maries gedachtenwereld

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Dorje

Waar slaat dat nu weer op? Ik schreef niet dat het te intellectueel "voor jou is". Het komt je "over" als te intellectueel. Dit is niet verwijtend, kleinerend of wat dan ook.

Ik wou eigenlijk afronden, want we zijn in cirkeltjes aan het draaien. Ik zeg steeds dat het intellect de vraag niet beantwoord krijgt, jij draait het steeds om alsof ik beweer dat het intellect het instrument is dat nodig is. Zo kunnen we tot in de eeuwigheid verder gaan.

Ik herhaal het nog een laatste keer, hoewel ik het zo letterlijk misschien nog niet heb geschreven (voor mij is het evident): zelfonderzoek is niets intellectueel. Het is niet intellectueel een antwoord zoeken op de vraag "Wie/wat ben ik?". De vraag lijkt gericht naar het intellect, maar is van die aard dat het intellect het nooit "echt" beantwoord krijgt, net als de vraag: "Wat was je gelaat voor je ouders geboren werden?". Het is juist omdat het intellect hier geen passend antwoord op kan geven, dat zelf weer niet in vraag gesteld kan worden, dat het intellect tot stilstand kan komen en wat overblijft is dat wat vooraf gaat aan het intellect. Hier nog meer woorden aan geven kan intellectueel overkomen, en is dan ook overbodig, afleiding. Maar het zelfonderzoek zelf is allesbehalve intellectueel. Kunnen we het daar eens en voor altijd eens over geraken? Zoniet, heb je helemaal iets anders voor met zelfonderzoek.

Dus heel jouw verhaal van het kinderlijk geloven in het intellect als summum van alles, en in dat het heer en meester zou zijn, slaat hier noch kant, noch wal. Je projecteert het in wat ik gezegd heb, maar het is er nergens in terug te vinden. Ik herhaal steeds dat het intellect niet, nooit bijkan bij wat je werkelijk bent of om het met jouw woorden te zeggen: het intellect kan onmogelijk het Zijn doorgronden, ik voeg daar aan toe: het gevoel evenmin.


Waar heb je het in godsnaam over? Het verstand heeft niets, maar dan ook niets met zelfonderzoek te maken? Het is niet omdat je een vraag stelt die verstandelijk niet te beantwoorden is, of je een verwijzing maakt met woorden die verstandelijk niet te volgen zijn, dat verstand toch nodig is om de knoop te ontwarren. Ik heb dit niet als te intellectueel voor jou benoemd, dat heb je zelf gedaan, ik vat het gewoon samen: je onwil om het als iets anders dan intellectueel te zien.


Ga jij mijn vrouw hier nu ook al in betrekken? Ik heb haar één keer iets laten lezen omdat ik al die insinuaties beu was. Voor de rest leest zij hier niet mee.
En waar zou ik zo categoriek in zijn, in het verstand als summum van alles te maken? Ik ben maar in één ding standvastig: zelfonderzoek, onderzoek van het zelf.

Voor mij is deze conversatie afgerond.

Oké, je hebt het nu duidelijk gesteld...
Excuseer mijn vraag aan je vrouw want voor mij (volgens jou dus verkeerd begrepen) hield je te sterk vast aan het intellect en ik vraag mij af of dat niet hoofdzakelijk een mannelijke eigenschap is).

Je hebt ook duidelijk gemaakt dat je niet verder wenst te spreken; het misbegrijpen is in ieder geval, toch voor mij, uit de weg geruimd...

Dus de conversatie is afgerond...

[Dorje]

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Als iemand er in slaagt de discontinuïteit van het denken waar te nemen, zal hij de stille achtergrond ervan gewaar worden en zich daarmee bewust worden van de werkelijke grond van zijn bestaan.

En het is over die werkelijke grond dat ik wil dat er gesproken wordt...

Oorspronkelijk geplaatst door Dorje

Enkel een paar leerlingen die begrepen dat het niet te begrijpen valt, wees hij hun ware aard aan: niet-zelf, leegte, dat wat is en nooit kan worden, niet aangetast kan worden, niet gekuist kan worden, niet bereikt kan worden, waar geen eind aan is, noch begin, geen middelpunt heeft, noch rand, wat niet opgedeeld kan worden, nooit opgedeeld is en geen onderdelen bevat, wat niet gezocht en niet gevonden kan worden.

Oorspronkelijk geplaatst door Dorje

Ik verwijs je duidelijk met eigen woorden naar dat wat "ik" niet kan ervaren omdat het "ik" is die er in wegvalt.

Oorspronkelijk geplaatst door Dorje

een openheid waarin alles wat erin verschijnt geacepteerd wordt. Het kent geen middelpunt, noch omtrek, geen begin, nog einde, geen opdeling, geen ik, noch jij. Het moet niet van stof ontdaan worden, het wordt niet aangetast, het is altijd open en vrij.

Maar het is dat juist wat je verwerpt als intellectueel, vandaar:

Oorspronkelijk geplaatst door Dorje

Het is juist omdat het intellect hier geen passend antwoord op kan geven, dat zelf weer niet in vraag gesteld kan worden, dat het intellect tot stilstand kan komen en wat overblijft is dat wat vooraf gaat aan het intellect. Hier nog meer woorden aan geven kan intellectueel overkomen, en is dan ook overbodig, afleiding.

Dus we gaan er over zwijgen en stellen gewoon de vraag: "Wie/wat ben ik?"

P.S. En... Let op met de interpretatie van het Ware Zelf, als zou dit iets zijn dat eigen is aan jouw "ik", Ramana zei hierover:

"Er is niets dan het Zelf, en jij bent Dat. Wees dus gewoon dat wat je bent. Een andere mogelijkheid is er niet."

Het ware Zelf is dus het alles, niet een opgedeeld ik.

[katerie]

Oorspronkelijk geplaatst door marie

@Katerie...
En het is over die werkelijke grond dat ik wil dat er gesproken wordt...

_________

Oorspronkelijk geplaatst door Mihaela

Wees stil! - en weet: IK BEN God.

[Ulla]

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Ik voeg niets toe Ulla; dat zijn op zich heeft het niet nodig dat men er iets aan toevoegt want het overstijgt alles wat wij ervan weten...
Maar het zit dan wel in een ander perspectief dan onze wereldse mensenkennis...
Gewoon al dat je zegt dat ik iets zou toevoegen wanneer ik over eigen ervaring spreek wijst er al op dat je niet in het zijn maar in het intellect verblijft en redeneert...

Dat is wat ik bedoel, zijn is zijn. Zoals alles is zoals het is. De rest verzinnen we erbij. Jij hebt het over grenzen uitzoeken o.d. Als ik daar niet over nadenk..zie ik geen grens. Ervaringen ontstaan juist ook in het brein, waar je dan een denkwaarde aan geeft. Dat allemaal bedoel ik met toevoegingen.

[Guido]

Oorspronkelijk geplaatst door marie

En het is over die werkelijke grond dat ik wil dat er gesproken wordt...

Er is nog nooit iets gezegd over die werkelijke grond, en er zal ook nooit iets gezegd gaan worden over die werkelijke grond, uitgesloten!
Er wordt van alles en nog wat over gezegd.. maar het zegt allemaal niks.
Schijnheilige troost en psychologisch geneuzel is wat de verbeelding er van maakt(...)

[katerie]

Oorspronkelijk geplaatst door Guido

Er is nog nooit iets gezegd over die werkelijke grond, en er zal ook nooit iets gezegd gaan worden over die werkelijke grond, uitgesloten!
Er wordt van alles en nog wat over gezegd.. maar het zegt allemaal niks.
Schijnheilige troost en psychologisch geneuzel is wat de verbeelding er van maakt(...)

(...)

Het probleem van de mensheid is niet het gebrek aan bewustzijn maar het teveel aan verbeelding!

[Dorje]

@Marie,

Hetgeen Guido schrijft, hoewel absoluut waar, is in zijn ongenuanceerdheid een schoolvoorbeeld van levensloos nihilisme. Als dat de "jullie" is waarover je het had, geef ik je groot gelijk.

Oorspronkelijk geplaatst door Guido

Er is nog nooit iets gezegd over die werkelijke grond, en er zal ook nooit iets gezegd gaan worden over die werkelijke grond, uitgesloten!
Er wordt van alles en nog wat over gezegd.. maar het zegt allemaal niks.
Schijnheilige troost en psychologisch geneuzel is wat de verbeelding er van maakt(...)

Het is nochtans waar, er kan niet over gesproken worden, maar en dit is de nuance die hier mankeert: alles, maar dan ook alles verwijst er naar, het één al wat directer dan het ander. Als Katerie een schijnbare scheet laat, verwijst dit evenveel naar die werkelijke grond waarin het verschijnsel verschijnt, als de uitspraak van Guido, en de uitspraak van Nisargadatta "in wijsheid ben ik niets, in liefde ben ik alles".

Voor zij die Waarheid nog niet aanschouwd hebben, is alles wat erover gezegd wordt een object van hechting of afkeer, m.a.w. een afleiding of als er aan gehecht wordt als zijnde Waarheid zelf, een troost: iets wat verbeelding er van maakt houden voor Waarheid en geloven als Waarheid.

Voor zij die Waarheid aanschouwd hebben als leegte ("Ik ben niets") is alles wat erover gezegd wordt een bedreiging voor dat niets, m.a.w. een afleiding voor de leegte die als Waarheid wordt gehouden door dat wat in die leegte verschijnt en dus iedereen gaat waarschuwen voor de gevaren van het woorden aan geven (opvullen van de leegte).

Voor zij die niet zijn blijven steken in Waarheid als leegte, maar deze Waarheid, hoewel leeg van iets (niet iets, geen ding) onderzoeken naar wat die leegte is, waaruit die bestaat, komen uit bij een levendige leegte, een leegte (niets) waarin alles schittert, verschijnt als niets (niet iets) zij ontdekken de "ik ben alles" en zien de "ik" die nu en dan verschijnt in deze leegte voor wat het is: leegte die verschijnt en niet werkelijk afgescheiden is van die leegte, en niet afgescheiden van alles wat verschijnt als leegte: levendige leegte, waarin er geen onderscheid is tussen illusie (dat wat verschijnt) en Waarheid. M.a.w. leegte in rust verblijft in die Waarheid en leegte in beweging (verschijnen) verblijft in Waarheid.

Waar er verschijnen is als ik afgescheiden van alles, is er direct weten dat de ik verschijnt als illusie en niet afgescheiden is van alles wat verschijnt als illusie ("Ik ben alles") en dat de illusie niet afgescheiden is van de leegte ("Ik ben niets"). Voor leegte die verschijnt als alles en daarbinnen als een schijnbaar "ik" in dat alles, is niets nog een afleiding. Alles wat verschijnt verwijst naar zichzelf (verschijnsel) en alles waarin het verschijnt, dat waar verschijnsel uit bestaat: leegte. Hier geldt "Er kan nooit iets gezegd worden over Mij. Maar alles verwijst naar Mij, dat wat ik werkelijk ben". Alleen is de ene verwijzing voor zij die Waarheid niet zien, of enkel zien als doodse leegte, directer dan de andere verwijzing, maar nooit de werkelijke grond zelf.

Hoewel dit er niet toe doet en afleiding is voor waar het echt om gaat: onderzoeken van dat zelf dat je denkt te zijn. Mag het toch geschreven zijn ter nuancering van de uitspraak van Guido die even zeer bron tot afleiding is. Met name: het stoot sommigen af om het onderzoek werkelijk aan te gaan. Vandaar de nuancering.

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Dorje

P.S. En... Let op met de interpretatie van het Ware Zelf, als zou dit iets zijn dat eigen is aan jouw "ik", Ramana zei hierover:

Het ware Zelf is dus het alles, niet een opgedeeld ik.

Maar het is wel een Zelf... Zou het kunnen dat ik het over dat 'ik' heb?
Gelijk Jezus over een Vader in de hemel sprak om het goddelijke begrijpbaar te maken voor de mensen, zo zou het kunnen dat ik dat Zelf 'ik' heb genoemd; maar dan zeker zonder dat als een afgescheiden deel te zien, maar wel als aanduiding dat we het hoofdzakelijk in ons zelf moeten zoeken en daarom ons zelf niet volledig mogen uitsluiten... zoals het kan overkomen bij vele die hier gezegd hebben dat ze aangekomen zijn...

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Ulla

Dat is wat ik bedoel, zijn is zijn. Zoals alles is zoals het is. De rest verzinnen we erbij. Jij hebt het over grenzen uitzoeken o.d. Als ik daar niet over nadenk..zie ik geen grens. Ervaringen ontstaan juist ook in het brein, waar je dan een denkwaarde aan geeft. Dat allemaal bedoel ik met toevoegingen.

En wat ik bedoel is dat je op een bepaald moment toch zo ver moet komen dat je de verzinningen van het verstand opzij kunt zetten en 'open minded', zonder te vervallen in verzinningen het 'zijn' moet kunnen observeren en zijn.

Ik zou het bewust worden van de werkelijkheid, het zijn kunnen noemen en dat betekent voor mij groeien van mens tot Mens...

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Guido

Er is nog nooit iets gezegd over die werkelijke grond, en er zal ook nooit iets gezegd gaan worden over die werkelijke grond, uitgesloten!
Er wordt van alles en nog wat over gezegd.. maar het zegt allemaal niks.
Schijnheilige troost en psychologisch geneuzel is wat de verbeelding er van maakt(...)

Het is niet omdat het tot nu toe volgens jou 'nooit' gebeurd is dat het 'nooit' zal gebeuren...
Dat is voor mij juist de evolutionaire vooruitgang van het mensenras... zoals we op een bepaald moment tot het verstand zijn gekomen... De vraag nu is of we in die vooruitgang tot het verstand niet zijn blijven steken en dat wij onszelf daarin gevangen houden door het verkeerd gebruik van dat verstand met al zijn nadelige gevolgen, terwijl, naar mijn bescheiden mening, de mens nu wel klaar is om een volgende stap in de evolutie te zetten...