21 January 2015, 00:03 | #421 | ||
Voormalig lid
Geregistreerd: 30 June 2014
Berichten: 238
|
Citaat:
Citaat:
Slaapwel. |
||
21 January 2015, 11:39 | #422 |
Jubilaris
Geregistreerd: 30 January 2011
Berichten: 178
|
|
21 January 2015, 20:51 | #423 |
Actuaris
Geregistreerd: 7 July 2014
Berichten: 426
|
|
22 January 2015, 06:59 | #424 | |||
Actuaris
Geregistreerd: 7 July 2014
Berichten: 426
|
Oorspronkelijk geplaatst door Ben
Citaat:
Antwoord Looro: Citaat:
En daarop replikeert Ben: Citaat:
Hewel in deze twee teksten kan ik mij vinden. Op die manier naar het streven van dit forum te werken, lijk mij mogelijk. |
|||
22 January 2015, 07:46 | #425 | ||
Actuaris
Geregistreerd: 7 July 2014
Berichten: 426
|
Citaat:
Citaat:
|
||
27 January 2015, 08:42 | #426 |
Actuaris
Geregistreerd: 7 July 2014
Berichten: 426
|
Het verstand wordt dikwijls afgedaan als de zondebok van alles.
De mensen leefden in het aards paradijs totdat door omstandigheden, waaronder de verandering van het klimaat, de verandering van hun leefmilieu, de mens rechtop ging lopen, zijn voorste poten tot armen evolueerden met handen eraan die konden vastpakken en zo het werk van de muil zwaar verlichtte; waardoor de spiermassa die de muil bediende sterk verwaterde en in volume afnam en alzo vrije ruimte in de hersenpan openliet die door een groeiende hersenmassa werd ingenomen. Door het rechtop gaan lopen kreeg de mens ook fysisch de mogelijkheid om meerdere klanken uit te stoten en over honderden jaren uitgestrekt tot een gesproken taal over te gaan. Totdaar in een notendop de evolutie van dier tot mens..., met als nawee?n het bekomen van een slecht functionerende grotere hersenmassa waardoor nu een overgroot deel van die mensenmassa met zware trauma's zit opgescheept.... En dat alles om wille van het komen tot het onderscheid tussen goed en kwaad, en dan vooral tussen rijk en arm, waarbij iedereen rijk wil zijn en eens rijk de armen zelfs de peanuts niet meer gunnen..., want echt rijk is men nooit want er is wel altijd iemand die nog wat meer heeft op één of ander gebied en die dus nog voorbij gestreefd moet worden... De grootste verdwazing zit misschien in het feit dat de mens niet meer door heeft dat zijn lichamelijke verschijning niet meer is dan de emanatie van dieper gelegen krachten en machten waarmee hij vroeger gelinkt was via zijn instinct, maar welke link hij door de schuld van zijn groter wordend en primitief werkend verstand grotendeels verloren heeft zodat hij doelloos, verlaten maar hoogst verwaand achter is gebleven; zichzelf voor het middelpunt van het bestaan nemend. Nog erger wordt het hele plaatje wanneer de mens van oordeel blijft dat het juist dat slecht werkend verstand, de oorzaak van alle ellende, is die de oplossingen moet bedenken om terug op de rechte weg te komen... Is er een andere weg om uit het doolhof, dat het verstand geschapen heeft, te ontsnappen? |
27 January 2015, 12:53 | #427 | |
Actuaris
Geregistreerd: 7 July 2014
Berichten: 426
|
Citaat:
Dus zou het doel moeten zijn om het verstand zoveel mogelijk uit te schakelen, wat het doel is van de hedendaagse meditatietechnieken. Volgens mij bestaan er andere methoden, die doelgerichter zijn zonder dat men zichzelf geweld aan moet doen. Maar het resultaat is hetzelfde, nl dat, eens het verstand in slaap gesust of vlijtig bezig gehouden met peanuts, een dieper liggende, achter liggende kennendheid zich openbaart en eerst langzaam, maar geleidelijk meer en meer bewust aan de oppervlakte komt. En daar is men in contact met een dieper zijn, dat zuiver, zonder tussenkomst van het corrumperende verstand ons verdere leven op de weg van de wijsheid kan leiden. |
|
28 January 2015, 11:21 | #428 | |
Actuaris
Geregistreerd: 7 July 2014
Berichten: 426
|
Citaat:
Houd dat diepere zijn zich alleen bezig met de grotere, dit aardse leven overstijgende vragen of bekommert het zich ook over de kleine zorgen van het leven van elke dag? Ik kan alleen voor mijzelf spreken en ik ben tot de ontdekking gekomen dat het zich wel degelijk ook en misschien vooral met de dagdagelijkse problemen bezighoudt. Wanneer ik op momenten van stress mijn hoofd erbij verlies mag ik gerust de automatische piloot opzetten, welke mij veilig, beter dan mijn Eigen hoofd had gekund, terug naar de veilige haven voert. De complimenten van alle kanten zijn dan mijn deel: wonderbaarlijke kookkunst, goede ontvangst, gezelligheid....We komen terug... Met dank aan mijn automatische piloot... En dit geldt op vele andere domeinen, van sex tot stervensbegeleiding... Mijn innerlijke weet veel beter dan mijn verstand wat op een bepaald moment nodig is... En wat betreft nu de levenskwesties? Sommige dagen heb ik het gevoel dat alles heel klaar en duidelijk is en doorzie ik als het ware mijn problemen om andere dagen (zijn het de dagen dat het verstand weer dominant zijn kop op steekt?) in totale duisternis rond te dwalen... Opvallend is dat wat het nieuws, de mededelingen betreft dat ik automatisch naar de kern van de voorgelegde problemen ga, dikwijls via een gedachtekronkel totaal vreemd voor de anderen; zodat die anderen mij dan ongelovig aankijken, maar waar de toekomst mij steeds weer de juistheid van mijn eerste oordeel bewijst... |
|
29 January 2015, 08:42 | #429 |
Actuaris
Geregistreerd: 7 July 2014
Berichten: 426
|
En ook dit weer is een mooi verhaal, dat ergens wel klopt, maar dat weer eens niet de nodige antwoorden verstrekt...
Wat willen we eigenlijk weten? Waarom zijn we niet gewoon gelukkig met wat is en waarom willen we ons voortdurend wijsmaken dat het beter moet... Verlatingsangst? Bang om te leven.... bang om dood te gaan en niet geleefd te hebben...? Blijk in ieder geval dat die angst groeit, naarmate onze wereldse welstand toeneemt, of zoals zuster Emmanuelle het zou zeggen: de armoede van het rijke Westen tegenover de rijkdom van het arme Oosten... Doordenkertje? |
29 January 2015, 14:10 | #430 | |
Jubilaris
Geregistreerd: 30 January 2011
Berichten: 178
|
Citaat:
De een neemt het klakkeloos aan, de ander vind juist daardoor een hele andere insteek en doet het anders. Bij mij vroeger thuis was/is men gewoon tevreden met wat zich aandiende. En aanvaardde dat. Wat ook weer leidde tot dat je als kind niet werkelijk gestimuleerd werd, al je kansen te benutten. Vanuit angst en gemakzucht en gewoonte. Dat is dan weer de keerzijde als je daar als kind wel vatbaar voor bent. Gelukkig was ik dat niet. Daarom moest ik later alsnog leren onderscheiden wat van mij was en wat niet. Maar ja ik denk dan maar ook dat hoort bij je zoektocht. De tocht van het afpellen. Je moet het toch zelf doen en gelijktijdig zie je in welke wisselwerking er is tussen alles en iedereen. |
|