lang jij en/of ik niet het AL zijn zal die dualiteit blijven bestaan, punt...

Ikken en bijen blijven zich maar voordoen, Marie, ik zou dus maar niet wachten tot ze dat niet meer doen, dat is wachten op dat de zee eens geen eb en vloed meer zal hebben. Laat de ikken maar komen en gaan, laat ze zelfs opgaan in het Al en er weer uit wegvallen, de kortste weg is te zien dat je niet zo een ik bent, dat bespaart jou het wachten op te verdwijnen of ergens in op te gaan. Dan kunnen ze gewoon doorgaan te verschijnen, maar is Werkelijkheid er niet meer door bedekt.

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Tuurlijk, en jij Norje, blijf jij leven na je dood???

Norje's antwoord is: verkeerde vraag. Je vraag blijft uitgaan dat je een ik bent. En zo'n ik wil niet weten dat het in de eerste plaats al niet leeft, maar een functie is om een organisme in leven te houden. Als het dat zou onderzoeken zou het de absurditeit van de vraag snel inzien.

Maar om je gerust te stellen: Leven blijft doorgaan en leven heeft dood nodig om dat te kunnen doen. Lichamen worden geboren en sterven, maar wat je Werkelijk bent is nooit geboren en kan dus ook niet sterven.

Kunnen we het hier stilaan bij houden, anders blijft het maar eindeloos verder gaan. Hoe dan ook, als je je patroon weer verder gaat zetten, dan stap ik er alvast uit. Het slechtste dat ik voor je betekenen kan is je patronen te blijven uitlokken (tenzij je wonder bij wonder eens zou willen zien).

[Bassie]

Oorspronkelijk geplaatst door Dorje

Als je het 'de ziener' noemt is dit een toeeigenen, alsof het zien door iets of iemand gedaan zou zijn. Jouw eerdere verwoording is veel helderder: het is het 'zien' zelf dat het illusionaire karakter van het ik ziet, geen ik, geen ziener.

Het is geen toe-eigenen , doch het is 'ik' die ziet. Uiteraard is als 'de persoon' er tussen uit is het niet 'de persoon' meer die ziet. Vandaar dat ik spreek over twee zelven: een daarvan is de zelf-illusie welke in tijd-ruimte verschijnt en zintuigelijk waarneemt. De ander is het egoloze-zelf, welke zichzelf gewaar is.

In werkelijkheid zijn er natuurlijk geen twee, maar is het uitgerekend het 'zelf' wat van nature zich in het wordende bevindt. Maar wat in de realisatie ook kennis krijgt van 'zijn' (Ik ben dat).

Anders gezegd: in worden zit de persoon er tussen (zintuigelijk waarnemen).
In zijn gaat het waarnemen niet meer via 'de persoon'.

Via de persoon waarnemen is overigens geen omweg, in de dagdagelijkse praktijk is dat 'normaal'. Het is het zintuigelijke waarnemen wat alle users hier doen, 100% zeker te weten. En wat mijn hond ook doet. Het ego wordt dan ook primair gevormd door de opdeling van bewustzijn over alle entiteiten.

Wat er ontdekt kan worden is dat bewustzijn weliswaar is opgedeeld over alle entiteiten en zo ego schept, maar dat het toch één is gebleven. Ook als de persoon er tussen uit is, is men deelachtig aan bewustzijn.

Je zult mij dan ook nooit zien schrijven dat ik bewustzijn bén, want dat kan namelijk niet eens......

[Bassie]

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Tuurlijk, en jij Norje, blijf jij leven na je dood???

Ik kan hier vandaan accuraat voorspellen dat Norje niet blijft leven na zijn dood.
Geen van de users op dit forum blijft leven na zijn of haar dood.
Daarom noemen we de dood ook dood.

Alles wat geboren is, is gedoemd weer te sterven. (Het wordende dus) Jammer, maar zo is het. Het 'zijn' daarentegen kan met geen mogelijkheid dood, omdat het 'niets' is.

Wie de ontologische omkering heeft voltooid kan het dan ook niks meer schelen als het 'wordende' dood gaat. Zo iemand is immers al gestorven....

[Bassie]

http://www.pimmol.nl/nl_NL/het-tibet...denkt-en-toch/

De eerste fase is op het moment van de dood. In deze diepe staat van bewustzijn verschijnt het heldere licht, een directe ervaring van de essentie. Als de stervende in staat is deze realiteit te herkennen, wordt hij onmiddellijk bevrijd en niet meer wedergeboren.

Als hij het licht niet herkent, begint de tweede fase. In deze fase gaat de persoonlijkheid verloren en dient zich een nieuwe realiteit aan voor de overledene. Deze keer in de vorm van een mandala van 58 boze godheden voortkomend uit zijn hersenen en een mandala van 42 vredelievende godheden voortkomend uit zijn hart. Zodra hij deze godheden herkent als zijn eigen projecties, is hij bevrijd.

Als de overledene ook deze realiteit niet herkent breekt de derde fase aan. Dat is de bardo van het aardse bestaan en wordt hij weer opnieuw geboren.

Alsjeblieft, Marie. Dan weet je wat je te wachten staat als je dood gaat. Of dit waar is weet ik niet (ik leef immers nog) , maar het klinkt redelijk plausibel wat er staat.

De eerste fase is 'zijn'. Als je dat gerealiseerd hebt, dan hoef je niet meer terug naar een aards bestaan. Maar dan weet je dat nu uiteraard al. En als ik jou zo lees dan is dat nog niet het geval.

Maar ook als je het 'zijn' nog niet gerealiseerd hebt, dan gaat evengoed je persoonlijkheid verloren. De 2e fase is voor iedereen mogelijk om te realiseren. herken de 'boosheid' die je hersenen scheppen en herken de vredelievendheid van je hart. Als je nu al vast beseft dat je zelf schepper bent van zowel de vrede als het boze, dan kun je daar na je dood je voordeel mee doen.

Is dit alles niet van toepassing dan ben je goed de sjaak. Dan gaat de derde fase in. Maar als 'Marie' kom je nooit meer terug......

[Bassie]

Wat heb ik tot nu toe zelf in meditaties kunnen waarnemen? Ik ben het witte licht wel eens tegengekomen. Sterker nog, er is een diepe meditatie waarbij ik me in het witte licht kan voelen baden. Ik, voor zover ik nog over 'ik' kan spreken, ga dan eerst door diamanten prisma's heen en kan dan een tijdje verblijven in het witte licht. Dan zou je zeggen dat ik genoeg geoefend heb en dat ik er klaar voor ben als ik doodga maar ik vraag me nu weer af of mijn ervaring wel hetzelfde is als het witte licht dat er in de eerste fase bedoeld wordt. Ik heb geprobeerd dit met een meditatie leraar helder te krijgen maar ik merkte al snel dat het heel moeilijk was om woorden aan deze ervaring te geven. En stel dat ik inderdaad in staat ben om via meditatie in dat licht terecht te komen en wanneer ik doodga het licht kan herkennen als mijn essentie en meteen 'bevrijd' zou kunnen worden, is dat dan wat ik wil?

De auteur verkeert nog in de veronderstelling dat 'het licht' middels meditatie is te realiseren. Doch zoals hij het beschrijft is het dat niet. Het is niet bereikbaar middels meditatie.

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Bassie

http://www.pimmol.nl/nl_NL/het-tibet...denkt-en-toch/

Alsjeblieft, Marie. Dan weet je wat je te wachten staat als je dood gaat. Of dit waar is weet ik niet (ik leef immers nog) , maar het klinkt redelijk plausibel wat er staat.

De eerste fase is 'zijn'. Als je dat gerealiseerd hebt, dan hoef je niet meer terug naar een aards bestaan. Maar dan weet je dat nu uiteraard al. En als ik jou zo lees dan is dat nog niet het geval.

Maar ook als je het 'zijn' nog niet gerealiseerd hebt, dan gaat evengoed je persoonlijkheid verloren. De 2e fase is voor iedereen mogelijk om te realiseren. herken de 'boosheid' die je hersenen scheppen en herken de vredelievendheid van je hart. Als je nu al vast beseft dat je zelf schepper bent van zowel de vrede als het boze, dan kun je daar na je dood je voordeel mee doen.

Is dit alles niet van toepassing dan ben je goed de sjaak. Dan gaat de derde fase in. Maar als 'Marie' kom je nooit meer terug......

Het gaat mij dan ook niet of 'Marie', mijn huidige verschijningsvorm blijft leven; maar er is geen enkele twijfel bij mij dat mijn zelf, mijn meest innerlijke zelf, zoals dat van alles en iedereen dat is, mensen, dieren, zijnsvormen, zal blijven bestaan...
En dat gaat; iets waar Dorje niet bij kan komen; niet over geloven, niet over zichzelf iets wijs te maken... Dat gaat om weten...

Dus geef ik hier, onrechststreeks misschien, aan dat er tussen mij en mijn diepste zelf een contact bestaat, waar de meeste mensen, gevangen in hun waan, eigenwaan, opvoeding, aardse verwrongen geesten, niet bij komen...
En dat is geen onpersoonlijk contact..., dat is ook geen contact gebonden aan Marie, maar wel een contact dat zich via mijn diepste en zuiverste 'ik' openbaart...

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Dorje

Echt Marie, 'ik ben' is louter een poortloze poort naar het Zijn, het Absolute. Het ik kan alleen niet door die poort, vandaar: "Zijn". Daar is geen ik die één is met al de rest, daar is zelfs geen Eenheid, maar goed, Eenheid realiseren is al heel wat, doe zo voort, zou ik zeggen.

Je bent in de lesjes blijven steken, Dorje...
Ten andere heb ik herhaaldelijk toegegeven dat de laatste, stap en dan ook alleen maar de laatste stap het opgeven van mijn weg, 'ik' is...
Van te voren je 'ik' opgeven is de weg naar het poortloze ZIJN, het Absolute opgeven.

Je denkt waarheid gevonden te hebben; maar Waarheid is en moet je zijn, zolang dat niet het geval is blijft het bij wel of niet geloven...

[Dorje]

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Ten andere heb ik herhaaldelijk toegegeven dat de laatste, stap en dan ook alleen maar de laatste stap het opgeven van mijn weg, 'ik' is...
Van te voren je 'ik' opgeven is de weg naar het poortloze ZIJN, het Absolute opgeven.

Nog een laatste keer: niet opgeven, maar onderzoeken.

De poortloze poort laat geen ik erdoor, omdat die vastgesteld is niet werkelijk te bestaan. Iets wat niet werkelijk bestaat kan dus ook niet opgegeven worden en kan dus ook nergens door. Er is dus geen poort (poortloos), maar het blijft ervaren als een poort door het ik dat er door heen wil. Eerder dan het opgeven van dat ik, komt het er dus op aan dat 'ik' te onderzoeken. Waar dit dan geen Werkelijkheid, Waarheid blijkt te zijn, is er dan ook geen poort meer.

Dat zijn geen lesjes, ik zou niet eens weten waar ik dit zou kunnen leren, dat is wat vastgesteld kan worden. Niet door het ik vroegtijdig of laattijdig op te geven, ikken kan je niet opgeven, die blijven gewoon maar verschijnen en verdwijnen. Ze moeten wel Gezien worden voor wat ze zijn en dit kan maar door dat 'ik' zeer diep te onderzoeken, niet door lesjes aan te nemen, ook niet van mij, of wie dan ook hier. Gewoon onderzoeken, punt aan de lijn. Niets opgeven, niets in de vuilbak kieperen, om één of ander reden is dat wat jij er altijd maar opnieuw van maakt. Start daar anders, dat eens eindelijk te zien. Wil je dat, of toch maar liever niet?

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Je denkt waarheid gevonden te hebben; maar Waarheid is en moet je zijn, zolang dat niet het geval is blijft het bij wel of niet geloven...

Laat mij er maar even buiten, je daar op richten is ontwijk-gedrag. Je hebt het te doen met wat je hier maar niet wilt zien. Wil je het eindelijk eens zien? Wil je?